
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
eenitraM schreef:Mensen proberen op zo'n manier een reden te zoeken voor waarom iets gebeurd. En daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Ik zal je een mooi verhaaltje vertellen over een jongen die ik heb ontmoet in Ethiopië en die daar zat voor school. Hij was Christelijk. Streng Christelijk.
Ik vroeg aan hem waarom hij geloofde. Dat moest van zijn ouders. Ik vroeg aan hem of hij ooit wat van Hem heeft gezien. En toen kwam het.
Ja, God bestaat. Want: Toen ik op een dag moest leren voor een proefwerk had ik de keuze om of te leren uit het boek, of de bijbel te gaan lezen. Ik heb de bijbel gelezen en gebeden. Toen ik de volgende ochtend op school kwam, was de lerares ziek en hadden we geen proefwerk.
Nou jongens. Hier hebben we het al. Einde discussie; God bestaat![]()
![]()
Zolang er geen levende bewijzen zijn moet je er gewoon niet in geloven! Waarom geloof je in iets wat niet te bewijzen valt. Ik bedoel, opstaan na de dood, de zee spreidt zich uit, lopen over water, en boot bouwen en alle soorten dieren 2 meenemen, Adam en Eva. Al dat soort dingen zijn wetenschappelijk bewezen dat het niet kan (Ookal is wetenschap een mening, maar wel toonaangevend.)
No offence. Ik stel hier een vraag; waarom geloven in iets wat niet te bewijzen valt. Sta open voor uitleg en nee, ik druk niet mijn mening door. Ik ben gewoon heel realistisch.
peacehorses schreef:klopt maar dat is gewoon m'n eigen geweten.. ik zal toch nooit christelijk worden, en geen kerkganger, dus ik heb dan het idee dat ik valse hoop wek bij die mensen of bij die vriendin of dat ik ze op een of andere manier zou kwetsen, ik weet niet goed hoe ik dat uit moet leggen. Ik weet dat het in principe gewoon moet kunnenen ik wil er ook graag over leren. Dat zeker wel, want ik weet eigenlijk maar bar weinig over hoe het eraan toe gaat
Tessa_1 schreef:eenitraM schreef:Mensen proberen op zo'n manier een reden te zoeken voor waarom iets gebeurd. En daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Ik zal je een mooi verhaaltje vertellen over een jongen die ik heb ontmoet in Ethiopië en die daar zat voor school. Hij was Christelijk. Streng Christelijk.
Ik vroeg aan hem waarom hij geloofde. Dat moest van zijn ouders. Ik vroeg aan hem of hij ooit wat van Hem heeft gezien. En toen kwam het.
Ja, God bestaat. Want: Toen ik op een dag moest leren voor een proefwerk had ik de keuze om of te leren uit het boek, of de bijbel te gaan lezen. Ik heb de bijbel gelezen en gebeden. Toen ik de volgende ochtend op school kwam, was de lerares ziek en hadden we geen proefwerk.
Nou jongens. Hier hebben we het al. Einde discussie; God bestaat![]()
![]()
Zolang er geen levende bewijzen zijn moet je er gewoon niet in geloven! Waarom geloof je in iets wat niet te bewijzen valt. Ik bedoel, opstaan na de dood, de zee spreidt zich uit, lopen over water, en boot bouwen en alle soorten dieren 2 meenemen, Adam en Eva. Al dat soort dingen zijn wetenschappelijk bewezen dat het niet kan (Ookal is wetenschap een mening, maar wel toonaangevend.)
No offence. Ik stel hier een vraag; waarom geloven in iets wat niet te bewijzen valt. Sta open voor uitleg en nee, ik druk niet mijn mening door. Ik ben gewoon heel realistisch.
Wat hier staat over bidden en dat dan je lerares ziek is.. daar zou ik eigenlijk helemaal niet blij mee zijn dat het dan op zo'n manier wordt opgelost. Ergens komt het op mij best arrogant over om te denken dat God van alle 6 miljard mensen de tijd neemt om even naar jou te luisteren en je lerares ziek te maken? Of is dat zo'n rare gedachte van mijn kant? [Niet aanvallend bedoeld overigens, maar het gewoon iets wat ik me al een tijd afvraag over dingen als bidden..]
Aan de andere kant vind ik het wel fijn voor de mensen die geloven dat zij iets hebben gevonden waardoor hun leven beter/makkelijker/dragelijker wordt. (Mits ze gewoon hun verantwoordelijkheden nemen en mij niet willen bekeren, als ze dat laatste proberen ga ik op de negeerstand tot ze ermee ophoudenVoor een discussie om elkaars ideeen/standpunten te leren kennen sta ik open, voor een eigen mening opdringen niet echt..)
