Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-12 17:04

Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-12 17:04

Omdat er behoefte aan lijkt te zijn, bij deze een topic om van gedachten te wisselen over pesten, de gevolgen van pesten, verantwoordelijkheden, de aanpak ervan, etc.

Hoe denken jullie over pesten? Moeten kinderen "tegen een stootje kunnen" en meer weerbaar worden gemaakt? Of zijn het de pesters die moeten worden aangepakt? Of beide?
En bij wie ligt de verantwoordelijkheid bij het oplossen van eventuele problemen die ontstaan door pesten? Wat is de rol van ouders, school, groepsdruk, etc volgens jullie?

**Geplaatst**: 31-03-12 17:12

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 17:12

moeilijk....pesten vind ik Not-done....ik ben nog nooit gepest en heb ook nooit gepest.
Pesters aanpakken zou mooi zijn maar ik denk heel moeilijk.Een onbewaakt moment en ze slaan toch wel toe.
Wel de gepeste kinderen gedragstherapie geven...het klinkt vreemd dit...maar vaak zijn het onzekere kinderen met een bepaalde lichaamstaal/houding die ervoor zorgt dat ze gepest worden.
Ik denk persoonlijk dat het meer zin heeft om dat aan te pakken in een soort van therapie ofzo.
Daar hebben ze de rest van hun leven ook alleen maar gemak van.

**Geplaatst**: 31-03-12 17:22

Geplaatst: 31-03-12 17:22

Ik denk dat daar onmogelijk algemene uitspraken over te doen zijn.

In mijn geval heeft mijn omgeving (mijn ouders, ouders van de pesters, leraren, schooldirecteur, RIAGG) fout na fout na fout gemaakt. Hadden zij eerder of beter ingegrepen, dan was veel leed voorkomen.

Maar er zullen ook gevallen zijn waarbij al die mensen alles proberen en het niets helpt. Of waarbij de omgeving niet weet wat er speelt, omdat het kind niks durft te zeggen en alles heel geheim gebeurt.

Sommige pesters zijn onzeker of hebben zelf problemen. Dan kan je ze keihard straffen; de oorzaak aanpakken is dan nuttiger. Andersom zijn er ook pesters die dondersgoed weten dat ze fout bezig zijn, maar het gewoon lollig vinden. Dan is straf misschien wel nuttig.

Dat kinderen 'gewoon tegen een stootje moeten kunnen' is ook niet zo eenvoudig. Er zijn kinderen die zich elke opmerking heel erg aantrekken. Die moeten inderdaad weerbaarder worden, maar het kind is zelf te jong om dat te beseffen, dus de omgeving moet daarop inspelen. Een kind verwíjten dat ze niet weerbaar zijn is heel vreemd, net of ze dat bewust doen.. Maar er zijn ook kinderen die ooit weerbaar waren, maar dat door al het pesten inmiddels niet meer zijn. Dan kan de omgeving daar wel iets aan doen, zolang de oorzaak niet verdwijnt, blijft dat kind bang en snel gekwetst.

Elk kind is anders, elke pestsituatie is anders - één kind, een groepje, de hele klas, hele school, hele dorp?
Volwassenen zijn de enigen die het kúnnen stoppen - docenten en ouders. Maar niet in elk geval. Soms doet iedereen wat ze kunnen en werkt het niet, blijft het kind gepest worden. En soms -zoals bij mij- wordt er niets gedaan (of erger nog; wordt het onbewust aangemoedigd), en had de omgeving mogelijkheden om het te stoppen maar gebeurde dat niet. En ook dan was het nog doorgegaan; niet op het schoolplein, maar wel buiten op straat.

Oh ja; één opmerking erger ik me groen en geel aan: dat pesters "gewoon jaloers" zijn. Dat is echt de grootste onzin die ik ooit heb gehoord. Soms zal het misschien waar zijn, maar lang niet in alle gevallen. Niemand in mijn hele dorp was jaloers op mij, hoor.. Ze hadden voor geen goud willen ruilen met dat roodharige meisje zonder vriendinnen die altijd op haar hoede moest zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-12 17:31

