Geplaatst 
Donderdagavond verloor Retje nog even een ijzer in het bos. Het hing nog aan één nagel toen ik het ontdekte, en gelukkig kon ik vrijdag nog een hoefsmid bereid vinden om het er opnieuw onder te zetten. Dat was al één zorg minder, dit was niet de eerste keer dat ik last minute een hoefsmid moest laten komen... Afijn, tegen vijf uur 's middags met Maarten en Retje vertrokken naar Wittelte. Marco zou vanuit Utrecht komen met een auto vol DER-zooi (hesjes, klokken etc.). We kwamen ongeveer tegelijk aan in Wittelte, althans Marco nam de juiste route en wij sloegen te vroeg af, zodat we alvast de halve groomroute reden.
Ter plekke Retje van de trailer gehaald, even rondgewandeld en zijn stal opgezocht terwijl de mannen het tentje gingen opzetten. Onze buren bleken Mandy en Monica te zijn (met vriend/groom Ronald), leuk! Het was de bedoeling dat we nog even bij Maartens Haf zouden gaan kijken, maar ik vond het niet zo prettig om Retje alleen achter te laten, dus zijn we alleen maar even gaan eten en het bezoekje werd uitgesteld.
Vroeg naar bed en zaterdag vroeg weer op. Gelukkig geen uitgebroken paarden zoals in Lage Vuursche. Retje was ook al vroeg wakker en vanaf een uurtje of 7 begon de drukte voor zijn stal (die lag aan de monsterbaan), dus heb ik hem er maar uit gehaald en ben met hem gaan wandelen. HF bij voorkeuring was (waarschijnlijk mede daardoor) wat hoog (40), maar alles zag er goed uit en voor locomotie kreeg hij een A. Dus op naar de start.
Bij de start rustig weggestapt, een kilometertje of 2 gedraafd en toen ben ik rustig gaan galopperen. Veel gegaloppeerd, hier en daar gestapt, HF steeds rond de 120 en in stap snel zakkend naar rond de 68. Mijn streven was om de HF met dit warme weer niet te vaak over de 130 te laten gaan en dat is gelukt. Alleen op de zware stukken zat-ie er soms boven, maar hij herstelde steeds goed. Heb nergens met Ret hoeven vechten, af en toe even tegengehouden als hij te fanatiek werd maar verder heeft hij voor 90% op eigen benen gelopen in een heerlijk tempo met zijn oortjes er continu op. Gedurende de hele rit heb ik drie keer op mijn horloge gekeken: op 20 km, op 40 km en op de vetgate. Voor de rest heb ik puur op hartslagmeter en gevoel gereden, en dat beviel me prima.
Hele stukken heb ik in m'n eentje gereden, de laatste km voor de vetgate in een groepje van vier ernaast gelopen. Ret kwam de vetgate op met een HF van rond de 50, meteen maar aangeboden dus. Daar moesten we een Ridgway trot doen, met als resultaat 56 als beginwaarde (Retje maakte zich wat druk) en 52 als eindwaarde (afwijking mag 10% naar boven zijn, Ret zat dus zeker goed). Alleen dachten de vets dat ze rechtsvoor 'iets' aan hem zagen. Heb toen uitgelegd van het hoefijzer en dat zou volgens de vets best invloed kunnen hebben. Ik moest vijf minuten voor vertrek uit de vetgate voor een recheck (bleek niet de enige te zijn) en die was helemaal goed. Op voor de tweede helft, uiteraard wel met de nodige voorzichtigheid: ik zou stoppen als ik iets raars zou merken. Maar ook de tweede helft liep Ret als een zonnetje. De klasse 1-ruiters die richting P/A en finish wandelden vormden een goed excuus voor ons om af en toe even lekker rustig te stappen.
Uiteindelijk gefinisht in een rustig galopje met een HF van 76 en een paard dat nog wel een kilometertje of 20 door kon, ondanks de hitte. Jammer alleen dat hij weer zo slecht dronk, pas na 40 km ging er driekwart emmer in, maar dat is echt veel te weinig met dit weer. Wortels in het water gooien (hij vrat ze zo uit m'n hand) hielp ook niet, volgende keer maar proberen of hij bietenpulp wil eten, nat hooi eet hij gelukkig al wel, al is het met mate.
