tazmaniac schreef:ik zag dat je je presentatie al had gegeven. Toch zou ik graag ook nog mijn verhaal vertellen.
Ik lees in dit forum dat er zoveel mensen helemaal geen probleem hebben met mensen die homo zijn.
Toch zijn er mensen die dat wel zijn. Zoals ik.
Ik ben iemand die, zoals ze zeggen, in de kast rond hangt. Verder ben ik iemand van het type van wie je het niet zou verwachten dat ie homo is. Ik heb vaak leuke contacten met meiden en dan ben ik gewoon mezelf. Ik ben dan niet anders dan een gewone hetero jongen (waarom zou ik?) Tja, en dat zorgt er dus voor dat er af en toe meisjes mij leuk vinden en dat dan laten merken. Maar het lukt me dan niet om wat voor hun te voelen.
Ik heb het idee, dat ik homo zou kunnen zijn, jaren lang naar de prullenbak verwezen. Ik heb het verdrongen waarschijnlijk. Altijd als de vraag kwam: goh waarom heb je geen vriendin dan zei ik: ow... daar heb ik het te druk voor. En eigenlijk was dat ook zo. Ik zorgde er voor dat ik steeds weer nieuwe bezigheden had. (o.a. veel met de paarden bezig)
Maar goed, vorig jaar is het me dus overkomen dat ik een jongen erg leuk vond. Hij hielp me altijd met de paarden en ik hem. Het was een fijne vriendschap.
Onze vriendschap werd ineens abrupt beëindigd en ik weet nog steeds de reden daarvan niet.
Sindsdien ben ik wel gaan nadenken over mezelf. Maar het lukt me gewoon niet om mezelf te accepteren zoals ik ben. Elke keer als ik homo's op de televisie zie dan schrikt me dat weer af. Zo wil ik niet zijn. Ik wil me niet vereenzelvigen met de zogenaamde handwapperende nichten of andere gillende keukenmeiden. (als ik uit de kast kom dan wordt je in een hokje gestopt. Ben je homo? Aha, dan ben je dus een mietje, een nicht, een watje, een viespeuk enz enz enz). Vooral op het platteland wordt vaak zo gedacht. Ik woon zelf ook in een dorp. Vandaar dat ik ook niet de behoefte heb aan een coming-out.
Toch doe je alleen jezelf tekort. Niet iedere hetero wil zich met een stinkende boerende en lomp scheldende bouwvakker vereenzelvigen, en niet iedere homo met die nichten. Maar dat hoeft ook niet. Homo zijn is niet homo spelen, maar zit in je hart en ziel en in je gevoel. Het maakt je gelukkig omdat je jezelf kan en mag zijn. En je van jezelf kan houden omdat je eerlijk en open bent. En je wordt alleen door ouderwetse of bekrompen mensen in een hokje gestopt als je je coming out beleefd. Niet door de mensen die zich daadwerkelijk in je interesseren en die dus begrijpen dat jij die coming out nodig hebt om echt gelukkig te worden maar er verder geen ander mens van wordt. Je populariteit bij vrouwen zal blijven. Dat is o zo homo eigen.