Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:03

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:03

@zwerte,
Klopt helemaal wat je zegt, daarom zet ik er ook telkens bij wat ik heb gezien.
En ik geloof ook dat dit een project is waar je in moet groeien.
Ik denk ook dat jeugdzorg wel mee neemt in hun beslissing bij plaatsing van een pleegkind bij ons dat dit nieuw is voor ons.

Ik beschrijf hier mijn ervaringen, ik heb op veel groepen gewoond en we zaten met veel kids in verschillende leeftijden(4 tot 16 jaar is de max geweest) en ik heb in die tijd ook veel kids op de groep gehad die ook veel voor hun kiezen hebben gehad.

En ik heb ook vaak geplaatst dat ik voorkeur zal hebben voor de kids die nog redelijk mee kunnen draaien,zeker bij een eerste plaatsing.

**Geplaatst**: 07-03-14 17:04

Geplaatst: 07-03-14 17:04

Wij hebben sinds ruim een jaar een pleegkindje in huis. Het betreft een kindje uit ons netwerk en wij hebben dus geen enkele training gehad en zijn er eigenlijk heel naief ingegaan en het afgelopen jaar ook door een hoop schade en schande wijs geworden. Veel gedoe met ouders die zich niet aan afspraken houden, als je problemen hebt geeft zowel de pleegzorginstantie als bureau jeugdzorg niet thuis... Het is een hoop duwen en trekken en je poot stijf houden. Als ik nu met de wijsheid die ik inmiddels heb weer voor de keuze gesteld zou worden zou er geen haar op mijn hoofd zijn die er over denkt er aan te beginnen. Mijn man denkt er net zo over trouwens.

Wij kregen een jaar terug kleutertje van 4 in huis die nog nooit opvoeding had gehad en behalve praten en zindelijk worden eigenlijk alles nog moest leren. Eten, wassen, tandenpoetsen, schone kleren aan moeten trekken en een hele hoop fatsoensnormen waren hem volledig vreemd. Hij heeft zijn hele leven eigenlijk alles zelf kunnen bepalen en was sterk vervuild (en ondervoed) toen hij kwam. Dat gaat inmiddels helemaal prima en op school doet hij het ook leuk. Hij maakt vriendjes en is in veranderd van een extreem introvert kind naar een heerlijk extravert sociaal jongetje. Het betreft ons neefje trouwens. In april moet de rechter weer uitspraak doen en bureau jeugdzorg heeft gevraagd om een verlening van een jaar. Als er twee jaar achter de rug is en zijn ouders hebben de boel nog niet op orde (en dat gaat niet gebeuren als je afgelopen jaar bekijkt) dan moet er een besluit genomen worden waar hij op zal gaan groeien. Wij blijven open staan voor het opvangen van hem en hij is welkom. Maar als besloten wordt dat hij weer naar zijn ouders moet en in de toekomst blijkt dat het toch mis gaat en hij weer uit het huis geplaatst wordt weet ik niet of we de deur weer wagenwijd open zetten. Klinkt misschien heel hard, maar we zijn echt heel gek met hem.

Wij zijn beiden 36 en hebben zelf (nog) geen kinderen. Willen we wel graag overigens en zitten middenin allerlei onderzoeken nu. Blijft afwachten of het ons ook gegund is

.

[edit] wij zijn alleen maar gescreend door de RvdK en hebben een intake interview gehad toen het kindje al bijna anderhalve maand bij ons was. Dus in het netwerk nemen ze het niet zo nauw

.

