Geplaatst Nou daar gingen we dus heen. Ik met mijn Fjord Ilonka en Tonkie met haar IJslander Vaskur. Er waren nog drie Nederlanders daar die zich hadden in geschreven voor de 160 km. Wij stonden voor de 80 km in geschreven als 'try-out' voor volgend jaar.
Donderdag een date langs de A1 om zo samen naar het startpunt te rijden, door een file en een mooie D-tour hebben we er ruim 7,5 uur over gedaan. Arme paarden, lekker in de paddock waar de overige NL'ers al waren en ook een paar Zwitsers en een enkele Duitser.
Vrijdag de hele dag daar omdat om 00.00 de start was, samen met Mariska op Noble en Onno op Elan hebben we een uurtje gestapt. Daarna begon Onno Elan zooltjes onder te zetten en ik raakte wat in de stress. De bodem zou toch niet stenig zijn? Ik had de organisatie dat gevraagd en die zeiden van niet, maar door de hevige regenval was alles weg gespoeld en waren de paden nu bezaaid met puin...
Ai ai ai. Ilonk loopt zo verschrikkelijk gevoelig. Easyboots over de voor ijzers gepast dat paste gelukkig.
De voorkeuring was erg leuk met DA's die echt naar je paard kijken en die met je mee denken. Super gewoon. Ze keken en zeiden dingen die ik in 8 jaar endurance in NL nog nooit heb gehoord.
De DA adviseerde met klem Ilonk haar schoenen aan te trekken en dat advies heb ik dus opgevolgd.
De spullen klaar gezet en toen de trailer en veewagen naar het eindpunt gebracht.
Die voor ons dan voor de 160'ers was het halverewege.
Om een uur of 20.00 arriveerden Djilan en Louis, de grooms voor deze wel heel bizare rit.
Rond een uur of 23.15 begon het opzadelen omdat we om 23.40 klaar moesten staan van de organisatie. Het was stikke donker en met een zaklamp en soort van schijnwerpen zadelden we de paarden die het maar wat interresant vonden.
Opzadelen in het stikke donker
Daarna kwamen er mensen met fakkels en die leiden alle paarden naar de start 32 in totaal. Er werd een slok uit een fles sterke drank genomen om ons moed in te drinken. Spannend hoor, het was donker heel erg donker, de maan zat achter een dikke laag wolken. Maar het was droog. De route verlicht met breaklights die moeilijk te traceren waren op sommige stukken.
Wachten op het start signaal
Fakkels verlichten de start
00.00
De start en daar ging het, een stik donker bos in. In draf direct nog 32 paarden bij elkaar. Draven, vertrouwen op je paard dat duidelijk wel door heeft hoe het moet. Op de voorbespreking had iemand gezegt dat de helmlampen uit moetsten blijven omdat je meer ziet. Iedereen hield zich er aan en het was daardoor best goed te doen.
De ondergrond was zwaar, super de super zwaar. Stenen, puin, keien. Ik hoorde de paardenhoeven erover heen kletteren, ik was zo gelukkig dat ik de boots had aangedaan. Ilonk liep goed, soms wat gevoelig maar wat wil je. Na 12 km struikelde Vas en na een koprol lagen zowel Tonkie als Vas op de grond. Schrikken. Gelukkig viel het mee en na een noodreparatie konden we weer verder.
15 km. Een groompunt. Bizar allemaal auto's met de alarmlichten aan langs de weg. Paarden hadden wel dorst, even koelen en weer verder het donkere bos in. Even duurt het voor je ogen weer gewend zijn aan het donker.
25 km. Trot-by. Om de beurt in het licht van de koplampen voorbij draven, als je niets hoort is het goed. Vas en Ilonk liepen prima. Door rijden, het is donker heel erg donker.
Stenen, stenen, stenen. Zere voeten. Modder en plassen waar je naar van werd, weg zakken tot de kogels. Blij zijn dat je de ondergrond niet kan zien omdat je je er dan minder druk om kunt maken. Glijden door de modder op haar hoefschoenen, hopen dat ze niets verrekt.
