Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-01-14 18:06

Is de dood beter dan een beperkt leven?

Geplaatst: 02-01-14 18:06

He.

Ik denk er de laatste tijd steeds meer over.
Heel vaak - meestal bij dieren - worden ze afgemaakt als ze ziek zijn of een beperkt leven hebben.
Enkel bij mensen komt het ook wel voor, dat ze bijvoorbeeld niet meer beter kunnen worden en beter kunnen sterven.
Ik had dus laatst een topic over een kennis die zijn vogels zelf af wilde maken omdat ze geen staart hadden en dus niet konden vliegen.
Nu wordt altijd gezegd, hij/zij wordt afgemaakt of ingeslapen want dan heeft hij/zij geen pijn meer.
Maar eigenlijk vindt ik dat wel makkelijk praten. Hoe weet je nou of de dood beter is? Hoe weet je nou of het dier/mens geen pijn meer heeft?
Misschien is de dood wel veel erger dan we denken of juist niet. Maar dat we denken dat een ziek dier/mens het beter zou hebben dan nu, terwijl we dat niet weten, vindt ik maar raar.
We zeggen dat het egoïstisch is om een lijdend dier/mens te laten leven, maar is het niet egoïstisch om over een leven te bepalen? Zelfs al breekt een paard zijn/haar been en kan het niet meer als rij paard worden gebruikt, kiezen mensen nog liever voor de dood dan voor een leven op de wei.
Hoe denken jullie hierover?

Nu ben ik niet vegetarisch maar ik vindt het ook behoorlijk frustrerend dat de mens denkt recht te hebben om op deze manier dieren af te maken. Dat er maar gewoon gefokt wordt voor de slacht en dat het dier geen recht van spreken heeft. En als het dier zich verzet het bijna een ramp is.... terwijl het dier vecht voor zijn leven.

Als je nou 1000 jaar terug gaat, jagen de mensen op de dieren met speren ect, dat vindt ik nog eerlijker dan hoe het nu gaat. Een dier kan zich nog eerlijk verweren. Hoe denken jullie hierover?

**Geplaatst**: 03-01-14 14:37

Geplaatst: 03-01-14 14:37

Vooralsnog geloven de meeste mensen dat er (voor dieren) of niets is na de dood, of de hemel. Dat is beide beter dan pijn lijden bij leven. In theorie kan de dood inderdaad erger zijn, maar dat weet je niet zeker. Je hebt dan dus een keuze tussen zeker lijden bij leven, of mogelijk lijden in de dood, met daarnaast een waarschijnlijke kans op géén lijden in de dood.

Het 'eerlijk gevecht'-verhaal vind ik vooral sentimenteel. De natuur (voor zover wij niet ook gewoon de natuur zijn) is onnoemelijk wreed. Ook dieren verkrachten, moorden, en martelen. De verzwakte antilope heeft geen kans tegen de leeuw, het muizenjong kan niets doen tegen de uil. En het hert kan zich ook niet werkelijk verweren tegen tien gewapende mensen - of dat nu speren of geweren zijn. De natuur is niet eerlijk of vredelievend. Dat maakt overigens niet dat ik onze huidige omgang met dieren goed vind - ik heb geen probleem met massale slacht maar wel met slechte omstandigheden bij leven.

**Geplaatst**: 03-01-14 14:43

Re: Is de dood beter dan een beperkt leven?

Geplaatst: 03-01-14 14:43

Pijn is toch meestal lichamelijk? Als je dood gaat verlaat je je lichaam toch?
Dus dan heb je ook geen pijn meer.

**Geplaatst**: 03-01-14 14:47

Re: Is de dood beter dan een beperkt leven?

