Geplaatst: 07-06-09 08:22 Vrijdag avond hebben we alles ingepakt, de auto gecontroleert, alle banden gecontroleert en Cloud naar het kleine stukje gehaald. Vorige wedstrijden had hij na een lange trailerreis niet echt een geweldige turgor en darmgeluiden. Op het kleine landje kan hij kiezen: Gras of onbeperkt hooi. S'avonds nog een emmer lucerne en zaterdagochtend wat eerder naar stal om nog een emmer slobber met veel water en lucerne aan te bieden.
Voor springschoenen en drie-in-eenbeschermers om. Cloud staat vrij rustig, maar na 2 uur vind hij het genoeg en begint hij soms iets te hangen. Als we dan een bocht om moeten moet hij zich zelf herstellen en trapt daarbij wel eens op zijn voor hoeven. Omdat ik liever zo min mogelijk om hem had ik hem achter niet ingepakt.
Bij de rotondes een paar km voor de wedstrijdlocatie nam de cauffeur de bocht misschien net iets te krap terwijl we echt nog geen 20 km reden. We hoorden wel wat gestommel, maar dan was heel snel over, ook bewoog de trailer en auto niet echt meer dan normaal. Niks er achtergezocht. Plus dat ik toch niks had kunnen doen als ik daar de auto aan de kant zou laten zetten en ontdekkte wat ik anders op het terrein zou zien.
Nog even flink schrikken toen er twee auto's in puin voor de stoeterij lagen met politie erbij. Eenmaal op het terrein zou ik het deurtje open doen en zag een krasje op zijn hoofd. 'Ach jochie wat heb je nu weer gedaan?' Hij stond best te snuiven maar zag hem ook op rust staan. Dat klopt niet helemaal
Kijk nog eens goed en zie bloed op zijn achterbeen en de stang tussen zijn benen liggen. Cloud uitgeladen, die liever op drie benen stond. Maar zodra hij eenmaal liep ging het steeds beter en vlotter. Naar het hoofdterrein om een dierenarts er na te laten kijken. Been afgespoeld en hij was duidelijk te zien dat het oude litteken weer kapot was, daarboven zat ook nog een iets dieper wond en verder een stuk of 4 -5 wonden waar alleen de huid vanaf was.
De vet had geen pijnstillers/antibiotica bij zich en er werdt gebelt of dat gebracht kon worden. Ondertussen probeerde hij ook steeds vaker zijn andere been heel hoog op te tillen. En zagen we ook in eens een flinke mestvlek op zijn kont zitten. Daarvan ben ik 100% zeker dat die er niets was toen ik hem inlade.
Vermoeden is dat ook dat hij uitgegleden is op zijn kont, bij het opstaan de achterstang er uit heeft gekregen en die tussen zijn benen is beland.
Al met al hebben we tussen de 3 en 2,5 uur met hem rond gelopen en laten grazen. Hij stond eerst met zijn flanken opgetrokken, misschien van de pijn? Maar uiteindelijk trok dat weg en begon hij steeds beter te eten en te lopen. Wel te zien dat het stijf en pijnlijk was, maar geen behoefte meer om steeds een van de twee benen heel hoog op te trekken.
Erg frustrerend trouwens om klasse I ruiters te zien starten en even later te zien finishen. Uit eindelijk de pijnstiller en de AB in gespoten en beide benen in gepakt met mooi blauw verband om ze te beschermen. Nog AB voor thuis mee en op naar huis. Gelukkig stond hij vrij snel op de trailer. Cloud er voorgezet een beide kanten voor de zekerheid een van mijn grooms om te voorkomen dat hij aan de zijkant van de klep af zou lopen en we weer terug konden met nieuwe wonden. Ik zelf alvast de trailer in, Cloud staat even te denken en besluit dat hij toch liever het worteltje heeft wat hij altijd op de trailer krijgt en hij staat er ineens in.
Tot we bij Epe iets horen sissen, kijk achterom en zie dat mijn zadel van de achterbank afschuift en dacht dat daar het geluid vandaan kwam. Tot ik weer voor me kijk en er mensen naast ons gaan rijden en naar de auto gebaren. '&*(% het zal toch ook niet, pap zet de auto eens aan de kant' Loop om en zie de band plat zijn.
300 meter verder op stond een praatpaal. Vader heeft ondertussen geprobeert zo goed mogelijk auto en trailer in de berm te zetten. Doet die stomme praatpaal het niet. En laat het anwbpasje net in de andere auto zitten. Lang leve 1888 die mij met veel succeswensen met de anwb doorverbond. Eerst een poos in de wacht gehangen tot ik eindelijk aan te beurt was. En ze zouden zo snel mogelijk iemand sturen.
Ondertussen zag ik alles al voor me, hier het paard uit moeten laden... de auto die zo omhoog wordt gekrikt dat de trailer kanteld... Gelukkig waren ze met 15 minuten al bij ons en Cloud stond nog steeds braaf op de trailer. Wat een geluk trouwens dat onze reserveband achterop hangt, en dat we niet de hele ratteplan hoefde uit te laden om hem uit de achterbak te halen. Paard mocht braaf op de trailer blijven en de auto werdt vanuit het midden opgetilt zodat de trailer voor iets hoger stond dan achter, maar niet zou kunnen kantelen naar opzij. Cloud mooi door het raampje kijken waar al die herrie vandaan kwam maar raakte gelukkig niet in paniek.
Uiteindelijk, waren we dan thuis. Niet eens gereden en we zouden dan heen en terug samen tussen de 4 en 5 uur moeten rijden. En toch waren we om acht uur vertrokken en tegen zes uur thuis.
Thuis bleek dat Kleine Merlijn al iets minder verlatingsangst had en moest hem zelfs ophalen om naar het grote land te gaan ipv een gillende en drukke Kleine Merlijn die hyperdepieper is omdat we weer terug zijn.
Tips over de makkelijkste, fijnste en minder warmste beenbescherming is welkom. Ik hoef alleen geen kritiek op wat er gebeurt is. Voel me behoorlijk kl*te over wat er gebeurd is en dat mijn paard nu weer gewond is. Het arme ding.
Zou me afmelden bij het secrtariaat. 'Oh maar dat wisten we al.'
