Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-06-10 14:04

Geplaatst: 19-06-10 14:04

Men heeft het er dus dat men wil gaan bepalen met wie je wel of niet mag trouwen, wat dan niet gelijk betekend dat een stel wel of geen kinderen op de wereld gaat zetten.

Waar men het over heeft is geen huwelijk tussen neef en nicht bij voorbaat.
Waar het misgaat is 'inteelt' op 'inteelt' op 'inteelt' en meerdere generaties lang..... en niet een éénmalige neef/nicht relatie waarbij verwantschap zo minimaal mogelijk is (een der ouders is direct verwant.
Ik ben er eerder voor dat men zegt dat een stel een maximaal verwantheidspercentage mag hebben, zit je daar boven is het risico te groot als men gedenkt kinderen op de wereld te zetten (om het maar even onorthodox te roepen)

Citaat:
kinderen buiten broertjes en/of zusjes ook achter-neefjes en -nichtjes zouden zijn

**Geplaatst**: 19-06-10 14:09

Geplaatst: 19-06-10 14:09

janesmith schreef:
Het blijkt dat schizofrenie onder Marokkanen vier tot zes keer zo vaak voorkomt als onder ander groepen van de bevolking. Toeval dat dit ook de groep is waar het vaakst incest voorkomt? Je kunt alles toeval noemen, als het je uitkomt. Ik ben het helemaal met je eens, Lianne, want deze mensen met psychische stoornissen zijn wel degenen die los rond lopen in onze maatschappij. Net als de TS ben ik erg geschrokken van dat verhaal van dat Marokkaanse meisje dat in een van de dorpen kwam in Marokko waar bijna alleen maar gehandicapten en psychisch gestoorden liepen. Puur en alleen maar door de inteelt. Dan ben je toch onverantwoordelijk als staat als je dat toe blijft staan?

Omdat het telkens weer inteelt is, inteelt op inteelt.... die mensen zijn niet alleen via 1 ouder verwant, maar beide ouders, en diens ouders etc etc....
Een gebrek is geen resultaat van inteelt, maar een uiting.

Volendamse ziekte

**Geplaatst**: 19-06-10 14:16

Geplaatst: 19-06-10 14:16

AMSTERDAM - Traditionele hulpinstanties weten zich geen raad met de soms onhandelbare kinderen.

•Geen hulp voor allochtone verstandelijk gehandicapten
‘Een bom die op ontploffen staat’, zegt Aysel Disbudak als zij de volgens haar omvangrijke groep mensen omschrijft die dringend specialistische hulp behoeft, maar die niet krijgt: Marokkaanse en Turkse gezinnen, van wie een of meerdere leden verstandelijk gehandicapt zijn.

Aysel Disbudak (35) is directrice van Unal Zorg, een kleine particuliere zorginstelling in Amsterdam-West, gespecialiseerd in de opvang en begeleiding van allochtonen met een verstandelijke beperking.

Onder haar cliënten, inmiddels 116, bevinden zich kinderen die door alle overige hulpinstanties de deur zijn gewezen, omdat ze onhandelbaar zijn en de traditionele hulpverlening zich wegens taal- en cultuurbarrières, of gewoon door ondoorgrondelijke bureaucratie, geen raad weet met deze lastige kids. Bijvoorbeeld worden bij Unal Zorg dagelijks kinderen opgevangen die niet alleen verstandelijk zijn beperkt, maar ook nog lijden aan een zware vorm van autisme.

Precieze cijfers zijn er niet. Wel een indicatie, die volgens Disbudak aangeeft hoe groot het probleem is: 80 procent van de Amsterdamse kinderen (tot 18 jaar) die niet het reguliere onderwijs volgen, maar zijn aangewezen op speciaal onderwijs of speciale dagopvang is van Marokkaanse en Turkse origine. Van hen is weer de overgrote meerderheid van het mannelijk geslacht.

