Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-01-11 20:53

Re: Eetstoornis is een welvaarts 'ziekte'?

Geplaatst: 14-01-11 20:53

ik denk wel dat de maatschappij 'een' rol speelt bij het ontwikkelen van iig anorexia, in de zin dat dun wel ons ideaal beeld is.. En dat is ook wel de oorzaak dat mensen een ziekelijke drang hebben naar dun zijn. Maar ik denk ook dat je daarbij aan de grondslag van de stoornis voorbij gaat. Ik denk dat als dik zijn het ideaalbeeld was geweest, dezelfde grondslag zich óók op de een of andere zieke manier zou uiten. Dan mss in de zin van dik, dikker, dikst... Dat je mensen hebt die complete voedingschema's maken om maar zo dik mogelijk te zijn totmze een of andere zieke vorm van obesitas hebben. Puur hypothetische situatie, niet heel realistisch... Maar 't punt is dat de maatschappij (dun=ideaal) wel meedraagt aan het ontstaan van anorexia, maar als je dat ideaalbeeld zou veranderen... Zou alleen de vorm van de ziekte veranderen.

beetje onduidelijk verhaal misschien

**Geplaatst**: 14-01-11 20:59

Re: Eetstoornis is een welvaarts 'ziekte'?

Geplaatst: 14-01-11 20:59

Bij mij en vele anderen die ik al heb ontmoet bestaat/bestond ook het idee, hoe minder vet, gewicht, hoe minder er van 'mij' bestaat. Dus denk in dat opzicht, ookal was het ideaalbeeld dik zijn, dat niet kan/zal veranderen.

**Geplaatst**: 14-01-11 23:19

Geplaatst: 14-01-11 23:19

Ik zal zo weer bij lezen

Wat ik me nog bedacht vanavond:
Iedere eetstoornis, heeft een andere reden. Het ontstaat allemaal op een ander moment, andere omgeving, of te wel: Ervaring, angsten, dromen en gedachten.

Wat ik zelf ervaar, en wat ook is 'onderzocht' is dat ik enorm naar mensen kan opkijken.
Vroeger ben ik enorm gepest, keek op tegen het populaire meisje. Zij was slank, lachte, en had vrienden. Ik was slank, maar zij was in mijn ogen gelukkiger dan ik was, anders werd ik toch niet gepest?

En door de kijk die ieder mens heeft naar de buitenwereld, kan je eigen zelfbeeld enorm veranderen. Iemand met een eetstoornis is echt niet gelukkig, echt niet. Ik keek vaak naar 'mooie en gelukkige' mensen. En wat viel mij op? Dunne mensen zijn gelukkiger dan ik was, dus ik zou ook gelukkiger zijn als ik net zo dun was. Ik heb pogingen gedaan, maar het is toch de hele andere wending in gegaan. Ik had (en heb) een manier nodig om te overleven, om ook gelukkig te zijn. Een gelukkig mens, kan veel meer verdragen en overleven dan een ongelukkig persoon.

In mijn jonge jaren heb ik al veel verdriet te verwerken gehad, en mijn manier om te overleven, was om, om me heen te kijken: positieve mensen. Ik heb ze met mezelf vergeleken, en daar uit zag ik mezelf altijd als modder-varken...

Ik hoop dat het een beetje goed is uitgelegd.

Mijn zelfbeeld is nog steeds niet 'stabiel', en ik heb hoge pieken en (enorm) diepe dalen. En er zijn zoveel factoren in mijn omgeving die mij weer 'van de kaart' kan brengen.

Ik heb controle in mijn leven nodig, rust en regelmaat. Als mijn omgeving een chaos is, of heel druk, dan ben ik nu nog niet sterk genoeg om er boven te staan. Ik word er in mee gesleept, negatieve energie.

Zal even bij lezen

**Geplaatst**: 16-01-11 22:23

Geplaatst: 16-01-11 22:23

Gezien het hier een maatschappelijke discussie aangaat, is er in overleg met het moderatorteam besloten deze naar Nieuws en Maatschappij te verplaatsen.

[MW] > [NM]

**Geplaatst**: 17-01-11 11:17

Re: Eetstoornis is een welvaarts 'ziekte'?

