Geplaatst 30 juni hebben ik en mijn pony ons eerste Nederlandse kampioenschap ooit gelopen.
Hier hebben wij tweemaal een zilveren medaille en dus een tweede plaats gehaald.
Ik zal een korte uitleg geven van wat we doen. Tess is uiteraard te klein om onder het zadel mee te doen. Gelukkig zijn er twee onderdelen die wij wel kunnen starten.
De eerste is Showmanship at Halter. Hierin krijg je een korte pattern (proef) die je aan de hand moet afleggen. Het doel is om te leren je paard het best te kunnen showen in de Halter klassen (bekend bij de quarter en paint stamboeken). In onze pattern moesten we het volgende laten zien:
-walk
-jog
-stop vanuit jog
-twee keer een volledige turn (hierin laat je het pivotbeen staan)
-een jury inspectie, waarbij een jurylid een rondje om je paard heen loopt
-back up
De showmanship draait dus om hoe jij je paard presenteert, uiteraard dient je paard hiervoor gewillig mee te lopen, en voor de uitvoering van de manoeuvres wordt je beoordeeld (bijvoorbeeld of je paard netjes vierkant staat, en het pivotbeen in de turn laat staan).
Het tweede is de in hand trail.
Hier wordt een parcours neergelegd die een "trail" dus buitenrit moet nabootsen. We hebben bijvoorbeeld een vierkant om in stil te staan, een backup tussen balken, een hek die we moeten openen en sluiten, (draf) balken, pionnen om omheen te draven, en de sidepass over een balk (zijwaarts over de balk). Het doel is om aan te tonen dat je paard gewillig alle obstakels te lijf gaat en dit rustig en gecontroleerd doet.
We vertrokken woensdag middag om 14 uur richting Someren, met de vrachtwagen een rit van zo'n 2 uur. Gelukkig stond tess niet alleen, maar met de pony van een stalgenoot.
Dit was de eerste keer dat Tess voor een wedstrijd naar onbekend terrein ging, dus het was nog spannend hoe ze het zou vinden.
Aangekomen mocht ze lekker in een grote stal staan, en een nachtje uitrusten. De volgende ochtend ging vroeg het alarm, want we waren de allereerste start om 09:00 uur. Dit betekende om 06:45 uur voeren, kijken of ze nog gewassen moest worden, en invlechten.
Daarna werd het tijd voor het warmlopen. Tess was ontzettend stoer, en deed alles wat er gevraagd werd. Dit gaf hoop voor de wedstrijd, omdat ze dan waarschijnlijk gehoorzaam de proef door zou komen.
Tess in de inrijbak:
Eenmaal omgeroepen liep ik de ring in, en ik heb mijn hart nog nooit zo hard horen en voelen kloppen. Het voelde alsof we er nog helemaal niet klaar voor waren, nog geen jaar bezig met het western, en al een NK lopen.
Toen kwam het erop aan, knikken naar de jury en beginnen maar. Tess verbaasde me (en ook weer niet, want die pony is haar gewicht in goud waard), zo braaf en werkwillig. Ze deed bijna alles perfect, met een kleine verstijving bij de juryinspectie na. Dat is niet gek, vierkant staan als naast je een bom van zenuwen bezig is zal vast niet makkelijk zijn. Terug naar de eind pion en afknikken. Nadat ik klaar was moesten de andere deelnemers hun proef lopen, en kon ik kijken naar alle fantastische deelnames. Opeens de angst dat ik de backup was vergeten en niet geplaatst zou zijn. Mijn trainer had me gelukkig gerust gesteld dat ik wel degelijk mijn backup had gedaan en niet alweer off pattern was gelopen zoals een paar wedstrijden terug. Toen was het tijd voor de prijsuitreiking. Ik had nooit gedacht dat ik en tess zilver zouden winnen, en ik denk dat mijn gezicht boekdelen spreekt. Wat was ik trots op mijn kleine meisje.
Nog een korte disclaimer, van mijn trainer mocht ik niet glimlachen tijdens het lopen van mijn proef, omdat deze jury graag een serieus gezicht wilt zien, dat vond hij professioneler, van binnen straalde ik even hard als op de prijsuitreiking foto
.In stap weg na de eerste pion:
Een turn na de jog:
Juryinspectie:
Weg wandelen na de juryinspectie:
Vierkant staan om af te groeten:
Prijsuitreiking van de showmanship, tess wou graag de lintjes opeten:
Nog nagenietend van onze prestatie was het tijd om me om te kleden voor de in hand trail. Denkende dat ik het niet een tweede keer zou halen ging ik met meer rust de ring in, omdat we al zo'n goede proef hadden gelopen, dat ik dit nog zo zou kunnen verpesten en het alsnog geslaagd zou vinden.
We starten weer bij de pion, en vertrekken naar het vierkant. Voor het eerst met boompjes omringt moesten we daar 5 seconden in stilstaan. Het was nog even spannend of tess de boompjes zou willen eten, maar ze bleef gelukkig rustig staan. Uit het vierkant moesten we doorjoggen naar de backup. Die deed ze wat scheef maar wel netjes. Uit de backup door naar het hek, waar weer hele smakelijke boompjes stonden waar tess voor een tweede keer vanaf wist te blijven.
Toen we het hek hadden getrotseerd moesten we door naar de drafbalken, het grootste obstakel voor mij en tess. De balken liggen op afstand van de drafpas van de gemiddelde quarter, en tess moest dus aardig vaart maken om ze te redden. Vaak genoeg hebben we bijna onze nek gebroken op wedstrijd over de balken, maar deze dag heeft ze ze allemaal tik vrij overwonnen. Door naar het een na laatste gedeelte, de draf om de pionnen, voor tess appeltje eitje omdat ze zo klein is red ze dit makkelijk. Afsluitend met de sidepass, die deed ze ook weer voortreffelijk. Afgegroet naar de jury en weer wachten en anderen aanmoedigen. Na de laatste start is geweest kwam de prijsuitreiking. Ik heb een aantal hele goede deelnemers gezien, dus toen we voor de tweede keer een zilveren medaille had gewonnen kon ik het bijna niet geloven.
Het vierkant:
Tussen de balken moeten we achteruit:
Het hek:
De balken joggen:
En tot slot de sidepass:
Deze kleine pony heeft me in een jaar zo vaak versteld laten staan, maar nog nooit ben ik zo trots geweest. Een kleintje tegen allemaal grote paarden, en alsnog een tweede plaats.
Uiteraard heeft tess haar gewicht in koekjes en knuffels ontvangen na afloop. Als enige kleine pony op het hele NK heeft ze bewezen dat de maat van je paard niet uitmaakt, zolang er met plezier en motivatie getraind wordt.
De daaropvolgende dagen heeft tess vrij gehad terwijl ze in Someren verbleef zodat ik mijn stalgenoten kon helpen en aanmoedigen.
Na de terugreis op zondag was tess erg moe, dus ze heeft nu lekker een rustig weekje met alleen leuke dingen op de planning.
De aankomende tijd blijven tess en ik nog even buiten onze schoenen lopen, en hangen de lintjes en mijn medailles boven mijn bed
En tess met haar gewonnen lintjes
Als jullie het hele verhaal hebben gelezen, bedankt