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-12 17:31

Lichaamshouding en karakter van een kind (bijvoorbeeld verlegen, moeilijker contact leggen, niet adequaat reageren, niet voor zichzelf kunnen of durven opkomen, weinig zelfvertrouwen) inderdaad pesten in de hand werkt.
Ik denk echter dat het opbouwen van zelfvertrouwen en het leren van aangaan van sociale contacten op een adequate manier het beste geleerd kan worden in de samenleving waarin het kind leeft. En de voorwaarde daarvoor is dat de omgeving hen daartoe in staat stelt. School, ouders, andere kinderen, allemaal zijn ze medeverantwoordelijk voor hoe een ander kind floreert. Alleen al het uitspreken tegen pesterijen door organisaties en personen in de samenleving kan een kind helpen. Toch gebeurt dat weinig.
Pesten heeft in mijn ogen een neerwaartse spiraal tot gevolg: een kind met weinig zelfvertrouwen wordt "gepakt" waardoor het zelfvertrouwen nog meer daalt. Een kind dat niet op een adequate manier sociale contacten kan aangaan of verlegen is, en daardoor gepest wordt, zal zich nog meer terugtrekken en nog minder contacten aangaan. Het pesten versterkt denk ik de kwetsbaarheid die er al is.

Het valt me alleen zo op dat regelmatig gezegd wordt dat die kinderen dan de hulpverlening in moeten of therapie moeten krijgen, zonder dat over de pesters wordt gerept. Zonder dat over school wordt gerept. Zonder dat verantwoordelijkheid bij de andere kant wordt gelegd. Ik vind dat opvallend, vooral omdat de kinderen die gepest worden in feite niets "fout" doen, terwijl pesten in bepaalde mate wel degelijk "fout" is.

Mijn visie op een maatschappij is dat alle mensen gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor een ieder. Dat is mijn levensvisie zeg maar. Van daaruit kom ik tot mijn mening. Ik vind bijvoorbeeld dat sociale controle op een zeer positieve manier zou kunnen bijdragen aan een stabielere samenleving, terwijl een ander het betitelt als bemoeienis.
Ik denk dat vooral scholen en ouders van pesters een grote invloed hebben op hoe het een gepest kind vergaat. Door het gedrag van het pestende kind niet af te keuren, of te bagatelliseren wordt het gedrag in stand gehouden. Er wordt geen sterk signaal afgegeven. En gezien de mogelijke gevolgen voor een gepest kind, vind ik dat verwijtbaar.

En afhankelijk van de mate van pesten, en het soort pestgedrag, denk ik dat pesters ook niet slechter zouden worden van therapie. Pesters worden vaker crimineel, zo bleek uit een onderzoek.

Sorry voor de lap tekst!

**Geplaatst**: 31-03-12 17:33

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 17:33

over het algemeen hebben pesters weinig empathie....het zal ze een worst zijn wat ze aanrichten.
Vreemd....in de natuur wordt ook het dier wat onderdanig is of er afwijkend uitziet in de groep weggesnauwd.

**Geplaatst**: 31-03-12 17:35

Geplaatst: 31-03-12 17:35

Toenvallig heb ik vandaag wat afleveringen zitten te kijken van 'Gepest' - via aflevering gemist (tja, als je in het buitenland woont, is het ontvangen van Nederlandse zenders niet makkelijk.

), en wat elke keer naar boven komt, valt mij op, is dat pesters het afdoen als: Ach, we waren maar kinderen, wisten wij veel.

Natuurlijk is het zo, dat kinderen 'aliens' zijn, letterlijk. Een grapje waar ik in mijn opleidingstijd erg om moest lachen, tot ik begreep dat het inderdaad zo is. Het deel van het menselijk brein wat voor empathie zorgt, is in kinderen en adolescenten tot ongeveer (gemiddeld) 22-24 jaar, nog niet (volledig) ontwikkeld.
Die kinderen kunnen zich niet plaatsen in wat ze een ander kind aandoen op het moment dat er gepest wordt. Daarom is de aanpak ook erg moeilijk, denk ik.

Natuurlijk moeten volwassenen hier dan op inspringen.
Laten we pesten op school even als voorbeeld stellen.

Ik vind (mijn mening!) dat leerkrachten/decanen/ander school personeel hier de eerste lijns verantwoordelijkheid heeft. Vaak worden de aantuigingen van pesten onder de mat geschoven, onder het mom van: Oh, het valt vast wel mee. Ik heb het nog niet vaak gehoord, dat een school aantuigingen van pesten (niet een beetje plagen her en der, maar echt treiteren) serieus neemt. En zowel, is er vaak geen beleid.