Het gaat om kinderen die officieel geregistreerd staan als verstandelijk gehandicapt. Het werkelijke aantal is volgens Disbudak vele malen hoger, omdat allochtone families vaak uit schaamte verzwijgen of ontkennen een kind met een verstandelijke handicap in huis te hebben.

Het probleem blijft niet beperkt tot de kinderen. Bepaald niet ongebruikelijk is dat in sommige allochtone gezinnen zowel een van de ouders als een of meer van hun kinderen verstandelijk gehandicapt is.

Zo heeft Unal Zorg contact met een alleenstaande Marokkaanse moeder die, net als drie van haar zes kinderen, een verstandelijke beperking heeft. De vader heeft de benen genomen naar Spanje. Disbudak: ‘Wat voor problemen dat oplevert, ook voor de omgeving van het gezin, laat zich raden.’

Een klein voorbeeld, direct bij haar voor de deur: ‘Bij ons kantoor hebben we regelmatig last van hangjeugd. Ik zie direct dat er knapen bij zitten met een verstandelijke handicap. Worden ze daarvoor behandeld? Ik vrees van niet. Zulke jongens belanden bijna vanzelf in de criminaliteit, omdat ze gemakkelijk als lokaas zijn te misbruiken. Ze geloven het als iemand zegt dat ze hun beste vriend zijn, of dat ze even hun paspoort moeten afgeven.

‘Uit ervaring schat ik dat het probleem uiteindelijk heel groot blijkt te zijn. In Amsterdam is veel meer aan de hand dan men ziet. Een bom die op ontploffen staat.’

Aysel Disbudak is een ervaringsdeskundige bij uitstek. In haar beklemmende biografie De nootjes van het huwelijk – het boek verschijnt volgende maand in pocketvorm onder haar gehuwde naam, Aysel Çaliskan – beschrijft zij onder meer hoe zij vele jaren door haar ouders werd belast met de verzorging van haar broertje Unal, naar wie ze haar latere zorgonderneming zou vernoemen.

Haar broer heeft het verstandelijke vermogen van een kind van vijf en enorme gedragsproblemen. Thuis en op straat richtte hij vernielingen aan, bij geen enkele opvang was hij te handhaven, totdat Aysel hem, ten einde raad, op rigoureuze wijze bij een kliniek letterlijk voor de deur parkeerde. Dankzij zorgvuldige medicatie en goede begeleiding gaat het nu goed met haar broer.

De biografie noemt ze zelf een handleiding voor allochtonen en hulpverleners die met verstandelijk gehandicapten omgaan. Het boek verschijnt eind dit jaar ook in Turkije, hetgeen een schok zal veroorzaken bij de Turkse lezers.

Niet alleen beschrijft ze hoe heftig het er dikwijls aan toe gaat in de flatwijken van Amsterdam-West. Zonder enige schroom doorbreekt Disbudak tevens een zwaar taboe in zowel Turkse als Marokkaanse kring: ze noemt de oorzaken van het volgens haar buitenproportioneel hoge aantal allochtone kinderen met een verstandelijke beperking.

In haar kantoor: ‘Nog steeds worden meisjes uit Marokko en Turkije uitgehuwelijkt en hier in Amsterdam belast met de verzorging van een verstandelijk gehandicapte man, niet zelden een neef of ander ver familielid. De ouders van het meisje zijn natuurlijk heel naïef en denken dat hun dochter het wel goed zal gaan in het rijke Nederland. Ze weten niet dat hun dochter hier gewoon als goedkope zorgverlener aan de slag moet. Het is schandalig.

‘En zo’n echtpaar krijgt dan ook weer kinderen. Dat is zelfs de bedoeling. Als hun geestelijk gehandicapte zoon in staat is zichzelf voort te planten is dat voor zijn familie namelijk een bewijs dat hij niets mankeert, dat hij misschien een beetje sloom is, maar verder gezond. Zo wordt het probleem dus alleen maar groter.

‘Het heeft ook te maken met een volstrekt gebrek aan acceptatie. Zelfs van autistische kinderen ken ik ouders die geloven dat hun kind op een dag gewoon en vanzelf weer helemaal gezond wakker wordt.’

