Vandaag was het dan zo ver. Springzadel of dressuurzadel? Ik had besloten het springzadel er maar op te leggen. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar ik zit dan iets korter met de beugels en kan daarmee misschien wel meer als het nodig is. Ik had mijn westernhoofdstellenmeuk bij me, maar eigenlijk stond voor mij al vast dat ik op het 'M2' bitje (een western Dtrens van sweet iron waar ik altijd wedstrijden mee reed) zou gaan rijden met mijn 1 keer gebruikte show hoofdstel wat ik uit Florida had meegenomen. Mijn andere westernhoofdstel heb ik vaker gebruikt en ergens vind ik de Billy Allen ook een fijn bit. Het 3e hoofdstel is mijn western sidepull. Omdat mijn paard nooit met een bitstukje gereden is werd er gezegd hou die er maar af, het maakt voor nu niet zo veel uit. Prima. Hoofdstel om en ik er op.
En ja, ik stap de bak in, ineens een enorme knal. Paard schoot even weg (is normaal bomproof). Ja hoor, het is weer zo ver: jagers, en die waren EXACT naast de bak aan het jagen. Goed, ik leg uit dat het gewoon jagers zijn, dat die er vaker zitten, maar slechts zelden in het weiland naast de bak, wel eens achter de bomenrij, en ook wel eens 100m verderop, maar exact er naast gebeurt gelukkig maar een paar keer per jaar. Uiteraard nu. Dus in plaats van een niet zo voorwaarts paard had ik er nu eentje die bedacht dat stappen heel erg voorwaarts moest en er wat hoeken eng waren en bij schieten schoot ze een beetje weg. Ik zo van als ze blijven jagen, dan zit er niets anders op dan maar draven, dan schrikt ze straks niet meer en kunnen we werken. Maar gelukkig werden na een paar schoten de honden weer in de auto gedaan en reden ze weg. RUST.
Ik ben begonnen met laten zien wat er gebeurt als ik de teugels oppak. Mijn paard vertraagt, wil eigenlijk niet direct nageven en als ze het wel doet, dan is het tempo er uit en reageert ze slecht op het been. Dus ik heb gezegd van ik wil daarom lang beginnen en later komt ze dan wel, waarschijnlijk niet Z rond, maar wel ontspannen. Dus we gingen op de volte werken aan lengtebuiging, geen hals in de krul, maar het lijf buigen en reageren op het binnenbeen. Wel met zweep, want tja, er zit gewoon werk aan. Het duurde niet lang, of mijn paard begon ook na te geven. Heerlijk. Omdat ik mijn hand ver van de hals moest houden werd er gezegd laat de teugelbrug maar even los, dan ben je vrijer met de hand en er komt niets op de grond bij zo'n paard.
Veel van hand veranderen gedaan (doe ik altijd, een instructeur hoeft tegen mij nooit te zeggen van hand veranderen), en na een poosje kon ik haar van stelling omzetten zonder dat ze omhoog kwam.
1 keer liet ik per ongeluk met het verkorten van de teugel een teugel los. Oeps, dus paard stil, teugel weer opgevist, en weer verder.
Aan het einde nog even de galop gedaan. Mijn paard kan best wel kort galopperen als ze net niet helemaal zich geeft. Maar vandaag liep ze heerlijk. Nageeflijk, absoluut, recht (met lengtebuiging), en een goede sprong van achteren. Niet in de Engelse houding, maar ik weet dat ze dit een fijnere houding vindt. Dus ik had een vrolijk paard wat best wel wilde werken, natuurlijk af en toe door het binnenbeen valt, maar in 1 keer kun je niet direct alles goed verwachten.
Zelf heb ik last van mijn rechter heup, van het werken en ik denk dat ik morgen ook wel spierpijn heb in de armen van de hand van de hals houden. Paard zal ook wel spierpijn hebben, want er is echt gewerkt. Veel overgangen, veel 8tjes, maar het ging echt lekker.
Veel foto's zijn er niet, dit zijn de enige. Helaas niet van de linkergalop. Dat is de fijnste kant. Dus jullie zien de moeilijke stukken.
Ik ga nu proberen er wat aan te werken en dan met een paar weken maar een vervolg.
Mel, mijn stoere OTTB
Is inderdaad een wat korter gebouwd paard, wel krachtig, eigenlijk een puur springpaard.