Geplaatst: 03-01-14 14:47

Een dier dat leeft met pijn kan er niet echt mee leren leven. Ze zijn zich immers niet bewust van het feit dat ze bestaan (zoals wij dat wel zijn). Wij accepteren het, leren ermee leven, maar een dier kan dat gewoon simpelweg niet. Daarom is het dus inderdaad wel eerlijker om er dan een einde aan te maken.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:37

Geplaatst: 03-01-14 18:37

Draai jij het nu niet een beetje om bizzybijtje? Dieren zijn zich maar al te goed bewust van hun bestaan en zijn er juist goed in om hun pijn te accepteren, anders zijn ze de sjaak als er een roofdier aankomt. Bovendien zouden ze dan niet zo hun best doen om te overleven, want waar zouden ze dat dan voor doen? Dieren kunnen heel lang hun pijn verborgen houden, tot het echt te erg is. Op zo'n moment zijn ze te zwak om te vechten en zal de natuur het overnemen.
Mensen daarentegen kunnen klagen tot ze een ons wegen en lopen al te piepen als ze alleen hun vinger gestoten hebben of verkouden zijn. Zitten om de haverklap bij de huisarts omdat er iets jeukt, enzovoorts. Mensen die hier iets ernstigs mankeren, krijgen medicatie om hun leven te rekken bijvoorbeeld. Ik heb al een paar mensen meegemaakt die maar wat graag de stekker eruit wilden laten trekken, omdat er geen herstel meer mogelijk was. Deze mensen moesten nog een paar jaar lijden voordat de beslissing eindelijk genomen kon worden. Zo ook met mensen die de rest van hun leven aan apparatuur liggen en niets meer zelfstandig kunnen doen, hooguit in klinkers praten. Ik weet dat euthanasie bij mensen een heel ander onderwerp van discussie is, maar toch. Er wordt voor dieren makkelijker een beslissing gemaakt, terwijl een mens maar door moet blijven gaan. Er zijn ook genoeg dieren waarvan het baasje maar geen afstand kan doen en waarvan het dier maar moet blijven lijden. De vraag is dan wellicht "Waar trek je de grens", maar in mijn beleving is het een kwestie van realistisch blijven.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:43

Geplaatst: 03-01-14 18:43

Shenavallie schreef:
Draai jij het nu niet een beetje om bizzybijtje? Dieren zijn zich maar al te goed bewust van hun bestaan en zijn er juist goed in om hun pijn te accepteren, anders zijn ze de sjaak als er een roofdier aankomt. Bovendien zouden ze dan niet zo hun best doen om te overleven, want waar zouden ze dat dan voor doen? Dieren kunnen heel lang hun pijn verborgen houden, tot het echt te erg is. Op zo'n moment zijn ze te zwak om te vechten en zal de natuur het overnemen.
Mensen daarentegen kunnen klagen tot ze een ons wegen en lopen al te piepen als ze alleen hun vinger gestoten hebben of verkouden zijn. Zitten om de haverklap bij de huisarts omdat er iets jeukt, enzovoorts. Mensen die hier iets ernstigs mankeren, krijgen medicatie om hun leven te rekken bijvoorbeeld. Ik heb al een paar mensen meegemaakt die maar wat graag de stekker eruit wilden laten trekken, omdat er geen herstel meer mogelijk was. Deze mensen moesten nog een paar jaar lijden voordat de beslissing eindelijk genomen kon worden. Zo ook met mensen die de rest van hun leven aan apparatuur liggen en niets meer zelfstandig kunnen doen, hooguit in klinkers praten. Ik weet dat euthanasie bij mensen een heel ander onderwerp van discussie is, maar toch. Er wordt voor dieren makkelijker een beslissing gemaakt, terwijl een mens maar door moet blijven gaan. Er zijn ook genoeg dieren waarvan het baasje maar geen afstand kan doen en waarvan het dier maar moet blijven lijden. De vraag is dan wellicht "Waar trek je de grens", maar in mijn beleving is het een kwestie van realistisch blijven.

Dieren doen dat instinctief, als ze zich bewust waren van hun bestaan zouden ze;
a. Niet flippen als ze zichzelf in de spiegel zagen

b. Beseffen dat het niet nodig is om de pijn te verbergen voor roofdieren aangezien er geen roofdieren in de buurt zijn.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:45

Geplaatst: 03-01-14 18:45

Een dier weet niet dat hij dood gaat weet ook niet wat het is. Wij mensen weten wat het betekend. En dan nog wordt het mensen te lastig gemaakt om te kiezen voor de dood zelfmoord is zelfs strafbaar.

