Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-20 13:31

Worden er kinderen zomaar uit huis geplaatst?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-20 13:31

Misschien een raar topic.
Maar ik zag een filmpje vandaag van een meisje dat uit huis werd geplaatst vorig jaar.
11,5 maanden oud was zij.

Nu kan ik nergens vinden wat nou de exacte oorzaak is.
Wel zie ik een op sociale media een moeder die van alles probeert te doen om haar kinderen terug te krijgen (3 van de 4 zitten nu in een pleeggezin)

En als ik daar naar zoek, zie ik veel meer ouders die "zomaar" hun kinderen kwijt zijn aan jeugdzorg?

**Geplaatst**: 14-08-20 13:34

Re: Worden er kinderen zomaar uit huis geplaatst?

Geplaatst: 14-08-20 13:34

Nee, daar moet echt wel iets aan vooraf zijn gegaan.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:35

Geplaatst: 14-08-20 13:35

Ga daar maar niet vanuit. Voorgaande trajecten zijn lang en intensief, het is het laatste middel dat er is. Alleen bij spoed gaan kinderen er direct uit, en dat is ook niet zomaar natuurlijk.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:36

Re: Worden er kinderen zomaar uit huis geplaatst?

Geplaatst: 14-08-20 13:36

Als je het de ouders vraagt, is het meestal "zomaar" ja, maar in de praktijk gaat dat echt niet zonder reden.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:36

Geplaatst: 14-08-20 13:36

Nee, kinderen worden niet zomaar uit huis geplaatst. Daar gaat vaak een traject van begeleiding aan vooraf, tenzij het spoed is maar dan kun je zelf wel voorstellen dat echt iets mis is.
Ik hoor ook vaak dingen voorbij komen dat er "zomaar" uit huis plaatsing is, maar ik weet uit mijn directe omgeving dat is echt niet zo is. Zelfs bij crisis word er gecommuniceerd.

Daarmee is het niet zo dat de communicatie goed is, ik hoor wel eens dat papieren te laat of niet goed aanwezig zijn. Maar je bent echt wel op de hoogte als er onder toezicht stelling word gedaan en vervolgens uithuisplaatsing.

Edit tupfout

Laatst bijgewerkt door MallyBelly op 14-08-20 13:38, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-08-20 13:38

Geplaatst: 14-08-20 13:38

No way dat dit zomaar gebeurd.
De insteek is ook altijd om kinderen thuis te laten, want ze weghalen is al een trauma op zich.
Soms kan het echter niet anders omdat het welzijn of gezondheid ernstig in gevaar wordt gebracht en worden kinderen uit huis geplaatst.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:40

Geplaatst: 14-08-20 13:40

Nee zeer zeker niet zomaar.. Kinderen worden niet zonder reden uit huis geplaatst en dat gaat meestal ook niet over een tijd van 1 week. De begeleiders etc zullen altijd eerst proberen om de kinderen bij de ouders te houden en de band te herstellen (ben ik het niet altijd mee eens maar goed) ..

**Geplaatst**: 14-08-20 13:41

Geplaatst: 14-08-20 13:41

Nee, dat is inderdaad niet zomaar.

Een vriend van ons heeft samen met zijn vrouw twee pleegkinderen (niet uit hetzelfde gezin). Het ene pleegkind al vanaf geboorte, want die zijn ouders hebben een te laag IQ om ooit ervoor te kunnen zorgen. Het andere pleegkind daar speelt tienermoederschap en drugsverslaving.

