Geplaatst Nou ja, je doet er niets aan en ik laat me echt niet verjagen door wat regen.
Dus zaterdags alle spullen ingepakt en zondags vroeg op. Het eerste wat ik vanmorgen hoorde was heel veel regen. Ach, wat nu valt valt straks niet, dacht ik. Dat bleek gelukkig wel aardig zo te zijn, want echte plensregen hebben we niet gehad.
Zaterdags hadden we al even het trailerladen geoefend en vanmorgen ging hij er heel snel in.
Om 7 uur, geheel volgens plan, kwamen we aan op het terrein. Eerst maar even alle spullen halen en dan keuren. Toch wel weer spannend. Hartslag was 40, dus super. Locomotie helaas een B, maar daar maak ik me al niet meer druk om.
Snel nog even naar de voorbespreking en dan opzadelen maar. Voor je goed en wel op je zadel zat was die natuurlijk alweer drijfnat en heel voorzichtig met de gympjes door het gras zodat die niet ook al nat zouden zijn voor we onderweg waren.
Start ging goed, we reden aardig vooraan en het ging allemaal lekker rustig.
Anouar wilde in begin alleen maar keihard achter de rest aan crossen, dus ben ik maar even gaan stappen tot ze uit zicht waren. Ik had de laatste weken niet heel veel kunnen rijden en ik wilde hem natuurlijk wel uitrijden.
Het eerste rondje lekker tempo gereden, iets harder dan normaal. Heel veel modder, maar niet veel bijzonders eigelijk.
In de vetgate was de hartslag bij binnenkomst al 50, dus snel zadel eraf en meteen aanbieden. Met aanbieden was hij 52, ook heel netjes. Locomotie dit keer een A. Het terrein stond inmiddels zowat helemaal onder water, dus je kon lekker door de modder banjeren.
Meteen weer wat geleerd. Eerder deed ik altijd m'n horloge gelijk zetten met de klok van de organisatie. Omdat ik dan altijd aan werd gekeken alsof ik echt niet spoorde deed ik het nooit meer. Maar nu zag je maar weer hoe belangrijk dat eigelijk is. Mijn horloge stond 5 minuten achter, dus ging ik 5 minuten te laat weg uit de vetgate. Leermoment voor de volgende keer.
Doordat we zo snel aan konden bieden had ik er vertrouwen in dat Anouar nog wel meer kon dan ik het eerste rondje van hem had gevraagd. Dus we hebben het tempo iets opgeschroeft en het eerste stuk lekker in een stevige galop gereden.
Halverwege het tweede rondje kreeg ik alleen vrezelijk pijn in m'n linkerbeen. Rechterbeen ben ik 3 weken geleden aan geopereerd en daar had ik totaal geen last meer van. Maar nu begint het linkerbeen dus vervelend te doen. Ik ben echt niet kleinzerig, maar ik moest gewoon even rustiger aan doen. De tranen liepen zowat over m'n wangen van de pijn.
Een klein stukje gestapt en rustig gedraafd. Toen ging het alweer redelijk, ik kon iig weer in de beugels staan.
Anouar was nog steeds super fit, dus het tempo weer iets opgevoerd in draf, galop ging nog niet.
De rest van het rondje in een stevige draf uitgereden en het laatste stukje tot de finish toch nog even een kleine eindsprint, ook al was ik de enige.
Tijdens het wachten op de nakeuring begon het weer harder te regenen, dus Anouar helemaal ingepakt met een regendeken. Ik begon inmiddels ook flink af te koelen en had het best wel koud. Het leek wel een eeuw te duren tot we mochten.
Hartslag bij de nakeuring was 44, dus ik was al heel erg blij. Locomotie weer een A en voor de rest ook alles goed, dus we hadden hem goed uitgereden!
Uiteindelijk was ik 6e met een gemiddelde snelheid van 16,8 km/uur en kreeg ik een certificaat, een borstel en een zak wortels.
Mijn doel voor deze wedstrijd was om eens iets harder te rijden dan 13 km/uur. Dit is het eerste jaar dat Anouar echt gezond is, dus ik wilde wel eens weten wat hij nou echt in z'n mars heeft en dit is natuurlijk een mooie voorbereiding op de rest van het seizoen. Dat doel is ruimschoots gehaald en met een hartslag van 44 bij de nakeuring weet ik dat hij nog wel meer aangekund had.
Ik ben heel erg bij!
De enige foto die m'n ouders van mij gemaakt hebben. Aan het eind van de zandverstuiving
)
. Snap dat de beslissing om te opereren ook niet zo makkelijk te nemen is. 
