russel schreef:Hahaha, jeetje, fijne liefdevolle verzorging voor moeders met zo een instelling.....maar ik draai mijn hand er niet voor om hoor om even een handje in het huishouden te helpen...ben van de rit, handen uit de mouwen en niet mauwen...
Maarrrr mijn schoonzus is van het zelfde laken en pak hoor, 10 minuten stofzuigen en kontant geld halen, mini boodschapje en eens een keertje ergens naar toe brengen, maar oooooo wat een ellende....loodzwaar.... Bah!
Met zo een instelling wil ik Niet ens dat iemand wat voor mij doet...
Zelden zo'n misselijk persoon als jou tegen gekomen!!
En met de instelling die jij hier toont zal niemand ook maar iets voor jou willen doen!
Jij beweert hier glashard dat ik NIET uit liefde voor mijn demente moeder zorg....
Je moet eens weten trut!
Als ik het niet met liefde deed dan was het niet eens vol te houden!
's morgens voor ik ga werken, zo rond half 7 ben ik al bij haar om haar uit bed te helpen, te laten plassen, verschonen en een ontbijtje geven.
Dan ga ik naar mijn werk. Rond 9 uur komt de wijkverpleging om haar te wassen en aan te kleden.
Tussen de middag ben ik weer bij haar om te zorgen dat ze warm en gezond eet.
En terwijl ze eet ruim ik wat op, draai een wasje en doe andere klusjes.
Dan ga ik naar huis om mijn eigen huishouden te doen.
Rond 5 uur 's middags ga ik opnieuw naar haar toe, smeer een boterham, zet een kopje koffie.....
Dan weer naar huis om te koken voor mij en mijn man.
's avonds komt de wijkverpleging om haar uit te kleden en in bed te helpen.
Als ik niet bij haar ben is er bij mij steeds de onrust.... ze valt de laatste tijd regelmatig....gaat het wel goed? wat zou ze doen?
regelmatig word ik via de persoonlijke alarmering opgeroepen...
Dan heeft ze weer op de knop gedrukt omdat...tja waarom? vaak weet ze het niet eens meer...
meestal is er echt wat aan de hand, dan is ze gevallen en kan niet meer overeind komen.
Maar vaak ook omdat ze opeens bang is, of omdat ze mijn vader of haar moeder niet kan vinden.....
Ze belt me ettelijke keren per dag....om te vertellen dat het regent, of omdat de zon schijnt...en altijd weer die ene vraag...kom je nog vandaag?
Ja Mam, tuurlijk kom ik...
En dan zijn er ook nog die andere telefoontjes....die van broers, zussen en schoonzussen...
"kom je nog bij ma vandaag? " ik kan niet hoor, ik heb een feestje, krijg vrienden op bezoek, ga met een vriendin een dagje naar de sauna....Misschien moet je eens wat urine opvangen? ik vond haar zo warrig aan de telefoon, misschien heeft ze wel blaasontsteking...
Denk je eraan om de meterstand van vitens door te geven? en oh ja....kan je een keer krulspelden zetten? haar haren zien er niet uit....
Momenteel ben ik bezig om een plaatsje voor haar te regelen in het verzorgingstehuis hier....dan is ze nog dichter bij me want het tehuis staat in mijn straat.
Tuurlijk zal ik ook dan nog elke dag bij haar komen, maar het neemt hoop ik ook een stukje zorgen weg...
zorg dat er wat gebeurt als ik niet bij haar ben....
Dus ga mij niet vertellen dat ik ik niet moet mauwen en handen uit de mouwen!!