Laatst bijgewerkt door Lennox op 07-03-14 17:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-03-14 17:05

Geplaatst: 07-03-14 17:05

_Nadia_ schreef:
Zwerte, dat is inderdaad ook wat ik probeer te zeggen, op deze manier denk ik niet dat TS door de selectie gaat komen (overigens als ik over je verleden lees denk ik dat het sowieso wel heel moeilijk gaat worden om door de selectie te komen, ze hebben liever geen mensen met jeugdtrauma's omdat een pleegkind ook eea kan triggeren)

Bedoel je mijn verleden of TS?
Ik vind dit wel een interessant punt, want het maakt nogal veel uit wat je met die jeugdtraumas hebt gedaan en ik denk dat iemand die zn verleden goed heeft verwerkt, juist een aanwinst kan zijn voor zulke kinderen. Weet jij hoe ze hier mee omgaan in de selectie?

**Geplaatst**: 07-03-14 17:07

Geplaatst: 07-03-14 17:07

Zwerte schreef:
_Nadia_ schreef:
Zwerte, dat is inderdaad ook wat ik probeer te zeggen, op deze manier denk ik niet dat TS door de selectie gaat komen (overigens als ik over je verleden lees denk ik dat het sowieso wel heel moeilijk gaat worden om door de selectie te komen, ze hebben liever geen mensen met jeugdtrauma's omdat een pleegkind ook eea kan triggeren)

Bedoel je mijn verleden of TS?
Ik vind dit wel een interessant punt, want het maakt nogal veel uit wat je met die jeugdtraumas hebt gedaan en ik denk dat iemand die zn verleden goed heeft verwerkt, juist een aanwinst kan zijn voor zulke kinderen. Weet jij hoe ze hier mee omgaan in de selectie?

Ik heb het over het verleden van TS.
De selectie is heel streng en zodra ze een onverwerkt trauma vermoeden kun je geen pleegouder worden (dit is wat mij vertelt is door een NL pleegouderbureau).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:17

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:17

_Nadia_ schreef:
Ja maar DAT is juist het probleem, dat soort kindjes krijg je wel.

Er zijn meerdere gradaties, dat zeggen jullie zelf ook, kids die even ertussen uit moeten met een niet zo groot trauma.
Ik heb voor ik het pakket aan gevraagd hebt gezegd dat er voor mij enige dingen zijn die ik van tevoren aan wil geven waarvan ik al weet wat ik wel en niet kan.
Misschien zet ik het allemaal te rooskleurig neer, mede omdat ik het moeilijk vind om net als de rest de pleeg kids zwart te maken ( dat bedoeld iedereen niet zo)
Ik zie dit als kids die een plek nodig hebben, en dat is een leef groep niet in de vormen die een kind nodig heeft.
Misschien doe ik het ook omdat ik het niet graag zie mislukken of falen, maar ook merendeels omdat ik geloof in de kracht van kids en van een gezin.

Ik heb voor mijzelf gezien toen ik in frankrijk zat en eindelijk een gezin had die mij het gevoel gaf dat ik ook een kind mocht zijn dat dat al veel goeds maakte. Tuurlijk ik was ouder en wijzer etc en ik ben echt niet dom , er zijn heel veel moeilijke hobbels die zullen komen met een plaatsing van een kind die aller hande soorten traumas heeft, ik denk dat mijn voordeel is dat ik dit zelf ook allemaal mee hebt gemaakt en mij ook goed herinner hoe ik mij voelde.
Ik ga niet mijn hele verhaal op internet zetten maar er is meer gebeurd dan alleen het overlijden van ouders,( pb is open)
En ben helaas van veel markten thuis op eigen ervaring.
Kortom, mijn ervaring is ook dat iedereen het vaak moeilijker maakt dan het is, terwijl jeugdzorg met mappen en mappen van dossiers over welke gekke stoornissen ik allemaal had en welke behandeling waar nodig voor was, was een gezin al genoeg.

