Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-09 12:17

psychologische problemen en kinderen

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-09 12:17

Ik stel me de vraag al even, in een boek dat ik aan het lezen was over boulemia komt er een fragment voorbij. Waarbij een verleegster kwaad word op een vrouw die een overdosis diareticum neemt en daarbij haar kind in gevaar bracht. Waarbij de moeder kwaad reageerde op de verpleegst dat het haar zaak niet is.

Verder in het boek blijkt dat het kind trauma krijgt (ontwikkelingsstoornissen en ook eetstoornissen) door het gedrag van de moeder als gevolg van de zware ziekte.

Dit is nu een voorbeeld van een eetstoornis maar dezelfde soort situatie kunnen we vaak ook zien bij borderline enz.

Maar is dat eigenlijk wel zo is het niet de zaak van de maatschapij? Of hebben we als maatschapij wel degenlijk een functie om hier preventief op te werken. En is dit eerlijk tegenover de kinderen?

Verder wil ik niemand tegen het hoofd stoten, dit is puur een discussie die ik wel interessant vind. Ook weet ik dat het wel goed kan gaan en daar heb ik zeker respect voor. Het gaat voor mij puur om de situatie wanneer het niet goed gaat en waarbij de ontwikkeling in gevaar komt.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:27

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 13-08-09 12:27

Vind ik ook altijd interessant, dit soort kwesties.

Omdat wij een verzorgingsstaat hebben, komen de lasten kinderen bij wie het fout is gegaan op de samenleving terecht. Zo'n kind moet naar een speciale school, heeft speciale zorg nodig, wordt crimineel, kan later niet werken, enz. En dat mag de samenleving dan betalen.

Ik denk dus dat in zekere zin de samenleving hier wel iets over te zeggen heeft, maar natuurlijk hebben ouders ook een bepaalde vrijheid. Ik vind het moeilijk te bepalen waar de grens ligt.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:30

Geplaatst: 13-08-09 12:30

http://www.hln.be/hln/nl/962/Gezondheid ... baby.dhtml

Soortgelijke situatie... Ik spreek me niet uit voor of tegen, maar jeetje wat een kwestie...

**Geplaatst**: 13-08-09 13:59

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 13-08-09 13:59

In het algemeen gesproken, vind ik dat er niet zoiets bestaat als recht op een kind hebben.....
Je hebt wel de plicht, om als je dan een kind hebt, er goed voor te zorgen, en het alles, in alle opzichten te geven wat het nodig heeft om tot een verantwoordelijke volwassene op te groeien die zijn/haar steentje bij kan dragen tot de maatschappij.

Het is zeker waar dat er mensen zijn die kinderen willen, en dat die kinderen haast geboren worden voor de psychiatrie. En dat lijkt me idd niet verantwoord..... ik kan me in die zin jouw gedachtengang heel goed voorstellen, TS.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:01

Geplaatst: 13-08-09 14:01

Het probleem is dat kinderen krijgen een van de groostste 'rechten' is dat de mens heeft. En dat de kans dat er ooit een wet of iets komt om dat te regelen vrijwel niet-bestaande is, ondanks dat er idd veel druk komt te liggen op de maatschappij door de keuze van bepaalde mensen om kinderen te nemen die erfelijk belast zijn.

Zolang dat kind in de buik zit heeft niemand er iets over te zeggen behalve de moeder. Helaas soms. Maar waar trek je de grens? Wie bepaald dan wel wie acceptabel is en wie niet?

