Mijn zit, de houding van mijn hoofd/nek en de houding van mijn handen/armen verdienen geen schoonheidsprijs. Valt me wel op dat mijn paard bijna altijd zijn oren naar mij gericht heeft. Echt heel attent op de ruiter.
Ik heb af en toe les van een “Engelse” ruiter, na jaren geen les te hebben gehad. Geen overbodige luxe dus. Want mijn houding ziet er nogal eens spastisch uit, terwijl mijn paard hartstikke braaf is en ik voor mijn gevoel ontspannen en rechtop zit. Not!


































