hannah41 schreef:Absoluut niet.
Maarrr.. Ik denk dat je er als 'slachtoffer' wel degelijk invloed op hebt, hoe je er mee omgaat en op de pesterijen reageert kan erg veel verschil maken. Zonder dat ze het ervan bewust zijn zie je bij veel slachtoffers toch wel bepaald gedrag wat ervoor zorgt dat het erger word/doorgaat.

Als we het even bij kinderen houden (pesten is van alle leeftijden), hoeveel invloed denk je dat die gepeste kinderen op hun eigen gedrag hebben? Er is een reden waarom kinderen zich gedragen zoals ze doen, dit is niet vaak een echt bewuste keuze maar een gevolg van je karakter en opvoeding.
Zo is onzekerheid en gevoeligheid altijd een hele mooie 'reden' om te gaan pesten. Kan dat kind er dan echt wat aan doen dat het zo onzeker is? Is een kind in staat om in zo'n onveilig omgeving zich werkelijk zekerder te gaan voelen en daarnaar te gaan gedragen? Of zou het zo kunnen zijn dat het kind vanwege het pesten alleen maar onzekerder wordt en dat dus het pesten er juist voor zorgt dat het pesten door blijft gaan? Het is niet het gedrag van het gepeste kind waardoor het pesten door gaat, het ligt ALTIJD bij de pesters imo.
Nou weet ik uit eigen ervaring dat je eigen reactie idd veel invloed KAN hebben op pesters. Maar dat betekent niet dat de verantwoordelijkheid bij de gepeste ligt! Vaak worden juist de kinderen uitgepikt die zich niet kunnen verweren en makkelijke slachtoffers zijn. Dan is het toch oh zo makkelijk om te gaan beweren dat ze het zelf veroorzaken want hey als je voor jezelf opkomt houden ze er vast wel mee op! In de praktijk valt dit trouwens ook vies tegen, het kan zelfs veroorzaken dat het erger word.
Ik ben zelf de hele basisschool en middelbare school gepest. Basisschool was ik makkelijk doelwit: zeer gevoelig en angstig meisje die om elke boe of bah ging huilen. Hilarisch toch? Dat dit kwam door traumatische jeugd en vele drama's aan het thuisfront, dat boeide zelfs de leerkrachten toendertijd niet. Ik huilde snel en dat deed ik toch echt zelf, dat moest ik maar gewoon niet doen. Gevolg? Ik ben nu 29 en huilen is nog steeds onmogelijk voor me. Ik heb het mezelf zo hard afgeleerd, dat ik er nu niet meer toe in staat ben. Maar hey, snel huilen doe ik niet meer dus mn gedrag is keurig aangepast toch?
Middelbare school gingen alle pesters naar dezelfde school en klas als ik dus daar ging het lekker door. Ik huilde dus niet meer maar ze verzonnen altijd wel iets nieuws. Het is pas opgehouden toen ik als agressieve metalmeid iedereen dodelijke blikken gaf en verder gewoon half dood was van binnen. Ze kregen geen reacties meer, dus dan maar ophouden. Dus ja, uiteindelijk heeft mijn eigen gedrag ervoor gezorgd dat ze zijn opgehouden......maar ik denk dat iedereen die dit leest zich wel af kan vragen of dat een gewenste situatie is.... Of zullen we toch de verantwoordelijkheid bij de pesters houden en het dus oplossen bij de kern ipv symptomen bestrijden?