Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-04 08:16

Geplaatst: 08-10-04 08:16

Ik heb vanaf me 3e al met een eigen pony te maken...inmiddels heb ik al wat ponys bereden en ben al sinds 3 jaar overgestapt naar de paarden...afgelopen week is mijn dresuurpaardje verkocht,helaas maar ik heb wel een nieuwe weer gelukkig

opsich kan ik me wel iets bij voorstellen hoor,wat je bedoelt!! het is gewoon jammer dat er zulke personen zijn ,die zzzzzzzzzooooooooooooooooooo graag een pony/paard willlen,maarja dan gaan ze een keer uit...en dan gaat het vriendje ineens voor...tja zulke mensen heb je....

**Geplaatst**: 08-10-04 08:37

Geplaatst: 08-10-04 08:37

Ik heb mijn eerste pony gekregen toen ik 12 was (na een jaar op een leasepony gereden te hebben om te bewijzen dat ik echt wou) en op mijn 15e kreeg ik Odess. Ik moet eerlijk zeggen dat er perioden zijn geweest waarin ik ronduit weinig op Odess reed, maar ze heeft altijd thuis gestaan en is altijd verzorgt.

Het nadeel van een paard ergens anders zetten is meestal dat ze volledig worden verzorgd, dus dat je er zelf niets aan hoeft te doen. Daar ben ik niet zo voor. Het is toch jouw paard!

**Geplaatst**: 08-10-04 08:50

Geplaatst: 08-10-04 08:50

Karin schreef:
Fijn dat je er expliciet bij zet dat je dat persoonlijk denkt. Want veel mensen roepen heel stellig dat dat zo is: als je het zelf betaalt, waardeer je het veel meer. En ook dat is IMO niet zo zwart/wit.

Helemaal mee eens! Ik heb het ook nooit zelf betaald, ik mocht geeneens werken van mijn ouders voor ik van school af was, mijn vader zei altijd "je kunt je hele leven nog werken". Maar oh wat waardeerde ik het dat ik een pony had, zeker omdat we het thuis niet echt breed hadden.

En wat wás ik trots toen ik van mijn eerste zelf verdiende salaris eindelijk mijn pony zelf kon gaan betalen Lachen

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-04 09:19

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-04 09:19

Ponygekkie schreef:
Sommige kinderen/mensen gaan gewoon verkeerd met hun paarden om maar daar hoef je toch niet alle pubers voor te veroordelen?

Daarom schreef ik ook al: "Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik niet alle pubers over 1 kam scheer " Knipoog

**Geplaatst**: 08-10-04 09:24

Geplaatst: 08-10-04 09:24

He Mel, nu moet ik zeggen dat ik tegen ben. Maar ik was 12 toen ik Rasta kreeg! Maar dan was ik natuurlijk nog geen puber maar gewoon een kind Haha!

Het is nog niet eens erg als het kind een puber is maar dat de ouders er ook geen verstand van hebben en een paard of pony kopen als of ze een goudvis uit de dierenwinkel halen.

**Geplaatst**: 08-10-04 09:29

Geplaatst: 08-10-04 09:29

Odess schreef:
Het nadeel van een paard ergens anders zetten is meestal dat ze volledig worden verzorgd, dus dat je er zelf niets aan hoeft te doen. Daar ben ik niet zo voor. Het is toch jouw paard!

...en iedereen kan zo even een paard naast z'n huis zetten? Wij hebben daar in ieder geval geen ruimte voor. Lang niet iedereen heeft de keuze tussen thuis/pensionstal.

**Geplaatst**: 08-10-04 09:32

Geplaatst: 08-10-04 09:32

Ik ben zelf 15 (bijna 16) en heb sinds mijn 9e al een shetlander en vorig jaar heb ik een E-pony gekregen. Maar ik heb ze absoluut nooit verwaarloost. Mijn ouders zijn alleen maar blij dat ik er veel heenga zodat ik niet op straat ga hangen ofzow Verward

Op maneges zie ik vaak van die verwaande kinderen die daar met hun paard staan, volgens mij moeten sommige meer van hun ouders een pony dan dat ze het zelf willen.