Bij die vriend is het wel zo dat ze vaak problemen hebben met de ouders, want die willen natuurlijk dat de kinderen bij hen zijn. Maar dat zou echt niet ten voordele van de kinderen zijn.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:43

Geplaatst: 14-08-20 13:43

Wat je altijd in gedachten moet houden bij zulke berichten is dat de hulpverlening, jeugdbescherming en Raad voor de Kinderbescherming vanuit privacywetgeving nooit een inhoudelijke toelichting mogen geven. Waardoor je dus snel maar één kant van de situatie hoort of leest. Daarmee kan er soms een heel scheef beeld ontstaan, dat niet strookt met de algehele situatie en de afwegingen die zijn gemaakt.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:44

Geplaatst: 14-08-20 13:44

Natuurlijk zeggen de ouders zomaar…..die gaan jou of de rest van de wereld niet vertellen wat zij gedaan hebben om te bewijzen dat zij niet voor hun kroost kunnen zorgen. Ik zeg bewijzen,want de trajecten daarvoor zijn intensief en grondig.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:44

Geplaatst: 14-08-20 13:44

Zomaar gebeurt dit niet. Wel vanuit het verleden meegemaakt dat ik vanuit mijn werk waarbij ik dicht bij bepaalde gezinnen zat, uit huis plaatsingen zag, waarbij ik mijn vraagtekens had.
Ik ben te lang uit het werk om te weten hoe zorgvuldig of onzorgvuldig de verpleegzorg nu is.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:44

Geplaatst: 14-08-20 13:44

Ik vind het heel bijzonder om te lezen dat bijna iedereen overtuigd is van de goede intenties van jeugdzorg. Ik heb namelijk aan de andere kant gestaan en ik ben alles behalve positief over jeugdzorg

Ik ben zelf in mijn jeugd drie jaar lang uit huis geplaatst en achteraf is er excuses aangeboden door jeugdzorg voor de grove fouten die er gemaakt zijn bij ons traject. Mijn moeder had een zware schadevergoeding kunnen krijgen voor de dingen die zij hebben aangericht. Ik ben tot op de dag van vandaag woest over de schade die zij hebben aangericht in mijn relatie met mijn moeder en broertje.

Dus ik ben wel sceptisch elke keer als ik iets lees over uithuisplaatsing.

Laatst bijgewerkt door xPabloBokt op 14-08-20 13:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-08-20 13:45

Geplaatst: 14-08-20 13:45

De theorie is dat er een serieus traject aan vooraf gaat. De praktijk is dat er weinig aan waarheidsvinding wordt gedaan en als er één hulpverlener tussenzit die vindt dat de kinderen elders beter af zijn, dan is het niet altijd eenvoudig uithuisplaatsing te voorkomen. En thuisplaatsing wordt al snel zo'n groot risico gevonden dat het daar dan niet meer van komt.

Ik zie in de praktijk vreselijke dingen gebeuren waarbij de kinderen de speelbal worden van een hele club van professionals die allemaal hun eigen protocolletje volgen. Allemaal de beste bedoelingen, maar vergeten dat er echt een groot belang is bij de band tussen ouder en kind. Arme kinderen, arme ouders.

Edit: ik zie dat xPabloBokt in mijn praktijk had kunnen zitten... :(:)

**Geplaatst**: 14-08-20 13:45

Geplaatst: 14-08-20 13:45

Prrrr schreef:
De theorie is dat er een serieus traject aan vooraf gaat. De praktijk is dat er weinig aan waarheidsvinding wordt gedaan en als er één hulpverlener tussenzit die vindt dat de kinderen elders beter af zijn, dan is het niet altijd eenvoudig uithuisplaatsing te voorkomen. En thuisplaatsing wordt al snel zo'n groot risico gevonden dat het daar dan niet meer van komt.

Ik zie in de praktijk vreselijke dingen gebeuren waarbij de kinderen de speelbal worden van een hele club van professionals die allemaal hun eigen protocolletje volgen. Allemaal de beste bedoelingen, maar vergeten dat er echt een groot belang is bij de band tussen ouder en kind. Arme kinderen, arme ouders.

Helemaal mee eens.

**Geplaatst**: 14-08-20 13:58

Geplaatst: 14-08-20 13:58

Eens met Prrrr.

Het hoort zorgvuldig te gebeuren.
In praktijk worden er weleens rapporten kwijt gemaakt/niet genoemd.
Zodat er een verkeerd beeld ontstaat.