**Geplaatst**: 13-08-09 14:06

Geplaatst: 13-08-09 14:06

Het is geen recht, het is een bioliogisch verschijnsel, het voortplanten. En wie zou bepalen dan: jij wel en jij niet? En leg je de lat dan alleen gezondheidstechnisch? Welke argumenten?
Of ook mbt een bepaald IQ? Of een voorgeschiedenis van mishandeling?
Wat als ouders slim en succesvol zijn en hun kind geen aandacht geven? Mag dat dan wel?
Ik ken een verhaal waarbij de moeder meer verdiende als zwangere prutsmuts en dus kind op kind maakt zonder ook maar enige aandacht te schenken aan haar babies. Die laat ze achter, die moeten na de bevalling afkicken en geplaatst worden in een pleeggezin. En zij komt keer op keer zwanger in de crisisopvang bevallen....en dat mag gewoon.
Ouders die kinderen achterlaten, laten herplaatsen en vervolgens weer een kind maken in de hoop dat deze leuker wordt, dat mag gewoon.

Hemeltergend maar jeetje, ik zou niet in de keuzecommissie plaats nemen...

**Geplaatst**: 13-08-09 14:10

Geplaatst: 13-08-09 14:10

Oei, dat is wel heel moeilijk, zal echt per geval verschillen en idd niet altijd samen hangen met een stoornis/ziekte etc.
Ik denk iig dat toezicht belangrijk is en hulp die ook nog gevraagd/aangenomen moet worden.
Wat ik echt niet kan begrijpen zijn die "gevallen" waarbij het mis blijft gaan en die zich, op de één of andere manier, maar blijven voortplanten, ten koste van de kinderen.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:15

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 13-08-09 14:15

Nee ik ook niet. Als een kind huilend verteld dat mama wéér zwanger is terwijl zij al jaren en jaren van de ene naar de andere locatie gaat...dan vloek ik wel.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:16

Geplaatst: 13-08-09 14:16

http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/arti ... uden.dhtml

Een vrouw die haar veertiende (!) kind wil houden, nadat de rest uit huis geplaatst is...

**Geplaatst**: 13-08-09 14:22

Geplaatst: 13-08-09 14:22

Waar leg je dan de grens? Als de wet gaat beslissen welke mensen er wel of geen kinderen mogen krijgen, wat worden dan de criteria?

Lichamelijke gezondheid is tot op zekere hoogte meetbaar, maar psychische gezondheid veel minder. Bovendien kan iedere 'normale' ouder vroeg of laat met psychische problemen te maken krijgen, en dan?

Animal_ABC schreef:
http://www.hln.be/hln/nl/962/Gezondheid ... baby.dhtml

Soortgelijke situatie... Ik spreek me niet uit voor of tegen, maar jeetje wat een kwestie...

Dit vind ik net zoiets. Elke lichamelijk gezonde ouder kan morgen iets oplopen waardoor hij/zij het kind niet meer kan verzorgen. De wereld kan morgen wel vergaan bij wijze van spreken.

Dat is toch geen leven, om met al die 'wat als' scenarios bezig te zijn? Niet alles is te voorkomen.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:24

Geplaatst: 13-08-09 14:24

Pauline schreef:
Het is geen recht, het is een bioliogisch verschijnsel, het voortplanten. En wie zou bepalen dan: jij wel en jij niet? En leg je de lat dan alleen gezondheidstechnisch? Welke argumenten?
Of ook mbt een bepaald IQ? Of een voorgeschiedenis van mishandeling?
Wat als ouders slim en succesvol zijn en hun kind geen aandacht geven? Mag dat dan wel?
Ik ken een verhaal waarbij de moeder meer verdiende als zwangere prutsmuts en dus kind op kind maakt zonder ook maar enige aandacht te schenken aan haar babies. Die laat ze achter, die moeten na de bevalling afkicken en geplaatst worden in een pleeggezin. En zij komt keer op keer zwanger in de crisisopvang bevallen....en dat mag gewoon.
Ouders die kinderen achterlaten, laten herplaatsen en vervolgens weer een kind maken in de hoop dat deze leuker wordt, dat mag gewoon.

Hemeltergend maar jeetje, ik zou niet in de keuzecommissie plaats nemen...

