Bokt.nl

Elisa2 schreef:

Wat ik neerbuigend vind is hoe sommige mannen doen over vrouwenvoetbal, terwijl anderen gewoon ronduit zeggen..die vrouwen spelen technisch veel beter. Nu heb ik er geen verstand van dus geen idee hoe het allemaal zit maar het neerbuigende toontje stoort me wel.

MyWishMax schreef:

Aan de andere kant zijn er ook voorbeelden dat de vrouwen veel valser kunnen zijn op het veld Haren trekken, expres elleboog op de borst en noem maar op. Ook bij basketbal bijvoorbeeld.

Maar technisch beter, niet perse. Er zijn extreem goede mannelijke voetballers en extreem goede vrouwelijke.

prompter schreef:

Nah, wielrenners vallen, hebben overal schaafwonden en bloed, en die stappen gewoon weer op. Vooral voetbalmannengriep dus.

Goof schreef:

prompter schreef:

Nah, wielrenners vallen, hebben overal schaafwonden en bloed, en die stappen gewoon weer op. Vooral voetbalmannengriep dus.

Bij voetbal is het denk ik ook zo dat ze hopen de andere partij een nadeel in de schoenen te kunnen schuiven door te doen alsof de valpartij de oorzaak van de andere partij is en dat de opgelopen schade echt heerl erg is.
Bij wielrennen kan je een andere partij niet benadelen, dus als ke valt heb je pech (en pijn) rn ben je ook de enige die nog kan doorpakken richting de finish.

Dus ja, ik vind voetballers ook jankenbalken, maar vergelijken kan je het niet denk ik.

Citaat:

Arts strijdt voor omslag in denken bij medici over overgewicht: ‘Als ik het gewicht van mijn cliënt noem, volgt gezucht en gekreun’

BOXTEL - Ambulancepersoneel dat openlijk commentaar geeft op het gewicht van patiënten of artsen die kritiek uiten als iemand niet in een scanapparaat past. „Dit gedrag is zó respectloos. Dat moet anders.”

„Als er íéts nodig is om deze obesitasepidemie goed te kunnen aanpakken dan is het, naast preventie, met elkaar het gesprek aangaan. We zullen met elkaar dit taboe moeten doorbreken

En dan heb ik het dus óók over mijn collega medisch-specialisten. Want ook zij reageren nog steeds met vooroordelen op onze doelgroep. Dat kan uit onkunde en onmacht zijn; niet wetende hoe ze met deze mensen moeten omgaan, hoe ze zorg moeten verlenen”, zegt arts Anna van der Linden.
Van der Linden is als specialist ouderengeneeskunde betrokken bij de patiënten van het Expertisecentrum Obesicare in Boxtel. Zij ziet in de praktijk hoe medici én maatschappij reageren op patiënten met morbide obesitas. Volgens haar moet er bij een groot deel van de (medische) hulpverleners een flinke omslag in denken over deze patiënten plaatsvinden.
De Tilburgse arts somt een aantal voorbeelden uit de dagelijkse praktijk op: „Als ik collega-medici bel en ik noem het gewicht van mijn cliënt, merk ik dat zij meteen anders reageren. Er wordt gezucht en gekreund. Ze vinden het maar moeilijk en ingewikkeld. Die houding van ‘het is toch een verloren zaak’, die móét anders.”

‘Eigen schuld, dikke bult’ hoor je dan. Van dat idee moeten we echt af

-Anna van der Linden, specialist ouderengeneeskunde
Ambulancepersoneel dat in het bijzijn van de patiënt opmerkingen maakt over het gewicht, verpleegkundigen die onaardige dingen zeggen, opmerkingen over dat iemand niet in de CT-scan past - en dat het dus de eigen schuld is dat iemand niet onderzocht kan worden: „Het is zó respectloos. We moeten als maatschappij en als medisch personeel open en respectvol met deze mensen omgaan”, aldus de arts.

Een van de grootste vooroordelen die er leven over deze ziekte is, volgens Van der Linden, dat het de eigen schuld is. „‘Eigen schuld, dikke bult’ hoor je dan. Van dat idee moeten we echt af. Obesitas is zoveel complexer dan ‘minder eten, meer bewegen’ of ‘ieder pondje gaat door het mondje’.”

Ook de nieuwe generatie medicijnen tegen (zeer ernstig) overgewicht, zoals Ozempic of Wegovy, bieden lang niet altijd de oplossing voor deze mensen. „Een deel van de patiënten is hier bij binnenkomst al terminaal, met een levensverwachting van drie tot zes maanden.”

‘Sommige patiënten ervaren constante honger’
Juist door de ziekte kan afvallen (steeds) moeilijker worden, zegt Van der Linden: „Er kunnen allerlei verstoringen in verzadigingssystemen optreden, waardoor patiënten niet meer voelen of ze ‘vol’ zitten of niet. Sommige patiënten ervaren constante honger. Maar ook bepaalde medicatie die patiënten moeten gebruiken, kan voor gewichtstoename zorgen.”

„We behandelen deze ziekte als een individueel probleem, maar het is een maatschappelijk probleem. Obesitas moet worden gezien als een chronische ziekte. Het vetweefsel van mensen met obesitas is eigenlijk constant ‘ziek’ omdat het chronisch ontstoken is. Dat zieke vetweefsel verstoort allerlei (hormonale) processen en veroorzaakt meer dan 200 andere ziekten.”

Honderdduizend volwassenen hebben morbide obesitas
In Nederland lijden ruim honderdduizend volwassenen aan de ernstigste vorm van zwaarlijvigheid: morbide obesitas. Dat blijkt uit cijfers uit de Gezondheidsenquête en Leefstijlmonitor van het CBS en het RIVM uit 2018.
Bij een BMI van 30 of hoger spreekt men van ernstig overgewicht, oftewel obesitas. Obesitas kan worden onderverdeeld in drie klassen. De grenswaarden hiervan zijn: BMI 30 tot 35 (klasse 1), BMI 35 tot 40 (klasse 2) en BMI 40 of hoger (klasse 3). Bij klasse 3 wordt gesproken van morbide obesitas.