Bokt.nl

Citaat:

3 augustus 2025/Utrecht

Met probleemwolf Bram in de buurt vragen inwoners van dit bosdorpje zich af: bij huis blijven of het gevaar trotseren?

‘Mijd het bos’, zo luidt het dringende advies, nadat een wolf een zesjarige jongen aan zijn oksel het bos in sleurde. Maar voor inwoners van Austerlitz is dat vrijwel onmogelijk: het dorp is omringd door natuurgebied. Dicht bij de voordeur blijven tot het dier is afgeschoten, dat zien de meeste mensen niet zitten. Daarom gaan ze ‘bewapend’ de straat op.
Nieuws verspreidt zich met de snelheid van een straaljager, in het dorp dat zo’n 1.860 zielen telt. Bewoners weten het meteen als de boa met zijn bonnenboekje door het bos wandelt óf wanneer een andere verdachte verschijning zich door het struikgewas beweegt.

„De WhatsApp-groepen in Austerlitz staan bol van de berichten over de wolf”, vertelt Peter Harts. „Je ziet fanatieke voor- en tegenstanders. Dat is altijd zo geweest, maar het wordt nu alleen maar erger. Nee, die gesprekken zijn vaak niet gezellig.’’

Kijk eens naar de platte­grond van Austerlitz. Zoveel straten zijn er niet om een rondje te wandelen.
Peter Harts, Inwoner Austerlits

Afgelopen woensdag werd het dorp opgeschrikt door een bijtincident nabij de Pyramide van Austerlitz, waarbij een 6-jarige jongen gewond raakte. De vermoedelijke dader is wolf Bram, een dier dat al tijden voor problemen zorgt in de regio. Kort na de confrontatie adviseerde het Utrechtse provinciebestuur om alle landgoederen, bos- en natuurgebieden tussen de A12 en de A28 te mijden.
Omsloten door risicogebied

Dat is alleen niet zo makkelijk als je in Austerlitz woont: het dorp is volledig omsloten door risicogebied. Voor bewoners die het advies willen opvolgen, zit er niets anders op dan dicht bij de voordeur te blijven én met de auto op pad gaan, totdat het gevaar is geweken. De meeste mensen zien dat echter niet zitten.
„Kijk eens naar de plattegrond van Austerlitz. Zoveel straten zijn er niet om een rondje te wandelen. Je bent gauw uitgekeken”, zegt Harts. Zelf blijft hij dan ook als vanouds de natuur intrekken. Al zijn de incidenten met de wolf voor hem wel de aanleiding om zijn kleinkinderen voorlopig niet meer mee te nemen. „Ik wil ze aan het einde van de dag terug kunnen geven aan hun ouders.’’

Eetcafé Ouwekamp aan de Oude Postweg ligt op diverse wandel- en fietsroutes. Bedrijfsleider Mats Goedknegt vindt het lastig om te zeggen wat het provincieadvies betekent voor zijn klandizie. Het wisselvallige weer van de afgelopen dagen is ook van invloed.

„De verwachting, gezien de ervaring van vorig jaar zomer, is dat er minder mensen rondom het dorp zullen wandelen. En dat daardoor het aantal gasten bij Ouwekamp terugloopt.” Goedknegt refereert aan een incident op 31 juli 2024, toen een meisje in de bossen van Austerlitz omver werd gelopen door wolf Bram.
Honden werden dik

Robert Schliessler blijft er onbevreesd op uit trekken. „De meeste bewoners lopen een cirkel rond het dorp, ze gaan ervan uit dat Bram dit niet als zijn territorium beschouwt. Ikzelf ga nog wel met mijn honden door het bos. Ik laat ze loslopen; mijn honden werden heel dik toen ze een tijdje aan de lijn liepen. Ze zijn vrij groot en ik ga ervan uit dat ze voor Bram te veel gedoe opleveren.”