Sorry voor het wazige verhaal maar ik werd een beetje emtioneel van dit alles.
Niet omdat ik mij aangevallen voel maar omdat ik het gevoel heb dat de kids slechter worden gemaakt dan ze zijn.
Het verhaal van een meisje in dit topic over pleegkids die manipuleren etc, daar zijn de ouders ook bij en hebben dit verkeerd aangepakt, kind deed niets anders dan doen wat ze geleerd hebben.
Gedrag kan omgevormd worden, met juiste hulp en zorg, de kids kunnen er niets aan doen en verdienen het niet om probleem kids genoemd te worden, de ouders waren het probleem

**Geplaatst**: 07-03-14 17:21

Geplaatst: 07-03-14 17:21

Ik vind dat je gelijk hebt Wendybrian het is niet allemaal kommer en kwel met de kinderen die een dak boven hun hoofd nodig hebben en een warm nest. Als wij ons neefje niet in huis hadden genomen had hij nu ook bij vreemden gezeten. Er is niets maar dan ook niets mis met dit ventje, behalve dat hij heel veel heeft moeten leren. Maar het is echt een schitterend mannetje en we genieten met volle teugen van hem.

Alles er omheen maakt het lastig. Als we alleen met het kindje van doen hadden gehad was er geen vuiltje aan de lucht geweest bij ons

.

Laatst bijgewerkt door Lennox op 07-03-14 17:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-03-14 17:25

Geplaatst: 07-03-14 17:25

Meis, het is duidelijk dat je intenties goed zijn, echt waar.
Ik als moeder van 5 waarvan 3 beperkingen hebben (verschillende vormen van autisme, depressies, lichamelijke achterstanden etc) heb misschien een ander beeld van kinderen dan de gemiddelde mens.

Waar je rekening mee moet houden is dat een kindje misschien heel "normaal" kan lijken in het begin, maar zodra ze zich enigszins veilig voelen (iets wat jij ze dan biedt) ze 360 graden kunnen omdraaien in gedrag, en dat weten ze bij pleegzorg ook niet altijd, dat komt pas later. Dat is waar ik je voor wil waarschuwen.

Ik ben het met je eens dat de kinderen er niets aan kunnen doen, zij hebben er niet voor gekozen.

Gedrag kan echt niet in alle gevallen omgevormd worden, soms is een kindje dusdanig getraumatiseerd dat zelfs jarenlange therapie niet helpt. Hechtingsproblemen zijn veel voorkomend helaas en dat zal altijd een rol blijven spelen.

Zoals gezegd gaan wij volgend jaar de molen in om te adopteren (binnenlands, waarbij we eerst een tijdje pleegzorg gaan doen) dus we staan er ook zeker wel achter, alleen proberen we wel realistisch te blijven en zien we in dat we hoogstwaarschijnlijk nog een probleemkind (of 2, we staan ook open voor siblings) binnen zullen halen.

**Geplaatst**: 07-03-14 17:31

Geplaatst: 07-03-14 17:31

Waarom wordt je er emotioneel van als er realistisch wordt gesproken over zulke kinderen? Niemand zegt dat het rotkinderen zijn of dat ze er zelf schuldig aan zijn. Er worden alleen situaties besproken waarin bleek dat de problemen van het kind toch echt teveel waren voor dat bepaalde gezin. Ik heb nergens een veroordeling gelezen en vind juist dat het heel neutraal besproken word. Het is nou eenmaal de realiteit dat sommige kinderen dermate veel problemen hebben dat het teveel wordt voor de rest van het gezin. Niemand maakt ze slechter dan ze zijn, dat oordeel hang jij er zelf aan. Het ZIJN probleemkinderen omdat ze nou eenmaal problemen hebben, idd veroorzaakt door de ouders. Het woord zegt niks over oorzaak of schuld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:32

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:32

Ik bedoelde kwa gedrag kan omgevormd worden ook die van ons, wij kunnen ook aanpassen waar dat nodig is.
Ik vind het lastig om op papier te zetten wat ik bedoel, in mijn spraak kan ik dat wel gelukkig.
( alleen de basis school gevolgd door vele verhuizingen, volg nu een studie aan de open universiteit)

