Geplaatst Aangekomen op de wedstrijd alwaar Karin en Muriel ons al tegemoet kwamen lopen. Ka's auto naast de vrachtwagen gezet en overgeladen. Vervolgens hesjes gaan halen en naar de voorkeuring. Alles was goed.
Gezadeld, hoefschoenen om en naar de start. Ik voelde me wel wat knullig omdat door de RSI ik niet zonder krukje meer kan opstappen. Maar ja, ben ik eigenwijs en doe het zonder dan loop ik te hangen en te klooien. Ook voor het paard niet fijn. Dus nou ja, in de menigte toch maar met krukje
.Op naar de start. Wat een gek gevoel was dat zeg. Na een jaar weer in het zadel en dan ook nog een grote droom die uitkomt, samen starten met je geliefde. Aangezien 95% van mijn leven uit paarden bestaat is het onmogelijk samen te zijn met iemand die niet om paarden geeft. Dat werkt gewoon niet
. DUs daar stonden we dan gezamenlijk. Heerlijk gevoel. Ik had er zin in. De hele week nerveus geweest maar nu liet ik me dit niet meer afnemen. DANK JE DEES VOOR DE PEPTALKS!!!!We startten samen met Edith. DIe wilde op onze tijd weg en dan zouden we wel zien hoe het daarna ging. We waren snel weg. Linksaf, rechtsaf en het bos in. Wat een route zeg. Schitterend gewoon. Ik had zo'n geweldig gevoel. De tranen in mijn ogen om gewoon weer heerlijk op mijn eigen maatje samen die rit te volbrengen. 'Damn, it felt so good to be in the field again'
. Na 2 km kwamen we Muriel en Karin alweer tegen. Te vroeg, we zijn doorgereden.Raak en Rek liepen echt als een trein. En voor zover ik het kon beoordelen Wers ook. We zijn bijna alles samen opgereden. Was supergezellig. We reden op een prima tempo van zo'n 14 km per uur gemiddeld waardoor we marge hadden om te compenseren. De paarden waren wel enigzins 'fris' om het zo maar te zeggen. Raak wilde steeds galopperen en Rekje wilde niet stappen.
Na het kootwijkerzand stonden daar onze grooms te wachten. Het ging super. We zijn niet gaan stappen in het zand want de paarden gaven zelf al aan draf fijner te vinden dus in een zo gelijkmatig tempo zijn we doorgegaan. Raak dronk super bij de groompost. Rek dronk niet zo geweldig maar hij zag er niet uit alsof hij het nodig had.
Doorgereden en net voor de p/a nog gegroomd en gemeten. Bij de p/a was het een zootje waardoor het allemaal erg lang duurde. Zonde van kostbare tijd als alles zo lekker loopt. Alles goed en dan weer verder. Ging wederom heerlijk. Wers leek nog wakkerder te zijn geworden en begon nog lekkerder te lopen. Was een lekker rondje. Mooi ook. Terug kwamen we de grooms tegen en heb ik een broodje uit handen gegrist (ging leuk zo rijdende
. En dat broodje heeft dit Faseltje ook helemaal, zij het met lange tanden, opgegeten. Ik heb ook erg goed gedronken voor mijn doen.Hoe heerlijk de rit ook verliep. Er kwam een eind aan. Enw el op zo'n 6 km voor de finish toen Maaraak een hoefschoen verloor. Hoe? Het is ons een raadsel want het was een achterschoen. Volledig afgescheurd. We waren erg tevreden tijdens trainingen maar nu toch (ook met gelpadjes) de wondjes weer open waren en dit met die schoen gebeurde. overigens waren er meerdere schoenen wat ingescheurd, waren we danig teleurgesteld. Dus besloten om toch maar weer op ijzers over te gaan. HOeft nog drie wedstrijden en dan gaan ze er direct af zodat ze de gehele winter zonder kunnen. HEel jammer maar even geen schoenen meer voor ons
.Enfin, dat konden we snel regelen en toen weer door. Maar de pech was nog niet voorbij. Op 3 km voor de finish gebeurde het. Maaraak struikelde en kon dit niet herstellen vanuit draf. Een stevige draf. We zijn ten val gekomen. Ik ben op mijn rug ter hoogte van de longen gevallen. End at kan ik nog voelen
. ALs ik diep adem voelt dat niet lekker. Maar niets onoverkomelijks. Mijn hand was beschadigd en mijn hoofd was niet helemaal helder meer. Opstappen lukte niet omdat ik even niet meer wist hoe dat ook weer moest. Toen kwam het weer terug, naar het bankje en opgestapt. Ik weiger deze wedstrijd op te geven. Hij was van mij . En aangezien Raak nog super liep en nergens last van had kon dat ook. Voorzichtig weer verder gegaan. Raak liep helemaal goed. Grooms op 2 km tegen gekomen en daarna naar de finish. wij moesten langs de finish van de klasse II waar we bijna tegengehouden werden. Edith is daar dus inderdaad tegengehouden en dat kostte haar minuten. Wij zijn doorgereden met de melding dat wij klasse I waren. Nou, wat gaan stappen maar Marek had daar niet zo'n zin in. Die wilde nog wel doorgaan. Bij de finish bleek dat al het gebeurde de paarden niet ind e kouwe kleren was gaan zitten. 66 voor Marek en 62 voor MAaraak. 10 minuten. Ach, wat maakte het nu nog uit. Na tien minuten was het 44 en 46 dus prima. Nakeuring was goed en de paarden goedgekeurd. We hadden de trip volbracht en ik was supertrots. Ik heb mezelf laten zien dat ik niet opgeef en dat ik doorzet. Samen hebben we de rit volbracht en naar tevredenheid. Uiteindelijk met nog een mooie tijd van 11.03 of zoiets.Hoefschoenen werkten dus helaas niet. En ik zit hier te balen achter mijn pc omdat ik, als ik niet gevallen was, eindelijk eens zonder naweeen een wedstrijd zou hebben volbracht. Na alle ellende van vorig jaar, de weerstand etc etc. Heb ik alles weer opgebouwd en krijg je dat. Desalnietteplus, we hebben hem volbracht en zonder problemen. Na de finish ben ik overigens wel minder goed geworden. De adrenaline was weg en de klap sloeg toe. Ik werd duizelig en draaierig. Ben gaan zitten terwijl Karin en Muriel de zorgen voor Maaraak overnamen. Heerlijk als je twee van die supergrooms hebt die aan een woord genoeg hebben. Karin heeft de nakeuring verzorgd zodat ik kon blijven zitten.
Nadien kwam de vorige eigenaresse van Marek nog langs. Die kwamen we op de p/a nog tegen wat mij alweer zowat tranen gaf. Zo leuk om haar weer even te zien. Ze vond dat Marek er super uitzag, wel met meer spieren maar ze was ontzettend blij dat hij bij ons terechtgekomen was. Heerlijk om te horen. We zijn ook supertrots en blij met onze knollies.
Nou, dat was dus ons verslag.
Muriel, Karin, hartelijk dank voor alle goede en perfecte zorgen. Wilma, jij ook bedankt dat je Maaraak nog hebt opgevangen bij de nakeuring. Het was een heerlijke rit.
Groetjes Hanifa en Evert-Jan
O ja, dat ging echt heftig dat broodje. Voorbereiding op Fasna he. Daar grissen ze gewoon in vol tempo water uit je handen 
