De conclusie van het artikel is toch echt een hele andere:
Citaat:
Dat er is veel mis in het huidige Rusland, dat staat buiten kijf. De grootste vergissing die wij kunnen maken in de omgang met Rusland lijkt mij het afschrijven en ontmenselijken van de Rus als waardeloos en niet lerend zoals Sabaliauskaite in haar artikel doet.
Die knoet was het enige wat een groot deel van Europa tot niet zo heel lang geleden kende en wij, inclusief Litouwen, dat tot 30 jaar geleden in dit opzicht meer gemeen had met Rusland dan met ons, hebben wel kunnen veranderen. Waarom zouden de Russen die echt wel een geschiedenis van opstanden en revolutie hebben, dat niet kunnen?