Een dier weet niet dat de dood een eind aan de pijn is. In de natuur zouden ze uiteindelijk toch wel hieraan sterven. Moeten wij die dieren dan willens en wetens levend houden terwijl ze anders zouden sterven en verlost zouden zijn van de pijn? We besparen ze gewoon een lijdensweg.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:47

Geplaatst: 03-01-14 18:47

Een dier vecht insctinctief voor zijn leven, ik vind juist dat er veel te veel dieren ver voorbij een "dierwaardig bestaan" gehouden worden enkel en alleen omdat baasje niet kan loslaten.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:48

Geplaatst: 03-01-14 18:48

Bizzybijtje schreef:
Shenavallie schreef:
Draai jij het nu niet een beetje om bizzybijtje? Dieren zijn zich maar al te goed bewust van hun bestaan en zijn er juist goed in om hun pijn te accepteren, anders zijn ze de sjaak als er een roofdier aankomt. Bovendien zouden ze dan niet zo hun best doen om te overleven, want waar zouden ze dat dan voor doen? Dieren kunnen heel lang hun pijn verborgen houden, tot het echt te erg is. Op zo'n moment zijn ze te zwak om te vechten en zal de natuur het overnemen.
Mensen daarentegen kunnen klagen tot ze een ons wegen en lopen al te piepen als ze alleen hun vinger gestoten hebben of verkouden zijn. Zitten om de haverklap bij de huisarts omdat er iets jeukt, enzovoorts. Mensen die hier iets ernstigs mankeren, krijgen medicatie om hun leven te rekken bijvoorbeeld. Ik heb al een paar mensen meegemaakt die maar wat graag de stekker eruit wilden laten trekken, omdat er geen herstel meer mogelijk was. Deze mensen moesten nog een paar jaar lijden voordat de beslissing eindelijk genomen kon worden. Zo ook met mensen die de rest van hun leven aan apparatuur liggen en niets meer zelfstandig kunnen doen, hooguit in klinkers praten. Ik weet dat euthanasie bij mensen een heel ander onderwerp van discussie is, maar toch. Er wordt voor dieren makkelijker een beslissing gemaakt, terwijl een mens maar door moet blijven gaan. Er zijn ook genoeg dieren waarvan het baasje maar geen afstand kan doen en waarvan het dier maar moet blijven lijden. De vraag is dan wellicht "Waar trek je de grens", maar in mijn beleving is het een kwestie van realistisch blijven.

Dieren doen dat instinctief, als ze zich bewust waren van hun bestaan zouden ze;
a. Niet flippen als ze zichzelf in de spiegel zagen
b. Beseffen dat het niet nodig is om de pijn te verbergen voor roofdieren aangezien er geen roofdieren in de buurt zijn.

Mensen doen dit gedrag ook als ze vanaf hun geboorte opgesloten hebben gezeten (is ooit een documentaire over geweest: een jongen heeft tot een x-leeftijd in een houten kooi geleefd). Het is inderdaad een instinct, maar die hebben wij zo nu en dan ook nog. Helaas door het wonen in de stad raken de meeste mensen hun instinct kwijt. Mensen op het platteland houden doorgaans hun instinct nog.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:50

Geplaatst: 03-01-14 18:50

Maartje1990 schreef:
Een dier weet niet dat hij dood gaat weet ook niet wat het is. Wij mensen weten wat het betekend. En dan nog wordt het mensen te lastig gemaakt om te kiezen voor de dood zelfmoord is zelfs strafbaar.

Een dier weet niet dat de dood een eind aan de pijn is. In de natuur zouden ze uiteindelijk toch wel hieraan sterven. Moeten wij die dieren dan willens en wetens levend houden terwijl ze anders zouden sterven en verlost zouden zijn van de pijn? We besparen ze gewoon een lijdensweg.

