Ik word hier echt onwijs moedeloos van, enorm demotiverend om door te studeren... want ja dan heb je in plaats van 10k opeens 20 of 30k schuld. Ik merk dat vooral de oudere generatie altijd het gooit op 'maar je gaat later toch geld verdienen' en 'je kan nu toch ook ernaast werken'. Over dat laatste is natuurlijk al heel wat gezegd, maar ik weet gewoon niet waar ik de tijd vandaan moet halen. Niet omdat dit niveau te hoog voor me is, maar ik wil mezelf graag mentaal goed houden en dat betekent bijvoorbeeld iedere dag 8 uur slapen. Mijn stage is 40 - 60 uur in de week, onbetaald gezien het een universitaire stage betreft. Ik word hiervoor beoordeeld en het weegt zwaar mee op mijn gemiddelde. Ik kan dus niet moe aankomen zetten of te laat of eerder weg want ik moet werken. Dan blijft voor mij de optie over om op zaterdag te werken, maar ik moet ook nog ergens voor mijn vak leren. Al met al is er bar weinig tijd en alles moet snel en super strak gepland. Ik kan me eerlijk gezegd niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst een feestje heb bijgewoond

, want ik heb letterlijk nooit ergens tijd voor.
En dan mijn andere punt 'Je gaat later een hoop geld verdienen', ja later als ik groot ben, hopelijk zonder burnout of andere lichamelijke klachten van stress, als ik de selectie van mijn master ben doorgekomen, de selectie van masterstage 1 en masterstage 2 en dan doorga voor PhD, ja dan verdien een hoop geld. Maar tegen die tijd is het ook wel goed voor je ontwikkeling als je niet meer bij je ouders woont, wellicht denk je al na over kinderen (je gaat immers als richting de 30) en droom je van een eigen huis ergens. Oh wacht, dan heb je nog 30k achter je hangen waardoor je dat soort keuzes opeens bewust moet gaan uitstellen...
Ik ben heel blij dat als ik het nodig heb, mijn ouders me financiaal kunnen steunen. Studeren wordt een elitesport en dat is een slechte ontwikkeling vind ik.