**Geplaatst**: 08-10-04 09:37

Geplaatst: 08-10-04 09:37

Carolien007 schreef:
ik heb annebel ook gelregen toen ik 17 was. Ik moest gewoon goed blijven gaan op school en ook echt tijd in haar steken, anders zou ze ook were verkocht worden (vond ik ook wel logisch). Ik ga nu ook gewoon nog steeds 7 dagen in de week naar hara toe (soms als ik het echt druk heb 6).

Maar soms hoor je idd dat het paard meer voor de 'show' wordt gebruikt, en als de vriendjes komen ook minder vaak de stal uitkomen.

Ik was ook een puber die een eigen paard kreeg... zonder voorwaarden ofzo. Het was gewoon vanzelfsprekend dat ik er elke dag heen zou gaan en er goed voor zou zorgen, met behoud van schoolprestaties.... Hangt idd echt af van de persoon of het goed gaat....

**Geplaatst**: 08-10-04 09:52

Geplaatst: 08-10-04 09:52

Ik denk het echt per persoon verschilt. Zo ken ik toch een aantal jonge mensen van een jaar of 16 die de zorg over hun paard prima kunnen dragen en het volgens mij met veel plezier doen. Ik denk dus dat het echt ernom kan verschillen, bij de echte paardenliefhebber overleeft de liefde voor paarden de pubertijd vast wel Knipoog

**Geplaatst**: 08-10-04 10:08

Geplaatst: 08-10-04 10:08

Hoi,

Ik ben het aan de ene kant eigenlijk wel een beetje eens met de stelling, ik denk alleen dat je het op het "verkeerde" forum zet, want volgens mij zijn de meeste mensen, jong of oud, die Bokt lezen, actief bezig met hun paard/pony en willen er ook thuis zoveel mogelijk over praten en mee bezig zijn!

Maar ik denk niet dat het persé gaan om een pony krijgen, ik denk dat het 'type' puber wat jij bedoelt, niks waardeert maar alles maar krijgt van pappie en mammie, alleen hebben we het nu over een levend dier.

Ik heb nu vanaf mijn 19e mijn paard (bijna alles zelluf betaald altijd) en ik moet eerlijk zeggen: ik heb hem niet willen missen, maar deze 12 jaar kwamen niet vanzelf. Ik veranderde van baan, ging op mezelf wonen, werkloos geraakt, vriendje hier, vriendje daar, samenwonen, problemen in de privésfeer, mijn hele leven op zijn kop, mensen om me heen gingen lekker naar het buitenland voor een jaar, enz enz.

Ik heb weleens zelf droog brood moeten eten omdat ik anders mijn paard niet kon betalen.
Je moet toch een soort van 'ballen' hebben om het soms dan maar niet op te geven en te denken: "ik verkoop dat beest"

Ik heb het ook vaak gehoord hoor, als ik er even niet uit kwam met geld of veranderde situatie: "verkoop die knol dan!"
Nee! Mijn paard is meer dan alleen maar een hebbeding, mijn paard is een belangrijke factor voor mij om gelukkig te kunnen zijn en te genieten van het leven! een kind doe je ook niet weg als het ff tegenzit? Mijn paard is als mijn kind, zeg ik altijd.

Maar ik heb het altijd alleen moeten doen, ik woon sinds een paar jaar samen en na héél veel problemen (o.a. beiden werkloos geraakt, geen geld, niks) heb ik nu eindelijk een beetje financiële armslag, maar voor die tijd, heb ik het allemaal in mijn eentje mogen doen en dat is best zwaar; huur, gas en licht, belastingen, paard, eten en dat voor een klein loontje altijd..
En dan nog je tijd verdelen, op een gegeven moment krijg je een vriend, die wil ook aandacht, die woont misschien wat verder weg, dan werk je nog full-time.
Dit zijn allemaal stappen naar volwassenheid, die de één wat makkelijker neemt of wat minder problemen om de weg tegen komen, en de ander (ik dus) heeft dus misschien een veel minder stabiele situatie.

Je moet echt heel erg gek zijn van je beest om dit soort dingen te kunnen/ willen volhouden.
Ik denk dus dat het 'type' puber dat jij bedoelt, dat zomaar een paard krijgt en er verder niks voor hoeft te doen, en als het ff niet leuk meer is, verkopen ze 'm weer, dat dat type persoon ook gewoon min of meer zo in het leven staat en in elke situatie zo zal doen, of het nou een nieuwe jurk is, een leuk nieuw hondje omdat het zo leuk staat, of een paard.

