Bokt.nl

Citaat:

9 mei 2025

‘Ze zijn moordenaars, moorde-naars’: Tukker die wolf doodschoot blij met nieuwe regels

Een tik op de snuit voor de wolf: met nieuwe regels en versoepelingen wordt afschieten makkelijker. Tot vreugde van Jan Boomkamp (75) uit Borne, die in 2019 zelf een wolf neerschoot. „Die pipo’s driehoog achter snappen er niks van.”
Als er iemand achter de nieuwe, verlaagde status van de wolf staat, dan is het Jan Boomkamp wel. In razendsnelle volzinnen steunt de Tukker het besluit van Gelderland (agressieve wolf mag worden afgeschoten) én van het Europees Parlement (status gaat omlaag, jagen wordt makkelijker).
„Zet dit er maar in: bij een kennis van mij in Drenthe zijn laatst vier dode schapen gevonden, een pony met de strot eruit en een koe met losgetrokken huid en ingevreten uiers. Ze trekken het er gewoon af. Gedaan door een wolf. Het zijn moordenaars, moor-de-naars.”
‘Het loopt compleet uit de hand’

Jan Boomkamp – oftewel Jager Jan – zit er nog altijd vol van. En hij niet alleen, zegt hij. „In Beckum, in Borne, in Saasveld: iedereen die in het buitengebied leeft, heeft er last van. Het verdriet en de angst zijn met geen pen te beschrijven. Het loopt compleet uit de hand.”
De Tukker weet als geen ander hoe het is om een wolf echt in de ogen te kijken. En om de trekker over te halen. In 2019 schoot hij, tijdens een drijfjacht in de bossen bij Berlijn, een wolf dood – tot grote consternatie.
‘Het was pure noodweer’

Boomkamp was met een groep jagers onderweg toen een wolf drie jachthonden aanviel. „De eerste slingerde hij anderhalve meter de lucht in. De tweede viel hij ook aan. Zó sterk. En toen ie de derde wilde pakken, heb ik geschoten. Pure noodweer.”

De Duitse aanklager vond dat de Twentenaar de natuurbeschermingswet had overtreden door een beschermde diersoort neer te schieten en besloot hem te vervolgen.

Wat volgde was een juridische martelgang: drie keer stond Boomkamp voor de Duitse rechter, drie keer werd hij vrijgesproken en ging justitie in beroep.
„Vier jaar en drie maanden heeft het geduurd voordat ik definitief werd vrijgesproken”, vertelt de eigenaar van een hoveniersbedrijf nu. „Alsof ik een crimineel was, terwijl ik gewoon een hond redde.”
‘Ik krijg nu gelijk’

Inmiddels voelt hij zich gerechtvaardigd. „Waar ik toen voor gek werd verklaard, krijg ik nu gelijk. Zelfs de politiek zegt: dit kan zo niet langer.”

Door in Europa de status van de wolf te veranderen van ‘strikt beschermd’ naar ‘beschermd’, krijgen landen als Nederland meer ruimte voor gericht en lokaal wolvenbeheer. Precies wat Boomkamp al die tijd hoopte.

Ook directeur Laurens Hoedemaker van de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging noemt het ‘een belangrijke stap’. „De spanningen tussen de groeiende wolvenpopulatie en de belangen in het landelijk gebied lopen op. Met deze aanpassing kunnen provincies eindelijk handelen.”
‘Alles wat niet kon, is gebeurd’

Boomkamp zelf windt er geen doekjes om. Hij spreekt namens boeren, buitenlui en hondeneigenaren. „Iedereen die iets met vee, een tuin of een erf heeft, snapt dit. Maar in de Randstad? Daar zitten ze op driehoog op het balkon te roepen: wat een mooi beest. Die pipo’s snappen er niets van.”

Volgens hem hoort de wolf simpelweg niet thuis in Nederland. „Alles wat zogenaamd niet kon, is tóch gebeurd. Ze vallen wél mensen aan. Ze bijten niet één schaap dood, maar meerdere. En de roedel groeit. De wolf past hier niet. En ook niet in Duitsland.”

Spijt van zijn dodelijke schot heeft hij niet. Ook al bleek uit DNA-onderzoek dat het dier voor 65 procent husky was. „In Nederland lopen ook wolfhonden rond. Maar niemand die dat wil onderzoeken, want dat past niet in het plaatje.”

Jagen doet de 75-jarige Tukker zelf inmiddels niet meer na alle ophef en gezondheidsproblemen, maar zijn stem laat hij graag horen. „Als we nu niet ingrijpen, wordt het alleen maar erger. Ik ben geen voorspeller, maar ik was wel een van de eerste die zei: dit gaat fout. En dat zeg ik nog steeds. Schrijf dat maar op.”
https://www.tubantia.nl/borne/ze-zijn-m ... ook.com%2F

Citaat:

9 mei 2025/Garderen/Gelderland
Gisteravond bij de Wildekamp bij Garderen, hoe het is afgelopen weten we (nog) niet.