Eerlijk gezegd zou ik gerust willen in die commissie plaats nemen, en ze mogen nog streng zijn ook. Beter een kind minder op de wereld dan tien die geen deftige thuis hebben denk ik dan maar.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:29

Geplaatst: 13-08-09 14:29

Ik zag er laatst een programma over op TV.
Ze zitten erover te denken dat bepaalde mensen geen nieuwe kinderen mogen krijgen als ze niet voor de vorige kunnen zorgen. Dus geen nieuwe kinderen zolang de anderen uit huis geplaatst zijn. Als de omstandigenheden veranderd zijn en de kinderen kunnen weer thuis wonen, dan mogen ze ook weer een nieuw kind krijgen.

Lijkt mij op zichzelf wel een goed idee, maar lijkt me erg moeilijk uitvoerbaar.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:34

Geplaatst: 13-08-09 14:34

RedPassion schreef:
Animal_ABC schreef:
http://www.hln.be/hln/nl/962/Gezondheid ... baby.dhtml

Soortgelijke situatie... Ik spreek me niet uit voor of tegen, maar jeetje wat een kwestie...

Dit vind ik net zoiets. Elke lichamelijk gezonde ouder kan morgen iets oplopen waardoor hij/zij het kind niet meer kan verzorgen. De wereld kan morgen wel vergaan bij wijze van spreken.

Dat is toch geen leven, om met al die 'wat als' scenarios bezig te zijn? Niet alles is te voorkomen.

Toch vind ik het wel wat anders, als je het kind al hebt, of al zwanger bent, en er overkomt je iets, of je hebt serieuze problemen, en wilt dan kinderen......

Het eerste kun je niet helpen, en lijkt me daarom ook niet te veroordelen, het tweede is een bewuste keuze.

Natuurlijk moet je niet steeds met wat als bezig zijn. Dan zou je op een gegeven moment niets meer beginnen, dat lijkt me ook niet goed.

**Geplaatst**: 18-08-09 22:42

Geplaatst: 18-08-09 22:42

Lastig, aan de ene kant zeg ik ja ze moeten ingrijpen. Aan de andere kant is dit natuurlijk een volledig eigen keus en kunnen ze het gewoon niet doen.

Helaas weet ik wat een geestelijke aan doening met een kind kan doen, dat is vaak niet veel goeds. Maar helaas kun je er niets aan doen. Proberen je kind te beschermen daartegen, maar ook dat wordt soms door de zogenaamde ervaringsdeskundigen onmogelijk gemaakt!

**Geplaatst**: 18-08-09 22:55

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 18-08-09 22:55

ik vind het zwaar egoïstisch als je er voor kiest een kind te krijgen terwijl je weet dat je niet volledig ervoor kunt zorgen oid. Ik zou ook zwaar pissed zijn als mijn moeder dergelijke keuze gemaakt zou hebben en ik daardoor heel ongelukkig zou zijn.

Als er iets gebeurd tijdens de zwangerschap of erna is dat toch wel anders.

**Geplaatst**: 18-08-09 23:01

Geplaatst: 18-08-09 23:01

LindyH schreef:
Ik zag er laatst een programma over op TV.
Ze zitten erover te denken dat bepaalde mensen geen nieuwe kinderen mogen krijgen als ze niet voor de vorige kunnen zorgen. Dus geen nieuwe kinderen zolang de anderen uit huis geplaatst zijn. Als de omstandigenheden veranderd zijn en de kinderen kunnen weer thuis wonen, dan mogen ze ook weer een nieuw kind krijgen.

Lijkt mij op zichzelf wel een goed idee, maar lijkt me erg moeilijk uitvoerbaar.

Op welke grond?

Een kind dat vanwege zwaar autisme of dergelijke uit huis wordt geplaatst, dus waarvoor de zorg te zwaar wordt, of alleen ouders waarbij blijkt dat ze geen acceptabel pedagogisch klimaat kunnen hanteren?

