maura schreef:Het stomste wat je doen kunt is op excessen excessief reageren.
Dit had uiteraard nooit mogen gebeuren, maar er is wel meteen serieus werk van gemaakt. Hulde aan de rechercheurs die zo snel de verdachten van hun bed hebben gelicht, ik moet er niet aan denken wat er nog meer had kunnen gebeuren. Zeker als het slachtoffer inderdaad een zoon had in het andere elftal.
Tsja, wat is excessief reageren? Ze op het veld neerhoeken en ter plekke opknopen aan de doellat wel. Op een levensdelict (anders dan noodweer) een minimumstraf van 15 jaar zetten, zonder aftrek van voorarrest en zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating, ongeacht de leeftijd van de dader(s), wat mij betreft niet.
maura schreef:Jeugdrecht bestaat trouwens omdat er fikse verschillen zijn in het brein van kinderen en volwassenen. Met 15, 16 jaar ben je veel minder in staat je impulsen te beheersen en ben je nauwelijks in staat de gevolgen van je gedrag te overzien. Dat het brein zich nog verder zal ontwikkelen heeft onder andere grote gevolgen voor de mogelijkheden om iemand nog bij te sturen om als volwassenen wel normaal te kunnen functioneren.0
De pest met jongens van die leeftijd is dat ze wel al de nodige testosteron aanmaken. Tel daarbij op de adrenaline in zo’n wedstrijd en wees dan liever verbaasd dat het niet vaker mis gaat. Ironisch genoeg is juist sport, en dan met name teamsport, een bijzonder krachtig middel om dergelijke overmoedige testosteronbommetjes nog een beetje in toom te houden.
Flauwekul. Het is wel al bijna 3 decennia geleden, maar 'ooit' ben ik zelf ook zo'n "testosteronbommetje" geweest. Maar ik zou er ook toen al, zelfs in het heetst van de strijd, never nooit ook maar met 1 haar op mijn hoofd over hebben gedacht, om bij een arbitraire beslissing die me niet aanstond over nota bene een onnozel potje amateurvoetbal, iemand überhaupt op een fysiek agressieve manier te benaderen, laat staan op sterven na dood te meppen. Als je ouders je een klein beetje normaal hebben opgevoed ben je, óók als jongen, op je 15e/16e prima in staat om te beseffen dat een dergelijke handelswijze in onze samenleving onacceptabel is.
maura schreef:(...) Nog iets waar ‘de belastingbetaler’ liever geen geld aan wil besteden is de begeleiding van die kleine crimineeltjes als ze eenmaal vastzitten. Met als gevolg dat het recidivecijfer onder dergelijke ontspoorde jongeren gigantisch hoog is. Waarom zou je immers nog ooit je best doen om iets aan de maatschappij bij te dragen als die maatschappij je al veroordeeld heeft nog voor je de rechter hebt gezien?
Vastzitten doen die kleine crimineeltjes niet voor zweetvoeten, daar moeten ze echt al wel iets serieus voor hebben uitgespookt. De simpelste manier om het recidivecijfer omlaag te krijgen is nog altijd: ze niet loslaten.
I don't fiets care dat dat niet leuk voor ze is, en dat ze hun best niet meer willen doen voor de maatschappij omdat we niet lief voor ze zijn of omdat ze vroeger geen rood autopedje mochten. Iemand die op een dergelijke jonge leeftijd al een strafblad heeft, met daarop een veroordeling voor een feit dat ernstig genoeg is om jeugddetentie voor te krijgen, heeft zichzelf daarmee wat mij betreft al gediskwalificeerd om überhaupt aan de maatschappij te mógen deelnemen. Blijft over op het to-do listje: zorgen dat ze niet nog meer narigheid kunnen veroorzaken, liefst tegen zo laag mogelijke kosten.
maura schreef:Dat zoiets verschrikkelijks gebeurd is voor mij een signaal dat er te weinig wordt geïnvesteerd in - in dit geval - amateurvoetbal. En juist niet dat er te veel geld naartoe gaat.
Dit heeft helemaal niets met geld te maken, maar daarentegen des te meer met opvoeding, fatsoen en normbesef. Niet alles is met geld op te lossen. Eenzame opsluiting op water en brood, zodat het zo weinig mogeljk kost, en nooit meer vrijlaten, dit soort addergebroed. Hoef je maar met een paar te doen en dan laat de rest het wel uit z'n hoofd.