De geïmporteerde bruid, zoals Disbudak zelf na twee keer te zijn uitgehuwelijkt ook heeft ervaren (‘mijn derde man heb ik zelf uitgekozen!’), wordt door de schoonfamilie als sloof, of erger, als slaaf gehouden. Aysel was 13 jaar oud toen zij door haar ouders tijdens een zomervakantie in Turkije werd achtergelaten en werd gekoppeld aan een haar wildvreemde jongeman.

De schoonmoeder sloot haar geregeld op. Door toeval slaagde Aysel erin na een paar jaar terug te keren naar Amsterdam, waar zij zich als een moeder verder belastte met de verzorging van haar geestelijk gehandicapte broer.

Inteelt is volgens Aysel Disbudak een belangrijke oorzaak van de schade die in de families wordt aangericht.

Een tweede oorzaak van het grote aantal geestelijk gehandicapte allochtonen is volgens haar het feit dat veel zojuist zwanger geworden vrouwen denken te moeten vasten tijdens de ramadan, de islamitische vastenmaand. ‘Ze krijgen te horen dat ze later toch wel dik worden. Vasten is echter buitengewoon schadelijk voor de jonge, ongeboren vrucht. Bovendien, volgens de koran hoeven ze helemaal niet te vasten. Het is pure onwetendheid.’

In het verlengde daarvan ligt een derde oorzaak: de geringe geestelijke bagage van veel jonge bruiden die van het platteland in hun geboorteland naar Nederland worden gehaald.

Disbudak: ‘Ze komen uit heel primitieve omstandigheden en vallen hier terug op hun cultuur. Ze bevallen zonder deskundige begeleiding en zonder elke vorm van informatie of kennis. Dikwijls kunnen ze lezen noch schrijven, wat het verkrijgen van informatie nog eens extra bemoeilijkt. Ook daardoor lopen ze natuurlijk een groot risico dat er iets fout gaat bij de bevalling en dat er een gehandicapt kind op de wereld wordt gezet.’

Het oude Turkije en Marokko, zegt Disbudak, ligt hier, in Amsterdam. ‘Het moederland is in veel opzichten al veel moderner dan de mensen die in Nederland wonen. Zelfs op het platteland waar ze vandaan komen, is het vooruitgegaan. De oude primitieve cultuur is meegenomen. Je ziet het op straat aan de traditionele kleding, die in het moederland juist steeds minder wordt gedragen.’

Aysel Disbudak heeft een waslijst aan wensen voor haar eigen bedrijf, van betere behuizing tot meer hulpmiddelen voor haar cliënten. Maar bovenal, zo is haar overtuiging, zou er een betere methode moeten komen voor het opsporen van de kinderen die specialistische hulp nodig hebben.

‘Wij pikken onze cliënten nu letterlijk van de straat. Ik besef dat het moeilijk is, maar eigenlijk zouden we al achter de voordeur moeten kunnen werken. Bijvoorbeeld met een IQ-test, zodat er indien nodig snel specialistische hulp kan komen.’

Eigenlijk is het onverantwoordelijk dat er nog steeds mensen zijn die de kop in het zand steken en allerlei argumenten opvoeren dat het allemaal wel los zal lopen en dat het gewoon moet kunnen. Misplaatste politieke correctheid, noem ik dat.

**Geplaatst**: 19-06-10 14:38

Geplaatst: 19-06-10 14:38

janesmith schreef:
[ Daarmee kom ik gelijk bij de vraag waar jouw opa en oma dan getrouwd zijn? In Nederland?

In 1945; na de oorlog. Dus zeker wel in Nederland

edit; ze mochten zelfs hun 50 jarig jubileum vieren

**Geplaatst**: 19-06-10 14:48

Geplaatst: 19-06-10 14:48

LuvdaTossa schreef:
janesmith schreef:
[ Daarmee kom ik gelijk bij de vraag waar jouw opa en oma dan getrouwd zijn? In Nederland?

