Vrijdagavond Bliksem naar Willemien gebracht (met wat oponthoud, beide koplampen werkten niet meer dus ANWB + Sigrid en ikzelf aan de klus) en het thuis nog iets te laat gemaakt met beide grooms: Moniek en Sigrid
Zaterdag vroeg op en richting wedstrijdterrein, Bliksem nog wat te eten gegeven, trailer verplaatst naar het grasveld en ondertussen gingen Moniek en Sigrid met Blik wandelen en de vetgate alvast inrichten. Daarna voorkeuring, half de voorbespreking meegeluisterd en opgezadeld. De hele ochtend was een klein beetje stressvol voor mij, dat houdt dan altijd weer op als ik er eenmaal opzit, nu ook
Blik was fit en had er zin in. Ik ook al zag ik wel wat op tegen de laatste 10km. 95km was toch weer een stapje verder dan de 86 van Wanroij en het geeft toch extra spanning dat we de 82km van Kootwijk niet hebben kunnen uitrijden. Was dus al even terug! Rustig gestart ivm het verplichte staptraject en toen bleek het pad nog dicht
Daarna konden we door en vertrok de rest eigenlijk al behoorlijk vlot. Aangezien ik rustig aan wilde beginnen meteen wat afstand gehouden en geprobeerd een lekker tempo te vinden. Blik was nl nogal aan het opgooien omdat hij heel graag met 20km/h wilde draven (kreeg nog de vraag of hij de hele weg zo vermoeiend liep 
) en daar had ik dus geen zin in.Dominique ging met Cortez ook voor rustig dus we werden al snel de hekkensluiters (nou ja openen moesten we ook zelf, behalve de 1e 2
). 1e lus liep Cortez vooral voorop. Bliksem kan nl op zich overal wel prima lopen en Cortez was achterop een stuk drukker. Die eerste lus vond ik al meteen dat het wel lange km waren, dat werd nog wat! En nog voor het einde van die 1e lus had ik al last van mijn linker enkel, 3x gezwikt. Toch de verkeerde schoenen (Ariats waren toch te weinig ondersteunend al lijken ze zo op de Steeds die ik normaal aan heb) en daarna door het aannemen van een andere houding kreeg ik rechts last van een rand van sok + chap die voor een beurse plek begonnen te zorgen. Nu al! Zo heb je normaal gesproken eigenlijk nooit ergens last van tijdens een wedstrijd en zo in de 1e lus al van beide benen 
Een fijn lichtpuntje was controlepost 2, daar een heerlijk stukje hartige taart gekregen, kwam precies op het goede moment 
1e vetgate, Blik kwam ondanks het verplichte stappen (oh wat heeft meneer daar toch weinig lol in
) rustig binnen. Blik zat toen ik afsteeg al onder de 60. Alleen jammer dat ik alsnog op 5 minuten pas aanbood omdat hij lomp deed en ik hem daarvoor corrigeerde waardoor hij weer even over de 60 schoot. Nou ja, aangeboden op 5 minuten met 54. Verder alles goed. Cortez was iets eerder aangeboden, maar Dominique wachtte even tot wij ook weg konden. We vertrokken dus weer samen.Dit rondje liep Blik vaker voorop. Er waren weinig groompunten en Bliksem vond niet dat hij zo lang kon wachten met drinken. Al snel zag ik hem loeren naar een plas en bij de volgende heb ik hem er midden in geparkeerd. En ja hoor, we begonnen aan de plaatselijke drooglegging, Cortez hielp mee. Heerlijk dat modderige water midden op een ruiterpad. Hij liever dan ik hihi! En daarna ook netjes weer bij het groompunt gedronken, ja je kunt die grooms natuurlijk niet voor niets laten sjouwen!