Omdat het ons verteld is.

Katten zoeken een afgelegen plekje op om te sterven, die voelen het al aankomen. Die gaan daar liggen en vallen in een diepe slaap, net zolang tot ze overleden zijn. Als een roofdier een stervend dier niet voor is geweest, dan sterft een dier wel degelijk in de natuur op een natuurlijke manier en dat voelen ze ook zeker aankomen. Ze gaan zich dan afzonderen van de groep of de groep verstoot dit dier.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:51

Geplaatst: 03-01-14 18:51

Shenavallie schreef:
Bizzybijtje schreef:

Dieren doen dat instinctief, als ze zich bewust waren van hun bestaan zouden ze;
a. Niet flippen als ze zichzelf in de spiegel zagen
b. Beseffen dat het niet nodig is om de pijn te verbergen voor roofdieren aangezien er geen roofdieren in de buurt zijn.

Mensen doen dit gedrag ook als ze vanaf hun geboorte opgesloten hebben gezeten (is ooit een documentaire over geweest: een jongen heeft tot een x-leeftijd in een houten kooi geleefd). Het is inderdaad een instinct, maar die hebben wij zo nu en dan ook nog. Helaas door het wonen in de stad raken de meeste mensen hun instinct kwijt. Mensen op het platteland houden doorgaans hun instinct nog.

Dat heeft dan waarschijnlijk met een beperking in de ontwikkeling van de intelligentie te maken en niet zozeer met het feit dat hij opgesloten zat in een kooi. En dat van het platteland is complete onzin i.m.o. maar goed :')

**Geplaatst**: 03-01-14 18:52

Geplaatst: 03-01-14 18:52

Shenavallie schreef:
Maartje1990 schreef:
Een dier weet niet dat hij dood gaat weet ook niet wat het is. Wij mensen weten wat het betekend. En dan nog wordt het mensen te lastig gemaakt om te kiezen voor de dood zelfmoord is zelfs strafbaar.

Een dier weet niet dat de dood een eind aan de pijn is. In de natuur zouden ze uiteindelijk toch wel hieraan sterven. Moeten wij die dieren dan willens en wetens levend houden terwijl ze anders zouden sterven en verlost zouden zijn van de pijn? We besparen ze gewoon een lijdensweg.

Omdat het ons verteld is.

Katten zoeken een afgelegen plekje op om te sterven, die voelen het al aankomen. Die gaan daar liggen en vallen in een diepe slaap, net zolang tot ze overleden zijn. Als een roofdier een stervend dier niet voor is geweest, dan sterft een dier wel degelijk in de natuur op een natuurlijke manier en dat voelen ze ook zeker aankomen. Ze gaan zich dan afzonderen van de groep of de groep verstoot dit dier.

Instinctief dus.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:52

Geplaatst: 03-01-14 18:52

Bizzybijtje schreef:
Dieren doen dat instinctief, als ze zich bewust waren van hun bestaan zouden ze
a. Niet flippen als ze zichzelf in de spiegel zagen
b. Beseffen dat het niet nodig is om de pijn te verbergen voor roofdieren aangezien er geen roofdieren in de buurt zijn.

Volgens mij heeft een spiegel daar niets mee te maken, als ik plots mezelf zou zien in een glas en niet wist dat of hoe dat kon, zou ik ook schrikken. Bovendien is het perfect mogelijk dat ze "flippen" omdat ze wat ze zien niet kunnen koppelen aan wat ze ruiken of horen

Ik denk dat er wel degelijk te licht gedacht wordt over inslapen, maar pin me hier niet op vast, want er zijn natuurlijk tig situaties waarin inslapen een betere optie is. Als een dier heel veel pijn heeft en dus elke dag veel medicijnen zou moeten krijgen en niet meer gelukkig zou zijn, dan is inslapen volgens mij het beste. Maar wanneer een dier afgemaakt wordt omdat het te veel operaties/geld/tijd/oid zou kosten, maar het paardje zelf nog gelukkig is/er uit ziet, denk ik dat je beter de andere opties bekijkt.