Nakeuring verliep goed: HF was 48 en voor locomotie een A (hoefde maar één keer voor te draven). De turgor en slijmvliezen waren echter net op het randje, wat ik al had verwacht. Baal er zelf ook flink van dat Ret zo moeilijk drinkt, maar goed, ook hier was het even niet anders. Gelukkig werd Ret over de gehele linie goedgekeurd en daarmee hadden we onze tweede klasse 2-wedstrijd met een goed resultaat afgesloten! Ik wist echter nog steeds niet wat onze gemiddelde snelheid was, volgens Maarten (die een berekening had gemaakt) zaten we dik over de 15 km/u. Van alle kanten hoorde ik dat we vast wel eerste zouden zijn, maar ik hield nog even een slag om de arm: Mandy en Geke bijvoorbeeld hadden ook erg goed gereden.
En toen kwam de uitslag en ja hoor... Mandy was tweede met haar Navy, en aangezien ik nog steeds niet was genoemd hield dat in dat wij dan wel eerste moesten zijn! Ik was uiteraard ontzettend trots op die gekke Ret, maar ik word altijd enorm verlegen van prijsuitreikingen en ben al helemaal niet gewend om eerste te worden, dus met een rooie kop kwam ik naar voren. Toen moest ik ook nog eens iets uitzoeken van de tafel (had ik nou toch maar Linda's advies opgevolgd om vóór de prijsuitreiking te kijken wat er lag
) en heb uiteindelijk gekozen voor een map met alle routes van de Veluwe Trail. Kreeg ook nog een petje met daarop in oranje borduursel het logo van de wedstrijd (leuk alternatief voor een oranje lintje!) en een zak voer van Equiral, en pas toen durfde ik trots te zijn: mijn beest had het 'm even goed geflikt daar in Wittelte! 
Als ik er zo op terugkijk, heb ik een heerlijke wedstrijd gehad: geen reis-stress 's morgens vroeg, een prachtige route (wat heb ik genoten!) die ook nog eens heel duidelijk was aangegeven, een net zo duidelijke groomroute, een rustige vetgate met veel ruimte om je paard te verzorgen (jammer dat we er maar zo kort waren) en vooral een paard dat er erg veel zin in had en super aanvoelde. Om de hitte leek hij weinig te geven, ik had er zelf ook weinig last van en zo reden we naar onze overwinning toe (overigens totaal niet gepland, het ging gewoon zo lekker dat ik hem maar heb laten lopen). Enige minpuntje was dus dat Ret zo slecht wilde drinken, hoop echt dat het een leerproces is en dat hij ooit nog eens het nut van een paar liters vocht gaat inzien, want ik heb geen zin om mijn paard hierop kapot te rijden.
Mijn antivlieg-gel (van Sectolin) werkte trouwens super, heb overigens maar weinig steekbeesten gezien, alleen op zo'n 3 km voor de vetgate. Inmiddels weet ik wel dat die gel in combinatie met zand een vreselijke zooi veroorzaakt op je paard. Ik had Retje lekker laten rollen in die zandbak bij de finish, maar daarna kreeg ik die koek er met geen mogelijkheid meer af! Dus voor diegenen die aan het eind van de dag een vieze afgetrainde Dravebier aan een touwtje hebben zien langskomen: nee, ik was niet te beroerd om m'n paard goed te verzorgen, ik kreeg het er gewoon niet meer af!
(gelukkig thuis onder de slang met wat shampoo wel).Tot slot nog even een hele dikke knuffel voor mijn beide grooms Maarten en Marco, die een super timing hadden en bij elke groompost ruim op tijd waren. Natuurlijk ook aan mijn zusje voor het lenen van haar superknol, zij was op vakantie en kon er dus niet bij zijn. En tenslotte mijn publiek, bestaande uit Fasel en EJ (die mij wel hebben zien finishen) en Paul en Nienke (die net te laat waren
). Volgende keer beter, vond het iig leuk dat jullie er waren! BTW als Retje een prijs had mogen uitzoeken, dan was het vast dat leuke kleine bruine minipaardje-met-Fjordenkapsel geworden dat daar als gezelschapspaardje rondliep. Ret was er iig hevig van onder de indruk!
)
) 
Die heeft zich nog even heerlijk tegoed gedaan aan de zandbak...en is thuis ook nog even onder de douche geweest 