Citaat:

10 mei 2025/Tubantia
Nederland met Kenia vergelijken?
Niettemin, de beste marathonlopers komen uit Kenia Glenn!!
---

Waarom de wolf geen bedreiging is, maar een spiegel: ‘Je gaat in Kenia ook niet joggen tussen de leeuwen’

Moordenaar. Onvoorspelbaar. Gevaarlijk. Het zijn woorden die vaak vallen als het over de wolf gaat. Maar volgens ecoloog Glenn Lelieveld – al ruim tien jaar actief in het Nederlandse wolvendossier – zegt die ophef meer over óns dan over het dier zelf. „De wolf is geen probleem. Hij laat vooral zien hoe ongemakkelijk wij zijn geworden met échte natuur.”
Niemand zit te wachten op gedoe met wolven. Geen verscheurde schapen. Geen bange kinderen in het bos. Geen eindeloze discussies. Daar is Glenn Lelieveld het roerend mee eens.
Hij is ecoloog, was jarenlang coördinator van het Wolvenmeldpunt, en sinds 2010 betrokken bij het Nederlandse wolvendebat. „Uiteindelijk wil iedereen hetzelfde: geen gezeik met wolven. Mijn werk draait erom dat we dat ook echt voor elkaar krijgen.”

Waar sommigen afschot als oplossing zien, pleit Lelieveld juist voor betere afspraken, meer kennis en minder onderbuikgevoel. „Het gaat er niet om of je de wolf een mooi dier vindt. Het gaat erom dat niemand er last van heeft. En dat kán – als je het goed aanpakt.”
De wolf als spiegel van onze controlezucht

Wat de discussie zo fel maakt, is volgens Lelieveld niet de wolf zelf, maar het ongemak dat hij oproept. We zijn gewend aan een natuur die zich netjes laat leiden langs wandelpaden en fietsroutes. „Een natuur waarin wíj bepalen wat mag en niet mag. Maar een wolf? Die trekt zich daar niks van aan. Die heeft schijt aan onze regels. En dat wringt.”
Lelieveld vindt dat het tijd is voor een ander gesprek. „In Canada krijgt iedere wandelaar een bel of fluitje mee als hij berengebied in gaat. In Kenia ga je niet joggen in een leeuwengebied. Maar hier vinden we dat we altijd, overal, alles moeten kunnen doen. De wolf legt een fundamentele vraag op tafel: hoe willen wij eigenlijk samenleven met wilde natuur?”

De wolf herinnert ons eraan dat je natuur niet volledig kunt dichttimmeren met hekken, bordjes en protocollen. „We zijn het niet meer gewend dat iets zich niet aanpast aan ons. En dat maakt het spannend. Maar spannend is niet hetzelfde als gevaarlijk.”
Kokosnoten en controle

Hoe gevaarlijk is de wolf nou echt? „Niet zo”, zegt de ecoloog uit Renkum. Althans, niet in verhouding tot andere risico’s die we wél zonder mokken accepteren.

„Er gaan wereldwijd meer mensen dood door vallende kokosnoten dan door wolven. Maar het gaat niet om cijfers – het gaat om het gevoel van controle.”

Hij begrijpt de emoties wel. „Ik heb zelf dna-monsters genomen op plekken waar schapen zijn doodgebeten. Ik heb het verdriet en de woede gezien. Maar eerlijk is eerlijk: afschieten is geen oplossing. Haal je één wolf weg, dan staat er een week later een andere op dezelfde plek.”
Kudde zonder schade

In Nederland leven inmiddels iets meer dan honderd wolven. Volgens Lelieveld hebben er daarvan drie of vier zich ooit afwijkend gedragen. „En vrijwel altijd was dat het gevolg van menselijk gedrag: voeren, benaderen of dieren niet goed beschermen. Het beeld van de wolf als losgeslagen killer klopt niet. In de meeste gevallen houdt een wolf keurig afstand. En dat is precies wat je wilt.”

Wat wél werkt? Preventie. „Op de Veluwe lopen schaapskuddes midden in wolventerritorium – en die hebben vrijwel geen schade. Dankzij goede netten, hulp van collega-boeren bij het opzetten en het inzetten van kuddewaakhonden. Dat vergt inzet en samenwerking, maar het werkt.”

‘Wolf-hondkruisingen? Onzin.’

Regelmatig duiken er verhalen op over ‘wolf-hondkruisingen’ in Nederland. Ook jager Jan Boomkamp beweerde dat de wolf die hij doodschoot een kruising was.

„Volstrekte onzin”, zegt Lelieveld. „Ieder dna-monster wordt standaard gecontroleerd op hondengenetica. Als er ook maar een spoortje hond in zit, zien we dat meteen. Maar alle Nederlandse wolven zijn 100 procent wolf.”

Toch blijven dat soort verhalen rondzingen. „Dat komt doordat mensen graag informatie geloven die hun gevoel bevestigt. Als je van binnen al vindt dat de wolf hier niet thuishoort, dan ben je eerder geneigd één uitzondering als waarheid te omarmen dan twintig onderzoeken die het tegendeel bewijzen.”
Even wennen

Lelieveld pleit voor rust in het debat, ruimte voor nuance, en minder politieke oneliners. Volgens hem is samenleven met de wolf vooral een kwestie van tijd.

„In bijna alle Europese regio’s waar de wolf terugkeert, zie je hetzelfde patroon: het kost tien tot twintig jaar voordat mensen aan zijn aanwezigheid gewend zijn. Sommige mensen schakelen meteen, anderen hebben meer tijd nodig. Dat is logisch. Maar dat betekent niet dat het niet kán – het betekent dat we elkaar de ruimte moeten geven om eraan te wennen.”
https://www.tubantia.nl/borne/waarom-de ... ~acc62f20/