Bealy schreef:Wat ik me afvraag (ik heb er totáál geen verstand van, dus expertise gevraagd): Testosteron is natuurlijk een lichaamseigen stof, de concentratie kan enorm schommelen nietwaar? Ik kan me zo voorstellen dat je na zo'n rit op de één of andere manier een erg hoog lichaamseigen testosterongehalte hebt? Hoe bepaal je nou of de te hoge concentratie lichaamseigen is, of dat iemand doping heeft gebruikt? Sommige mensen hebben van zichzelf toch al een ontzettend hoog testosteron-gehalte?
(EPO, ook zoiets)
Er is geen chemisch verschil te zien tussen 'toegevoegd' testosteron en lichaamseigen. Wel kun je soms nog resten van de precursorstof vinden - nandrolon bv (testosteron wordt meestal niet in zuivere vorm gegeven, maar in een vorm die in je lichaam wordt omgezet in testosteron). Er is simpelweg een grens getrokken waarboven je met een redelijke kans kunt zeggen dat de hoeveelheid testosteron (en epi-testosteron, het afbraak produkt van testosteron) niet meer 'natuurlijk' is. Je lichaam wil die hoge concentratie testosteron ook weer kwijt, en probeert het zo snel mogelijk weer af te breken, Vandaar dat de concentratie epi-testosteron ook verhoogd is. Dat is over het algemeen een 'veger' teken dan hoog testosteron.
Overigens schommelt binnen 1 persoon de concentratie testosteron niet zo erg. Wel zijn er grote verschillen van persoon tot persoon. Daarom is de normaalwaarde-range vrij breed. Testosteron wordt ook niet extra geproduceerd of verbruikt bij zware inspanning - dus er is geen reden om aan te nemen dat na het rijden van een zware etappe het gehalte daardoor verhoogd is.
Het zelfde geldt voor EPO. Als je haematocriet boven de 52% of zo is, 'zal je wel EPO hebben gebruikt'. Op andere wijze is het niet aan te tonen.