Geplaatst: 21-10-23 11:26 princequillo schreef:In het totale plaatje is het niet Hamas' schuld nee. Hun acties, ja, natuurlijk. Maar zij zijn niet de schuldige van dit conflict (tenzij je het "conflict" pas enkel sinds 7 oktober rekent of zoiets). Maar persoonlijk zie ik dit conflict al sinds het is begonnen, wat echt al vele decennia geleden is.
Decennia? Zeg maar rustig duizenden jaren. En er is door vele volken om gestreden.
Ik heb eerder dit draadje gepost, maar is denk ik niet opgepikt. Als je dit leest, dan lees je dat het allemaal een stuk complexer is dan gedacht.
https://twitter.com/tomaspueyo/status/1 ... 4672485785
Uit verhalen in de Hebreeuwse Bijbel zou Kanaän een gebied zijn, gelegen ten westen van de rivier Jordaan (Genesis 28:1).[2] Voor die tijd bestreek het Oude Kanaän een nog groter gebied, maar exacte beschrijving is lastig, omdat het geen politieke eenheid of staatsvorm kende. In het gebied lag een aantal goed georganiseerde, maar onafhankelijke steden. Voor zover bekend heeft geen van de Kanaänitische steden een dominante positie ingenomen. In dit zuidelijk gedeelte waren veel etnische - met name nomadische - groepen. De Israëlieten vestigden zich volgens de Bijbel rond 1200 v.Chr. in Kanaän. Rond 1045 v.Chr. sloten ze zich aan bij het koninkrijk Israël, maar 100 jaar later maakten enkele stammen zich los om het koninkrijk Juda te vormen.
De Israëlieten hebben er pakweg 500 jaar gewoond in betrekkelijke vrede naast de Kanaänieten tot Jeruzalem rond 700 v GT door de Babyloniers werd vernietigd en veel joden (niet alle) in ballingschap naar Babylon werden weggevoerd. In 550 voor GT werden deze door de Perzen bevrijd en keerden terug naar Israel.
Vanaf die tijd is het gebied door veel verschillende volken bezet geweest tot uiteindelijk de Britten.
Het Joodse koninkrijk was semi-onafhankelijk gedurende de Romeinse bezetting, 2000 jaar geleden
Arabieren verschenen in de regio 650v GT, regeerde al eeuwenlang (Rashidun, Abbasiden, Umayyaden, Fatimiden...), tot ~1100 na Chr. Ze werden vervangen door islamitische, niet-Arabische rijken: Seltsjoeken, Mamelukken*, Ottomanen, die 500 tot 800 jaar regeerden, met uitzondering van ongeveer 200 jaar kruisvaarders. De regio is 2000 jaar lang nooit onafhankelijk geweest.
Aan het einde van de 19e eeuw zijn ideeën over nationalisme in zwang, en antisemitisme viert hoogtij in Europa. Joden beginnen plannen te maken voor een nieuw land: Israël. Ze beginnen land te kopen en te emigreren naar de Ottomaanse regio Palestina (het huidige Israël en Palestina).
Dan komt WOI. De geallieerden willen de Ottomanen verslaan
Het VK:
• Rekruteert lokale Arabieren om in opstand te komen tegen de Ottomanen (incl belofte aan Arabische koning)
• Rekruteert lokale Joden om te helpen in de strijd (Balfour-verklaring)
• Splitst het Ottomaanse Rijk met andere bondgenoten. De Palestijnse regio werd toegewezen aan Groot-Brittannië
Behalve natuurlijk dat deze (aan de Arabieren en de Joden) beloften niet verenigbaar waren.
De belofte aan de Arabische koning Hoessein was om een koninkrijk op het Arabische schiereiland te stichten. Afhankelijk van wie je het vraagt, omvat dit wel of niet Palestina.
Wat in plaats daarvan overheerste is de verdeeldheid tussen de Bondgenoten (“Sykes-Picot”). Nu controleert Groot-Brittannië de Levant (de handelsroute), die het het Suezkanaal wil beschermen, essentieel voor de handel met India.
Lokale joden willen dat de Balfour-verklaring wordt gehandhaafd. Lokale Arabieren willen dat de belofte aan de Arabieren wordt nageleefd
Leuk weetje: de lokale bevolking in het gebied nam al duizenden jaren af. Tegen het einde van de 19e eeuw is dit lager dan in de Romeinse tijd!
