russel schreef:En toch geloof ik absoluut zeker dat je met heel goed verhoren de waarheid op tafel krijgt. Er zijn mensen die ontzettend goed een verhoortechniek kunnen uitvoeren, zonder dat de verdachte onder druk gezet worden. Maar mensen die liegen vertellen altijd dat wat ze niet willen vertellen, als je lang genoeg doorvraagt, alle feiten goed op een rijtje gaat zetten, goed let op emoties, een blik, een beweging, dus lichaamstaal. Mensen die niet totaal gestoord zijn, dus menselijke emoties kennen, vallen altijd weer door de mand.
Helaas kan het zo ontzettend moeilijk zijn om te bepalen of iemand liegt of niet- de lichaamstaal of emoties hoeven helemaal niet te stroken met wat te boek staat als liegen of de waarheid spreken. Sommige mensen blijven je strakker aankijken als ze liegen, anderen kijken juist weer sneller weg. Een van de beste voorbeelden die ik ken is van een lezing die ik eens gevolgd heb over liegen. Een Engelse professor in de psychologie die onderzoek heeft gedaan naar liegen in "high profile" zaken als ontvoeringen en moorden, liet het publiek een aantal filmpjes zien van ouders tijdens televisie interviews waarbij wij (het publiek) moesten raden of deze mensen de waarheid spraken of aan het liegen (betrokkenheid bij het ongeval) waren. Een van die filmpjes was van een stel waarbij de vader opeens tijdens het interview met vragen naar zijn vermiste/vermoorde dochter begon te lachen- van alle emoties begon hij te lachen! Natuurlijk zat de media er direct boven op, maar uiteindelijk kwam het uit dat de ouders geheel ontschuldig waren. Hun zaten in zo'n emotionele rollercoaster dat zelfs een geheel ongepaste emotie als lachen naar boven kwam, bij de lezing was het dan ook dit filmpje waar de meeste mensen de mist in gingen- verontrustend, want schuldig waren ze niet. Emoties zijn niet altijd even betrouwbaar of voorspelbaar als dat je zou denken.
Ook in een verhaal is het moeilijk te bepalen wanneer het een leugen is of de waarheid, mede doordat het menselijk geheugen niet altijd het beste middel is bij (getuigen)verklaringen. Wanneer een verhaal steeds 100% hetzelfde wordt verteld, is dit een (goed geoefende) leugen of gewoon de waarheid? Wanneer een verhaal steeds veranderingen heeft in de kleine details, is dit dan een leugen of de waarheid waarbij iemands geheugen niet altijd even betrouwbaar is?
Betreft Maddie, ik kan alleen maar zeggen dat ik benieuwd ben hoe het verloopt en uiteindelijk eindigt...