Bokt.nl

Ibbel schreef:

Overigens heeft de termino van de Paso geen enkel effect op slijtage van de gewrichten, dat is onzin. De beweging komt uit de schouder (het is beslist geen maaien!), de uitzwaai vindt plaats tijdens het optillen en is dus onbelast, en de benen worden kaarsrecht neergezet.

Ibbel schreef:

Overigens is er iemand die jarenlang met IJslanders gemiddeld zo'n beetje 10-11 km/u op klasse II en III wedstrijden heeft gereden, en nu heeft ze een IJslander waarmee ze met 16 km/u rondrijdt. En er loopt nog een IJslander rond die bij wedstrijden gemiddelden haalt van 15-16 km/u, dus ras zegt niet alles, individueel kan je er best een treffen die het meer in zich heeft, en veel meer basissnelheid heeft.

Ibbel schreef:

Bij mijn weten zit Tonkie niet op bokt?

Tonkie schreef:

07-03-2008, 00:27:19
De jeugd heeft de toekomst...

Altijd op zoek naar IJslandse paarden met een uitzonderlijk talent voor het lopen van lange afstanden. Uithoudingsvermogen is een onbelangrijke eigenschap geworden in de fokkerij van IJslandse paarden. Hardheid feitelijk ook. En voor endurance heb je paarden nodig met uitzonderlijk veel uithoudingsvermogen en een knetterhard gestel anders kunnen ze de training die nodig is om op hoog niveau endurance te rijden, niet aan.

Omdat deze eigenschappen niet gescoord worden op keuringen, is de enige manier om erachter te komen waar dat uithoudingsvermogen en die hardheid (nog) aanwezig zijn; terugkijken in de afstamming van IJslanders die zich in endurance bewezen hebben.

In Nederland zijn dat er maar een paar en zelfs in Duitsland rijden weinig mensen met IJslanders lange afstanden in wedstrijdverband. Eén “bloedlijn” kom ik telkens tegen; Sauðárkróki. Deze provincie is net ietsje ruiger dan de rest van IJsland. Mogelijk dat daardoor de eisen die aan de paarden gesteld werden ook net iets hoger lager. Niet qua knieactie en ruimte maar qua hardheid: “Een paard waar je altijd mee thuis komt”.

Dat intrigeert me en dus op zoek naar een Sauðárkróki-paard. Bof ik even dat er in Nederland een stoeterij is die zich toelegt op het fokken met juist dat oude Sauðárkróki-bloed. En om een lang verhaal kort te maken;



Dit is Skriður fra Lexkesveer. Tot en met 4 generaties terug 50% Sauðárkróki-bloed. Puur uitgezocht op basis van zijn afstamming. Kleinzoon en achterkleinzoon van mijn favoriete hengst; Kjarval.

Ruim een maand geleden heb ik Skriður opgehaald uit de begrazing. Voor zijn ontwikkeling was het misschien beter geweest om hem nog een jaar in de begrazing te laten maar thuis heb ik dringend een ruin nodig die met Vaskur wil spelen.

Of hij de juiste aanleg heeft zal de komende...... 4 jaar moeten blijken. Zijn eerste trainingen zitten erop; samen hardlopen. Vandaag of morgen maar eens kijken of hij het ook leuk vind om als handpaard mee te gaan met de kilometervreters. Want een toekomstig sportpaard moet veel bewegen om zich goed te ontwikkelen. Nu hij niet meer de ruimte heeft van de begrazing komt daar onbelast mee op pad voor in de plaats.

Boeiend projekt voor de komende jaren en wie weet t.z.t. een waardig opvolger van Vaskur.

Tonkie schreef:

07-03-2008, 01:06:13

Kjölur schreef:

6-03-2008, 23:34:48
heb je je verder nog ergens door laten leiden om tot deze keuze te komen

In de moederlijn van Skridur zit Feykir fra Hafsteinsstodum en een zoon daarvan doet het super in endurance. Dat heeft naast het Saudarkroki-verhaal mijn keuze beinvloed.