Joodse immigratie en sanitaire voorzieningen keren dat om
De Joden en Arabieren botsen. Groot-Brittannië erkent het moeras en is van plan eruit te komen
Ze stellen een plan voor: Noord voor Joden, Zuid en Oost voor Arabieren. Ze behouden de centrumkust en Jeruzalem Deze kaart erkent in grote lijnen Joodse nederzettingen
Joden zijn daar oke mee (een land!). Arabieren zijn dat niet. Gevolg is een patstelling
Dan begint de Tweede Wereldoorlog
Er gebeurt niet veel in de Levant (de handelsroute) Maar iets anders dat relevant is voor de geschiedenis gebeurt elders: De Holocaust.
Het einde van de Tweede Wereldoorlog. De regio ligt op zn gat. De Britten zijn aan het dekoloniseren; ze willen uit het moeras weg. De hete aardappel wordt doorgeschoven naar de VN.
Die een nieuw plan opstelt: Nog een tweestatenoplossing
Dit plan is vergelijkbaar met het vorige, behalve dat het een deel van het noorden (Galilea) aan de Arabieren geeft, en een deel van de Negev-woestijn aan de Israëliërs. Waarom? Het komt weer overeen met Joodse nederzettingen. De VN stemt in met een tweederde meerderheid
Maar dit plan geeft 56% van het land aan 33% van de bevolking (joden). Het grootste deel bestaat uit woestijn (Negev), maar de Arabieren zien deze toename van Joods land als een aantasting. Ze zeggen weer nee.
Op de dag dat de Britten vertrekken, roept Israël zijn onafhankelijkheid uit. De dag erna vallen alle omliggende Arabische landen Israël aan. Op de een of andere manier lukt het Israël de overhand te krijgen.
Het neemt een deel van het land in beslag dat door het VN-plan aan de Arabieren was toegewezen en dat zij niet accepteerden.
Wanneer Arabieren verwijzen naar de grenzen van 1947, bedoelen ze die van vóór deze oorlog van 1948, zoals toegestaan door de VN-resolutie (waar ze tegen stemden)
Tijdens deze oorlog worden 750.000 lokale Arabische moslims (Palestijnen) op traumatische wijze ontheemd, verdreven of vluchten uit het Joodse gebied. Dit is de Nakba ("ramp"). Na de oorlog kunnen ze niet meer terugkomen.
Egypte neemt de Gazastrook in. Jordanië neemt de Westelijke Jordaanoever in. Ze kunnen in deze gebieden een Palestijns land creëren, maar houden ze voor zichzelf
Het is 1967. De Arabieren zijn niet blij met de situatie. Ze plannen een nieuwe aanval
Israël loopt hierop vooruit, schiet de luchtmachten van Egypte, Jordanië en Syrië in één dag neer en duwt alle drie de landen terug, waarbij het de Sinaï-, Westelijke Jordaanoever- en Golanhoogten overneemt. Opnieuw een catastrofe voor de Arabieren.
300.000 Palestijnen ontvluchten de Westelijke Jordaanoever; 100.000 ontvluchten de Golanhoogvlakte
Egypte en Syrië vallen opnieuw aan in 1973 (Jom Kipoer). Aanvankelijk winnen ze, uiteindelijk wint Israël.
Een paar jaar later geeft Israël de Sinaï terug aan Egypte en tekenen ze een vredesverdrag met Jordanie in 1994.
De afgelopen decennia heeft Israël zijn internationale inspanningen voortgezet en de betrekkingen over de hele wereld genormaliseerd, inclusief Marokko, Soedan, de VAE en Qatar in de Abraham-akkoorden
De draad gaat nog verder over de vraag: Wie heeft nu het meeste recht op dit gebied. Wie "verdient" het land?
Wie was daar als 1e? Israël? Recenter? Israël vandaag?
Voor deze historicus is kunnen nagaan is Israël het enige onafhankelijke land ooit in de regio geweest. In de afgelopen 1000 jaar veel wisselingen in de bezetting: Ottomanen, Mamelukken, Groot Brittanie, Israel. Eeuwenlang geen Arabische heerschappij.
Met aan het einde een uitnodiging om fouten in het verslag te melden.
"Ik zal de komende dagen een artikel plaatsen met veel meer details. Abonneer u op mijn nieuwsbrief om deze te ontvangen. Het is gratis.
https://unchartedterritories.tomaspueyo.com/subscribe
En vertel me alsjeblieft wat ik fout heb. Ik moet dingen gemist hebben
Dit is een belangrijk onderwerp, niemand krijgt het perfect, maar ik probeer het"
Ik vond het stuk interessant om te lezen. Ben benieuwd of de uitnodiging aan het eind nog gaat leiden tot aanvullingen op de historie.
Het conflict ligt anders en gaat veel dieper dan alleen "de Palestijnen worden al decennia lang onderdrukt".
Maar er zijn meerdere conflicten; dit is het “huidige”. 
