Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



annebe schreef:Kijk maar eens naar mensen die aparte kunsten kunnen op hun paard, die zie je ook vaak rechtop galoperen.
Je kunt je paard uiteraard niet meer terug rijden met je zit, maar nog wel met je benen.
Maar of het zo fijn is voor je paard en voor jezelf... betwijfel ik.
Maar wat en waar in je rug zit het?

Ibbel schreef:Je kunt zelfs 'lichtrijden' in galop. Je ziet het springruiters wel eens doen tussen de hindernissen, of bij het binnenrijden van de ring, juist om dan op hun zit het paard terug te rijden. Om de andere galopsprong even zitten en dan de volgende weer meeveren in verlichte zit. Het is een heel traag tempo in vergelijking met lichtrijden in draf, dus je zal misschien even moeten wennen/oefenen, maar werkt erg goed.
Enduranceruiters rijden inderdaad wel (vooral in Duitsland schijnt het 'in' te zijn) in zweefzit. Dat is iets anders dan verlichte zit, je brengt je bovenlichaam nl niet naar voren (te veel belasting op de voorhand), maar zweeft inderdaad letterlijk boven het zadel, steunend op de bovenbenen. De ruiters uit het Midden Oosten rijden vaak in galop juist helemaal achterover geleund.
Even off topic in feite, Mandyke: is er al gekeken naar of je de ziekte van Bechterew hebt? Dat ís nl een ontsteking van je heiligenbeen.

annebe schreef:Mandyke@ Ik geef les aan een wat oudere dame die ook snel last heeft van verkrampingen in haar onderrug en zij moet ook regelmatig naar de fysio o.d om het spul weer te laten ontspannen.
Met paardrijden ben ik haar bewust te laten worden van deze verkramping dmv wat oefeningen.
Zoals kwispelen in de verlichte zit, rug hol/bol maken en goed te blijven ademen naar deze tere plek.

), Juist doordat ze zo graag hard wil en haar rug wegdrukt, krijg ik haar niet gehouden als ik probeer door te zitten. Staand is dat geen probleem. Ik rijd overigens puur en alleen recreatief, dus nooit in een bak. En inderdaad dus met de knieen klemmen. Mandyke schreef:Ik heb pijnpunten van in mijn nek tot helemaal onderaan mijn rug, maar de pijn die ik het laatste half jaar heb ervaren heb ik nog nooit ergens anders in mijn lichaam gevoeld. Dus fibromyalgie, weet het niet, dan zou dat woord toch al eens gevallen moeten zijn door artsen de voorbij maanden.