Ik snap zeker dat jij een ander beeld van kids heb dan ik heb.
Jij ziet het als de opvoeder en ik waarschijnlijk nog veel vanuit mijn eigen kind zijn.
Beide is goed en beide zullen we wat extremere kijk op hebben en mijn doel is ook om meer kennis te vergaren, ( internet en boeken zijn uitgelezen haha)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:35

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:35

K doelde niet op een veroordeling, eerder in het topic werd gesproken over dat het broertje manipuleerde in het pleeggezin en de biologische kids dit op het begin vermelde aan de ouders maar die er geen gehoor aan gaven,
Mijn eerste gedachten was dus, hoe kon het wel gaan als dit vanaf het begin goed aangepakt was.?

Ik bedoel ermee te zeggen dat dit dus anders had kunnen lopen, waarbij ik denk ik de link leg dat het in veel gevallen ook goed had kunnen lopen met een betere communicatie tussen gezinsleden.
Maar dat is denk ik mijn roze bril.

De reden dat ik er ook emotioneel van word is dat ik ook veel lees dat jeugdzorg veel slecht regel.
Ik word er verdrietig van dat kinderen hier de dupe van zijn, dat zij door fouten van jeugdzorg waarschijnlijk niet die goede jeugd krijgen en dus een goede scholing m wat dan weer op zijn beurt verdere invloed speelt.
Ik word ook emotioneel van het feit dat er word gezegd dat de kids bagage nodig hebben, en inderdaad dat hebben ze. Maar dat dit word gezien als een no go, ik kan dat wel eens opvatten als, helaas.
Kans verkeken.
Snappen jullie?

Laatst bijgewerkt door Wendybrian op 07-03-14 17:51, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-03-14 17:37

Geplaatst: 07-03-14 17:37

Wendybrian schreef:
Ik bedoelde kwa gedrag kan omgevormd worden ook die van ons, wij kunnen ook aanpassen waar dat nodig is.
Ik vind het lastig om op papier te zetten wat ik bedoel, in mijn spraak kan ik dat wel gelukkig.
( alleen de basis school gevolgd door vele verhuizingen, volg nu een studie aan de open universiteit)

Ik snap zeker dat jij een ander beeld van kids heb dan ik heb.
Jij ziet het als de opvoeder en ik waarschijnlijk nog veel vanuit mijn eigen kind zijn.
Beide is goed en beide zullen we wat extremere kijk op hebben en mijn doel is ook om meer kennis te vergaren, ( internet en boeken zijn uitgelezen haha)

Nou ja, bij mij zitten er ook heel wat problemen in het verleden hoor (dakloos met 17, vader die zn klauwen niet thuis kon houden) dus ook van die kant kan ik het wel bekijken.

Natuurlijk kunnen jullie je ook aanpassen, maar bijv. hechtingsproblematiek lost daar niet mee op hoor. Plus het kan ook te verwarrend worden voor je eigen kind als je dusdanig moet gaan aanpassen aan het pleegkind dat hij ineens ook een geheel andere routine krijgt.

**Geplaatst**: 07-03-14 17:43

Geplaatst: 07-03-14 17:43

Wendybrian schreef:
K doelde niet op een veroordeling, eerder in het topic werd gesproken over dat het broertje manipuleerde in het pleeggezin en de biologische kids dit op het begin vermelde aan de ouders maar die er geen gehoor aan gaven,
Mijn eerste gedachten was dus, hoe kon het wel gaan als dit vanaf het begin goed aangepakt was.?

Ik bedoel ermee te zeggen dat dit dus anders had kunnen lopen, waarbij ik denk ik de link leg dat het in veel gevallen ook goed had kunnen lopen met een betere communicatie tussen gezinsleden.
Maar dat is denk ik mijn roze bril.