2e lus was misschien feitelijk wat langer, maar hij voelde korter dan de 1e (en ook weer laatste), zal aan de route liggen. Mijn enkel voelde ik eigenlijk alleen nog met het afstappen en opstijgen bij de hekken, druk erop was niét fijn! De plek op mijn rechterbeen was ook te overleven. En ik maar stug denken aan die ruiters in Florac die nu met de 160km bezig waren en het veel zwaarder hadden. Die moesten nog verder. Dus dan ik ook maar even doorbikkelen en niet klagen
Ik was al lang 'blij' dat ik niet de enige was die al sinds de 1e lus klachten had wat normaal niet zo is. Dominique had ook al wat pijntjes 
Ach, gedeelde smart is halve smart!2e vetgate meteen aangeboden na het afzadelen. 3 minuten was dat. Hrtslg 56 en een dikke A voor loco. Terug bij de spullen zag ik ineens dat Bliksem singelplekjes had, precies een kale plek waar het klittenbandje van de singel zat. Ik snap er niets van want daar heeft hij sinds Kootwijk in april geen last meer van gehad. Nu is hij ook sinds 2 weken weer met de wintervacht begonnen. Zou dat dan al zo snel zoveel schelen??? Nou goed, hartslagmeter eraf, zalf erop en singelbondje er omheen. Bij het opstappen liep hij wat kort weg, maar na een paar meter liep hij wel weer goed. Besloten dat als hij met aandraven ook kort zou lopen ik zou stoppen. Gelukkig bleek dit niet nodig, hij liep als een tierelier. We mochten 5 minuten eerder weg dan Cortez. Ik vertrok al wat later en ben langer blijven stappen. Haast had ik toch niet.
Bij het 1e hek kwam Cortez bij gedraafd en zijn we weer samen verder gereden. Bij dezelfde plas als in lus 2 zag ik Blik naar het water trekken en bij de volgende hem er weer midden in gezet
En ja hoor, slurp, slurp en dat ging maar door. Blik en Cortez vonden het wel prima daar in die plas. Zon, smaakvol water en een zacht briesje. This was life! Ondanks dat Dominique en ik het daar ook wel gezellig en ontspannend vonden zo toch maar doorgereden. We moesten nog een km of 28 Bij het groompunt dronk Bliksem weer braaf (deed hij elke keer) en ik kreeg nog een donut. Lekker zoet, alleen plakken daarna je vingers zo...En toen begon het zwoegen. De (vele) mensen op de hei en in het bos die onze paardjes zo mooi, leuk en aardig vonden gaven afleiding, de controleposten werden bedankt voor hun inzet, aanwezigheid en het wachten op ons en het feit dat we toch nog ruiters voor ons zagen hielden ons aan de gang. Bliksem had er in ieder geval nog heel wat meer zin in dan ik. We stapten nu toch wel veel en elke keer als we aandraafden vertrok hij met de oortjes strak naar voren met een km of 15p/u. Mijn bewondering voor zijn looplust en plezier in dit werk groeide met de kilometer, wat een bikkel. En dan zit je daar, je al helemaal voor te stellen dat je zo meteen huilend over de finish komt, of anders wel bij de nakeuring als we goed zouden worden gekeurd. Maar kom op Djilan dacht ik, zover zijn we nog niet. We moeten die finish eerst nog zien te halen!
De dames van cp 2 toegeroepen dat we er eindelijk waren en na onze 2e passage kreeg ik nog een stukje taart aangeboden, maar ik had echt even geen zin meer. Op naar het laatste stukje, het laatste hek, het bordje 2km voor de vetgate/finish, bordje 1km voor en toen de bocht om. Blik voelde nog zó fit dat ik hem toch even aanzette voor een galopje. No nuts, no glory! En toen waren we daar. En ja, dikke brok in mijn keel. We did it!
Op naar het terrein en Blik pakte onderweg al happen gras mee, hij had honger!! Dus lekker mee laten pakken, alleen maar goed. Bij de buitenbak geteld, hartslg 52. Paardje verzorgd, hij stond lekker te bunkeren. Daarna nakeuring, hartlg 48 en hij was goed! Zo blij, zo blij
En dan 2e worden, to finish is to win is dan ineens zo letterlijk.
Na het eten een weer helemaal wakkere en fitte Blik mee naar huis genomen, hij had alweer haast
Ik niet, mijn linkerenkel en beurse plek rechts gaven mij een zichtbare afwijking. Maar who cares. Vandaag doet de enkel nog zeer, maar mijn trots en liefde voor Bliksem zijn een goede pijnstiller...Bij deze ook een dank voor de organisatie, vrijwilligers, dierenartsen + studenten, vrolijke omstanders en natuurlijk mijn grooms Sigrid en Moniek!