Ik ken een vrouw met een pleegkind.
Pleegkind haar ouders hadden een laag iq en zij en haar zusje zijn uit huis geplaatst.
Vrouw die pleegkind in huis had genomen wilde met de biologische moeder mee voor een sterilisatie.
Organisatie van pleegkinderen heeft daar een stokje voor gestoken.
Baby die er dus kwam kon ook een pleeggezin in.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:00

Geplaatst: 14-08-20 14:00

Prrrr schreef:
De theorie is dat er een serieus traject aan vooraf gaat. De praktijk is dat er weinig aan waarheidsvinding wordt gedaan en als er één hulpverlener tussenzit die vindt dat de kinderen elders beter af zijn, dan is het niet altijd eenvoudig uithuisplaatsing te voorkomen. En thuisplaatsing wordt al snel zo'n groot risico gevonden dat het daar dan niet meer van komt.

Ik zie in de praktijk vreselijke dingen gebeuren waarbij de kinderen de speelbal worden van een hele club van professionals die allemaal hun eigen protocolletje volgen. Allemaal de beste bedoelingen, maar vergeten dat er echt een groot belang is bij de band tussen ouder en kind. Arme kinderen, arme ouders.

Edit: ik zie dat xPabloBokt in mijn praktijk had kunnen zitten...

Ik wilde dit net zeggen. Er zitten soms hele schrijnende gevallen tussen bijvoorbeeld bij kinderen die bij hun moeder wonen maar dat de verstandhouding tussen vader en moeder heel slecht is, een vechtscheiding bijvoorbeeld. De vader kan dan een rechtszaak beginnen tegen moeder en dat kan soms heel raar uitpakken als allerlei instanties zich ermee gaan bemoeien. Moeder komt als alleenstaande bijna in een nervous breakdown door alle rechtszaken en ruzie met vader en dan kunnen de instanties al snel een verkeerd beeld krijgen. Terwijl het kind weghalen dan het slechtste is wat er kan gebeuren voor zowel moeder als kind. En zo zijn er nog wel wat situaties waarin instanties soms heel raar en rigoureus te werk kunnen gaan.
Eigenlijk moet je zorgen dat je zo ver mogelijk wegblijft daarvan, het is een derde partij die zich gaat bemoeien met jouw leven en beslissingen kan nemen die heel vreemd kunnen uitpakken.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:02

Geplaatst: 14-08-20 14:02

Ik vind het altijd lastig een mening te vormen als buitenstaander. Er gaat natuurlijk een heel traject aan vooraf, maar ik ken ook de verhalen van hoge werkdruk van medewerkers, slecht ingewerkt en opgeleid worden enz.. dat is niet bevorderlijk voor de grote belangrijke keuzes die zij moeten maken.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:21

Geplaatst: 14-08-20 14:21

Prrrr schreef:
De theorie is dat er een serieus traject aan vooraf gaat. De praktijk is dat er weinig aan waarheidsvinding wordt gedaan en als er één hulpverlener tussenzit die vindt dat de kinderen elders beter af zijn, dan is het niet altijd eenvoudig uithuisplaatsing te voorkomen. En thuisplaatsing wordt al snel zo'n groot risico gevonden dat het daar dan niet meer van komt.

Ik zie in de praktijk vreselijke dingen gebeuren waarbij de kinderen de speelbal worden van een hele club van professionals die allemaal hun eigen protocolletje volgen. Allemaal de beste bedoelingen, maar vergeten dat er echt een groot belang is bij de band tussen ouder en kind. Arme kinderen, arme ouders.

Dit zie ik inderdaad ook zo.

