Geplaatst Het is weer zover, onze eerste endurancewedstrijd van dit seizoen staat voor de deur!
Dit is altijd spannend natuurlijk, hoe is het paard de winter doorgekomen ? In mijn geval zijn er ook nog wat stressvolle situaties geweest voor mijn paard. Een verhuizing, daardoor veel op stal staan, vast zitten in het prikkeldraad, uitglijden in de stalgang….
Om iets voor half 7 rijden we weg en via een omleiding komen we om iets over 8 in Ommen aan.
Bij de voorkeuring is alles goed, wel commentaar dat ze nog wat stijfjes loopt.
In de massastart heb ik haar tactisch achter Amaryllis (haflinger) en Cyclame (merens) geplaatst, ik wil wat rustiger starten, het belooft immers een warme dag te worden met nog 56 km. voor de boeg. Ik hoop dat de rust van Cyclame ook Salty aansteekt, Amaryllis daarentegen besluit het tempo vast wat op te schroeven
Na een paar km. sluiten we ons echter weer aan bij Roos en Amaryllis, de paarden liggen elkaar goed qua tempo en we rijden samen verder.
Salty is heerlijk ontspannen te rijden en reageert goed op mijn hulpen. In draf heeft ze een HF van gem. 107, uitstekend dus! In stap en bij de groompunten schiet de hartslag echter meteen omhoog naar 143, voor mij een teken dat ze nog lang niet moe is! De paden op het glooiende terrein zijn vrij mul en hier en daar steekt een boomwortel, of zelfs boomstronk uit het midden van het pad. De paarden draven echter dapper door en op 1,5 km. van de vetgate gaan we stappen.
Na 5 min. Heb ik aangeboden, waar de vet een onregelmatige hartslag vaststelt. Ze zegt dat het niets ernstigs is, maar dat het meestal juist overgaat na inspanning. De hoofdveterinair luistert er ook naar, bekijkt Salty en stelt vast dat Salty gewoon nergens last van heeft. “Die is nog lang niet moe!” Vervolgens bij dezelfde vet voordraven, ik moet nog een stukje verder draven…
Vet: “Dat lijkt wel een draver”
Bertus: “Sterker nog, dat ís een draver”
Gelukkig kan ze er zelf ook erg om lachen en krijg ik gewoon een A..
Mijn zoutje eet goed en vist wat worteltjes uit het water. Ook plast ze voor het eerst op vreemd terrein!
Samen met Roos en Amaryllis gaan we weer op pad. De route is lekker afwisselend, dan weer een zandpad langs water, dan over smalle kronkelpaadjes naar boven, de “berg” op. Erg mooi allemaal!
Salty blijft goed te rijden en ook de hartslagmeter geeft mooie waardes aan. Voor de afwisseling op een breed zandpad heb ik ook even een galopje ingezet.
De kilometers vliegen voorbij!
En dan…heeft Roos iets te laat door dat we naar links moeten. Amaryllis glijdt uit op het asfalt. Dat is schrikken!
Gelukkig staat haar paard snel weer op en lijkt nergens last van te hebben. Een man is zo aardig om wat water te halen voor Roos. Na een paar minuten durft ze het wel aan om weer in het zadel te klimmen en rijden we samen richting de finish.
Hand in hand finishen we (ook al hadden we zelf nog niet helemaal door dat we de finishlijn al gepasseerd waren
)Salty wordt geteld…een hartslag van 60!
Nu nog de nakeuring…alles weer prima, HF van 52, dat is vrij hoog voor Salty. Bij de trailer had ik nog 43 gemeten, maar ja…het is natuurlijk een momentopname, ze had ook een wat snelle ademhaling en vond alles en iedereen interessant. Nog niet moe dus!
Ook het draven gaat nog kwiek en we krijgen dan ook een A (met de opmerking dat het toch wel de snelste draf is die ze op dat moment bij de nakeuring hebben gezien). Nog even gekeken naar de superhaf die ondanks een schuiver op het asfalt ook voor een A draaft!
Jippie! Gefinisht met een gemiddelde snelheid van 14,289 km/uur. Ook nog eens een snelheidsrecord voor ons!
Deze rit hebben we goed volbracht dankzij mijn super grooms Bertus (lageveld) en Jacqueline (manzano), dank jullie wel voor de hulp!
En Roos met haar superhaf natuurlijk bedankt voor het samen rijden tijdens deze vrij zware 56 km.
‘The day after’ staat Salty er ook lekker fris bij. Ze ziet eruit alsof ze vandaag best nog een rondje had willen maken. Ze heeft natuurlijk niet alleen de 56 km. gelopen, maar ook in totaal 3 uur op de trailer gestaan wat ook een grote inspanning is voor een paard!
Ben supertrots op haar!
als ik die foto's zie krijg ik echt heimwee naar m'n endurance tijd..... zou zo m'n dressuurdraakje willen inruilen voor een heerlijke afstanden diesel.... 
Zalig zo heerlijk de bossen in.