Ouders is moeilijker. Een kind is vaak in staat om de symptomen goed te verbergen. (Mijzelf als voorbeeld nemend, ware het niet voor de bulten en blauwe plekken die ik bijna dagelijks opliep door mijn belagers, hadden mijn ouders nooit iets gemerkt, en dan nog, net als bij huiselijk geweld, zal menig kind het afdoen als zijnde: Oh, ik ben gevallen, heb mezelf gestoten, etc.)
Ik denk niet dat een ouder een kind meer 'weerbaar' kan maken tegen pesten, iets wat vaak gesuggereerd wordt, mede door wat ik eerder heb beschreven over empathie en het menselijk brein.
Als iets je dagelijks wordt gezegd, bijvoorbeeld: Wat ben jij een lelijk kind! - door meerdere klasgenootjes, ga je het op een gegeven moment geloven. In Engeland noemt men dit 'peer pressure' (De term in het Nederlands ontgaat me momenteel even) - dit houdt in dat je vaak eerder iets aanneemt van je gelijken, dan van iemand die in jouw beleving op een ander niveau staat, e.g. de verhouding volwassene tegenover kinderen.
Je kan je niet met een volwassene meten, dus doe je dat aan leeftijdsgenootjes, en je leeftijdsgenootjes zeggen dat je lelijk bent, ergo, zij hebben vast gelijk, je bent lelijk. Op dat moment neemt minderwaardigheidsgevoel het over van welke vorm van minimaal rationeel denken waar je als kind over beschikt, en hoppa, het begin is gemaakt.

Dit is iets waar mensen hun hele leven last van blijven houden. In mijn geval, om het maar even dicht bij huis te houden, merk ik voor mezelf op dat ik erg fel kan reageren als het over dit onderwerp gaat, en ik denk dat mensen erg laconiek over het onderwerp denken. Voor mij, voelt dit dan ook alsof mensen compleet geen respect hebben voor het feit dat mijn leven gedurende zo'n 7 jaar van mijn kindertijd een ware hel was. Het voelt alsof mensen op dat moment zeggen dat ik me aanstel (hetgeen wat volwassenen dus ook vaak aan kinderen zeggen die gepest worden), en op mijn beurt denk ik dan weer: Hey, wacht eens, was jij erbij, weet jij hoe het is? Zo niet, mag je, en kan je, in mijn ogen, geen oordeel vellen. In mijn oogpunt is dat compleet respectloos. (Tevens is bij mij dan het cirkeltje rond, want voor mijn gevoel neem je pesten dan nogsteeds niet serieus, terwijl er aantoonbaar bewijs is dat pesten een hele diepe impact kan maken.)
Dan denk ik dat ik nog geluk heb met mijn 'littekens'.

Anderen komen het gevoel van minderwaardig zijn nooit meer teboven, raken depressief, falen in het leven... allemaal omdat ze toen, in die kwetsbare tijd waarin hun cognitieve brein nog aan het ontwikkelen was, er nooit iemand is geweest die ze serieus nam.

Laatst bijgewerkt door StefenYnia op 31-03-12 17:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-12 17:39

Geplaatst: 31-03-12 17:39

geerke schreef:
over het algemeen hebben pesters weinig empathie....het zal ze een worst zijn wat ze aanrichten.
Vreemd....in de natuur wordt ook het dier wat onderdanig is of er afwijkend uitziet in de groep weggesnauwd.

Dat is een opmerking die ik dus in 1 van de afleveringen waar ik het over had ook terug zag komen: In de natuur pak je ook de zwakste.
Daarbij stel ik dan de vraag: Ok, we zijn technisch gezien zoogdieren, maar geeft dat een excuus tot pesten? Kunnen we zo pesten goedpraten?

Persoonlijk denk ik het niet. Ja, we zijn zoogdieren, maar vanaf een bepaalde leeftijd (kleuter) gooien wij ook niet meer met poep, zoals apen dat hun hele leven blijven doen. Dat is in onze maatschappij ook niet getolereerd. Dus waarom pesten wel?
Ja, we zijn zoogdieren. Maar wij zijn wel uniek. Daarom denk ik persoonlijk ook niet dat de wetten van de natuur op ons van toepassing zijn op die manier.

