Geplaatst: 06-11-12 16:25 Mi_Amore schreef:Op de middelbare school zat mijn zus een jaartje lager dan mij.
Mijn zus heeft op 5-jarige leeftijd een hersentumor gehad, is hieraan geopereerd en sindsdien lichamelijk licht gehandicapt (ene been scheelt 8cm met het andere, dus ze loopt onregelmatig).
Iedereen had respect voor haar en liet haar met rust, behalve 1 griet...
Ik had dat meisje al eens gewaarschuwd dat ze moest opletten wat ze deed want dat ik het écht niet pik dat ze zo doet!
De directie aangesproken, ook haar ouders (haar vader was mijn oude leerkracht Nederlands), maar iedereen zei dat 'het heus wel meeviel'.
Op een dag (wij gingen thuis lunchen, die dag was ik met de fiets en zij te voet want haar fiets was stuk) kom ik aan op school en ik zie dat dat meisje mijn zus weer stond te treiteren.
Er komt een auto aangereden en ze duwt mijn zus op straat!!! Mijn zus struikelt uiteraard en komt met haar hoofd hard op de grond terecht, auto gooit alles dicht en kon nét stoppen!
Ik ben vlug gaan checken of mijn zus in orde was, de chauffeur ging ondertussen de ambulance bellen (hoofd is voor haar uiteraard een heel gevoelige plaats) en bij mij sloegen de stoppen door...
Ik ben naar dat meisje gerend en heb haar zoooo hard geslagen! Ik heb aan haar haar getrokken, met mijn vuisten geslagen waar ik maar kon, kon me echt niet meer beheersen...
Uiteraard ben ik een echt meisje-meisje dus slaan kan ik niet zo goed, dus veel pijn heeft ze helaas niet gehad door mij.
Toen kwam haar vader eraan en ZIJN klap heeft ze WEL gevoeldIk had een schorsing aan mijn been maar dat kon me niet deren, dat grietje heeft nog een heel pak rammel gehad van haar vader dus ik was tevreden.
Zus was uiteindelijk lichamelijk OK, maar mentaal is ze nog steeds even gebroken als die dag dat het pesten begonnen is.
Want sindsdien vond iedereen het 'stoer' om haar te pesten, ze werd heel vaak geduwd, van haar fiets getrokken, uiteindelijk is ze vroegtijdig van school gegaan zonder school af te maken, ze kon niet meer...
Mijn zus is een zelfmoordpatiënt. Talloze keren is haar maag leeggepompt van de medicijnen die ze nam, talloze keren is ze naar spoed gebracht omdat ze zichzelf overal gesneden had,
deze zomer heb ik haar van een treinspoor geplukt omdat gelukkig iemand van het personeel daar haar had herkend, ik wéét dat als ik 1 dag niets van haar hoor dat het goed mis is en dan ga ik haar zoeken want ik weet dan gewoon hoe laat het is.
Ze heeft in instellingen gezeten, psychologen bezocht, medicatie gekregen, maar nu zijn we op het punt beland dat zelfs de psycholoog en haar vaste huisarts zeggen:
de volgende keer dat ze iets probeerd, laat haar gaan... Dit meisje is niet gelukkig hier en zal het ook nooit worden. Zij zal alleen rust vinden de dag dat zij er niet meer is.
Vroeger zou ik dit verhaal NOOIT online hebben gezet, maar nu doe ik het wel. Voor het geval één of andere lelijke pestkop dit leest.
Ik ken Tim niet, maar ik snap zijn besluit. En ik hoop van harte dat hij de rust heeft die hij zo graag wou
Ik krijg er kippenvel van
Wat een meisje voor een schade kan aanrichten bij een ander.