In mijn nabije omgeving heb ik ervaring met verschillende kinderen die in een pleeggezin geplaatst zijn. Vaak is het inderdaad een ondoorzichtelijk proces waarbij je 'geluk' moet hebben een fijne begeleider te vinden bij jeugdzorg, die de individuele casus en vooral het kind blijft zien tussen allerlei belangen en protocollen in. Het vervelende is: iedereen, ook bij jeugdzorg, werkt met de beste bedoelingen, en zal daadwerkelijk bijvoorbeeld geloven dat een kind in onmiddelijk gevaar is als het niet uit huis wordt geplaatst. Maar je hebt natuurlijk ook nog bijv. verschillende opvoedstijlen en levensstijlen en vooroordelen hierover die mee gaan spelen, vermoed ik. De grens van 'wat is onacceptabele mishandeling' moet dan getrokken worden.

Hoewel: er zijn natuurlijk, ook in deze situaties, gradaties. En inschatten wat schadelijk is voor een kind, zeker op de lange termijn, is heel lastig. Wel is een uithuisplaatsing ontzettend schadelijk voor een kind, en kan tot hechtingsproblematiek en gedragsproblematiek lijden die een leven lang door werkt.

Maar er zijn ook situaties waar dit 'kwaad' minder erg is dan het 'kwaad' om in het gezin op te groeien. Vaak zie ik dat er een middenweg gekozen wordt, bijv. intensieve begeleiding terwijl het kind thuis blijft wonen, of een kind dat veel op een kinderdagverblijf of logeerhuis verblijft.

"Verkeerd" kiezen kan voor een kind heel schadelijk zijn - zoals xPabloBokt noemt, het is heel traumatiserend als er een uithuisplaatsing is die achteraf gezien door iedereen als onnodig werd beschouwd. Ook bij een "terechte" uithuisplaatsing (waar een kind wel in onmiddelijk gevaar of ontwikkelingsgevaar komt) komen gedrags- en hechtingsproblematiek voor die relaties het hele verder leven kunnen beinvloeden. Ik ken een casus van een kind dat uit huis geplaatst was door alchoholproblematiek en misbruik, die uiteindelijk een tijd lang van pleeggezin naar pleeggezin naar tehuis is verhuisd door zijn ernstig verstoorde gedrag. Dat gedrag was een direct gevolg van de uithuisplaatsing en soms zeer plotselinge verhuizingen en wisselingen van verzorgers en dagindelingen ("Want we willen het kind niet beangstigen of in gedrag versterken, dus we vertellen hem weinig ver vantevoren" Dat is toch een recept voor een trauma, een kind ineens ophalen met een auto en dan pas tijdens de rit zeggen "we gaan naar je nieuwe huis nu"?

).

Maar ook, het kan heel schadelijk zijn om op te groeien in een omgeving die niet veilig is. Zo las ik laatst een interview met een vrouw die opgevoed was door een verstandelijk beperkte moeder, waarbij dochter al op jonge leeftijd verantwoordelijk werd voor koken en schoonmaken omdat haar moeder dat overzicht niet had. Zij vertelde dat ze achteraf gezien juist niet snapte dat hulpverleners haar thuis lieten wonen terwijl het overduidelijk niet ging. Ze had het idee nooit een kind te hebben kunnen zijn en essentiele vaardigheden te hebben gemist, van tandenpoetsen tot huiswerk maken. Op jonge leeftijd ging deze vrouw uit huis en had nu minimaal contact met haar moeder, die in een tehuis woont. Als kind ben je óók heel loyaal en afhankelijk, dus ook in een situatie die helemaal niet optimaal en zelfs schadelijk is, maar je weet misschien niet beter.

Ik denk dus dat het een systeem is dat heel nauwkeurig gecontroleerd en gemonitord moet worden, wat nu (nog) niet altijd gebeurd, en een systeem dat potentieel nadelig is voor ouders die weinig geld hebben en/of weinig opleiding genoten hebben (die moeilijker een advocaat in de arm kunnen nemen om bezwaar te maken, of zich verbaal duidelijk kunnen verweren). Dat vind ik wel heel kwalijk, zeker omdat veel uithuisplaatsingen juist voorkomen bij gezinnen uit lagere sociaal-economische klassen. Dan kan het zeker zo zijn dat het systeem zo werkt dat kinderen uit deze groep sneller uit huis geplaatst worden, terwijl het een heel ingrijpende maatregel is, en niet altijd het beste voor het kind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-20 14:24