**Geplaatst**: 31-03-12 17:40

Geplaatst: 31-03-12 17:40

Pesten is idd not-done! Ik ben zelf mijn hele basisschooltijd en middelbare schooltijd gepest en het heeft me heel erg gevormd, kan nog steeds het verschil niet zien tussen een grapje en pesten en ik vind het vreselijk een praatje doen voor een grote groep! Ik heb op latere leeftijd psychologische hulp gehad en pas daarna heb ik alles een plek kunnen geven!

De opleiding PABO heb ik niet af kunnen ronden, doordat ik voor een groep 8 niet durfde les te geven en ik vond het doodeng, als de stagebegeleider achter in de groep zat te schrijven, als ik een les gaf! Ik dacht dan steeds, dat ik alles verkeerd deed.

Nu werk ik op een Naschoolse opvang, ook met kinderen dus, en ik ben echt anti-pesten, heb er dan ook radartjes voor, ik merk altijd heel snel of een kind gepest wordt. Samen met ouders en kinderen zorgen we voor een oplossing! Op onze groep zorgen we voor gezelligheid en geborgenheid, pestgedrag komt gelukkig weinig voor. Ik denk ook, dat pesten vaker voor komt op scholen, daar zitten steeds dezelfde kinderen in de groep.

Maar een therapie voor alleen de gepeste kinderen lijkt me wat ver gaan, ik heb ook trainingen gekregen, maar durf nog steeds niet alles ( En daarbij, je weet niet altijd waarom iemand wordt gepest! ). Ik vind dat de pesters ook aangepakt moeten worden, en dat leraren daarvoor opgeleid moeten worden, om pestgedrag te kunnen constateren! En er mag meer aandacht gegeven worden in het onderwijs, bv door slachtoffers lezingen te laten geven, pestprotocollen, etc.

Het blijft moeilijk, pestgedrag zal je altijd houden!

**Geplaatst**: 31-03-12 17:46

Geplaatst: 31-03-12 17:46

geerke schreef:
moeilijk....pesten vind ik Not-done....ik ben nog nooit gepest en heb ook nooit gepest.
Pesters aanpakken zou mooi zijn maar ik denk heel moeilijk.Een onbewaakt moment en ze slaan toch wel toe.
Wel de gepeste kinderen gedragstherapie geven...het klinkt vreemd dit...maar vaak zijn het onzekere kinderen met een bepaalde lichaamstaal/houding die ervoor zorgt dat ze gepest worden.
Ik denk persoonlijk dat het meer zin heeft om dat aan te pakken in een soort van therapie ofzo.
Daar hebben ze de rest van hun leven ook alleen maar gemak van.

Er zijn ook cursussen waar pesters en gepesten tegelijk sociale vaardigheidstraining krijgen die heet Schatjes Watjes en Katjes.

**Geplaatst**: 31-03-12 17:54

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 17:54

Onze 13 jarige dochter word regelmatig gepest maar daar ben je als ouders zo machteloos tegen.

Gelukkig heeft ze op school een hele goede vertrouwenspersoon.

In groep 2 is ze eens de bosjes in gejaagd door twee jongens en die vertelde dat er slangen zaten, ze heeft toen in haar angst die jongens geslagen en kreeg toen straf omdat ze dat gedaan had. Sindsdien durfde ze niets meer terug te doen als ze gepest werd uit angst voor straf.

**Geplaatst**: 31-03-12 18:03

Geplaatst: 31-03-12 18:03

Ik heb nog dagelijks last van de gevolgen dat ik ben gepest, hoewel het nu steeds beter met me gaat.
Ik vind het ook echt not-done. Ik heb vier jaar angst gehad, tot begin dit schooljaar. Ik ben stukje bij stukje mijn muur af gaan bouwen, het gaat steeds beter. Ik sta zekerder in mijn schoenen, heb een geweldige vriendengroep die me altijd op zal vangen.
Ik heb het te lang verzwegen thuis, de eerste keer duurde het zeker 4 maanden voor ik het thuis vertelde. Ik weet niet waarom, ik zal altijd vragen houden. Waarom, waarom ik?

Ik voel naar de ergste pesters echt pure haat, pure haat. Ik kan ze niet vergeven. Gelukkig zit ik niet meer bij ze in de klas, en dat wil ik ook niet meer, nooit meer.