Iedereen loopt rond met paraplu’s, stokken en fluitjes

Onderzoek moet aantonen of probleemwolf Bram inderdaad verantwoordelijk is voor het recente bijtincident. Desondanks zijn de meeste bewoners van Austerlitz er inmiddels van overtuigd dat het dier écht gevaarlijk is. „Iedereen loopt rond met paraplu’s, stokken en fluitjes”, aldus Schliessler.
Adeline Gogelein hoopt nu eindelijk eens een glimp van de wolf op te vangen. „Ik wil ’m graag zien, maar dat is nog steeds niet gebeurd”, vertelt de in Austerlitz woonachtige bioloog.
Verhitte discussies in de appgroep

Toen duidelijk was dat het dier zich definitief in de regio had gevestigd, startte Gogelein met het organiseren van informatieavonden. Daarnaast begon ze een appgroep over de wolf. Maar lang niet alle dorpsbewoners zaten te wachten op kennisoverdracht. In de chat ontstonden verhitte discussies tussen voor- en tegenstanders. „Mijn missie was om iedereen met feiten te informeren. Toen ik merkte dat mensen tegenover elkaar stonden, besloot ik mij een beetje terug te trekken.”

Gogelein laat zich het bos niet uitjagen en ook haar dochter en twee zoons blijven daar komen. „De wolf waar het nu om gaat is een probleemwolf, die moet aangepakt worden. Voor de overige ben ik beslist niet bang. Mijn kinderen ook niet.’’

https://www.ad.nl/zeist/met-probleemwol ... RwzpeVqYAw

Citaat:

2 augustus 2025/Garderen/Gelderland
Ingezonden, het hele verhaal van meldster
Ik had gister een onaangename ontmoeting met de wolf (zie de laatste melding uit Garderen van Geen wolf). Zij hebben mijn melding echter heel beperkt opgeschreven. Ik heb geen behoefte aan openbaarheid, maar misschien wel van waarde het hier in het topic anoniem te plaatsen?

Dit is wat er is gebeurd:
Vandaag, 2 augustus 2025 liep ik rond 11:30 met mijn paard (550 kilo) en middelgrote jachthond (25 kilo) in het bos bij Garderen, toen ik rond 11:30u omkeek en ineens zag dat een wolf ons op 10 meter was genaderd. Hij stond stil en keek mij aan. Ik probeerde hem weg te jagen door te sissen en te roepen, maar hij bewoog niet, ging niet weg. Toen ik even opzij keek om te kijken of mijn paard en hond ok waren kwam hij dichterbij.

Ik ging hard schreeuwen en maakte me groot en wapperde met mijn handen om hem weg te jagen, maar hij nam geen afstand. Omdat ik dacht dat hij zich misschien geïntimideerd voelde besloot ik rustig weg te lopen, waarbij ik het oogcontract even verbrak toen ik me omdraaide. Hij kwam direct en vlot achter ons aan. Hij naderde tot ongeveer 5 meter afstand. Mijn paard raakte angstig. Ik besloot een grote stok te pakken om hem weg te jagen en mezelf evt. te kunnen verdedigen. Daarvoor moest ik even bukken, waarbij de wolf direct weer dichterbij kwam, tot ongeveer 2 meter. Ik sloeg met de grote tak meermaals hard op de grond, deed een stap richting de wolf en schreeuwde hard tegen de wolf, terwijl ik armbewegingen maakte, in de hoop hem te verjagen, maar hij ging geen centimeter terug. Elke keer als ik even oogcontact verbrak, bijv. omdat m'n paard bewoog en ik daardoor afgeleid was, liep hij weer een beetje dichterbij, waarbij hij mij starend aankeek.
Het was heel beangstigend dat ik helemaal geen indruk op hem maakte en hij steeds dichterbij kwam. Ik ritste mijn regenjas open om ermee te wapperen, omdat ik hoopte dat hij hiervan zou schrikken. Maar ook dit maakte geen enkele indruk. Ik besloot achteruit te lopen terwijl ik oogcontact bleef maken.
Hij volgde ons op 2 meter afstand en was ondanks schreeuwen en stok niet op afstand te krijgen. Op een gegeven moment leek hij iets te vertragen waardoor de afstand wat groter werd. Ik hoorde achter mij mensen praten. Het waren 2 mensen met grote kleurrijke paraplu's. Dit leek de reden dat de wolf nu wel afstand hield. Hij liep nog wel een tijd met ons op, op ongeveer 20 meter afstand.
Deze lieve mensen boden mij aan met mij mee het bos uit te lopen, zodat ik veilig naar huis kon.