**Geplaatst**: 18-08-09 23:28

Geplaatst: 18-08-09 23:28

milo schreef:
LindyH schreef:
Ik zag er laatst een programma over op TV.
Ze zitten erover te denken dat bepaalde mensen geen nieuwe kinderen mogen krijgen als ze niet voor de vorige kunnen zorgen. Dus geen nieuwe kinderen zolang de anderen uit huis geplaatst zijn. Als de omstandigenheden veranderd zijn en de kinderen kunnen weer thuis wonen, dan mogen ze ook weer een nieuw kind krijgen.

Lijkt mij op zichzelf wel een goed idee, maar lijkt me erg moeilijk uitvoerbaar.

Op welke grond?

Een kind dat vanwege zwaar autisme of dergelijke uit huis wordt geplaatst, dus waarvoor de zorg te zwaar wordt, of alleen ouders waarbij blijkt dat ze geen acceptabel pedagogisch klimaat kunnen hanteren?

Dat laatste.
Het was in een programma over kinderen van zwakbegaafde ouders.

**Geplaatst**: 18-08-09 23:49

Geplaatst: 18-08-09 23:49

Toevallig heb ik borderline, een persoonlijkheidsstoornis in een vorm waar ik behoorlijk last van heb in het dagelijks leven, ook nu nog (vaak neemt de mate van verschijnselen af, naar mate de leeftijd toeneemt) Ik heb 3 kinderen, die geestelijk heel gezond zijn en sterk in hun schoenen staan. Ik gebruik aardig wat medicatie puur om wat stabieler te kunnen zijn, voor mijn kinderen. Ik heb een relatie die al 25 jaar stabiel is, dat is een unicum voor iemand met borderline.

Ts of iemand anders als je vragen hebt....................stel ze gerust!

**Geplaatst**: 19-08-09 00:00

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 19-08-09 00:00

Hier nog een borderliner, ik vind het zelf ook een erg moeilijke kwestie. Ik ken mijn vriend al ruim elf jaar, maar onze relatie is niet altijd stabiel te noemen. Toch willen wij kinderen en ik twijfel zelf erg aan het juiste moment en of er wel een juist moment bestaat. Maar ik zou me niet voor kunnen stellen dat iemand mij kan verbieden om kinderen te krijgen, zowel in mijn persoonlijke omgeving als in mijn "medische" omgeving. Mijn mening is dat iedereen een kans moet krijgen om voor kinderen te zorgen omdat je nooit bij voorbaat weet of het goed of slecht uit zal pakken.

**Geplaatst**: 19-08-09 00:07

Geplaatst: 19-08-09 00:07

je zou het risico niet moeten nemen vind ik.
Als het slecht uitpakt gaat dat ten koste van iemands geluk.
Ik bedoel, een mislukte opvoeding draagt iemand de rest van zijn leven bij zich en zal altijd invloed hebben op diegene.

Ik denk dat je dat altijd zoveel mogelijk zou moeten proberen te beperken. Mijn moeder is vrij labiel, en dat is precies de reden waarom ik zelf nooit kinderen hoef. Ik heb nooit een goed voorbeeld gehad en de kans dat ik mijn kinderen alleen kan 'geven' wat ik zelf gehad heb weerhoudt mij er ernstig van om kinderen te nemen.

Als je het onder controle hebt vind ik het wat heel anders overigens

**Geplaatst**: 19-08-09 00:21

Geplaatst: 19-08-09 00:21

Het is ook lastig, ik heb nooit bewust voor de kinderen gekozen, ook dat is misschien een gevolg van de ehh.......ziekte geweest............. gelukkig beschik ik over de nodige intelligentie en zelfkennis en is het goed uitgepakt, maar natuurlijk zijn er regelmatig excessen, leuk en minder leuk voor de kinderen.

