Pareltjes schreef:Mensen die zeggen “ het is ons probleem niet” Ze zijn kortzichtig en onwetend over de grote geo-politieke samenhang. Het kan ook zijn dat ze gewoon niet weten hoe met deze problematiek om te gaan en roepen maar wat om van het inmense vraagstuk en de daarmee gepaard gaande stress om te kunnen gaan. Of ze hebben écht geen zin zich ermee te bezigen.
Ik prijs je empathie. Maar juist door je empathie begrijp je het niet. Er zijn veel mensen die volledig verschoont zijn van empathie zoals Poetin bijvoorbeeld. Die doen voor empathisch ingestelde mensen onbegrijpelijke dingen. Probeer het niet te begrijpen maar verzet je er tegen. Ga mensen niet proberen te overtuigen maar verzamel mensen om je heen met hetzelfde gedachtengoed. Dat sterkt je, dat geeft rust.
Wij als kunnen kunnen weinig, maar hoe groter het aantal hoe groter de macht. Ik hoop dat de inwoners van Rusland ergens de moed kunnen vinden de macht van de grote getallen toe te passen met hun protesten.
Voor de rest van de wereld is het proberen een wankel evenwicht te behouden. Ingrijpen en laten escaleren dat Poetin zijn kernmacht gaat inzetten? Of het probleem lokaal isoleren zodat het alleen daar blijft? Achter de schermen nieuwe plannen smeden en trachten de agressor slimmer in plaats van sterker af te zijn. Beperking van humane slachtoffers.
Het is ongelofelijk complex, iemand die roept dat het simpel is en met korte bocht oplossingen aankomt begrijpt het niet.
Fijn dat je je uitspreekt over de gehele situatie. Denk dat ieder normaal denkend mens je volledig kan volgen. Maak je niet te druk, its out of your hands for now”. Blijf trouw aan jezelf!
Dank voor je wijze woorden!!
Ik moest vandaag naar een evenement in het Fort van Breendonk. Terwijl ik daar was, kreeg ik hier op bokt, naar aanleiding van mijn post hier, een aantal hartverwarmende pb'tjes - waarvoor ontzettend veel dank!
Ik voelde me voor het eerst in dagen eens rustig, niet zo opgefokt en helemaal in de stress. Het ging niet eens over de huidige oorlog, het ging over een nieuwe strip over WOII (die ik trouwens nu al kan aanraden!) maar ik voelde me wel onder gelijkgestemden. En dat deed zo'n deugd, in een kamer te zijn met mensen die naar mijn gevoel op dezelfde lijn zaten. Heel fijn, zo'n moment van rust.
Want - ik krijg het verder niet uit mijn hoofd. De beelden die ik zie, dansen me voor de ogen. Heel de dag door. Het zit in mijn hoofd, en ik krijg het er niet uit.
De reacties die ik krijg, doen pijn en maken me zo boos.
Ik kreeg eerder vandaag ook een heel lief berichtje van een ex-collage op fb. Open en bloot, iedereen kan het lezen, en dat vind ik ZO lief van die man. Hij probeerde me een hart onder de riem steken, beseft dat hij van zichzelf daardoor ook een mikpunt maakt, maar durfde wél op te komen voor zijn (en mijn) idealen, en dat doet me zoveel deugd!
Ik had ook al beslist te proberen me niet meer te laten meeslepen in discussies met diegenen die het absoluut niet lijken te begrijpen. Dat brengt niet op, ik dring niet tot ze door, beide partijen zijn overtuigd van hun gelijk maar het lijkt alsof ik het me veel erger aantrek. Ik lig er van wakker, de tegenpartij waarschijnlijk niet. En als dat wel zo is, verandert het voor mij natuurlijk ook niks, dus ik ga proberen me niet meer te laten meeslepen in zulke discussies. Ik zeg proberen, want ik ben een moraalridder, zo eentje die haar mond moeilijk kan houden en die blijft pleiten voor humaniteit, ook al lijkt het alsof ik tegen stenen praat.
Enige logica ontdekken is voor mij inderdaad onmogelijk, en ik maak het mezelf enorm moeilijk door dat wel te proberen. En ik kom er toch niet uit, dus het is verspilde energie en het zorgt voor heel veel stress, frustratie, verdriet en hartzeer.
Gelukkig snapt mijn mama me 100%, snapt 1 van mijn beste vriendinnen me ook volledig. Het maakt dat ik me begrepen voel, dat ik zie dat ik niet de enige ben. En gelukkig zijn jullie er ook, en voel ik me door al die fijne mensen iets minder alleen. Het geeft een sprankje hoop. Dankjewel daarvoor!
Geplaatst: 26-02-22 19:41 
Ik probeer het. 