Vaak kunnen leraren/ouders er weinig aan doen, en ik denk ook dat het altijd zal blijven bestaan, want wij zijn nu eenmaal mensen.
Onze maatschappij bestaat uit de pesters, de neutralen en gepesten. De pesters zijn onzeker, maar kunnen macht uitoefenen op de zwakkere en mensen om zich heen verzamelen. De neutralen pesten niet, en zijn sterk genoeg om niet gepest te worden. De gepesten zijn te zwak en dus makkelijk doelwit voor de pesters.
Ik ben nu bezig om van 'gepeste' naar 'neutrale' te gaan.
En wat men ook doet, dit zal in mijn ogen de maatschappij zijn en blijven. Dit is nu eenmaal ons machtssysteem. De sterkere onderdrukken de zwakkere, punt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-12 18:20

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-12 18:20

Ik heb zelf het geluk gehad dat ik een allemansvriendje was... Ik kon makkelijk contact leggen, en reageerde niet op het pesten. Ik heb vanaf de basisschool altijd veel vriendjes en vriendinnetjes gehad, ondanks het pesten. Dat komt ook omdat het pesten bij ons gezins-gerelateerd was (mijn hele familie was het mikpunt, omdat mijn vader een buitenlander is en ook mijn moeder oorspronkelijk niet uit het dorp komt). Als ik aan die tijd terug denkt, raakt het me ook niet zozeer, dacht ik. 20 jaar later komt er ineens een hoop oliebol naar boven. Als gevolg van roddels. Dan merk je ineens hoeveel impact het vroeger toch gehad lijkt te hebben.

Mijn broer was veel kwetsbaarder dan ik toen. Hij had wel moeite met contact maken, kon moeilijk uit zijn woorden komen, hoorde slecht en had een slechte motoriek. Hij was het ideale mikpunt van zowel verbaal als fysiek geweld. Het heeft hem op een andere manier gevormd dan dat het mij gevormd heeft. Dat heeft te maken met karakter / persoonlijkheideigenschappen. Wij zijn twee totaal verschillende personen, dat waren we al, maar zijn het door het pesten ook nog meer geworden. Ik heb bijvoorbeeld altijd mensen willen pleasen, hoe naar ze ook tegen me waren. Mijn broer is het tegenovergestelde geworden: tegendraads, schijt aan alles en iedereen, en flink van zich af bijten. Zien dat je broer, vader of moeder zoveel te verduren hebben gehad, is een pijn die ik letterlijk heb overgenomen. Ik heb me daar niet voor kunnen afsluiten. Die pijn is schrijnend om te zien bij een ander. Daar hoef je niet eens gepest voor te zijn. Iedereen met inlevingsvermogen zou dit voelen.

Wat ik zo jammer vind, dat is dat zowel de school als de ouders van de pestende kinderen totaal niets hebben willen doen. Ze vonden het maar aanstellerij. Hoort erbij, moet je maar tegen kunnen. De ouders deden gewoon net zo leuk mee. Zelfs een gewonnen rechtzaak wegens smaad/ laster (mijn vader zou de schapen en honden van de buren verkracht hebben) heeft niet geresulteert in excuses of berouw. Opvallend genoeg ben ik niet haatdragend: ik ga met de mensen die toen pesters waren nu gewoon om. Dat is ook direct mijn valkuil. Mijn broer moet er niets van hebben.

Maar sommige dingen blijven me de rest van mijn leven bij: de schapengeluiden als wij door het dorp reden, of het moment dat iemand mijn broer op de fiets achterna ging, en ik rustig bleef wachten tot ze terugwaren. Nog steeds voel ik me schuldig dat ik niets heb gedaan, al was ik erg jong. En nog steeds denk ik: moet ik niet haat voelen? Moet ik niet iemand in elkaar willen slaan? Nee dus, dat gevoel ken ik niet. Althans niet als het om vroeger gaat.

Ik heb vorig jaar pas ontdekt dat mijn plotselinge angst die ik de laatste jaren ben gaan voelen n.a.v. geschonden privacy en roddels te herleiden zijn tot vroeger, tot die rechtzaak, tot de schapengeluidenm, etc. Ik denk dat een programma zoals "over de streep" op alle scholen veel goed zou doen. Meer voorlichting, meer interactie, begrip kweken, een kijkje in de ziel van een ander kunnen nemen.

