Femke_Tweety schreef:3, en met stip.
Daarbij zie je pas op het tweede gezicht dat je vader in een rolstoel zit. Ik vind hem er hier heel mooi als "mens" en als individu uitkomen, in plaats van als "gehandicapte".
Sterker nog, als je het plaatje zou "snijden" onder je vaders arm, zie je het helemaal niet.
Op zich vind ik het wel mooi dat je het kunt zien, het maakt tenslotte deel uit van het leven. Maar dus pas op het tweede gezicht.
Eerst als mens, dan pas als iemand die daarnaast in een rolstoel zit.
Buiten dat vind ik de gezichtsuitdrukking van zowel je paard als je vader daar erg mooi.
Ik hoop dat ik het zo duidelijk omschreven heb. Het is lastig op te schrijven wat ik precies bedoel maar ik geloof dat het zo redelijk duidelijk is.
Ik snap wat je bedoelt hoor!
Zo kijken wij er ook tegen aan, maar vaak zien anderen het niet zo. Maar dat maakt ons niet uit hoor! Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat als ik een nieuw persoon mee naar huis nam ze eerst met hun mond vol tanden stonden omdat ik het niet van tevoren had verteld, het is voor ons namelijk normaal. Wat jij beschrijft is ook precies wat ik het mooie vind aan die foto 
@ karenwrmdm: Jazeker! ik was ook heel erg blij dat de fotografe op het laatste moment nog kon komen, we hadden namelijk de avond ervoor om 00.00 afgesproken en ze kwam helemaal uit Tilburg! Echt top! Fosco op bokt heeft de foto's gemaakt