Al zou ik in het geval van in gesprek zijn met moeder het minder gauw doen. Tenzij hij/zij echt in mn oren aant krijsen is. Dan zeg ik gerust: 'Nu even wachten, we zijn zo uitgepraat'.
Zoiezo denk ik dat ik dit sneller doe, gezien ik de PABO doe en dan met stage voor de klas sta.
Ik vind het soms echt onbeschoft hoe mensen níet reageren op kinderen. Zo heb ik een hele tijd in de supermarkt gewerkt, fulltime. Mijn god.. ik dacht af en toe dat ik gek werd. Dan zeg ik uiteraard niets. Dat is dan mijn taak niet. Maar krijsen, schoppen, slaan, dingen oppakken, openmaken, rondsmijten, zeuren.
Als ik dat vroeger uit had gevreten had ik een knal voor mn hoofd gehad. (een liefdevolle hè