**Geplaatst**: 31-03-12 18:27

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 18:27

Over de streep is volgens mij een Amerikaans initiatief, in ieder geval heb ik eens een aflevering van 'In my shoes' - of zoiets - op MTV zitten kijken. Kreeg er rillingen van.
Is het zo dat er vragen worden gesteld, en naar gelang het antwoord, loop je naar de andere kant?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-12 18:33

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-12 18:33

Yep

Het geeft kinderen meer inzicht in elkaars situatie.... Als je weet dat de ander thuis voor haar boertjes en zusjes moet zorgen omdat moeder alcoholist is of pa in de bak verblijft, denk je wel 2x na.

Dat lijkt een extreem voorbeeld, maar het tv-programma liet zien dat dit vaker voorkomt dan men denkt. Ook dat kinderen aan het woord komen om te vertellen wat het pesten met hun heeft gedaan, lijkt effect te hebben.

Met notoire pesters die hun gedrag niet veranderen, is meer aan de hand dan het bekende "plagen is wat kinderen doen, dat hoort erbij". Die kinderen hebben begeleiding nodig.

**Geplaatst**: 31-03-12 19:09

Geplaatst: 31-03-12 19:09

gummie schreef:
Yep

Het geeft kinderen meer inzicht in elkaars situatie.... Als je weet dat de ander thuis voor haar boertjes en zusjes moet zorgen omdat moeder alcoholist is of pa in de bak verblijft, denk je wel 2x na.

Dat lijkt een extreem voorbeeld, maar het tv-programma liet zien dat dit vaker voorkomt dan men denkt. Ook dat kinderen aan het woord komen om te vertellen wat het pesten met hun heeft gedaan, lijkt effect te hebben.

Met notoire pesters die hun gedrag niet veranderen, is meer aan de hand dan het bekende "plagen is wat kinderen doen, dat hoort erbij". Die kinderen hebben begeleiding nodig.

Ja, dat heb ik inderdaad eens gezien op MTV. Ik ben niet echt zo'n MTV kijker meer sinds begin jaren 90 toen het een bagger channel werd, maar in het zappen zag ik eens een commercial voor dat programma, en ben het toen gaan kijken. Mijn hemel, ik zat met tranen in m'n ogen te kijken, ik vond het zo mooi gedaan!

**Geplaatst**: 31-03-12 22:58

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 22:58

Wat ik zo'n vreemd fenomeen vind, is dat de slachtoffers trainingen krijgen, en bij de pesters.... NOETS!!! Dat is toch raar?
Pesten is geen normaal gedrag. Het is een vorm van sadisme, en neemt soms echt ziekelijke vormen aan. Hoe kan het dat kinderen met lichamelijke en geestelijke mishandeling wegkomen? En de slachtoffers te horen krijgen dat ze zich niet moeten aanstellen? Ik ben depressief geweest door pesten.....

Ik vind het een heel vreemd fenomeen. Toen ik gepest werd waren er genoeg mensen die er van wisten, maar degenen die iets hadden kunnen doen, deden niets. Helemaal niets.......

**Geplaatst**: 31-03-12 23:36

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 23:36

Je hoort idd steeds over trainingen en therapieen voor de slachtoffers! Maar de pesters mogen ook eens voelen wat ze aanrichten of aangericht hebben! de pesters hebben vaak niet in de gaten wat ze aanrichten! Dat zie je ook steeds terug in het programma "gepest"! Dan hoor je van, nee hoor, zo erg was ik niet...... jaja........ maar waarom zit het slachtoffer dan zo in de problemen??

Het houdt na het pesten ook helaas niet op, de gevolgen voor de slachtoffers zijn vaak zo groot, psychisch, toekomst, onzekerheid, angst en noem het maar op! Ik heb nooit veel vriendinnen gehad, bang om ze toch weer te verliezen!

En ik had jaren terug 3 vaste vriendinnen, maar die hebben me in een moeilijke tijd ook laten barsten, en dat heeft me ook weer onzeker gemaakt, van zie je wel, ze moeten me nog niet!

