Geplaatst Nou, dan hier toch maar een verslag (zoveel Bokkers die meededen, niemand die even een verslagje neergooit..) van Endurance Kootwijkerbroek, gisteren.
Pffff, wat was het vroeg
6 uur was ik al aangekleed, en om half 8 waren we bij Navy. Even gauw alle spullen de achterbak ingegooid, wat voer gepakt en Navy een zomerdekentje opgedaan (trailer=eng, eng=opfokken, opfokken=zweten). En tsja.. Toen begon de crime weer.. Navy moest de trailer in 
Dus wij liepen op de trailer af, een stapje, twee stapjes, drie stapjes.. NEE ENG! Binnen 2 sp¨rongen waren we 8 meter van de trailer verwijderd. Meteen zakte alle moed me in de schoenen.. Dit kon nog wel eens lang duren.. Dus rustig opnieuw aangelopen, toe maar Navy, het stelt niks voor.. En inderdaad! Ze liep er zo in! In 2 pogingen!! Het had voor mijn part de hele dag door kunnen sneeuwen, mijn humeur kon niet meer stuk.Dus op weg. Heerlijk i de buurt,binnen 25 minuutjes waren we er al. Omdat we door alle meevallertjes zo vroeg waren hadden we lekker de tijd om te kletsen en wat te drinken, voor we naar de voorkeuring zouden gaan. Naast ons stonden Muriël (die ik ken van de mailinglist) en Hanifa met haar vriend, en uiteraard Maraak. Wat een gigantisch prachtbeest is dat! Hanifa zelf was geloof ik even weg, en ik waagde stiekem een kijkje in de trailer.. Geweldig! Ik was zo jaloers
Toen op weg naar de voorkeuring. Alles in orde, we mochten dus starten. Het was amper kwart voor 9, en de voorbespreking begon pas rond negenen, dus even het terrein over gelopen en natuurlijk weer veel gekletst
Om 9 uur naar de voorbespreking, en daarna begon het wachten op de start.. Van die tijd even gebruik gemaakt om te ETEN, jawel, het is me gelukt! Verder gepoetst, en me vooral mentaal voorbereid, want zenuwachtig was ik he-le-maaaaaal niet hoor 
Nou, zadel erop, hartslagmeter, hoofdstel, helm op.. en richting start
Natuurlijk erg vroeg, dus mevrouw moest even geduld hebben, en jaaa, als je bijna je benen mag strekken is dat dus het laatste wat je hebt.. Navy was dus gigantisch onrustig, schrapen, lopen, achterwaarts, huppelen.. Eindelijk was het zover: "Nog 15 seconden!.. Nogt 10!" Dus nam ik mijn teugels aan, en drijf Navy rustig weg.. NIET DUS. Een hele serie steigeringen en sprongen wa shet resultaat. Om geen hele uren te verliezen ben ik er even naast gelopen, vlak voor de startstreep er weer opgeklommen, en uiteindelijk toch weg gegaan. 
Het weer was super, en Navy nog meer. Heerlijk voorwaarts, maar toch goed te houden. In een pittige draf hebben we de eerste 15 km van de rit afgelegd. We wisten dat we door de nieuwe reglementen veel te snel zouden gaan (max. 13 km/u), maar goed, had ik haar te veel ingehouden was het op de P/A een en al gedribbel geweest.. Na een kleine 15 kwam de zandverstuiving. We waren gewaarschuwd dat die zo gigantisch mul was.. Inderdaad, erg pittig. Toch goed doorheen gekomen. Vlak na die zandverstuiving was een groompost, maar helaas hadden mijn grooms die niet gevonden
Op 2 km voor de P/A zijn we gaan stappen. Hartslag zakte erg goed, ik was ervan overtuigd dat die netjes laag zou zijn. Tot we ongeveer 100 meter voor de P/A een gezin inclusief bolderkar (of hoe heet zo´n ding? Een karretje op wielen met een trekstok eraan 
) die erg kraakte. Hoppaaa, daar ging de hartslaf van 64 (voor een stap is dat gigantisch laag! Over het algemeen komen ze niet onder de 75) naar 82. Gelukkig toch nog goed, een hartslag van 54, en we konden dus meteen door.De laatste 17 km wat rustiger aan gedaan, om niet al te ver boven het tempo te zitten. Lekker gestapt, lekker gedraaft en wat gelopjes tussendoor. Het ging zo heerlijk, ze liep echt heerlijk soepel, en bleef enthousiast en vol energie. Weer gaan stappen op 2 km voor de finish, we hadden toen nog 24 minuten. Moest lukken, om niet te snel binnen te komen. Ze was kurkdroog gebleven vanaf de P/A, en d´r hartslag was ook nu weer erg laag. 1 minuut te vroeg finishte we, hartslag gemeten.. Nee, zo laag kon niet, nog een keer gemeten.. Het was toch echt zo! Een hartslag van 38!!!!! b/pm!!! Wat was ik trots, stond met mijn mond vol tanden..
Bij de nakeuring was ook alles 100% in orde, ze stond er nog lekker fris bij, en de D/A zei tijdens het voordraven ook dat ze makkelijk nog een 35er kon lopen
"even" opde prijsuitreiking gewacht (het was rond 2e,e prijsuitreiking begin om 6 uur
), wat erg gezelligwas. Veelgekletst met Geke en haar man, Muriël en al die andere gezellige mensen.Karin kwam ikpas ij de prijsuitreiking tegen. Ook zij was te snel gegaan, maar had er net zo´n goed gevoel over gehad als ik. Fantastisch dus!
Uiteindelijk zijn we geëindigd als 3e.
Helaas geen foto´s, mijn vader had een nieuwe digitale videocamera die hij erg graag wou uitproberen (tot grote ergenis van mijn moeder en mij..
).. Ik heb een gigantisch goed gevoel over Navy, een superstart van het seizoen! Nu nog even kijken wanneer we klasse 2 gaan starten, want die 13 km/u is voor een Draver gewoon erg moeilijk te doen.
Groetjes Mandy
ik zei toch dat t goed zou gaan 
Wanneer ga jij nou eens mee doen met Albertje?? 