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-20 14:24

xPabloBokt schreef:
Ik vind het heel bijzonder om te lezen dat bijna iedereen overtuigd is van de goede intenties van jeugdzorg. Ik heb namelijk aan de andere kant gestaan en ik ben alles behalve positief over jeugdzorg

Ik ben zelf in mijn jeugd drie jaar lang uit huis geplaatst en achteraf is er excuses aangeboden door jeugdzorg voor de grove fouten die er gemaakt zijn bij ons traject. Mijn moeder had een zware schadevergoeding kunnen krijgen voor de dingen die zij hebben aangericht. Ik ben tot op de dag van vandaag woest over de schade die zij hebben aangericht in mijn relatie met mijn moeder en broertje.

Dus ik ben wel sceptisch elke keer als ik iets lees over uithuisplaatsing.

Mag ik weten wat hun als reden gaven voor jouw uithuisplaatsing?

Ik vind dat namelijk zo erg, dat kinderen hier de dupe van worden.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:34

Geplaatst: 14-08-20 14:34

loulou schreef:
Ik vind het altijd lastig een mening te vormen als buitenstaander. Er gaat natuurlijk een heel traject aan vooraf, maar ik ken ook de verhalen van hoge werkdruk van medewerkers, slecht ingewerkt en opgeleid worden enz.. dat is niet bevorderlijk voor de grote belangrijke keuzes die zij moeten maken.

Maar het is niet 1 slecht ingewerkte jeugdzorgwerker die deze beslissing neemt, dat doet uiteindelijk de kinderrechter. De jeugdzorgwerker doet wel het onderzoek, icm bijvoorbeeld politie meldingen oid. Neemt niet weg dat er geen fouten gemaakt worden, maar in principe gebeurt het wel zorgvuldig. Ik heb soms als professional vanaf de zijlijn wel mijn vragen, waarom dit kind wel en dat kind niet?
Maar zonder 100% het verhaal te kennen kan je niet oordelen maar zeer zeker niet "zomaar". Kan natuurlijk zijn dat ouders het niet inzien, of niet willen of niet willen vertellen aan jou. Hoeft trouwens niet enkel aan de ouders te liggen, vaak speelt het hele milieu een rol. Heb je als ouder veel steun figuren, dan scheelt dat. Heeft het kind gedragsproblemen (laten we voor het gemak evenuitgaan dat deze door een beperking komen) dan wordt het een stuk lastiger. Dat icm bijv. Eigen psychische problemen, schulden oid. Maken allemaal dat het een in een bepaalde situatie wel kan voortbestaan en in de andere situatie leidt tot een uithuisplaatsing.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:39

Re: Worden er kinderen zomaar uit huis geplaatst?

Geplaatst: 14-08-20 14:39

De rechterlijke macht is weinig kritisch op wat aangeleverd wordt. Uitgangspunt is dat de rechter uit mag gaan van wat de 'onafhankelijke professionals' aandragen, al zijn er inmiddels ook wat uitspraken dat de gecertificeerde instellingen op hun lazer krijgen omdat het ze in tien maanden tijd niet gelukt is een gezinsvoogd toe te wijzen. Of bij gezinnen die in vijf maanden tijd vier verschillende contactpersonen hebben gekregen.

Maar ondanks bekend is dat bijvoorbeeld William Schrikker in bijna alle regio's de zaken niet goed op orde heeft, wordt wel uitgegaan van de waarheid van de rapportages. SAVE ligt in Midden-Nederland onder een vergrootglas van de politiek, maar dat doet in de praktijk niets aan de beoordeling van de rapportages.

De rechter zou van mij een heel stuk meer eigen verantwoordelijkheid mogen nemen in de beoordeling van de stukken. Maar ook die hebben veel te weinig tijd om dat goed te doen.