Bijna elk verhaal wat hier staat kan je bij bedenken dat de pleegouders dingen 'fout' deden en het met andere begeleiding wrs heel anders was gelopen. Maar besef je je wel dat je zelf als pleegouder ook fouten zal maken? Situaties verkeerd zal inschatten?
Ik ben het dus helemaal met je eens hoor, de kinderen zijn de slachtoffers en hun gedrag een gevolg van de opvoeding. Op zich ook niet verkeerd dat je het vanuit het kind bekijkt, maar een volwassen houding is wel noodzakelijk. Als je het zo sterk bekijkt vanuit je eigen ervaring, trek je het je snel te persoonlijk aan. Heel begrijpelijk, maar ook niet erg gewenst als pleegouder.
Hoe zou je er bijvoorbeeld mee omgaan als een pleegkind toch veel moeilijker blijkt te zijn, je krijgt er geen verbetering in en je eigen kind begint de dupe te worden van de situatie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:43

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:43

Hier heb je gelijk in Nadia.
Maar misschien is dit een vreemde vergelijking, maar ik denk ook vaak, als het een eigen kind is die special needed is, doe je er ook toch alles aan om het te laten werken.
Ik heb het gevoel( gevoel ja) dat er bij een pleegkind daarom vaak maar niet voor gekozen word,
Wat ik ook weer deels snap omdat je je eigen gezin niet teveel wilt belasten, maar ik zie dit persoonlijk als , hoe zal ik dit verwoorden,
Uitsluiting, discriminatie.. .?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 17:48

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 17:48

@Zwerte,

Ik kan je vanuit het boekje wel vertellen wat ik zou doen,
Maar ik denk dat het lastigste is om eerst te ontdekken dat het niet goed gaat door mij of door het kind,
Door wat ik verkeerd doe of hoe de situatie de reacties beïnvloeden.
Ik zal beginnen met opschrijven wat er op een dag gebeurt, dit omdat incidenten vaak vergeten worden of de omstandigheden.
Zo zou ik een betere inschatting kunnen maken, natuurlijk is dit vaak ook niet reëel dat weet ik.
Ik zal het overleggen met de pleeghulp begeleider en het er met mijn vriend over hebben.
Dan Denk ik dat het handigst is om te gaan zoeken naar de reden voor uitbarstingen e.d en te kijken waar die dus vandaan komen en kijken of ik de stimulus kan wegnemen die de reactie ontketend.
En zo verder zoeken naar balans.

Wat zouden jullie doen?

**Geplaatst**: 07-03-14 17:56

Geplaatst: 07-03-14 17:56

Laat ik het je zo zeggen, een kind met special needs is absoluut geen walk in the park. Mijn nu 5 jarige zoon kan niet naar school, met geen mogelijkheid. We hebben van alles geprobeerd, maar als je kind zegt dat hij liever niet meer wil leven wat moet je dan nog in vredesnaam? Speciale school, normale school, alles geprobeerd, maar iedere dag je kind op moeten halen omdat hij een paniek aanval heeft is verre van ideaal. Helaas is ons verzoek om thuisonderwijs te mogen geven afgewezen door de leerplichtambtenaar. Zij vond dat hij gewoon naar school moest, wat de artsen ook zeiden. Uit nood zijn wij toen naar het buitenland vertrokken, en hoewel nog steeds veel problemen met hem is het een heel ander kind, hij zit beter in zijn vel en is niet meer depressief.

Ik zou inderdaad niet voor zo'n kind kiezen als pleegkind, ik heb dr al 3 met (grote) problemen, en dat is meer dan genoeg, plus dat ik hen inderdaad ook niet wil belasten, zeker niet omdat onzeker is hoe lang het kind kan blijven. Ik moet het er mee doen dat ik al 3 van zulke kinderen heb, ik kan ze moeilijk terugstoppen, maar leuk vind ik het niet hoor. Klinkt heel hard misschien, en ik hou godsgruwelijk veel van mijn kinderen, maar ook mij wordt het af en toe teveel, vooral omdat ik aan mijn derde zie hoe het ook kan (zij heeft niets) de jongste is net 2 maanden dus daar is nog niets over te zeggen. Ik heb alles voor ze over, maar om het bewust op te zoeken, nee dank je. Bravo dat anderen dat wel kunnen, maar pas ook op je eigen gezinsleden, want dat gaat er wel onder lijden.

