Geplaatst: 24-10-07 09:19 
[***] niet geschikt? Hoe kom je erbij? 
Zondag kregen we de kans om in Dilsen te starten, echt superleuk!
Samen met nog 2 anderen afgesproken om te rijden, de 20 (nuja 23) km.
Gewoon als leuke buitenrit, aangezien de andere paarden (en [***] eigenlijk ook) niet getraind waren. Er was 1 nieuw paard bij en de ruiter op het andere paard (paard kon het wel, heeft 160 km in de benen) had nog niet zo superveel ervaring. Dus echt gewoon puur voor het plezier. En plezier dat we gehad hebben! Geweldig
Aangekomen, paddockje gezet en [***] wat geborsteld. Daarna meteen de paarden maar mee naar het inschrijven, want het was best een stuk lopen ... Paarden even vastgemaakt en gaan inschrijven, daarna de voorkeuring. We stonden alledrie samen en [***] had al door dat het met de andere 2 paarden zou gebeuren. Veearts was de hartslag aan het meten en dat duurde, en duurde, en duurde ... Ik begon ze al te knijpen (immers, [***] is een dikke, ongetrainde pony
). Toen het andere paard moest gaan draven en [***] daardoor opgejaagd geraakte ("waar gaat dat paard nu ineens naartoe?!" 
) kneep ik ze helemaal, te meer omdat de veearts nog steeds aan het meten was.Bon, uiteindelijk mocht ik gewoon draven, durfde niks te vragen ivm de hartslag
Daarna het papier teruggekregen dus ik meteen kijken: hartslag 31! 
Andere paardjes waren ook goed dus weer het stuk terug naar de parking en de beestjes opzadelen. Dan erop en maakte [***] en de andere ruin al meteen een leuke kennismaking, de witte kwam een beetje te dichtbij naar [***] z'n zin
Ok, dat beloofde wat De rit zelf was echt super! Een prachtige omgeving en ze deden alle 3 super hun best. In het begin had ik zelfs moeite [***] bij te houden
Maar even later konden de teugels langer en ging het koppie naar beneden en konden we rustig verder"hobbelen". Zoals verwacht had [***] stukken dat hij wat achterbleef, maar dat is gewoon zo bij hem. En dan te bedenken dat [***] eigenlijk als bumper moest dienen omdat de bruine merrie gewend is om echt te lopen en de witte niet op kop kon lopen Maarja, dat is gelukkig allemaal niet nodig geweest Stukjes waren redelijk hard (nuja, niet hard maar er lagen steentjes en [***] is op dat gebied een gevoelig beestje) waardoor ik hele stukken in de bomen heb gehangen, en op een moment zelfs moeite moest doen om niet in het water terecht te komen (lag een kanaal ofzo langs de weg, in ieder geval veel water ) maarja, dat hoort er gewoon bij 
Op een bepaald moment waren we aan het draven en ik wilde [***] even wat sneller laten lopen, dus ik ga doorzitten (dat is voor mij makkelijker) en druk met mijn benen en [***] gewoon aan het losse teugeltje meteen "aan de teugel" en een tempo hoger. Zegt mijn mederuiter van: nou, die is wel goed op benen en zit gereden! Uhm.. tja.. was eigenlijk gewoon toeval hoor Na 2u28 kwamen we aan, beetje te langzaam gereden maar ach, wat maakt dat uit? We hebben genoten en plezier gehad. Bij de groomplaats gekeken of [***] wilde drinken, maar dat was niet nodig. Die balen stro waar het water opstond waren veel interessanter
Beetje rondgedraaid, klein beetje gekoeld en op naar de veearts. Hartslag 44 en voor de rest alles super! Wat was ik trots En het leukste vond ik nog... We gingen de laatste kilometer stappen en [***] had echt zoiets van: nu al? Ik wil nog dooooooooooor .. Had nog energie genoeg. Echt een leuk gevoel Daarna terug naar de paddock, hem overladen met knuffels en het stuk appel wat nog over was. Oorspronkelijk was de bedoeling een volledige appel, maar meneer had die natuurlijk voor het rijden al ontdekt
Het is toch een superleuk beest Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde even aangeven dat [***] best wel geschikt is voor endurance (nuja, de lage reeks toch
) en dat ik heel trots op hem ben! Hier nog 2 foto's, getrokken door een vriend.
. Jullie komen er wel zo te zien 