**Geplaatst**: 14-08-20 14:47

Geplaatst: 14-08-20 14:47

Ygritte schreef:
Maar er zijn ook situaties waar dit 'kwaad' minder erg is dan het 'kwaad' om in het gezin op te groeien.

Wat ik hier ook heel erg jammer vind is dat de afweging tussen welk 'kwaad' het ergste is, vaak uitgaat van een goedfunctionerende jeugdzorg daarna. En dan zou een traject met bv intensieve behandeling en begeleiding en daarna goed ondersteunde terugkeer naar het gezin (of naar een goed pleeggezin) wel beter zijn dan de huidige situatie.
MAAR een groot deel van de kinderen in de jeugdzorg krijgt helemaal niet die goede intensieve behandeling en begeleiding, en lopen ondertussen wel de kans om ook binnen de jeugdzorg in aanraking te komen met (seksueel) geweld, soms van medebewoners, soms ook door begeleiding.

Als je het op die manier zou afwegen denk ik dat de beslissing in een aantal situaties beslist anders uit zou vallen, zeker als het niet gaat om rechtstreeks misbruik / mishandeling maar vooral veel ingewikkelde zaken bij elkaar. Dat is niet fijn en niet wenselijk en we zouden wel beter willen maar als we onze jeugdzorg niet op orde hebben (en het falen van de Hoenderloo-groep was wel weer een heel erg treurig moment daarin) moeten we echt voorzichtig zijn kinderen daarin terecht te laten komen, want we bieden niet genoeg stabiliteit / veiligheid. (Juist aan kinderen die het zo nodig hebben.)

**Geplaatst**: 14-08-20 14:52

Geplaatst: 14-08-20 14:52

Shadow0 schreef:
Wat ik hier ook heel erg jammer vind is dat de afweging tussen welk 'kwaad' het ergste is, vaak uitgaat van een goedfunctionerende jeugdzorg daarna. En dan zou een traject met bv intensieve behandeling en begeleiding en daarna goed ondersteunde terugkeer naar het gezin (of naar een goed pleeggezin) wel beter zijn dan de huidige situatie.

Ook dat realisme mis ik inderdaad wel eens bij de rechterlijke macht.

**Geplaatst**: 14-08-20 15:25

Re: Worden er kinderen zomaar uit huis geplaatst?

Geplaatst: 14-08-20 15:25

Wat wel duidelijk is is dat uit huis plaatsen niet direct en zomaar gebeurt. En dat een kind van amper 11 maanden uit huis wordt geplaatst. Kijk maar eens naar deze docu.
https://www.ntr.nl/NTR-Documentaires/13 ... ON_1260085
Dat Jeugdzorg fouten maakt is buiten kijf.

**Geplaatst**: 14-08-20 15:37

Geplaatst: 14-08-20 15:37

Shadow0 schreef:
Ygritte schreef:
Maar er zijn ook situaties waar dit 'kwaad' minder erg is dan het 'kwaad' om in het gezin op te groeien.

Wat ik hier ook heel erg jammer vind is dat de afweging tussen welk 'kwaad' het ergste is, vaak uitgaat van een goedfunctionerende jeugdzorg daarna. En dan zou een traject met bv intensieve behandeling en begeleiding en daarna goed ondersteunde terugkeer naar het gezin (of naar een goed pleeggezin) wel beter zijn dan de huidige situatie.
MAAR een groot deel van de kinderen in de jeugdzorg krijgt helemaal niet die goede intensieve behandeling en begeleiding, en lopen ondertussen wel de kans om ook binnen de jeugdzorg in aanraking te komen met (seksueel) geweld, soms van medebewoners, soms ook door begeleiding.

Als je het op die manier zou afwegen denk ik dat de beslissing in een aantal situaties beslist anders uit zou vallen, zeker als het niet gaat om rechtstreeks misbruik / mishandeling maar vooral veel ingewikkelde zaken bij elkaar. Dat is niet fijn en niet wenselijk en we zouden wel beter willen maar als we onze jeugdzorg niet op orde hebben (en het falen van de Hoenderloo-groep was wel weer een heel erg treurig moment daarin) moeten we echt voorzichtig zijn kinderen daarin terecht te laten komen, want we bieden niet genoeg stabiliteit / veiligheid. (Juist aan kinderen die het zo nodig hebben.)

