Het gaat over het sponsoren van klinische studies, ofwel het testen van potentieel nieuwe medicijnen op zieke mensen.
Klinische studies voor het testen van nieuwe medicijnen op patienten is zeer kostbaar. Voor veel ziekten zijn niet genoeg geldschieters en fonsen beschikbaar die zulke onderzoeken kunnen sponsoren.
De vraag is nu of het etisch toelaatbaar is om patienten die graag mee willen werken aan zo’n onderzoek (vaak ernstig ziek of palliatief) zelf een bedrag te laten betalen om mee te mogen doen.
Omdat het hier gaat om onderzoek in de eerste stadia van de klinische studies is de kans zeer groot dat het geneesmiddel geen effect gaat hebben. Gemiddeld is slechts 1 op de 10 geteste medicijnen uiteindelijk werkzaam en op de markt verkrijgbaar.
Voorstanders pleiten dat het laten betalen voor trails betekend dat er meer geld is voor onderzoek en dus meer kans op het vinden van nieuwe medicijnen. Dit is dan vooral het geval voor patienten die aan zelfzame aandoeningen lijden.
Tegenstanders zijn bang dat er misbruik wordt gemaakt van de patienten die zoekenden zijn naar hun laatste redmiddel. De mensen met het meeste geld zouden dan mogenlijk een plekje kunnen kopen in de test groep ipv de placebo group waardoor de patient selectie niet meer random is.
Uiteraard zijn er nog veel meer voor- en nadelen te bedenken waar ik jullie vrij in laat.
Ik zou graag jullie gedachten hieroven willen lezen waarbij ik enkele vragen als richtlijn heb:
1- Aangezien veel dure behandelingen in veel landen sowieso enkel voor de rijkere mensen toegankelijk is,valt het laten betalen voor nieuwe onderzoeken dan niet gewoon binnen datzelfde principe ?
2- Zou bij patient betaalde onderzoeken het bedrag gekoppeld moeten worden aan inkomen/vermogen?
3- Welke andere opties zien jullie voor het vinden van sponsoren voor klinisch onderzoek?
4- Zouden er commissies moeten bestaan die bepalen welke studies wel of niet gedaan mogen worden? Zo ja, wat zouden ze dan aan richtlijnen moeten handhaven?
Ik ben benieuwd naar jullie meningen. Brand los