In het geval van mensen vind ik dat iedereen daar zelf moet over kunnen beslissen voor zichzelf, maar dat er niet te snel beslist mag worden voor anderen.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:56

Geplaatst: 03-01-14 18:56

Bizzybijtje: de mens voelt het ook instinctief aan wanneer er echt stront aan de knikker is.
Dat van het platteland: een stadsmens weet meestal niet wat het weer gaat doen, als hij dat niet op tv ziet. Een boer kan dit aan de hand van geluiden, kleuren en geuren al voorspellen.

**Geplaatst**: 03-01-14 18:59

Geplaatst: 03-01-14 18:59

Ik vind de dood in sommige gevallen beter dan een beperkt leven.
Geloof niet in leven na de dood. Dus ook niet in de hel of hemel. Het is natuurlijk een mooie gedachten dat je als mens naar de hemel zou gaan. Maar ik ben niet gelovig dus ik zo volgens sommige in de hel belanden. Dat is vervelend want een paard kan niet geloven dus dat betekend dat alle dieren in de hel zouden komen. Nou genoeg daarover.
Ik vind het in sommige gevallen egoïstisch om een dier in leven te houden.
Voor mij is dood gewoon het einde van alles. Dus ja ik denk dat het beter is dan blijven leven in sommige gevallen.

Laatst bijgewerkt door Tigra_ op 03-01-14 19:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-01-14 18:59

Geplaatst: 03-01-14 18:59

Shenavallie schreef:
Bizzybijtje: de mens voelt het ook instinctief aan wanneer er echt stront aan de knikker is.
Dat van het platteland: een stadsmens weet meestal niet wat het weer gaat doen, als hij dat niet op tv ziet. Een boer kan dit aan de hand van geluiden, kleuren en geuren al voorspellen.

Dat heeft dan meer te maken met ervaring en niet zozeer instinct. Boeren brengen veel tijd door in de buitenlucht en dan leren ze vanzelf wat de "voortekens" zijn van slecht weer. Natuurlijk leven mensen nog volgens hun instinct, ik heb ook nergens gezegd dat dat niet zo is. Maar wij zijn ons bewust van ons bestaan. Dieren leven gewoon.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:02

Geplaatst: 03-01-14 19:02

Voor mij persoonlijk zou de dood beter zijn dan een (ernstig) beperkt leven.
Ik ben van mening dat niemand de waarde van het leven voor een ander kan bepalen, en dat iedereen mits geldige reden euthanasie zou moeten mogen plegen.

Ik ken mensen van mijn leeftijd die zo ongelukkig zijn, zo díép ongelukkig dat ze er niet aan moeten denken om nog 60 jaar te leven. Voor wie het oneerlijk is dat ouderen en zieken wel mogen gaan, en zij niet.
Dat scheurt door je hart, als je dat soort dingen hoort. Ik ben bang dat ik ooit in een situatie kom waarin ik niet verder zou wíllen leven (volledig verlamd bijv, coma), maar niets maar dan ook niets over mijn leven te zeggen heb.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:02

Geplaatst: 03-01-14 19:02

Het is voor mij echt afhankelijk wat een dier heeft. Ik heb er nu eentje met pensioen staan die te gezond is om in te laten slapen maar niet gezond genoeg om nog te kunnen werken/rijden.
Mijn andere paard daarin tegen had zijn kroonbeen verbrijzeld, was in 4 stukken gebroken. Hierbij heb ik gekozen om hem in te laten slapen omdat het niet eerlijk zou zijn om hem met deze pijn door te laten leven.

Verder TS, moet je je wel realiseren bij je voorbeeld over een paard met een gebroken been dat het herstel punt 1 erg lang duurt, minimaal 6 tot 8 weken in stal en dan de hoop dat het nog goed komt. Ik vind het ook niet paardwaardig om het zolang in een box van 3x3 op te sluiten.