Ik ken mensen om me heen, die doen dit, en dan weer dat, het lijkt ze wel aan te komen waaien en als het niet zo is, dan staat paps wel achter ze, maar de meeste van deze mensen hebben dan ook geen paard, omdat ze helemaal geen zin hebben in die verantwoordelijkheid.
En ik ken mensen, die hebben ondanks alle tegenwind, weinig steun van ouders of vriend, volgehouden hebben in hun liefde voor hun paard. En ik ken mensen die zeggen: "als ik mijn vriend/ ouders niet had gehad, had ik dit nooit kunnen doen"
Het ligt dus eigenlijk maar helemaal aan de situatie en de persoon.
(heb ik daar zo'n verhaal voor nodig Verward

)

**Geplaatst**: 08-10-04 10:17

Geplaatst: 08-10-04 10:17

het is goed zolang ze maar blijven komen en ook zat meisjes die het op de zelfde menier vertellen als jou
zeuren en dan niet meer komen
ik bne blij dat ik mijn paardje zelf heb gekocht van mijn spaar geld Lachen

:D
ben der supper trots op
je bent dan verantwordelijk van je eigen stomme fouten
dus ja ik ben der eiglijk wel optegen Lachen

**Geplaatst**: 08-10-04 10:21

Geplaatst: 08-10-04 10:21

Ik ben ook een puber en heb ook een paard gekregen. Maar het zou niet eens in mij opkomen om haar te verwaarlozen. Natuurlijk zijn er soms dagen bij dat ik niet zoveel zin heb als andere dagen maar dat hebben volwassenen ook welleens. Mijn ouders betalen mijn paard maar dat betekend nog niet dat ik een verwend nest ben. Ik beschouw mijn paard ook niet als een of ander hebbedingetje waarmee ik rond ga paraderen en heel hard roep dat het mijn eigen paard is.
Nee mijn paard heeft het goed.

**Geplaatst**: 08-10-04 10:24

Geplaatst: 08-10-04 10:24

even tussen door ik ben ook 16 jaar Lachen

maar ik betaal alles zelf voor hem Lachen

:D
groetjes liza

**Geplaatst**: 08-10-04 10:28

Geplaatst: 08-10-04 10:28

ik ben nu 17, we hebben thuis altijd ponys gehad, waar ik verder niet op reed, ik reed op de manege. op mn 15 heb ik mn eigen pony gekregen.
mn ouders betalen het voer en dergelijke.
hij staat thuis gestald.
dingen die ik verder wil kopen, dekens en noem maar op. die mag ik uit mn eigen spaarpotje betalen.

**Geplaatst**: 08-10-04 10:32

Geplaatst: 08-10-04 10:32

Verschilt per persoon....

**Geplaatst**: 08-10-04 10:50

Geplaatst: 08-10-04 10:50

Ik kreeg mijn paard ook op mijn 14e. Hij was toen nog helemaal groen.
Wel had ik al een stuk ervaringen met het rijden van paarden van derden en ik ben dan ook zeer goed begeleid met het inrijden.
Mijn instructrice was er in begin altijd bij.

Nu, na 8 jaar, heb ik hem nog steeds en heb altijd alles keurig gedaan! Knipoog

Tuurlijk heb je er mensen bij die zomaar even een pony kopen en die er vervolgens niet meer mee omgaan, maar volgens mij heb je ook volwassen hoor die dat doen!! Bloos

**Geplaatst**: 08-10-04 11:26

Geplaatst: 08-10-04 11:26

Ik vind het onzin. Ik kreeg mijn pony ook als 13-jarige puber en ik heb haar nog steeds. (ben nu 22)
Ik heb haar al die jaren altijd alleen gedaan en alleen overgeslagen als ik echt te ziek was. Ik heb wel altijd goed les gekregen. Ik denk dat dat ook heel belangrijk is. Mijn pony was 3 en alleen zadelmak toen ik haar kreeg en ik kwam vers van de manege. Zonder goede begeleiding had ik het nooit gered.

Om me heen zie ik tal van volwassenen die zo 3, 4 paarden in 1 jaar verslijten. Dan doe ik het nog zo gek niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-04 13:57

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-04 13:57

Ik ben al aardig in mijn mening bijgedraaid hoor! Door alle reacties zie ik toch ook de echte die-hards naar voren komen die gewoon trouw aan hun paard blijven OK dan!

