Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Gypsy schreef:Mischien raar, maar als mijn paardjes gezond en wel in een schone paddock staan, met een vol hooinet, voldoende water en mischien nog een paar wilgentakken.
De volgende dag kan ik alles weer opnieuw opruimen, maar het geeft me veel voldoening, mischien omdat ik me natuurlijk verantwoordelijk voor ze voel, ik zie ze graag gelukkig.
Ook het geluk van mijn ouders is iets waar ik tegenwoordig zelf blij van word, mama die een keer wat leuks voor zichzelf doet ipv voor anderen en papa die lekker een detective zit te kijken.
Lekker s'avonds bij een enge film tegen vriendlief aankruipen.
Saars schreef:Ik kan van mezelf niet zeggen dat ik gelukkig ben. Nochtans zie ik zoveel ellende in de wereld en zit ik hier in een warm huis achter de laptop, met mijn studieboeken en mijn gsm, met een gezin, met mensen die me graag zien.
Maar, niemand 'kent' mij. Misschien is dat wel waar persoonlijk geluk uit voortvloeit, voor je het kan gaan gebruiken om anderen gelukkig te maken. Ze zeggen toch ook dat je niet van iemand kan houden als je niet van jezelf houdt?
Daarom ben ik de laatste jaren op zoek gegaan naar mijn eigen geluk, al is dat een moeilijke opgave.
Ik denk dat, voor mij persoonlijk, het belangrijkste is dat ik eindelijk mezelf kan zijn... Nog een lange weg te gaan, maar ik geef niet op!
Citaat:'Paarden zijn gevoelswezens. In hun gedragingen en emoties zijn zij net zo puur als bijvoorbeeld kinderen. Gelukkig hebben paarden niet de beleefdheid om toneel te spelen. Paarden liegen niet, ze zijn je oprechte spiegel.'