Geplaatst Gisteren was ik jarig en heel toevallig mijn stoere halfbroer Brandur ook. Onze baas had besloten dat we als verjaardagsfeestje een leuke dagtocht gingen maken in de omgeving van Zelhem.
Vrijdags al zijn we erheen gegaan, zodat we niet ook nog op de dag zelf 2x op de vrachtwagen hoefden te staan. Wat mij betreft had het niet zo gehoeven, want er was een gigantische herrie `s nachts van een lading voederbieten en Brandur was zich alvast aan het warmlopen voor zaterdag. Ik had geen moment rust.....
En toen was het ochtend. Langzaam maar zeker kwamen er meer soortgenoten. Wat leuk dat die allemaal op ons feestje kwamen zeg!
Jammer alleen dat we ze onderweg niet zoveel zijn tegengekomen. Maar goed, even later kwam Djilan ook. Die mocht vandaag weer met me meeliften. Best aardig en gezellig mens, al kletst ze wel veel 
Leukste was dat ze slingers mee had genomen en cadeautjes. Voor Brandur en mij van die lekkere brokjes en voor Tonkie een plat iets waar iets in het Engels op stond. Nou ken ik wel Nederlands en een woordje IJslands, maar geen Engels. Geloof dat het was: Endurance horses last longer
Oja, voordat Djilan kwam ging er al een groep zonder ons weg. Vooral Brandur vond dat niet aardig geloof ik. Hij vond dat we in de steek gelaten werden en wilde mee. Ik had nog niet zo'n haast. En er liepen nog meer paarden rond, dus het feestje moest vast gezellig worden.
Nadat Djilan gearriveerd was vertrok er echter nog een groep, nu vond ik het ook wel een beetje vervelend worden, ik wilde eigenlijk ook wel al mee!
Toen kwam die vervelende keuring. Zitten ze in je te prikken enzo. Daarna moest ik weer wegdraven van mijn broer, wat ik niet leuk vindt. Maar vandaag wilde ik wel met Djilan draven, dus deed ik het maar. Ik liet mijn prachtige drafje zien en toen waren Djilan en de baas niet eens blij. Ik bleek een B te hebben. Nou, dat staat dan toch vast voor Best wel goed? Ik had in ieder geval nergens last van...
Hèhè, daar kwamen de zadels in beeld! Yes, wij mochten nu ook vast snel
ofl: En inderdaad, die rare wijde hesjes gingen weer aan (wist niet dat ook op verjaardagsfeestjes zo hoorde) en we werden opgezadeld. Brandur was nog steeds ongeduldig en ik wilde hem niet alleen laten. Tonkie en Djilan moesten maar achter ons aanlopen vonden we.
En joepie, toen mochten we weg! Maar wat een teleurstelling! Helemaal alleen met ons 2tjes
Nou ja, dan maar kijken of we die groep voor ons in konden halen. Dat vonden onze meelifters geloof ik niet zo'n goed idee, want we werden steeds op de rem gezet....Al snel kwamen we mensen tegen bij een auto. Ik kende de mensen niet, maar ze hadden wel water en daar hadden we wel zin in. `s Nachts hadden we niet zo'n dorst gehad, maar nu wel. De baas was geloof ik blij, want dit was de eerste keer dat we al meteen dronken.
Het was een mooie rit, vooral die heuveltjes in het bos waren wel grappig. dan kun je leuk een paar passen galop doen en dan in een super telgang weer naar beneden. Djilan vond me wel grappig geloof ik, want die moest steeds lachen
Alleen al die mensen in de bosjes! Rare lui hoor 
Bij de picknick tussendoor kregen we heerlijk te eten! We moesten wel eerst weer zo'n prik en renkeuring door. Met prikken bleek ik wel gezond, maar met het rennen moest ik weer van mijn broer weg. Ze snappen maar niet dat Brandur niet zonder me kan
Ik werd er zenuwachtig van en liet een prachtige telgang zien en op de terugweg een snelle draf. Toen moest ik nog een keer weg, zijn ze nou helemaal betoeterd! Ok, paar pasjes draf en daarna nog wat telgang. Die heb ik tenslotte ook. Maar weer waren ze niet blij. De vrouw met het papiertje gaf als commentaar: we doen maar weer een B. Nou, weer een Best wel goed. Is toch mooi 
Nog wat meer eten en weg gingen we weer. Eigenlijk had ik nog wel meer eten gewild, maar dat kon blijkbaar niet. Met goede moed vertrokken we toen weer. Ik had gezien dat we nog steeds achter lagen op de groep die voor ons vertrokken was, dus ik vond minstens dat we de verloren tijd van de picknick moesten gaan inhalen. En wéér mocht het niet!!