Dat is zeker zo.

Jeugdzorg moet sowieso beter georganiseerd en beter in geinvesteerd worden, dat staat buiten kijf.

Zeer intensieve begeleiding is bij complexe problematiek die niet meteen direct gevaar op mishandeling is ook vaak te verkiezen, maar dat is duur. (Stom natuurlijk, want geldgebrek komt inderdaad door jarenlange bezuinigingen en mismanagement van de (jeugd)zorg, en tot voor kort had de overheid best een begrotingsoverschot en ging de economie heel prettig, dus genoeg investeringsgeld zou je denken). Wat wel lastig is bij zo'n traject: er komen dan wel allerlei andere afwegingen bij. Wat als ouders deze intensieve begeleiding weigeren, bijvoorbeeld? Wat als kind zelf diep ongelukkig is in het gezin? Die eerdere vrouw die ik noemde had als kind wel begeleiding over de vloer, maar ervoer toch een heel sterke verantwoordelijkheid voor haar verstandelijk beperkte moeder, waardoor zij het idee had dat haar ontwikkeling geschaad was. Zij had liever nog meer afstand van haar moeder en die verantwoordelijkheid gezien.

Ik denk dat het lastige is dat je voor individuele kinderen pas jaren later kunt zeggen wat een juiste of niet juiste keuze geweest is. Er zijn ook kinderen die in een (netwerk)pleeggezin, bijv. wonen bij opa en oma, tante, volwassen zus, of nicht, juist helemaal opbloeien en dan toch in een gezinsverband kunnen verblijven waar er binding en bekendheid is voor het kind. In de US zien we dan bijvoorbeeld Simone Biles, een bekende turnster die opgegroeid is bij haar grootouders omdat haar moeder een ernstige drugsverslaving had.

Maar soms is dat niet mogelijk, en dan moet inderdaad er meer zekerheid zijn dat die uithuisplaatsing ook veilig genoeg is. Het optimale systeem bestaat nu niet, maar een kind kan wel in een zeer sub-optimale thuis-situatie zitten. Dan moet er inderdaad een afweging gemaakt worden en ik denk nu dat die vaak gemaakt wordt met de beperkte middelen die er zijn, en dat veel medewerkers ook wel weten dat er eigenlijk een keuze is tussen twee sub-optimale condities voor het kind, die ook nog eens sterk van het individuele kind afhangen. Wat ik wel veel hoor is dat jeugdzorg biologische ouders en hereniging wel vaker het voordeel van de twijfel gunt, zeker de afgelopen paar jaar nu er minder geïnstitutionaliseerde jeugdzorg is door bezuinigingen.

Maar het lastige is: wie beslist die doorslaggevende keuze? In theorie zou de kinderrechter de stem van het kind moeten zijn als het kind die afweging zelf niet kan maken, maar die is inderdaad ook niet vrij van aannames, vooroordelen over hoe jeugdzorg (niet) werkt, en kan ook niet in de toekomst kijken.

(Ik zit nu trouwens te denken dat er nog een factor is: andere kinderen in huis. Een kind dat ik kende als kind had zeer extreem gedrag, ook heel gewelddadig. Therapie en medicatie hielp niet, en andere gezinsleden (waaronder broers en zussen) leefden in angst. Dit kind is uit huis geplaatst in een gespecialiseerd tehuis, en voor de andere kinderen in huis was dit eindelijk een rustige, veilige omgeving. Dat maakt het ook lastig: van welk kind wegen de rechten zwaarder? En ook: het kind bestaat niet in een vacuuum, maar in een gezinsdynamiek waar allerlei factoren van invloed hebben over hoe veilig of onveilig het kind de situatie ervaart.)