Bokt.nl

Mars schreef:

Participatiewet is nu alleen nog maar een voorstel, is nog niet definitief ingevoerd.

Zoolgangster schreef:

Die uitkering was er al... ik vraag me wel af of dezelfde regels gelden voor die uitkering als voor de bijstand.
In de bijstand raak je bijvoorbeeld je uitkering kwijt bij een erfenis...

Zoolgangster schreef:

Die uitkering was er al... ik vraag me wel af of dezelfde regels gelden voor die uitkering als voor de bijstand.
In de bijstand raak je bijvoorbeeld je uitkering kwijt bij een erfenis...

Mieke_Cunna schreef:

Heftige discussie, en ik zou zo graag... Het is ook vreselijk frustrerend kan ik je zeggen als wajonger om dit alles zo op bokt te lezen.
En ik moet het eigenlijk niet lezen maar het gaat mij wel aan, dit is hoe er gedacht word en dat treft mij hard.
Als ik het goed begrijp zien sommigen van jullie de wajong als een uitkering niet voor de luxe. In mijn hoofd/woorden betekend dit: Geen huisdieren, geen smartphone, geen auto, geen vakanties...
Immers als je voor een kat kan zorgen dan kan je ook wel 2 uur per week vakken vullen. Maar haalbaar is dit niet.
Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat vrijwilligerswerk vinden al een opgave is. Vaak past het werk niet, is het te ver reizen of geeft het dermate veel stress dat je volledig uitgeput raakt.
Des tijds heb ik gekozen voor mijn hond, 2 katten en pony. Omdat hun ervoor zorgen dat ik uberhaubt nog enig sociaal contact aanga en hierdoor wel blijf proberen wat voor de maatschappij te betekenen. Al is het maar gratis de hondjes van de buren uitlaten als hun werkende zijn of de stalgang aanvegen. Die kleine dingen maken dat ik nog enig sinds een gevoel krijg van "ik hoor erbij"
Qua zorg staat er een heel team om mij heen. Elke week de psychiatrische intensieve thuiszorg, SPV, psychiater en psychologe en regelmatige bezoekjes aan de huisarts.
Kreeg ik dit niet, had ik mijn dieren niet dan was het veel ellendiger geweest. Ik heb geen auto, ik ga niet op vakantie, ik ga nooit dagjes uit, ik kan 3 avonden warm eten, drink of ranja of ijsthee en al mijn kleding komt weg bij de kringloopwinkel. Trots? Nee! Blij? Nee! Gelukkig? Nee!

Ik zou zo verdomd graag willen bijdragen en mij nuttig voelen, ik zou zo enorm graag een betaalde baan hebben en 5 dagen in de week werken en daarna kunnen zeggen: YES weekend!
Want ik kan je zeggen dat het enorm pijn doet dat je 26 bent, al je leeftijdsgenootjes gaan samenwonen, krijgen kinderen, trouwen etc.. En ik? Ik blijf voor mijn gevoel steken waar ik 10 jaar geleden begonnen ben, in de psychiatrie.

vuurneon schreef:

Sammy_xxs schreef:

Nou als ik straks mijn wajong krijg, en ik heb weer tijd en geld voor een paard, dan ga ik er zeker ook weer 1 kopen.
Ik heb ook nog een man die inkomen heeft, dus waarom zou ik geen paard mogen hebben?

Hebben ze de Wajong nog steeds niet gekoppeld aan inkomen van een partner?

Als je man boven bijstandsniveau verdient, zou ik het absurd vinden dat je dan als vrouw, recht hebt op Wajong
Dat het wordt aangevuld tot bijstandsniveau, prima.

Geryon schreef:

Zoolgangster schreef:

Die uitkering was er al... ik vraag me wel af of dezelfde regels gelden voor die uitkering als voor de bijstand.
In de bijstand raak je bijvoorbeeld je uitkering kwijt bij een erfenis...

Uh, welke dan?

edit: de uitkering voor mensen die gedeeltelijk gehandicapt waren was gewoon de wajong maar dan deels.. Wajong wordt nu alleen voor mensen die nooit meer kunnen werken (als het plan definitief wordt) dus blijven de gedeeltelijk gehandicapten over en daar maken mensen zich zorgen om, maar die kunnen dus alsnog een uitkering aanvragen als dat nodig is.

Sonja_vR schreef:

ik vind het absurd dat je een persoon met arbeids/functie beperking/handicap zover in een afhankelijke positie zou willen dwingen door hem/haar elke vorm van inkomen af te nemen bij een relatie aangaan met iemand die een inkomen heeft en op die manier zelfs ook sociaal isolement nog meer "in the picture" brengt.


edit: en nee, ik vind ook niet dat je kunt zeggen "dus jij hebt een huisdier of ene bepaalde luxe, dus is je uitkering te hoog, je krijgt 100 euro minder"
iemand met een wajong uitkering(en die deze terecht heeft toegewezen gekregen)
zit niet in die situatie uit onwilligheid maar omdat hij/zij niet mee kan draaien in de maatschappij/op de werkvloer
moeten we die persoon dan maar veroordelen tot een spartaans leven met water brood en macaroni met ketchup?
vooral je huis niet verlaten(hallo sociaal isolement) want je hebt geen geld voor een keer een bak koffie en alles wat je uitgeeft moet verantwoord worden en liefst aangevraagd in drievoud, is dat niet bij een instantie, dan wel je partner. (zo'n gevoel krijg ik er bij)
dus ook toedels zelfstandigheid in welke vorm dan ook

,

Geryon schreef:

Ik snap iets niet.. Die norm gaat toch om één persoon? Als hij daaroverheen zit, geeft dat toch helemaal niet aan dat ze genoeg geld hebben voor alle twee?