Bromfiets; ook mijn relatie was niet heel stabiel in de baby periode, en nog steeds twijfel ik aan zijn bedoelingen (houdt hij wel van mij???, beetje dom na 25 jaar) maar direct toen de eerste geboren werd was ik haar moeder en ook voor de ander twee, ze hebben mijn leven echt verrijkt. We vormen een heel hecht gezin, en ik kan het goed aan. Meestal..............................

**Geplaatst**: 19-08-09 00:47

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 19-08-09 00:47

Ik geloof eerlijk gezegd ook dat het moederinstinct veel sterker is dan mijn geestelijke gesteldheid, maar dat neemt de twijfel niet weg. Op dit moment zit mijn vriend ook erg slecht in zijn vel en zou hij mijn slechte periodes niet op kunnen vangen. Maar misschien kan hij dat over een jaar wel.

Menino: Mijn eigen ouders hebben ook fouten gemaakt en hebben grote problemen met communiceren, maar dat wil niet zeggen dat ik dezelfde fouten zal maken. Dat vind ik persoonlijk geen reden om het te laten.

**Geplaatst**: 19-08-09 12:31

Re: psychologische problemen en kinderen

Geplaatst: 19-08-09 12:31

Nee de fouten van je ouders hoef je niet te maken, iedereen maakt zijn eigen fouten

Het is alleen wel zo dat, als de uders een slechte periode niet kunnen opvangen, de kinderen datautomatisch moeten doen. Ik vind dat lastig hoor.
Fidele, tuurlijk kan het, super dat het zo gaat!
Ik ken ook iemand met borderline die van instelling naar instelling zwerft, dat is echt een ander verhaal. Je zou per situatie moeten kijken.

**Geplaatst**: 19-08-09 13:01

Geplaatst: 19-08-09 13:01

bromfiets schreef:
Hier nog een borderliner, ik vind het zelf ook een erg moeilijke kwestie. Ik ken mijn vriend al ruim elf jaar, maar onze relatie is niet altijd stabiel te noemen. Toch willen wij kinderen en ik twijfel zelf erg aan het juiste moment en of er wel een juist moment bestaat. Maar ik zou me niet voor kunnen stellen dat iemand mij kan verbieden om kinderen te krijgen, zowel in mijn persoonlijke omgeving als in mijn "medische" omgeving. Mijn mening is dat iedereen een kans moet krijgen om voor kinderen te zorgen omdat je nooit bij voorbaat weet of het goed of slecht uit zal pakken.

Je hebt daar een goed punt, maar als het slecht uitpakt, dan pakt het dus wel slecht uit met een kind. Met het begin van iemand's leven. Dit zou heel goed impact kunnen hebben op de rest van het hele leven van het kind. Het is dus niet zomaar kijken of het goed of slecht uitpakt.

Nou denk ik dat dat in jouw situatie niet opgaat, want jij denkt er nu al bewust over na. Maar ik denk dat er situaties zijn met bv mensen die zwaardere psychische of mentale problemen hebben, die er niet vantevoren bewust over na kunnen denken.

**Geplaatst**: 19-08-09 14:48

Geplaatst: 19-08-09 14:48

Nee Anoeska, het is idd geen kwestie van even proberen en dan maar weer terug stoppen, als het niet gaat. Gelukkig kun je met borderline wel liefde geven, en dat is in mijn ogen toch echt heel belangrijk voor kinderen.

Ik wist niet wat ik had toen ik ongepland zwanger werd, wel wist ik dat ik erg onstabiel was, maar het pakte allemaal goed uit, en pas toen de oudste 4 was werd de diagnose gesteld, dus ik heb me er verder nooit naar gedragen (ik zal niet ingaan op specefieke kenmerken) Het enige wat ik wilde en wil is het beste voor mijn kinderen. En natuurlijk heb ik mijn slechte periodes maar dan is mijn vriend er, en die is zo nuchter en stabiel dat hij in staat is de rust in huis te behouden en........lang leve de medicatie!