In 1945; na de oorlog. Dus zeker wel in Nederland

edit; ze mochten zelfs hun 50 jarig jubileum vieren

Heel apart, omdat tot 1970 in Nederland huwelijken tussen neef en nicht verboden waren.

Vraagtekens bij opheffing inteeltverbod

**Geplaatst**: 19-06-10 14:53

Geplaatst: 19-06-10 14:53

janesmith schreef:
Eigenlijk is het onverantwoordelijk dat er nog steeds mensen zijn die de kop in het zand steken en allerlei argumenten opvoeren dat het allemaal wel los zal lopen en dat het gewoon moet kunnen. Misplaatste politieke correctheid, noem ik dat.

Dan moet je uithuwelijken verbieden, iets wat volgens mij toch al enigzins in strijd is met de grondwet. Maar dan moet je niet een algeheel verbod op trouwen tussen neef en nicht opleggen omdat er mensen zijn die er een puinhoop van maken.

**Geplaatst**: 19-06-10 14:54

Geplaatst: 19-06-10 14:54

@post van janesmit

Ja ik kan er ook niets aan doen. De moeders van mijn grootouders waren zussen. Dus ze waren wel degelijk neef en nicht en zijn ook wel degelijk in het huwelijk verbonden met elkaar.

**Geplaatst**: 19-06-10 14:58

Re: VERBOD OP HUWELIJK TUSSEN NEVEN EN NICHTEN?

Geplaatst: 19-06-10 14:58

Luvdatossa: Ik denk dat je niet zeker kan weten of ze ook voor de wet getrouwd zijn. Vroeger ging alles anders en heel veel werd heel erg geheim gehouden. Na het overlijden van mijn overgrootoma waar mijn moeder en oma een hele goede band mee hadden is ook het een en ander boven water gekomen waar nooit iemand iets van wist ( en nee dat was geen inteelt).

**Geplaatst**: 19-06-10 15:11

Geplaatst: 19-06-10 15:11

breezy302 schreef:
Luvdatossa: Ik denk dat je niet zeker kan weten of ze ook voor de wet getrouwd zijn. Vroeger ging alles anders en heel veel werd heel erg geheim gehouden. Na het overlijden van mijn overgrootoma waar mijn moeder en oma een hele goede band mee hadden is ook het een en ander boven water gekomen waar nooit iemand iets van wist ( en nee dat was geen inteelt).

Het is zelfs zeker dat het niet voor de wet heeft kunnen plaatsvinden daar er tot 1973 ook werd bijgehouden welke familieband huwelijkspartners met elkaar hadden, daarna is dat afgeschaft en vandaag de dag wordt dat niet meer geregistreerd.

**Geplaatst**: 19-06-10 15:13

Geplaatst: 19-06-10 15:13

We hebben de officiële documenten hier hoor

Dus het is allemaal in het echt gegaan. Het staat ook in de registers. Dus het lijkt me sterk dat het niet voor de wet gegaan is. Kan het thuis eens gaan navragen, maar het lijkt me sterk.

**Geplaatst**: 19-06-10 15:13

Geplaatst: 19-06-10 15:13

nee dus het kan sowieso al niet. Misschien zijn ze voor zichzelf getrouwd? Bijv ik ga trouwen in Las Vegas ( ooit als we veel geld hebben) maar we maken het hier niet rechtsgeldig maar voor ons gevoel zijn we dan wel echt getrouwd.

**Geplaatst**: 19-06-10 15:19

Geplaatst: 19-06-10 15:19

LuvdaTossa schreef:
We hebben de officiële documenten hier hoor Dus het is allemaal in het echt gegaan. Het staat ook in de registers. Dus het lijkt me sterk dat het niet voor de wet gegaan is. Kan het thuis eens gaan navragen, maar het lijkt me sterk.

Misschien dat ze gebruik hebben kunnen maken van de chaos vlak na de oorlog. Dat ze zelf niet gemeld hebben dat ze neef en nicht waren en de registratie nog niet op orde was zo vlak na de wereldoorlog. Of ze zijn getrouwd nog voor de bevrijding, dat het onder de Duitse vlag gebeurde. Zou allemaal kunnen.