Geryon schreef:

Ah op die manier. Nou dan moet die ene wel lekker verdienen haha

vuurneon schreef:

Beide zeg ik overigens niet.
Wajong als aanvulling op het inkomen van de partner, als die onder een bepaald norm bedrag voor een paar verdient: hartstikke mooi!
Maar... Waarom moet de overheid bijdragen als de man/vrouw met wie diegene samenleeft een goede kostwinner is? Dus niet de hand ophouden bij de man/vrouw, maar wel bij de overheid? Dus je blijft afhankelijk, van een ander voor je geld. Als je trouwt in gemeenschap van goederen is zijn geld ook jouw geld.
Sociaal isolement? Dat heb je ook zelf in de hand hoeft geen cent te kosten hoor om de deur uit te gaan en wat te ondernemen (en veel gemeenten hebben ook projecten voor de minima, of klop aan bij de kerk of maatjes projecten)

Hoe het geld besteedt, maakt mij niets uit. Al rolt iemand de geldbriefjes op en stopt er shag in en steekt het aan
Maar aankloppen bij de staat terwijl je partner met wie je samenleeft, boven de norm zit? Nee. Dat gaat er bij mij niet in en hopelijk bij de overheid ook niet. Dat lijkt mij niet de bedoeling van een uitkering.

Mieke_Cunna schreef:

Heftige discussie, en ik zou zo graag... Het is ook vreselijk frustrerend kan ik je zeggen als wajonger om dit alles zo op bokt te lezen.
En ik moet het eigenlijk niet lezen maar het gaat mij wel aan, dit is hoe er gedacht word en dat treft mij hard.
Als ik het goed begrijp zien sommigen van jullie de wajong als een uitkering niet voor de luxe. In mijn hoofd/woorden betekend dit: Geen huisdieren, geen smartphone, geen auto, geen vakanties...
Immers als je voor een kat kan zorgen dan kan je ook wel 2 uur per week vakken vullen. Maar haalbaar is dit niet.
Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat vrijwilligerswerk vinden al een opgave is. Vaak past het werk niet, is het te ver reizen of geeft het dermate veel stress dat je volledig uitgeput raakt.
Des tijds heb ik gekozen voor mijn hond, 2 katten en pony. Omdat hun ervoor zorgen dat ik uberhaubt nog enig sociaal contact aanga en hierdoor wel blijf proberen wat voor de maatschappij te betekenen. Al is het maar gratis de hondjes van de buren uitlaten als hun werkende zijn of de stalgang aanvegen. Die kleine dingen maken dat ik nog enig sinds een gevoel krijg van "ik hoor erbij"
Qua zorg staat er een heel team om mij heen. Elke week de psychiatrische intensieve thuiszorg, SPV, psychiater en psychologe en regelmatige bezoekjes aan de huisarts.
Kreeg ik dit niet, had ik mijn dieren niet dan was het veel ellendiger geweest. Ik heb geen auto, ik ga niet op vakantie, ik ga nooit dagjes uit, ik kan 3 avonden warm eten, drink of ranja of ijsthee en al mijn kleding komt weg bij de kringloopwinkel. Trots? Nee! Blij? Nee! Gelukkig? Nee!

Ik zou zo verdomd graag willen bijdragen en mij nuttig voelen, ik zou zo enorm graag een betaalde baan hebben en 5 dagen in de week werken en daarna kunnen zeggen: YES weekend!
Want ik kan je zeggen dat het enorm pijn doet dat je 26 bent, al je leeftijdsgenootjes gaan samenwonen, krijgen kinderen, trouwen etc.. En ik? Ik blijf voor mijn gevoel steken waar ik 10 jaar geleden begonnen ben, in de psychiatrie.

CM_ schreef:

Nederland heeft gewoon al jaren een probleem, belastinggeld gaat naar de verkeerde doeleinden.
Als asielzoeker heb je meer recht op een uitkering dan wanneer je werkeloos raakt..
Ik vind het in elk geval erg krom.

Vind die herkeuring ook een goede zaak... maar om de 5 jaar?? Dat mag wel wat vlugger m.i.
Ik ken helaas ook diverse mensen die ten onrechte een uitkering vangen, ik snap die mensen ook niet en heb er ook absoluut geen respect voor.


Zij verpesten het voor de echt arbeidsongeschikten.