Straks voor ons in het adoptieproces zullen we ook op zoek gaan naar kinderen die in ieder geval geen vastgestelde stoornissen heeft, en voor foster to adopt zit er ook een behoorlijke kennismakingsperiode aan vast, en dat is voor ons al heel anders (ook mbt het voorbereiden van onze eigen kinderen) Ik verwacht geen probleemvrij(e) kind(eren) want dat is gewoon niet mogelijk in de pleeg/adoptie zorg (zelfs een baby van een paar weken oud kan al problemen geven qua hechting) maar hoop het wel te beperken.

In Nederland heb ik het gevoel dat er nogal eens gelogen wordt over een kind zodat ze het ergens kunnen plaatsen (vrienden van mijn zusje kregen een pleegkind, bleek later autistisch te zijn etc terwijl ze aangegeven hadden dat niet te willen)

**Geplaatst**: 07-03-14 17:57

Geplaatst: 07-03-14 17:57

Pleegkinderen zijn anders dan eigen kinderen, dat moet je niet (willen) vergelijken denk ik. Tuurlijk zijn het beide kinderen met behoeftes en rechten, maar het blijft een feit dat een pleegkind niet je eigen is en ook niet op dezelfde manier jouw verantwoordelijkheid is.
Ik denk dat ik het soortgelijk zou aanpakken als het mis gaat, maar wanneer blijkt dat we de problemen toch niet kunnen oplossen, ondanks alle hulp en pogingen, het pleegkind toch echt weg zal moeten, indien het gezin echt er onder lijdt.

**Geplaatst**: 07-03-14 18:00

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst: 07-03-14 18:00

En vergeet ook niet dat de ouders van het kind ook nog zeggenschap hebben, zo kun je voor jou gevoel de enige juiste beslissing willen maken, maar als de ouders dat blokkeren zit je wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 18:08

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 18:08

Zwerte schreef:
Pleegkinderen zijn anders dan eigen kinderen, dat moet je niet (willen) vergelijken denk ik. Tuurlijk zijn het beide kinderen met behoeftes en rechten, maar het blijft een feit dat een pleegkind niet je eigen is en ook niet op dezelfde manier jouw verantwoordelijkheid is.
Ik denk dat ik het soortgelijk zou aanpakken als het mis gaat, maar wanneer blijkt dat we de problemen toch niet kunnen oplossen, ondanks alle hulp en pogingen, het pleegkind toch echt weg zal moeten, indien het gezin echt er onder lijdt.

Ja maar het uitgangspunt blijft, kind gaat naar de best mogelijke plek, en het kan zijn dat je dat zelf niet bent.

Ja ik weet niet of je de vergelijking in die kwestie wel of niet kan trekken.
Waarom eigen kinderen wel en pleegkids niet.

**Geplaatst**: 07-03-14 18:14

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst: 07-03-14 18:14

Omdat je bij een eigen kind geen keuze hebt (of je moet je kind zelf als pleegkind opgeven) en bij een pleegkind wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 18:17

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 18:17

Dat is waar, maar alsnog snap ik niet ,waarom dan wel.
Waarom dan kind wel.
Alleen omdat je die zelf hebt gedragen?