Skridur heeft een driekwart-broer met op papier een nog interessantere afstamming maar ik had een beter gevoel bij het exterieur van Skridur. Lichaamszwaartepunt ligt zo op het oog net iets verder naar achteren (van nature minder gewicht op voorhand).

Zijn andere 2 halfbroertjes hadden een voor endurance minder interessante moederlijn.

Ik heb overigens in 1 jaargang (2004) gezocht. Ik was echt op zoek naar een vriendje voor Vaskur dus het paard moest oud genoeg zijn om uit de begrazing te komen maar niet zo oud dat ik er dagelijks mee aan de slag moet.

Tonkie schreef:

08-03-2008, 11:26:41
Belangrijkste eigenschap voor endurance; veel type I spiervezels.

Er zijn 4 verschillende type spiervezels; I, IIa, IIb, IIx.

Alle spieren zijn opgebouwd uit de verschillende vezeltypen maar een marathonloper zal in verhouding veel type I hebben en een sprinter veel type IIb en IIx. Die aanleg is door training niet te veranderen.

Aan de buitenkant kan je aan niets afleiden of een paard veel type I of type II vezels heeft.

Paarden die te weinig type I vezels hebben vallen na 4-6 uur draven door de mand.

Nog los van dat hele type I verhaal wat feitelijk iets zegt over de motor, moet de carrosserie zeer belastbaar zijn. Een correcte bouw draagt daar wel aan bij. Sterke rug die best wat stijf mag zijn, vierkant gebouwd waarbij de gewrichten boven elkaar staan (dus niet koehakkig) en anatomisch zo correct mogelijk (franse stand e.d vergroot de kans op blessures). Exterieur waardoor het makkelijk is om in een horizontale balans te lopen. Pezig en niet vlezig in verband met warmteafgifte. Korte vlakke gangen met een zeer goede draf, liefst als voorkeursgang.

Tot op heden was bij alle paarden die ik heb getraind de "6 uur barriere" de bottle neck. De meeste IJslanders zijn na 6 uur draven moe. Als ze wel 6 uur kunnen draven is het belangrijk om te kijken hoe ze na afloop op zo'n inspanning reageren. Krijgen ze pijntjes dan zijn ze eigenlijk ook niet geschikt om dat vaker te doen. Tenminste; dat vind ik.

Kortom; speld in een hooiberg.

Voorlopig is Skridur lekker met Vaskur aan het spelen en ben ik blij dat hij er is. Ondertussen is hij ook voor het eerst als handpaard mee geweest. Ik ben trouwens wel verbaasd over hoe open hij staat voor nieuwe dingen. De overgang van begrazing naar een "sportwei" moet toch enorm zijn.

Tonkie schreef:

10-03-2008, 00:01:26
Nee, hooguit honderd meter voor de afwisseling. Aan het eind van een wedstrijd doet de tölt het niet meer hoor.

Bloedpaarden zoals Arabieren reageren vaak goed op tempo wisselingen binnen de gang en een regelmatige afwisseling tussen draf en galop (tja die hebben niets anders )

Sobere ponyrassen zijn juist gebaat bij een constant tempo in één gang. Tölt is vermoeiend en vaak werkt de ondergrond niet mee. Galop voor veel IJslanders (of bv Fjorden) te inspannend maar draf is prima. Uren.....

Ibbel schreef:

Ik zei een goede DA, niet een willekeurige DA

Ibbel schreef:

Overigens is er iemand die jarenlang met IJslanders gemiddeld zo'n beetje 10-11 km/u op klasse II en III wedstrijden heeft gereden, en nu heeft ze een IJslander waarmee ze met 16 km/u rondrijdt.

EricPrast schreef:

Ik ga er vanuit dat je het dan over Tonkie hebt. Die selecteert, voordat ze ze koopt, haar paarden op basis van de afstamming al op hardheid en uithoudingsvermogen.