Ik heb best een leuk leven, leuk werk en verzorgpaarden, maar wat zou het fijn zijn om die dingen ook te kunnen delen met iemand, ik voel me soms echt eenzaam! ( En dat is 1 van de gevolgen waar ik op mijn 36e nog steeds mee kamp! )

**Geplaatst**: 31-03-12 23:39

Geplaatst: 31-03-12 23:39

Yamcha schreef:
Wat ik zo'n vreemd fenomeen vind, is dat de slachtoffers trainingen krijgen, en bij de pesters.... NOETS!!! Dat is toch raar?
Pesten is geen normaal gedrag. Het is een vorm van sadisme, en neemt soms echt ziekelijke vormen aan. Hoe kan het dat kinderen met lichamelijke en geestelijke mishandeling wegkomen? En de slachtoffers te horen krijgen dat ze zich niet moeten aanstellen? Ik ben depressief geweest door pesten.....

Ik vind het een heel vreemd fenomeen. Toen ik gepest werd waren er genoeg mensen die er van wisten, maar degenen die iets hadden kunnen doen, deden niets. Helemaal niets.......

Opnieuw een raakvlak, Yamcha. Het enige wat ooit voor mij gedaan is, is geinitieerd door 1 van de ouders, die net zo hard mee peste - zij wilde mij van school laten sturen, en op haar aandringen is er toen een psychologisch onderzoek gekomen. Conclusie: Ik was niet gek, nee, degene van de school die mij naar de psycholoog hadden gestuurd, daar was een steekje of wat bij los. Dat was de diagnose die de psycholoog mij toen stelde.

Pesten is inderdaad niet normaal, mag in mijn ogen dan ook niet normaal gevonden worden, maar het lijkt wel alsof de maatschappij zich erbij neergelegd heeft, want dat is makkelijker. Ik zeg niet dat dat helemaal terecht is, die uitspraak, maar zo lijkt het in mijn ogen wel.

Het gaat dezelfde kant op als America, waar vorige week een motie is aangenomen in 1 van de staten, dat vrouwen zich maar beter kunnen voorbereiden op verkrachting, want het is toch niet te voorkomen. Dus ze moeten zelf maar gaan sparen om een abortus te plegen als ze zwanger raken na een verkrachting, want die staat weigert nog om voor slachtoffers te betalen.

Het is toch van de zotte...

**Geplaatst**: 31-03-12 23:40

Geplaatst: 31-03-12 23:40

Ik had een leraar die 2 jaar lang volhield dat het mijn schuld was, want ik lokte het zelf uit.

Heeft-ie ook tegen mijn ouders gezegd, en die geloofden dat. Dus anderhalf jaar lang kreeg ik op m'n kop als ik verdrietig was omdat ik weer was uitgescholden. Toen mijn ouders uiteindelijk zagen dat het écht niet goed ging, kwam hij met een oplossing: de ergste pesters kregen een stickervel en ik ook; hadden zij niet gepest kregen ze een sticker, had ik 't niet uitgelokt, ik ook..

Maar zelfs in de kleuterklas ging het al mis. Jongetje zat op de hoge kast, iedereen mocht erlangs behalve ik. Naar de juf gegaan, ik moest het zelf maar oplossen. Jongetje heel assertief een duw gegeven, maar helaas viel hij nogal beroerd en brak hij z'n arm. Juf boos, en ik moest een cadeautje naar hem brengen later die week. Want het was allemaal mijn schuld..

Mijn omgeving had veel meer kunnen doen. Moeten doen.
Maar er zijn natuurlijk ook gevallen waarin dat niet opgaat, of waarin de omgeving alles probeert maar het niet voldoende werkt.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:41

Geplaatst: 31-03-12 23:41

Pesten vind ik helemaal fantastisch jôh!

Nee, ff zonder gekkigheid, ik vind het niet kunnen. Ik heb het ook nog nooit echt meegemaakt, of gedaan, of überhaupt gezien, maar als ik sommige verhalen hoor denk ik 'Jezus, waar is je ziel?'

Aan de andere kant, pesters hebben eigenlijk altijd een reden - heeft meestal niks met het slachtoffer te maken. En zoals gewoonlijk ben ik het weer eens met Yamcha eens.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:48

Geplaatst: 31-03-12 23:48

Hmm... beetje geschokt door sommige opmerkingen hier. Niemand zich bedacht dat de pestkoppen vaak ook wat dieper gelegen problemen hebben? Bijv. problemen thuis etc? Ik praat het niet goed echt niet, maar dit is vaak toch het geval.