Maar ook leuk om te zien dat er Bokkers zijn die begrijpen wat ik bedoel!

Ik vraag me af of het omgeving gebonden is? Mensen die in een opgroeien waar veel paarden (aan huis) zijn of de stadsmensen zoals ik? (ik ben geboren en opgegroeid in Haarlem)

Moet me nog wel even iets van het hart. Ik lees hier en daar dat het aan de opvoeding en de persoon zelf ligt. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat mijn ouders het goed hebben gedaan en ik ben een meid die altijd al een groot gevoel voor verantwoordelijkheid heeft gehad en nog steeds heeft. Maar toch kwam ook ik in een periode terecht (terwijl ik altijd zo braaf was! Haha!

) waarin een paard niet had gepast. En ondanks mijn goede opvoeding en de persoon die ik ben moet ik toegeven dat een eigen paard in die tijd echt op een laag pitje was komen te staan.

Moet ik er wel even bijzetten dat je niet weet hoe het is een eigen paard te bezitten tot het je overkomt en misschien dat ik destijds toch trouw aan m'n beest was gebleven, want het is zo gaaf!

Ik ben mijn wilde haren al een tijd kwijt en nu ben ik er gewoon trots op dat ik na al die jaren van dromen mijn droom heb laten uitkomen en zelf mijn knollie heb gekocht en onderhoud.

En Nicolletje: je hebt het prachtig verwoord! OK dan!

**Geplaatst**: 08-10-04 14:03

Geplaatst: 08-10-04 14:03

Jah daarom melanieS Lachen

**Geplaatst**: 08-10-04 14:43

Geplaatst: 08-10-04 14:43

Ik was ook een puber (ben ik nu nog wel Tong uitsteken

) toen ik mijn eerste pony kreeg, ik liep toen al hele dagen op de manege rond, dus mijn ouders wisten heus wel dat ik serieus bleef rijden, of voor zover je dat serieus kan noemen in die tijd... Maar ik heb mijn pony dus 4 jaar gehad, en mijn ouders zagen dat ik het nog steeds erg leuk vond, en serieuzer ging rijden, en heb daarna ook mijn paard gekregen, als ze zagen dat ik met mijn pony al minder ging doen, en vriendjes en uitgaan belangrijker vond, had ik ook zeker geen paard gekregen, maar ik ben nu eigenlijk nog wel een puber, en zit nu op 4havo, en probeer het toch allemaal te combineren, opzich valt 1 paard dan nog wel mee. Dus voorlopig blijf ik nog wel paardrijden Lachen

**Geplaatst**: 08-10-04 15:18

Geplaatst: 08-10-04 15:18

ik ben zelf nog een puber, pas n tijdje 16
en ik vind niet dat je alle pubers over een kam kan scheren.

ik kreeg mijn eerste pony toen ik 8 jaar oud was, ik rijd al vanaf mn 6e jaar en onze paarden staan bij mn opa en oma op stal, daar hebben we een bak en genoeg grote stallen en heel erg veel weiland.

inmiddels ben ik dus 16 en rijd mn eigen pony in het M, met mijn andere pony rijd ik SGW en ik maak af en toe nog n sprongetje met mn (inmiddels 23 jaar oude) oude pony Lachen

verder rijd ik voor mijn nichtje tijdelijk haar paard omdat ze geblesseerd is, ja dit is inderdaad heel erg druk maar het zal nooit voorkomen dat het ene paard veel meer aandacht krijgt dan het andere!

dat hebben mijn ouders me geleerd en dat is ook de voorwaarde waaronder ik zoveel paarden bijhoud, natuurlijk is het soms lastig en kan ik lang niet altijd alles alleen maar ik heb 3 nichtjes die rijden, n moeder die rijd en 2 tantes die rijden.
maar over het algemeen ben ik degene die ze allemaal bijhoud en natuurlijk ook uitbrengt op wedstrijden.

dit gaat niet zonder mensen die achter me staan maar uiteindelijk moet ik ze rijden en moet ik er tijd voor vrijmaken en ik ben n puber ja...

maakt dat verschil?

**Geplaatst**: 08-10-04 15:26

Geplaatst: 08-10-04 15:26

MelanieS schreef:
Ik vraag me af of het omgeving gebonden is? Mensen die in een opgroeien waar veel paarden (aan huis) zijn of de stadsmensen zoals ik? (ik ben geboren en opgegroeid in Haarlem)

En Nicolletje: je hebt het prachtig verwoord!