En dit is mijn visie daarover:
Ik maak me zorgen om het wolvenbeleid en de manier waarop het gesprek hierover gevoerd wordt. Er wordt niet gekeken naar de ervaringen in de praktijk, maar men is geneigd de discussie te voeren vanuit emotie, vanuit theorieën die gebaseerd zijn op wolven en hun gedrag in andere, minder dichtbevolkte landen, waarbij bovendien de wolf verjaagd en bejaagd wordt, waardoor hij zijn natuurlijke schuwheid naar de mens behoudt.

Bovendien worden aanvallen door de wolf steeds behandelend als incidenten in plaats van ze te plaatsen in het grotere geheel.
Men blijft geloven dat wolfwerende maatregelen, zoals wolfwerende heining, afdoende zouden moeten zijn, in het volgens experts uitzonderlijke geval dat vee zou worden aangevallen. Wolfwerende heiningen hebben grote praktische bezwaren. Nog los van wat het met het landschap doet, beperken ze in ieder geval ander wild in hun vrijheid, o.a. reeën en herten kunnen niet meer vrij bewegen.
Veel landbouw en huisdierhouders kiezen ervoor om een klein deel van hun terrein wolfwerend te maken, omdat een wolfwerend hek, naast duur in aanschaf, ook erg arbeidsintenstief is: net te lang gras kan zorgen voor een stroomlek, een tak die bij wind tegen de wolfwerende heining waait, kan zorgen voor een kleine schade, wat een zwakke plek in de heining betekent.
Eén zwakke plek maakt de totale heining kwetsbaar. Vele schapen, paarden en koeien, staan nu noodgedwongen in een klein omheind weiland of zelfs op stal. Eerst leek ’s nachts binnenzetten afdoende, maar ook overdag zijn steeds meer aanvallen, dus dieren zijn nu ook steeds vaker overdag opgesloten op stal.
Pijnlijk, want er is jarenlang gestreden om juist dieren meer ruimte te geven, om hun welzijn te verbeteren. Bovendien zijn er steeds meer aanwijzingen dat zelfs de perfecte, goed aangelegde en goed onderhouden wolfwerende heining, waar geen natuurinvloeden grip op kregen, een hongerige wolf niet tegenhoudt. Het heet niet voor niets wolfwerend- en niet wolftegenhoudendheining.

Los van het dierenwelzijn, werd mij vandaag eens te meer duidelijk hoeveel risico we lopen als mens.
Al toen de eerste hond in een losloopgebied gepakt werd, had er gehandeld moeten worden. Maar elke gebeurtenis lijkt te worden behandeld als incident.

Als er een kind aangevallen wordt, proberen we eerst krampachtig te zoeken naar alternatieve verklaringen: was het niet een hond? Was het misschien heel diep in het bos? Deed het kind iets onhandigs? Was het misschien net op een voor de wolf angstig moment waardoor hij van zich afbeet om zich te verdedigen? Was het misschien speelgedrag? Idem bij een aanval op een hond: was de hond misschien los, waar dat niet mocht? Was het misschien een wolf met uitzonderlijk gedrag?

Ineens wordt er gesproken van een “probleemwolf”. Bram is in mijn ogen geen probleemwolf en daarom is gebieden afsluiten waar Bram komt ook geen oplossing. Bram is een doodnormale wolf die in een land leeft, waar het overal naar mensen ruikt. Waar hij dus als welp al heel veel met mensen werd geconfronteerd. En waarschijnlijk steeds op een fijne manier: de mensen waren nieuwsgierig naar hem. Op plekken waar mensen kwamen was vaak afval en daarmee eten te vinden, want dat is in Nederland overal waar mensen komen.
Ik lees op social media theorieën over dat wolven gevoerd zouden zijn en daarom hun schuwheid zijn verloren. Maar dat is helemaal niet nodig in Nederland! Overal waar mensen komen ligt afval, eten voor de wolf. Op elke parkeerplaats bij natuurgebieden liggen op mooie dagen zakjes met resten brood, McDonalds resten en ga zo maar door.
Ieder weldenkend mens kan bedenken dat een wolf in Nederland zich anders gaat gedragen dan in de landen die steeds gebruikt worden om kennis over wolven op te doen en waarop dan weer de kennis van onze experts is gebaseerd. Vanaf de komst naar Nederland laten álle wolven in Nederland ander gedrag zien dan verwacht. Natuurlijk doen ze dat!
Beleid moet dus ook gericht zijn op álle wolven in Nederland.