**Geplaatst**: 19-06-10 15:23

Geplaatst: 19-06-10 15:23

janesmith schreef:
Heel apart, omdat tot 1970 in Nederland huwelijken tussen neef en nicht verboden waren.

Vraagtekens bij opheffing inteeltverbod

Niet helemaal verboden, je kon dispensatie aanvragen en die werd eigenlijk altijd verleent. (helemaal als "men" al zwanger was).

**Geplaatst**: 19-06-10 15:27

Geplaatst: 19-06-10 15:27

Brainless schreef:
janesmith schreef:
Heel apart, omdat tot 1970 in Nederland huwelijken tussen neef en nicht verboden waren.

Vraagtekens bij opheffing inteeltverbod

Niet helemaal verboden, je kon dispensatie aanvragen en die werd eigenlijk altijd verleent. (helemaal als "men" al zwanger was).

Klopt mij stond ook zoiets bij. Of je moest gratie aanvragen?

**Geplaatst**: 19-06-10 16:08

Geplaatst: 19-06-10 16:08

Lalidan schreef:
Dan moet je uithuwelijken verbieden, iets wat volgens mij toch al enigzins in strijd is met de grondwet. Maar dan moet je niet een algeheel verbod op trouwen tussen neef en nicht opleggen omdat er mensen zijn die er een puinhoop van maken.

En trouwen met verstandelijk gehandicapten in het algemeen. Nog beter: misschien kunnen we zelfs wel even in het gedachtegoed van Mengele en Hitler kijken voor een paar creatieve ideeen rondom mensen met een handicap en voortplanting! (Niet gericht tegen jou Lalidan, maar die kant gaat deze discussie wel op... Verschrikkelijk.)

**Geplaatst**: 19-06-10 16:28

Geplaatst: 19-06-10 16:28

janesmith schreef:
nanette1 schreef:
Sommige mensen denken zo anders over dingen. Als het voor hun normaal is normaal in hun cultuur komop laat ze lekker. Omdat hun het doen hoef jij het niet te doen. Je moet iedereen in de waarde laten. Als hun zo graag met hun neef of nicht willen trouwen nou lekker doen als je daar gelukkig van word

Er zijn culturen waar vrouwenbesnijdenis normaal is en bij hun cultuur hoort. Gewoon laten gaan? Of culturen waar een meisje eerst sex moet hebben met haar vader voordat ze trouwt. Ook maar gewoon toelaten?

Nee, ik vind dat 2 partijen moeten kunnen kiezen

Is het niet zo dat bij besnijdenis de man dit soort enge regeltjes in hebben gestelt? Als een man en vrouw elkaar leuk vinden en familie zijn nouja...ik zou het zelf nooit doen maar als hun er gelukkig van worden...

**Geplaatst**: 19-06-10 16:39

Geplaatst: 19-06-10 16:39

LuvdaTossa schreef:
Brainless schreef:
Niet helemaal verboden, je kon dispensatie aanvragen en die werd eigenlijk altijd verleent. (helemaal als "men" al zwanger was).

Klopt mij stond ook zoiets bij. Of je moest gratie aanvragen?

Ik heb het nageplozen op internet en uit de diverse artikelen bleek dat je tot 1953 inderdaad dispensatie kon krijgen van de kerk. Tot die tijd was een kerkelijk huwelijk automatisch een wettig huwelijk. In 1953 is dat veranderd en toen werd een kerkelijk huwelijk alleen officieel als het ook een wettelijk huwelijk was. Ik kon nergens iets vinden over dispensatie's van 1953 tot 1970, maar ik neem aan dat ook de wet die dispensatie kende, alleen zeker weten doe ik het niet daar er niets over te vinden was.