**Geplaatst**: 07-03-14 18:19

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst: 07-03-14 18:19

Nee, omdat je daar de verantwoordelijkheid over draagt, en die heb je niet over een pleegkind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-14 18:29

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-14 18:29

Daar heb je gelijk in

**Geplaatst**: 07-03-14 18:54

Geplaatst: 07-03-14 18:54

Ik ben een pleegkind geweest en vreselijk.
erg is veel met me gesleep en door de gezinsvoogden heel veel verkeerd gedaan omdat ze wisselde en niet goed de andere op de hoogte stelde.
Ts echt heel nobel wat je wilt doen maar ik vindt je behoorlijk ''blind''(weet het niet zo goed te omschrijven).
Je wordt nu al emotioneel van de verhalen van sommige mensen....hoe gaat dat als er een kind bij je komt en seksueel is misbruikt en dat is niet vermeld??
Kun je daar mee omgaan??
En ik hoop voor je dat jeugdzorg met je meewerkt maar negen van de tien keer kun je het zelf uitzoeken.

**Geplaatst**: 07-03-14 20:25

Geplaatst: 07-03-14 20:25

TS: je intenties komen echt heel zuiver op me over en je komt ook op me over als een heel intelligent iemand door wat je allemaal post, dus ik denk dat je best een goed beeld kan vormen. Alleen krijg ik door je posts wel de indruk dat je de pleegzorg in wilt vanuit emotie. Waarom wel eindeloos investeren in je eigen kind en niet in je pleegkind? Omdat je je eigen kind gedragen hebt inderdaad, er verantwoordelijk over bent, die echt bij je hoort en omdat het gevoel gewoon anders is. In een pleegkind blijf je niet eindeloos investeren uit zelfbescherming, je eigen kind behoort tot je 'zelf'. Ik kan me voorstellen dat dit supernaar om te horen is als je zelf niet in een gezin bent opgegroeid, maar zo is het denk ik wel.. Iig voor niet-langdurige pleegzorg (als je een kind zou krijgen dat 3 is en bij je blijft tot zijn 18e, is het een ander verhaal dan wanneer je een kind opvangt voor een tijdje). Ik zou daarom goed nadenken over je ware intenties zeg maar, wat maakt dat je dit wilt? Is het om een kind te gunnen wat je zelf hebt gemist, een emotionele beweegreden? Want in dat geval kan het emotioneel best dichtbij komen denk ik en ik denk zelf niet dat dat heel wenselijk is, want je moet er echt kunnen staan. Plus: je moet er zelf niet onder lijden.

Ik heb misschien wel een leuke tip voor je. Kijk eens op http://www.heppie.nl en daarna op www.heppiezoektpassie.nl. Misschien is dit een leuke opstap voor je om te werken met kinderen uit 'speciale' situaties of met 'speciale' behoeften. Op zo'n manier zou je kunnen uitvinden of het werken met bijzondere kinderen je ligt en wat het emotioneel met je doet.

Uit wat je allemaal zegt in je posts onderschrijf jij helemaal waar zij voor staan volgens mij

Ik doe dit zelf al jaren. Het is echt ontzettend mooi en het is echt onbeschrijfelijk wat Heppie doet en betekent voor deze kinderen.

**Geplaatst**: 07-03-14 20:38

Re: Pleegzorg, wie denkt er nog meer over na?

Geplaatst: 07-03-14 20:38

Wij kozen bewust voor wat oudere kinderen, omdat deze moeilijk te plaatsen zijn.
Wat ik heel moeilijk vond, was dat juist de kinderen die zo slecht zijn behandeld door hun ouders altijd zo loyaal zijn naar hun ouders. Ze idealiseren ze, hopen dat te vinden wat ze nooit gehad hebben en waarschijnlijk nooit zullen krijgen. Hoe vaak wij niet voor een dichte deur bij moeder stonden, of ze kwam bij ons niet opdagen of ze deed de deur niet open. Zoveel verdriet bij het kind, wij zaten daar dan wel mee, weer een teleurstelling. En de hulpverlening? Ach ja ze kan er ook niets aan doen, ze heef thet zwaar, bla bla. Ja dag! Wat denk je van het kind. Voor je kind zet je je eigen belangen opzij. En dan ga je niet de deur uit als je weet dat hij langs komt.