Ik herinner mij hoe stellig de wolvenexperts 2 jaar geleden nog zeiden dat we wolven nauwelijks zouden zien, omdat het schuwe dieren zijn die bang zijn voor mensen. Iedereen die op de Veluwe woont en daar regelmatig in het bos is, heeft de wolf (meermaals) gezien. Hij is allang niet schuw meer.
Diezelfde experts zeiden dat ze in principe geen schapen zouden pakken, omdat die dichtbij huizen lopen, waar het teveel naar mensen ruikt, wat hen af zou schrikken. Ze zouden sowieso nooit paarden of koeien aanvallen, want die prooien waren te groot voor hun. Ook zouden ezels en lama’s helpen tegen de wolf te beschermen en zou een wolfwerende heining ze zéker tegen houden. Een mens zouden ze nooit en te nimmer iets aandoen. Ze zouden hen niet eens durven benaderen.
We weten inmiddels dat wolven veel schapen aanvallen en doden of gruwelijk verwonden. Oók achter wolfwerende heining. Ook honden, lama’s, ezels, paarden, kinderen en hardlopers zijn niet veilig.

Maar steeds is men verbaasd, blijft men bij de oorspronkelijke theorieën gebaseerd op wolven in dunbevolkte uitgestrekte landen. Terwijl de praktijk legio voorbeelden geeft van hoe anders het in Nederland gaat.
Ik merk dat ik twijfel om dit verhaal te delen omdat ik zie hoe de toon op social media verhard. Slechte ervaringen met wolven worden weggezet als onzin, overdreven, of uitzondering. Mensen die slechte ervaringen met de wolf delen worden online en offline bedreigd.
Ik wil hierbij benadrukken dat ik een dierenliefhebber ben, met veel ervaring met dieren en dat ik echt niet snel bang ben voor dieren in het bos.
Maar ik heb nu zelf ervaren hoe intimiderend een enkele wolf kan zijn. Dit gebeurde midden op de dag, vlakbij de bebouwde kom, een drukbezocht hotel, vlakbij meerdere drukke wegen, waar zeker in de vakanties vele wandelaars, ook met (jonge) kinderen lopen, terwijl ik een groot paard en heel dappere hond en een grote stok bij mij had.

Rationeel moet ik constateren dat het niet verstandig is om nog alleen met hond en/of paard het bos in te gaan, terwijl ik hier tot vandaag dagelijks te vinden was. Als ik was gestruikeld, of als ik de wandelaars niet was tegengekomen, of als de wolf niet alleen was geweest, was het zéker anders afgelopen. Ik ben niet tegen de wolf. Sterker nog, het eerste dat ik vandaag dacht toen ik hem zag was: wat mooi en wat bijzonder en wat gun ik ook jou je ruimte.

Daarvoor is echter een goed beleid en beheer noodzakelijk. Er is in Nederland geen ruimte om tot een ecologisch evenwicht te komen, zonder dat daarbij voor wolf, mens en andere dieren gevaar en problemen ontstaan. Het is nodig om te stoppen met incident-management, maar een gedegen beleid te maken, waarbij niet gekeken wordt naar theorie vanuit andere landen, maar vanuit wat we in de praktijk in Nederland zien en de trends die we zien ontwikkelen.

Het gaat niet om een probleemwolf. Het gaat om een diersoort die problemen geeft in een dichtbevolkt land, waarbij hij steeds in aanraking komt met de mens en zijn huisdieren, die in basis voor de wolf allen prooien kunnen zijn. Dat moet de basis zijn om vanuit te vertrekken en daarvandaan moet nagedacht worden of en zo ja hoe, we op een voor iedereen veilige en goede manier met de wolf kunnen samenleven.