Geplaatst Na enig wikken en wegen besloot ik voor deze klasse in te schrijven. In Floing (Fr) in mei heb ik ook T4 gestart, maar dat was toch vrij moeilijk en bracht de nodige stress mee. Nog 5 Nederlanders durfde het aan om het Nederlands Kapioenschap te rijden, en nog een heel aantal deden mee in een lagere klasse. Garantie voor een gezellig weekend in ieder geval!
Na 4,5 uur rijden in Courtil aangekomen heb ik snel het paddockje uitgezet zodat Cyclame haar benen kon strekken. Toen mijn tentje uitgegooid, iedereen gedag gezegd, en toen met Cyclame naar de veterinaire keuring. Alles oke, dus we mochten starten!
Even later kwam Karin aan, met een nare mededeling. Harry was een ijzer kwijt. Ze had de smid hier gebeld en die zou haar een nieuwe geven. Zaterdagochtend liep ze echter niet goed. Hoefzweer…. De smid heeft alles netjes schoongemaakt maar starten zit er dan natuurlijk niet in. Gelukkig kreeg zij een pony van daar aangeboden; Gary, een witte Highlandpony van circa 1.38m.
Zaterdagochtend 8.50u, de kaart intekenen. Ik had de route vrij snel overgenomen, en had tijd om nog wat kilometers uit te meten en de route even na te lopen om te kijken of alles klopt. Maar dan bedenk ik me ineens dat ik mijn tijd/afstand tabel ben vergeten, en schiet een beetje in de stress. Ik ben echt geen rekenwonder! Dus toen ik de maproom uit moest, eerst naar de parkeerweide om de auto te doorzoeken, maar zonder succes…. Karin heeft nog een klein extra tabelletje en die mag ik meenemen. Gelukkig maar!! Dus met wat vertraging van start, dus ik moest meteen aardig doorrijden.
Doordat we al een paar keer in Courtil gereden hadden, waren sommige plekken herkenbaar en dat geeft toch wel een zekerder gevoel als je in je eentje door de Ardennen struint en ook van de paden rijd. Ik heb een stuk fijner gereden dan in Floing, ik ben in Courtil niet in ‘paniek’ geweest omdat ik de weg kwijt was.
Je weet onderweg natuurlijk nooit of je elke controlepost gehad hebt, en welke snelheid je goed gereden hebt, dus het blijft spannend. ’s Avonds werd de tussenstand bekendgemaakt. Ze belandden bij de tweede plaats en ik was nog niet genoemd. Bij de tweede plaats werd mijn naam ook niet genoemd dus dat betekende…..EERSTE in de POR! De Nederlanders reageerden allemaal hartstikke leuk (bedankt!
)! Een Nederlandse die de Belgen en Duitser achter haar liet…. Het was niet te geloven Maar die plaats vasthouden was lastig, ik weet dat de MA (gangenproef) ons niet veel punten levert. En dat kwam ook uit, 0 punten. Na de lunch; parcours lopen voor de PTV (hindernissen) en eind van de middag was het dan zo ver. De eerste hindernissen, labyrinth, slalom, achterwaarts, was niet veel op aan te merken. Maar daar kwam hij, de dikke boomstam. En echt wel een behoorlijke! Drie weigeringen, dus verder naar de sloot. Hop, zo eroverheen! Bruggetje ook geen probleem. En door naar de waterbak, of zeg maar vijver. Cyclame stapte bijna zonder te aarzelen de vijver in, terwijl dat vorig jaar met geen mogelijkheid lukte. De T4 moest er finaal doorheen, wat neerkwam op 1 meter 10 diep! Ik hield dus slechts 30 centimeter boven water over… Met water in mijn schoenen en kroost aan mijn beugels op naar de volgende sloot en brug, die aan de hand moesten. Ook beiden geen probleem. Dan die hoge enge heg. Drie weigeringen….. Op naar de opsprong. Na 1 weigering klom ze er zo op. Waar die weigering nou voor nodig was?? De afsprong vind ze niet eng en hobbelt ze zo naar beneden. Als laatste aan de rechterkant opstijgen. Een paar pasjes verzet maar verder prima.
Lekker even rondgestapt (balend over die boomstam en heg…) om nadat de laatste deelnemer geweest is het parcours nog eens in de gaan. Een keer over de lage boomstam, geen probleem, toen naar de dikke. En ja hoor! Cyclame sprong er met gemak over heen. Dus hup, de sloot over en op naar de heg. Eerst even de lage en dan de hoge. En ook die zonder aarzeling. Waarom tijdens de wedstrijd dan niet? Toch die zenuwen die je onbewust toch meedraagt denk ik.
De prijsuitreiking was in het Frans, en alle medewerkers en deelnemers werden bedankt. Ik mocht naar voren komen; prijs voor beste POR in T4. Een mega beker! Later mocht ik weer naar voren voor een vierde plaats in het volledige klassement.
Daarna nog de uitreiking van het Nederlands Kampioenschap. En ja, ik had de eerste plaats vol kunnen houden!!! NEDERLANDS KAMPIOEN! Wie had het durven dromen?
Van de plaatselijke hoefsmid kreeg ik een prachtig kunstwerk; een hoefijzer, met daarop een windroos gemaakt van hoefnagels wat kan draaien. Een echte TREC prijs! Wauw!
Lotje overhandigde mij een prachtige deken met “Nederlands Kampioen 2007” erop en een groot rozet. Nogmaals kreeg ik een rozet voor beste Nederlander in de T4 POR en net als ieder een oranje rozet en ‘holland-sokken’ als aandenken aan dit eerste Nederlands Kampioenschap.
Naast alle prijzen, was het natuurlijk gewoon weer een fantastisch weekend met mega veel gezelligheid en saamhorigheid, heerlijk eten en de nodige drankjes.
Maandag ben ik teruggereden naar huis. Thuis aangekomen schrok ik van alle felicitaties per email en op de fora. Waar hadden zij dat vandaan??? En daar kwam de aap uit de mouw; Lotje had al een nieuwsbrief verstuurd en ook www.horses.nl had op de website en in de nieuwsbrief het ‘nieuwsitem” opgenomen.
Bedankt iedereen!
Arjanne & Cyclame
De afsprong (90cm) tijdends de PTV
De kampioenspony
deken, rozetten, beker, en kunstwerk van de smid:
PS: meer foto's volgen nog!
(maar ik wist het natuurlijk allang! 
)
