Apple schreef:Ik heb een vraag aan Willem

.
Ik begrijp uit Willems verhaal dat hij altijd, maar dan ook altijd, in zn training de Endurancedoelen in het oog houdt. Dat betekent dus bijvoorbeeld helemaal nooit een stevige rengalop (als ik het goed begrepen heb).
Dan mijn vraag: is een paard zelf niet in staat om op een gegeven moment te beseffen wat de training is en wat het doel van de training is? Zodat het bijvoorbeeld buiten het seizoen mogelijk is om incidenteel een rengalop te trekken terwijl je paard gerust kan omschakelen als je weer echt aan het trainen gaat?
Of bijvoorbeeld buiten het seizoen dressuur of springwedstrijden te starten?
Mijn (beperkte, want met slechts 1 paard) ervaring is namelijk dat een paard heel goed in staat is om te begrijpen wat het doel is en waar je mee bezig bent en daar zn inzet/energie op aan te passen.
Dressuur is een vorm van gymnastiseren en ben ik alleen maar voor. Dat is even een hele andere training en belasting. Net zo met springen buiten het seizoen. ( binnen het seizoen hangt het een beetje af van het schema waarin je zit)
Nee, dan ben ik kennelijk onduidelelijk geweest als je het zo begrepen hebt. In een trainings advies
voor een paard die moeilijk te houden is en er telkens wil racen heb ik geschreven dat je met dat paard niet moet toegeven aan zijn drang totdat je het hem hebt afgeleerd.
Ik ga nu nog een stapje verder maar hier zit wel degelijk een risico in dat onervaren ruiters hun paard over de kling jagen. PAS OP;
DON'T TRY THIS AT HOME, als je jezelf of jou paard niet vertouwd; Een ( nieuw) paard dat race neigingen heeft zet ik op het strand in galop. Losse teugel. Gaat hij te hard zet ik hem richting het losse zand of zelfs het tegen het duin omhoog totdat hij zelf rustig wordten zijn hartslag weer rustiger. Zodra hij in een rustige galop zit ga ik geleidelijk naar het hardere zand. Alles aan losse teugel. Zodra hij te hard gaat weer richting het mulle zand. Ik let erop dat hij zich gaat 'overgeven' ( Join-up) Op het moment dat hij zich overgeeft
moet hij van mij doorgaan in galop en blijf ik proberen hem te ontspannen, belonen bij rustige ontspannen galop.
Kern van dit verhaal en van paarden die ervandoor gaan is autoriteit. Ik, ruiter bepaal en niet het paard. Als je eenmaal voldoende autoriteit hebt mag je best een rengalop doen. Dan kom je op of interval training en snelheidstraining en of en wanneer dat te doen maar dat is een andere discussie.
Overigens als je eenmaal voldoende autoriteit hebt kan je, zoals je zelf aangeeft, weer gaan vertrouwen op je paard en hem dus ook initiatieven laten nemen. Een initiatief van een paard zie ik als een voorstel; ik als ruiter bepaal dan nog altijd of ik het ermee eens ben of niet.
In mijn verslag heb ik mijn twijfel, het voorstel ( initiatief van het paard) en mijn fout omschreven. Waarom ik dan toch tevreden ben? Omdat ik er trots op ben dat Tempter ( en ik) zo'n progressie hebben doorgemaakt. Trots dat ik me van dit cruciale moment bewust ben, van de comminucatie met mijn paard, hij vertelde me dat het genoeg was, ik twijfelde, nu stelde hij dan voor om toch weer te gaan, ik tijfelde en liet de beslissing dus aan het paard, bewust van het tegenkomen van onze grens, bewust van mijn fout. Dit is
SPORT