Geplaatst: 17-01-11 11:17

Lastige materie, dat begrijp ik (heb geen ervaring met eetstoornissen). Wat ik als buitenstaander lastig vind om te begrijpen is dat men het steeds over 'controle' heeft terwijl iemand met een eetstoornis in mijn ogen de controle juist totaal kwijt is, zelfs in die mate dat men vaak op het randje van de dood leeft, en dan zegt absoluut niet dood te willen, dat is juist totaal geen controle hebben, maar juist de controle over zijn/haar leven compleet kwijt zijn.
Weet niet of het zo duidelijk is wat ik bedoel?

**Geplaatst**: 17-01-11 23:58

Geplaatst: 17-01-11 23:58

Kinke, het is de controle over de hoeveelheid die je eet of juist niet

Inderdaad, dubbele tweestrijd zeg maar.

Je bent de controle kwijt: je eet enorm slecht.
Maar, de controle wat je binnen krijgt (geestelijk gedachten, dus niet luisteren naar lichaam) is zoveel sterker...

En dat is het moeilijke

Het is niet het honger gevoel waar je naar luisterd, maar naar je gedachten en gevoelens. Niet naar je lichaam, en dat is het gevaarlijke...

Snap je bericht heel goed.

**Geplaatst**: 18-01-11 20:24

Re: Eetstoornis is een welvaarts 'ziekte'?

Geplaatst: 18-01-11 20:24

Ik denk wel dat het een welvaartsziekte is. Maar dat maakt de ziekte niet erger of minder erg. Dat het een ziekte is die in principe ontstaat in een bepaalde maatschappij, waar voldoende eten en andere primaire goederen zijn, maak de ziekte niet minder 'echt'. ik denk dat het wordt versterkt door de maakbaarheid in onze maatschappij en het individualisme. In onze maatschappij wordt er een enorme druk op personen gelegd om vanalles te zijn, succesvol, slim, flexibel en bijvoorbeeld slank. Anorexia komt niet zo maar uit de lucht vallen en is zoals eerder al gezegd vaak veroorzaakt door iets anders. Bijvoorbeeld dat minderwaardigheidcomplex, wat weer veroorzaakt wordt door die enorme druk die de maatschappij op het individu legt. Ik geloof er niet in dat in een maatschappij waar men vecht voor zijn bestaan anorexia bestaat of in ieder geval niet in dezelfde mate. Net als ik denk dat depressie veel minder voorkomend is. Ziektes als overspannenheid en burn-outs zijn naar mijn idee echt, maar komen in die werelden veel minder voor. Daarom zie ik het wel als welvaartsziekte.

**Geplaatst**: 18-01-11 22:08

Re: Eetstoornis is een welvaarts 'ziekte'?

Geplaatst: 18-01-11 22:08

Het is geen welvaartsziekte, want in arme landen komt het ook voor. Het heeft alles te maken met controle.
Het hoeft niet opgelegd te zijn door de maatschappij en schoonheidsidealen. In die zin is het anders dan andere dingen die erbij gehaald worden. Een moeder die zegt of laat merken dat je niet deugt kan ook de trigger zijn. Meestal gaat het om personen die het erg vinden dat ze geen vat hebben op hun situatie. Het controleren van de voeding is hun regelmaat, hun vat op het leigen even, hun controle.
Overigens bestaat er uiteraard ook anorexia die niets te maken heeft met psyche, maar een gevolg is van lichamelijke problemen. Daarbij wordt het "nervosa" weggelaten. Ik heb zelf aan die vorm geleden. Dat was dus onvrijwillig niet kunnen eten, geen keuze om niet te eten. Deze vorm wordt ook wel eens veroorzaakt door bepaalde medicijnen.

Het helpen van deze mensen bestaat vooral uit een reeel beeld geven van zichzelf en de situatie.
Daarbij is het belangrijk dat er ook weer voeding tot ze wordt genomen want het gebrek aan voeding op zich zorgt weer voor een ongeluks gevoel (omdat er te weinig van bepaalde stofjes worden aangemaakt) en andere problemen.