Ik geloof zelf overigens niet.
(Maar zie mezelf ook niet als een atheist, want dat vind ik dan weer een 'extreme' uiting van niet geloven? Ik heb meer zoiets van 'Ik heb geen idee of er een hogere macht bestaat of niet, en mijn schatting is dat die kans erg klein is, maar bewijzen van wel of van niet kunnen we het toch niet. Als mensen iets anders willen geloven doen ze maar, zij hebben er geen bewijs voor, maar ik heb ook geen bewijs voor wat ik vind.')
Ik heb ook geen problemen met kettingen met kruisjes, hoofddoekjes of wat dan ook.. dat gaat bij mij op dezelfde hoop als dreadlocks, emokapsels, teveel plastische chirurgie etc. gewoon een teken van wie iemand is en wat hij zij blijkbaar belangrijk genoeg vind om voor dat aspect van zichzelf een 'stickertje' te hebben. (Klein stickertje, niet zo'n hokjescultuur sticker, mensen kan je niet snel in hokjes stoppen)
Moet trouwens ook toegeven dat ik ook wel eens met gvd scheld, maar alleen in gevallen dat ik keihard mijn teen stoot of iets breekbaars laat vallen waarvan ik het ontzettend naar vind op dat moment.. het is gewoon een manier van ontladen op dat moment en dat heeft eigenlijk niks met het woord te maken, al zijn scheldwoorden die wat 'controversieler' zijn vaak wel ontladender.. Schelden met kanker doe je gewoon niet, dat is voor domme en asociale mensen. (Vooroordeel ik weet het, maar die conclusie komt er automatisch achteraan)
russel schreef:Als god echt bestaat, dan zou ik wel eens willen weten wat hij nou van die bijbel vind????
eenitraM schreef:Mensen proberen op zo'n manier een reden te zoeken voor waarom iets gebeurd. En daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Ik zal je een mooi verhaaltje vertellen over een jongen die ik heb ontmoet in Ethiopië en die daar zat voor school. Hij was Christelijk. Streng Christelijk.
Ik vroeg aan hem waarom hij geloofde. Dat moest van zijn ouders. Ik vroeg aan hem of hij ooit wat van Hem heeft gezien. En toen kwam het.
Ja, God bestaat. Want: Toen ik op een dag moest leren voor een proefwerk had ik de keuze om of te leren uit het boek, of de bijbel te gaan lezen. Ik heb de bijbel gelezen en gebeden. Toen ik de volgende ochtend op school kwam, was de lerares ziek en hadden we geen proefwerk.
Nou jongens. Hier hebben we het al. Einde discussie; God bestaat![]()
![]()
Zolang er geen levende bewijzen zijn moet je er gewoon niet in geloven! Waarom geloof je in iets wat niet te bewijzen valt. Ik bedoel, opstaan na de dood, de zee spreidt zich uit, lopen over water, en boot bouwen en alle soorten dieren 2 meenemen, Adam en Eva. Al dat soort dingen zijn wetenschappelijk bewezen dat het niet kan (Ookal is wetenschap een mening, maar wel toonaangevend.)
No offence. Ik stel hier een vraag; waarom geloven in iets wat niet te bewijzen valt. Sta open voor uitleg en nee, ik druk niet mijn mening door. Ik ben gewoon heel realistisch.
joyce2 schreef:Overigens, wat me ook ooit verbaasd heeft, is een verhaal van een ex collega. Hij woont in Barneveld en kreeg een nieuwe buurman. Die buurman was op zondag altijd lekker aan het klussen in de tuin en in huis. Daar stoorde mijn collega zich zo gruwelijk aan, want op zondag mag niet gewerkt worden en hij vind dat zijn buren dat dus ook niet mogen doen. Uiteindelijk is hij naar zijn buren toe gegaan en heeft hij er wat van gezegd. Nou, had de buurman gezegd, ik wil gewoon op mijn gemak al die klusjes kunnen doen en me op zaterdag niet rot hoeven haasten om alles maar af te krijgen, omdat jij wilt dat ik niet werk op zondag. Wat heeft mijn collega toen gedaan? Besloten om elke zaterdag bij de buurman aan te bellen en te gaan helpen met al die klusjes, zodat die man zijn zondagsrust niet meer zou verstoren.... Dat vind ik dus heel ver gaan, je zo bemoeien met een ander zijn leven, omdat jij perse je zondagsrust wilt hebben!