Zelf ben ik ook vanaf m'n 4e t/m ongv. een jaar of 17 gepest, bijna m'n hele middelbare school, op de laatste 2 jaar na toen ik naar een andere school ging waar geen enkele leerling mij of mijn verleden kon.

En ik heb ook zo'n domme training gehad voor 'durf nee te zeggen', rond een eind op als ik iets kon was het wel nee zeggen en van me afbijten, daardoor ben ik ook regelmatig in de problemen gekomen.

Maar ja, ik heb ook zelf gepest, 1 keer... dit was met een meisje dat nouja, simpelweg zwakker was dan mij, deed dit niet bewust maar toen ik me realiseerde wat ik aan 't doen was ben ik hier ook direct mee opgehouden en heb echt m'n excuses aan haar aangeboden voelde me er zo beroerd onder! Sindsdien ben ik ook óntzettend tegen pesten en zodra ik zag dat er andere gepest werden liep/loop ik er gewoon altijd op af en zeg ik er wat van, ook dit heeft me problemen gebracht, maar dat kan me niet schelen. Maar helaas zijn er niet zoveel mensen 'zoals ik'. Dit was trouwens met name op de basisschool, nu maak ik pesten niet meer mee (hbo).

Maar destijds zag ik dat een autische jongen gepest werd, kon hem ook was op school en ik tegen vriendin van mij van 'kom we gaan er naartoe en zeggen er wat van', maar ze wou niet. Ik ben er toen alleen naartoe gegaan, maar zij is zelf ook veel gepest geweest, dus ik snap dat ze 't niet durfde en zo zijn veel mensen, zelfs die niet gepest zijn, die er gewoon niks van zeggen en de andere kant op kijken. Heel triest want dan zou echt het verschil maken.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:51

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 23:51

Ik werd gepest door minstens de helft van de jeugd in mijn dorp en het aangrenzende dorp. Nou, die hadden echt niet allemaal problemen hoor..

En zelfs als jong kind begreep ik "het zijn kinderen, ze weten niet wat ze aanrichten", maar heel veel vonden het gewoon leuk/wilden er zelf bij horen. Er waren ook veel die de ene keer aardig deden en de andere keer uitscholden. Geen pijl op te trekken. Kennelijk afhankelijk van wie erbij was en hoe ze zich op dat moment voelden.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:52

Geplaatst: 31-03-12 23:52

Ik zeg ook niet voor niks, vaak. En met de pestkoppen, je hebt vaak 'hoofd' pesters en dan meelopers en ik weet dat mijn 'hoofd'pesters echt wel wat problemen hadden thuis.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:54

Re: Pesten: hoe denk jij erover?

Geplaatst: 31-03-12 23:54

Maar bij "minstens de helft" had echt niet 80% problemen thuis. Misschien verschillen onze definities van vaak, dat kan.

Ik ken er een aantal die 't thuis niet zo makkelijk hadden, waarvan ik kan begrijpen waarom ze het deden. Maar ook genoeg die 't prima hadden.

**Geplaatst**: 31-03-12 23:54

Geplaatst: 31-03-12 23:54

Ik wordt straks 31 maar voel me nog totaal niet 31, ik heb in mijn kindheid/puberteit aantal jaren moeten overleven inplaats van leven en die jaren ben ik nu aan het inhalen... Klinkt misschien belachelijk, maar ik voel me pas de laatste jaren echt goed. Daar is ook een giga burn out voor nodig geweest. Ik heb Pedagogiek ook met die reden juist wel afgerond, ik moest er doorheen. Nu woon ik 450 km verderop en dat is ook best wel bevrijdend, ik mis mijn familie en huisdieren, maar verder echt NIKS in mijn geboorteplaats.

Pesten maakt zoveel kapot... Ik ben ook over alles onzeker of ik het wel goed doe en ik moet overal controle over hebben... Zodra ik merk dat ik de controle uit handen geef dan begin ik innerlijk te flippen en soms is dat ook wel aan mij te zien...
Ik kan juist gemakkelijk afscheid van mensen nemen, op sommigen na die echt wat voor mij betekend hebben maar dat slijt ook. Met dieren heb ik daar veel meer problemen mee...

Mijn hoofdpesters hadden geen problemen thuis... Ik zat wel een aantal keren bij de politie op het bureau voor aangifte van mishandeling... en dat was niet 1 klap ofzo...