**Geplaatst**: 19-06-10 16:45

Geplaatst: 19-06-10 16:45

nanette1 schreef:
janesmith schreef:

Er zijn culturen waar vrouwenbesnijdenis normaal is en bij hun cultuur hoort. Gewoon laten gaan? Of culturen waar een meisje eerst sex moet hebben met haar vader voordat ze trouwt. Ook maar gewoon toelaten?

Nee, ik vind dat 2 partijen moeten kunnen kiezen Is het niet zo dat bij besnijdenis de man dit soort enge regeltjes in hebben gestelt? Als een man en vrouw elkaar leuk vinden en familie zijn nouja...ik zou het zelf nooit doen maar als hun er gelukkig van worden...

De moeder keurt het ook goed in die culturen dus er zijn twee mensen die het kiezen. Net als amandelen knippen en besnijdenis bij jongens. Daar heeft het individu in kwestie niets over te zeggen.
Als een broer en zus elkaar leuk vinden, er allebei voor kiezen, wat vind je er dan van dat ze trouwen en kinderen krijgen?

**Geplaatst**: 19-06-10 16:48

Geplaatst: 19-06-10 16:48

janesmith schreef:
Als een broer en zus elkaar leuk vinden, er allebei voor kiezen, wat vind je er dan van dat ze trouwen en kinderen krijgen?

Van de andere kant, als je het zo zwartwit ziet, moet je dan niet gewoon trouwen en kinderen in het algemeen verbieden? Want waarom zou neef en nicht niet mogen maar bv achterneef en -nicht wel? En als dat niet mag, zou het dan wel mogen als je ergens in de 6e generatie terug wel dezelfde familieleden hebt? Vroeger of later komt er altijd een punt dat je als mens altijd wel verbinding hebt met een ander... het is dus geen kwestie van alles of niets maar van waar leg je de grens.

(Wat zou jij trouwens vinden van adoptiebroer/zus? Mag dat wel?)

**Geplaatst**: 19-06-10 17:14

Geplaatst: 19-06-10 17:14

Zijn adoptie broers en zussen dan bloedverwanten?

**Geplaatst**: 19-06-10 17:16

Geplaatst: 19-06-10 17:16

poeh, moeilijke materie dit.............. wil er eerst over andenken, voordat ik reageer

**Geplaatst**: 19-06-10 17:27

Geplaatst: 19-06-10 17:27

Shadow0 schreef:
janesmith schreef:
Als een broer en zus elkaar leuk vinden, er allebei voor kiezen, wat vind je er dan van dat ze trouwen en kinderen krijgen?

Van de andere kant, als je het zo zwartwit ziet, moet je dan niet gewoon trouwen en kinderen in het algemeen verbieden? Want waarom zou neef en nicht niet mogen maar bv achterneef en -nicht wel? En als dat niet mag, zou het dan wel mogen als je ergens in de 6e generatie terug wel dezelfde familieleden hebt? Vroeger of later komt er altijd een punt dat je als mens altijd wel verbinding hebt met een ander... het is dus geen kwestie van alles of niets maar van waar leg je de grens.

(Wat zou jij trouwens vinden van adoptiebroer/zus? Mag dat wel?)

Waarom mag een promillage van 0.2 voor jongeren tot 24 en 0.5 voor ouder dan 24 wel, en 0.8 niet? Moeten we dan maar niet gelijk elk promillage toestaan? Dat is net zo'n vraag als die jij stelt. Omdat er nou eenmaal wettelijke grenzen getrokken moeten worden, en de wet heeft die grens bij neef-nicht getrokken.

Ja, adoptie broer en zus vind ik wel kunnen. Omdat het geen bloedverwanten zijn. Maar wist jij dat de wet dat ook verbiedt omdat ze wettelijk wel gezien worden als broer en zus? (ik begin een deskundige te worden op dit gebied, zo veel heb ik er over gelezen de afgelopen dagen

)

Laatst bijgewerkt door janesmith op 19-06-10 17:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-06-10 17:35

Geplaatst: 19-06-10 17:35

janesmith schreef:
Ik heb het nageplozen op internet en uit de diverse artikelen bleek dat je tot 1953 inderdaad dispensatie kon krijgen van de kerk. Tot die tijd was een kerkelijk huwelijk automatisch een wettig huwelijk. In 1953 is dat veranderd en toen werd een kerkelijk huwelijk alleen officieel als het ook een wettelijk huwelijk was. Ik kon nergens iets vinden over dispensatie's van 1953 tot 1970, maar ik neem aan dat ook de wet die dispensatie kende, alleen zeker weten doe ik het niet daar er niets over te vinden was.