Ik ben van mening dat je het per dier moet bepalen wat voor bestaan nog voor een dier waardig is.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:03

Geplaatst: 03-01-14 19:03

Ik vind inslapen een goede optie wanneer het dier niet meer plezierig kan leven. Een vogel die nooit meer écht kan vliegen, zal gefrustreerd raken (en niet begrijpen waarom het niet kan), en bovendien angstig aangezien vliegen een belangrijk verdedigingsmechanisme is voor vogels. Op de grond zijn ze een makkelijke prooi. Het eerste wat (ook tamme vogels) doen als ze schrikken, is meestal opvliegen. Als dat niet kan is het erg vervelend voor ze.

Ik vind persoonlijk juist dat er te zwaar wordt getild aan het laten inslapen van een dier. Ik ben het met je eens dat het altijd een weldoordachte keuze moet zijn, maar als ik bijvoorbeeld paarden zie die jaren met pijn rondlopen, met onzekere hoop op herstel, tja... Het paard zal er niet wakker van liggen dat hij misschien nog wel een paar jaar pijnvrij had kunnen leven, maar is zich wel bewust van de continue pijn op het moment zelf. Of (andere zijstraat) doodsbange honden van de straat die geen mensen gewend zijn die gerehabiliteerd worden: die leven zeer lange tijd in angst en onzekerheid, om uiteindelijk misschien een beetje vertrouwen te winnen van hun baasje, maar vaak gaat die angst (voor mensen) nooit helemaal weg.

Ik vraag me af of je die dieren daar echt een plezier mee doet. Volgens mij is het meer de mens die er geen goed gevoel over heeft, het inslapen dus. Begrijp me niet verkeerd, ik vind heus niet dat elk dier dat niet 100% gelukkig is direct ingeslapen moet worden, maar soms schiet men imo gewoon door. Dat paard denkt echt niet 'Goh, ik had vroeger pijn, maar wat fijn dat ik nu geen pijn meer heb!' En die hond denkt niet 'Oh, wat ben ik blij dat het goed met me is gekomen, dat ik niet meer bang ben!'

**Geplaatst**: 03-01-14 19:03

Geplaatst: 03-01-14 19:03

Misschien toch maar eens meer in gaan verdiepen, bizzybijtje. Dit was een voorbeeld.

Er zijn prachtige documentaires op tv en boeken over leven in de wildernis. Als je daar niet op je instinct leeft, ben je overgeleverd met alle gevolgen van dien. Maar dat gaat volgens mij een andere kant op dan het topic.

De vraag was of de dood beter is dan een beperkt leven. Mijns inziens hangt dat van de ernst van de beperking af. Iemand waar alleen de hand van mist, kan nog een prima leven leiden. Mensen die voor de rest van hun leven alleen maar in hun bed aan slangetjes liggen, afhankelijk zijn van de zorg van anderen en zo mogelijk ook nog eens pijn hebben, zetten mij aan het denken.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:04

Geplaatst: 03-01-14 19:04

Dieren leven in het hier en nu. Denken niet aan later. Een dier zal ook reageren op wat hij kent, en gaat dingen niet missen die hij nooit heeft gekend. Hij berust in zijn situatie, het is de mens die meteen denk met name in het geval van een vogel zonder staart, van: o, vogel kan niet vliegen, zielug dus dan maar dood. Op het moment dat een dier pijnvrij is, en nooit anders heeft gekend dat wat hij op dat moment is, vind ik het voorbarig om meteen te zeggen: niet conform de norm en het plaatje dus inslapen maar.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:06

Geplaatst: 03-01-14 19:06

Shenavallie schreef:
Misschien toch maar eens meer in gaan verdiepen, bizzybijtje. Dit was een voorbeeld. Er zijn prachtige documentaires op tv en boeken over leven in de wildernis. Als je daar niet op je instinct leeft, ben je overgeleverd met alle gevolgen van dien. Maar dat gaat volgens mij een andere kant op dan het topic.