Nou ja, Brandur was bij me en onderweg kwamen we ook nog wel een paar anderen tegen. Maar de meesten vond ik veel te groot, dus ik bleef dan maar dicht bij Brandur om hem te beschermen.
1x was ik te laat. We werden door 2 schimmels ingehaald en de achterste (met nummer 108) haalde met 2 benen opzij uit naar onze baas. Het scheelde niet veel. Wat een onaardig paard zeg
En mijn baas was ook niet blij, want de meelifter van die schimmel zei niet eens sorry! Die nodigen we volgende keer dus maar niet meer uit 
Het laatste stuk van de route was wel een stuk saaier dan het eerste stuk. Ik was blij dat Brandur bij me was om me gezelschap te houden. Ineens zagen we iemand met een ander kleur hesje aan. Die vroegen we mee te rijden en dat werd een heel leuk trio. Net de Drie Musketiers volgens Djilan. En we bleken ook nog eens alle 3 jarig te zijn op de zelfde dag!! Dat was nog eens grappig!
Tot ongeveer een km of 4 voordat we weer bij de vrachtwagen terug zouden zijn haakte het andere jarige paard weer af en waren we weer met ons 4-tjes. Brandur was toch al erg moe, maar ik had er best nog zin in. Plots lag daar een groen grasveld voor ons en we wisten dat we er bijna waren. Een laatste soort van eindsprint in draf en toen moesten we ineens stoppen. Maar ik zag de vrachtwagen helemaal nog niet
Weer iets kouds in mijn zij en toen mochten we weer verder. Jippie!! Eten!!! Want ik had wel erge trek weer, die picknick was echt te kort.
Nee hè, weer een prik en renkeuring
Nou ja, met prikken bleek ik weer gezond (had ik ze ook kunnen zeggen 
), maar met rennen vond ik het weer gemeen dat ik van Brandur weg moest. Nou ja, maar weer een beste telgang van die man af en in een prachtige draf terug. Djilan wilde eerst de kaart met mijn gezondheid niet afgeven bij het rennen, want ze wilde dat de die man blind ging keuren. Maar dan kan hij toch helemaal niets zien? Dat begreep Djilan ook wel en gaf de kaart toch maar, zij het met enige tegenzin.... En weer een B van Best wel goed. Dat moet het wel zijn, want beter dan dat kan ik niet lopen hoor.Nou goed, de baas en Djilan waren daar niet zo blij mee, maar met de rest blijkbaar wel. Djilan gaf me een flinke knuffel en van de baas mocht ik snoepjes uit de zak die we van Djilan haden gekregen. Brandur was best moe geloof ik, dus ik heb maar naast hem de wacht gehouden tot we naar huis gingen.
Oja, een hele leuke verjaardag gehad trouwens, alleen de ezels en reetjes waren echt dooooooooodeng
Wie verzint het nou om die langs een verjaardagstocht te laten lopen en staan? Iedereen weet toch dat die je aan kunnen vallen?Deze bedoel ik, maar we hebben er nog 2 gezien!
Iedereen bedankt die ons feestje mogelijk heeft gemaakt en misschien tot volgend jaar!!!!!!!
Vaskur
), eigenlijk wilde ik dat ze bij de vetgate zijn kaart niet zouden zien, maar ook met die info gaven ze hem toe een A
. Die had je mee moeten nemen voor mij 