Internet is niet heilig, let daar wel op. Je moet niet te snel alles voor waar aannemen wat op internet te vinden is. In de werkelijkheid kan het heel anders gelegen hebben. Navraag bij mijn vader; neven en nichten konden heel makkelijk trouwen met die aanvraag voor dispensatie. Die werd nooit geweigerd en was meer een formaliteit. Dus de wet stelde eigenlijk niets voor en zal daarom ook wel afgeschaft zijn.

**Geplaatst**: 19-06-10 17:39

Geplaatst: 19-06-10 17:39

Er zijn culturen waar vrouwenbesnijdenis normaal is en bij hun cultuur hoort. Gewoon laten gaan? Of culturen waar een meisje eerst sex moet hebben met haar vader voordat ze trouwt. Ook maar gewoon toelaten?
[/quote]

Nee, ik vind dat 2 partijen moeten kunnen kiezen

Is het niet zo dat bij besnijdenis de man dit soort enge regeltjes in hebben gestelt? Als een man en vrouw elkaar leuk vinden en familie zijn nouja...ik zou het zelf nooit doen maar als hun er gelukkig van worden...[/quote]

De moeder keurt het ook goed in die culturen dus er zijn twee mensen die het kiezen. Net als amandelen knippen en besnijdenis bij jongens. Daar heeft het individu in kwestie niets over te zeggen.
Als een broer en zus elkaar leuk vinden, er allebei voor kiezen, wat vind je er dan van dat ze trouwen en kinderen krijgen?[/quote]

De moeder is niet de vrouw zelf. Ja als mensen trouween zie je vaak dat ze kinderen krijgen....is het niet zo dat als ze kinderen krijgen deze meer kans hebben op een handicap?? Als hun kinderen willen is het hun keuze. Wij kunnen hun moeilijk zeggen nee mag niet. Mensen mogen toch zeker zelf weten met wie ze trouwen.

**Geplaatst**: 19-06-10 17:40

Geplaatst: 19-06-10 17:40

LuvdaTossa schreef:
janesmith schreef:
Ik heb het nageplozen op internet en uit de diverse artikelen bleek dat je tot 1953 inderdaad dispensatie kon krijgen van de kerk. Tot die tijd was een kerkelijk huwelijk automatisch een wettig huwelijk. In 1953 is dat veranderd en toen werd een kerkelijk huwelijk alleen officieel als het ook een wettelijk huwelijk was. Ik kon nergens iets vinden over dispensatie's van 1953 tot 1970, maar ik neem aan dat ook de wet die dispensatie kende, alleen zeker weten doe ik het niet daar er niets over te vinden was.

Internet is niet heilig, let daar wel op. Je moet niet te snel alles voor waar aannemen wat op internet te vinden is. In de werkelijkheid kan het heel anders gelegen hebben. Navraag bij mijn vader; neven en nichten konden heel makkelijk trouwen met die aanvraag voor dispensatie. Die werd nooit geweigerd en was meer een formaliteit. Dus de wet stelde eigenlijk niets voor en zal daarom ook wel afgeschaft zijn.

Daarom raadpleeg ik ook altijd meerdere bronnen, en dan pas trek ik een conclusie. De bronnen die ik in dit geval bekeken heb waren de officiële kerk- en staatsbronnen, en die kun je rustig voor waar aannemen. Forums en blogs zijn de bronnen die je gerust in twijfel kunt trekken omdat dat vaak persoonlijke stukken zijn en hoeven niet persé geschreven te zijn door personen met verstand van zaken.