De vraag was of de dood beter is dan een beperkt leven. Mijns inziens hangt dat van de ernst van de beperking af. Iemand waar alleen de hand van mist, kan nog een prima leven leiden. Mensen die voor de rest van hun leven alleen maar in hun bed aan slangetjes liggen, afhankelijk zijn van de zorg van anderen en zo mogelijk ook nog eens pijn hebben, zetten mij aan het denken.

Waar moet ik me meer in verdiepen?

Ik zeg juist dat dieren volgens hun instinct leven :')

Mensen ook, maar ook met een hogere intelligentie wat dieren dus niet hebben.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:09

Geplaatst: 03-01-14 19:09

Onze kip heeft een eenvoudig brein, niet geschikt voor complex denkwerk zoals; 'wat als...'. De kip denkt niet in toekomst of verleden. Reageert enkel op het hier en nu. Als mijn kip nu erg slecht kon lopen en daarmee ook slecht kan vluchten, dan geeft dat stress in het dier bij gevaar. Hoewel ze veilig in een hok zitten, hebben ze dat zelf niet door :')

en blijft zij achter in de vlucht.
Het dier laten inslapen zou voor mij dan een logische keuze zijn, puur in belang van het dier.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:11

Geplaatst: 03-01-14 19:11

een ziek dier wordt uit de kudde of groep geweerd omdat een ziek dier de gezonde ophoud en verraad.
Een ziek dier staat er dus meestal alleen voor. en accepteert dat. Een vogel die bol zit is vreselijk ziek en meestal niet meer te redden, want als je bol zit ben je voor de roofdieren.
Wij mensen kunnen niet onze intuïtie volgen en ons afzonderen zodat we de rest niet in gevaar brengen... we hebben immers hoop op genezing door onze medici. Wij zijn degene die geen keus kunnen maken omdat we keuzes hebben. Zo ook met onze dieren.. er zijn mensen die geleerd hebben om dieren beter te maken, maar nu moeten ze nog leren om grenzen te trekken, net als de eigenaar van het dier. Kan dit, is dit wat het dier wil? kan het hiermee leven? Om voor mijzelf de grens te trekken zeg ik altijd kijk naar jezelf! Wil je net als Friso in leven gehouden worden met grote kans op hersenletsel? ,wil je zonder benen door het leven? wil je elke dag epileptische aanvallen hebben ? En als je al erg oud ben, wil je dan met al je kwaaltjes, die op zich niet erg zijn, maar alles bij elkaar genomen is het oude ,leuke leven helemaal weg, dus doorgaan tot eindelijk je hart zegt t is genoeg geweest?
Ik ben blij dat ik voor god mag en kan spelen voor mijn dieren! En ik wil ook dat mijn man het voor mij doet als het met mij ernst is. Ook ga ik net als mijn moeder toen ze kanker had, een niet reanimeer ding halen en een gesprek met mn huisarts aan voor euthanasie voor als.

**Geplaatst**: 03-01-14 19:16

Geplaatst: 03-01-14 19:16

Interessante discussie

.

Ik heb laatst een soortgelijke discussie gehad met mijn vriendin, het ging over een tweeling die woonde bij de instantie waar ik toentertijd werkte. Beide meiden waren zowel doof als blind. Daarnaast lichamelijk gehandicapt (misvormde benen en armen). Deze meiden kunnen dus helemaal niks en leven hun hele leven in angst omdat ze niet horen en zien wat er gebeurt/gaat gebeuren.

Het is echt hartverscheurend om te zien dat ze 'gilletjes' uitstoten en proberen weg te komen wanneer hun moeder ze wil knuffelen of wanneer een verpleegster ze wast. Zelfs bij structurele dingen als eten, tanden poetsen, noem het maar, schreeuwen ze van angst, proberen ze weg te komen en huilen ze. Iedere dag gaan ze mee naar buiten om lucht te scheppen. Ook dan zitten ze trillend en bevend in hun stoel. Ze zijn alleen rustig als ze slapen.

Nu ben ik het er in essentie mee eens dat je niet voor een ander mag bepalen of hij of zij recht op leven heeft of niet. Maar ik denk in dit geval ten zeerste dat deze meiden dood beter af zijn dan levend.