De documentaire ging over een moeder van negen kinderen, die allen onder toezicht van Jeugdzorg staan/stonden.
Ik vond het heel ingrijpend om te zien, van beide kanten. Ik kan me de zorgen van Jeugdzorg aan de ene kant wel begrijpen.
Het ging om veelal jonge kinderen die seksueel misbruikt waren en volgens de organisatie niet veilig waren. Een aantal waren uit
huis geplaatst en de jongste kinderen stonden nog onder toezicht. De oudste kinderen zaten op gesloten inrichtingen.
De thuissituatie leek mij verre van ideaal voor zover ik het kon beoordelen. Het kind dat zogezegd een ander kind zou hebben misbruikt, kwam gewoon weer thuis wonen bij de kleinste kids

Aan de andere kant liep de moeder steeds tegen dichte deuren aan. Vanuit Jeugdzorg kwam er geen enkele communicatie, verhalen werden verdraaid en kinderen werden huppatee, zo uit huis gehaald of er werd mee gedreigd. Je zou als moeder maar zo behandeld worden. Natuurlijk maakte ze ook een aantal flinke fouten, maar er is verder ook helemaal geen begeleiding om zo'n gezin weer op het rechte pad te krijgen?
Natuurlijk zitten er twee kanten aan zo'n verhaal, maar ik vond Jeugdzorg nou ook niet echt florissant en positief meedoen in het verhaal.
Uiteindelijk zijn de kinderen toch de dupe. Ik heb met open mond zitten kijken hoe mensen langs elkaar heen kunnen werken terwijl de kinderen aan het kortste eind trekken. Tuurlijk wist ik wel dat het gebeurd, maar ik was nog steeds erg onder de indruk. Vooral toen ik op het einde las hoe het nu met de kinderen gaat....
Wie heeft deze docu ook gezien? Moet het kunnen dat Jeugdzorg blijkbaar zoveel macht heeft?
Of is het in zo'n geval juist goed?
De docu is hier te bekijken:
Edit: http://player.omroep.nl/?aflID=12843890
Ik heb dit topic expres op NM geplaatst omdat het een maatschappelijk onderwerp is met een vraagstelling
