khirshanta schreef:Ik begrijp natuurlijk het bedoelde beeld erachter; net als dat ik (en hopelijk velen met mij) ook begrijpen dat die Sprinkhanen uit openbaring 9:7-11 niet écht er zo uitzagen, maar dat het allemaal beeldspraak is.
Wat maakt dit boek, hét boek der boeken voor sommigen, juist wel geschikt om te bestuderen voor kinderen?
Er staan gruweldaden in, soms tot in detail beschreven. Er wordt geschreven over dingen die moreel zo verwerpelijk zijn, en die als waar moeten worden aangenomen bij de zeer religieuzen.
Als je je kind daaraan blootstelt, en vertelt dat het een waarheid is- waarom mag dat kind dan niet een boek lezen dat overduidelijk fictie is, en zo ook wordt tentoongesteld?
Zouden de mensen die dit verbieden, verwachten dat hun kind gaat geloven dat Dracula straks in de kast hangt, en het monster van Frankenstein veel meer is dan een literair werk?
Of zijn ze bang dat deze fictieve personages afbreuk doen aan de net zo fictieve delen in de bijbel?
Ik begrijp simpelweg die, naar mijn mening, hypocrisie niet. Als jij (of iemand anders) het me uit kunt leggen; graag!
Ik vind het ook raar.
Gruwelen voor waar aannemen - de kranten staan er vol van. Enigszins doseren etc kan geen kwaad.
Wennen aan de trieste realiteit (op een goede manier!!) ook niet.
...dus ik snap ook net niet helemaal waar je op doelt.
Een onderscheid als: mbt geestelijke zaken alleen christelijk - dus geen spoken: dat vind ik een argument.
Waarbij ik Harry Potter gewoon zou toestaan als ik dezelfde tweedeling zou hanteren: wie toevallig geen dreuzel is, blijkt dingen te kunnen die een dreuzel niet snapt. En verder is magie in die wereld gewoon een soort vergrootglas mbt menselijk gedrag. Je kunt met een relatief kleine moeite genezen, martelen, streken uithalen, raadsels oplossen - wat doet zoiets met een mens...?