38 km Vetgate 1. HF van 64 in 20 minuten maar direct bij binnenkomst werden we gemeten. Beiden waren goed, met zadel en dekens op voordraven in het licht van de koplampen. Prima 30 minuten pauze. Het is zo donker dat we maar niet afzadelen, de paarden eten super en zijn fit. Het is 03.30, wat bizar!
03.59. Daar gaan we weer een traject van 18 km, geen groompunten onderweg. Langzaam aan wordt het licht, ineens zie je de oren van je paard weer. Rustig door draven, de bodem werd wat beter. Ilonk en Vas zijn fit. Gapend op je paard, phoe toch wel laat inmiddels, of vroeg net hoe je het bekijkt.
56 km Vetgate 2. Weer de HF direct geteld, Ilonk zit op 68, zadel eraf, 60 goed. Vas was direct goed. Nu is het licht, zadel eraf, paarden eten super. Om 06.37 rijden we weer weg op voor de laatste 24 km.
Het is licht wat rijd dat gemakkelijk zeg! De paarden lopen goed. Vlak voor het einde halen we een Andalusier in of meer we rijden er verder mee op.
75 km. Louis en Djilan staan klaar met water en wortels. Dankbaar drinken de paarden en eten de wortels. De plassen onderweg hebben de dorst wel aardig kunnen lessen. De groompunten hier zijn zeldzaam. Ondanks dat de HF 64 moet zijn in 20 minuten op de finish besluiten we een km te stappen. Het meisje met de Anda blijft bij ons, gedrieen rijden we over de finish.
08.41. 12 minuten na de finish bieden we de de paarden aan. Ilonk en Vas zijn beiden goed, de Anda ook. Metabool staan ze er prima voor, morgen de nakeuring en de locomotie. Hulde aan de easyboot anders was ik na 15 km, eerste groompunt, eruit gestapt.
Ontbijt en de paarden in een paddock. Daarna op naar het 160km punt. Mariska is na wat nare glijders met Noble op de 80km gestopt en Susan besloot op 100km dat het genoeg was voor Daisy.
Even nazorgen op het 160km punt
Zo zagen de ijzers eruit na een nacht easyboots en stenen. Je kon de nopjes van de boots in de zool van de hoef zien staan. Als dat stenen waren geweest....
Na hard werken is het goed rusten.
Even geslapen en wat met de paarden gewandeld. Vas was super, Ilonk was een beetje stijfjes. De zware ondergrond met de vele stenen en de vele glijpartijen op haar easyboots hadden hun tol geheft.
Verder ging het super, enorme eetlust, attent en goed in haar vel.
Toen om een uur of 18.30 Onno in aantocht was verzamelde zich een grote groep mensen bij de finish. Wat een emotioneel moment, ik vond mijn waterige ogen maar stom. Todat ik om me heen keek en overal waterige traanoogjes zag. Ook dit is endurance! Meeleven met een ander.
Onno met Elan (19) samen met een Duitse gedeeld eerste op de 160 km!
In totaal kwamen er 8 mensen aan op het 160 km punt, de overige 8 waren op eerder punten (80 en 100) gestopt. Slapen.
De volgende ochten stappen met de paarden, Ilonk's stijfheid was een stuk beter, Vas was nog super. Op startnummer nakeuren, Ilonk liep wat stijf maar werd wel goedgekeurd, ze had er namelijk wel 80km en een zware, zware rit op zitten. Vas werd ook direct goedgekeurd en is de eerste Nederlandse IJslander die klasse III is gestart en is goedgekeurd! We reden met 10.71 km/uur en werden gedeeld 8e van de 12 mensen. Netjes dus!
Onno met Elan, Maris met Noble en Susan met Daisy waren ook goed. De NL'ers reden toch mooi 500 km op de Heidedistanz!
Er is NIEMAND afgekeurd en dat is natuurlijk helemaal super, er is heel verstandig gereden en daar mag iedereen trots op zijn!
Nederlandse delegatie min 4 grooms.
Na een rit van 5 uur met de trailer waren we weer thuis op zondagavond om 18.30. Wat een bizar weekend. Het allermooiste was dat Ilonk toen ik haar in de wei zette in draf vertrok en een prachtige draf zonder ook maar een spoortje stijfheid liet zien. En dat na 5 uur op de trailer!
Beetje lang maar dat was het weekend ook.
) 