Bedankt!
Bij mij kwam dezelfde vraag in me op: degenen die dus de mogelijkheid hebben om hun paard aan huis te hebben of waar het makkelijker is om een accomodatie te vinden (dus: in een ander deel van NL wonen, dus -sorry als ik iemand beledig- een andere levensstijl hebben dan bijv. 'wilde stadsmensen') blijven die trouwer aan hun viervoeter dan degenen die "jong, snel en wild" leven?
En ligt dat dus weer aan de omgeving?
Ik heb ook 4 jaar in Brabant gewoond, waar de mensen over het algemeen gewoon sneller op zoek gaan naar een partner, sneller serieus zijn, enz.
Ik ben geboren & getogen in een dorp bij Amsterdam en hier zie je dat ook, maar wel veel minder. Ik heb ook in Amsterdam gewoond, en daar hebben veel mensen helemaal geen trek in dat gedoe: gewoon lekker feesten en leven zoals jij wilt, niks geen gedoe met verantwoordelijkheden totdat je volwassen bent (ook niet allemaal natuurlijk maar toch...)

**Geplaatst**: 08-10-04 15:33

Geplaatst: 08-10-04 15:33

MelanieS schreef:

Een andere meid van 18 had haar ouders aan hun kop gezeurd, maar moest eerst haar examen doen voordat ze toegaven en een paard voor haar kochten. Na twee maanden is het beest verkocht. De fokker had hem speciaal laten castreren om hem aan dat wicht te verkopen!

Wat vinden jullie?

wauw! dat vind ik echt stom! hopelijk word dat paard niet meer zo snel verkocht. niet echt een comfortabele situatie voor zo'n paard..

**Geplaatst**: 08-10-04 16:12

Geplaatst: 08-10-04 16:12

Ik ben begonnen met een eigen pony op de leeftijd van 11 jaar
Deze is verkocht wezens het niet klikken
Daarna heb ik mijn tweede pony gekregen op 12 jarige leeftij en haar heb ik moeten verkopen wegens dat ik te groot werd
Mijn 3de pony heb ik vlak na de 2de gekregen maar die is naar 3 maanden weer terug gegaan wegens botvergroeing
|Op de leeftij van 14 jaar kreeg ik een hengstveulen en kocht er een merrie veulen bij
Als jaarlingen ze verkocht wegens te klein blijven en ik moetst rijden van de dokter
Op de leeftijd van bijna 15 een merrie gekocht die heb ik iets meer dan ene jaar gehad en heb haar sinds 1,5 jaar verkocht wegens operatie en eigelijk toch overstappen op paarden

Nou de vraag ben ik verwend/puber

Ik vind zelf van niet
Dit zijn alle mijn pony's geweest en door ongelukkig samenloop van omstandig heden heb ik ze weer verkocht
Ik heb ze altijd met veel plezier gedaan en ik was der ook 7 dagen in de week
Ondanks dat ik nu nog een "puber" ben heb ik nu voor mezelf rust genomen om lekker rustig te kijken voor een nieuw paard
Ik ga zeer weinig uit ondanks dat ik eigelijk geen verantwoording meer heb
Maar zodra ik het juiste paard heb gevonden zal die er ook binnen 2 weken staan

Het ligt echt aan de karakter en de steun/omgeving van iemand vind ik
Mijn vader is altijd streng geweest en gezegt dat als ik ook maar 1 dag niet heen geen omdat ik geen zin had dan was die de volgende dag verkocht
Het was cru maar ik heb der veel van geleerd

Mwah best wel een verhaal of niet Knipoog

**Geplaatst**: 08-10-04 17:18

Geplaatst: 08-10-04 17:18

Ik heb Evita ergens rond mijn 11de-12de voor mezelf gekregen, voorheen was ze voor mijn vader.
Vijf jaar later kan ik niet zeggen dat ik haar verwaarloos of andere dingen vooropstel. Tuurlijk zijn er wel eens dagen dat ik met zware benen de stallen kom zuivermaken, of dat ik liever eens voor de tv wil zitten ipv in het zadel. Maar er zijn nog veel meer dagen geweest dat ik afspraken annuleerde of weigerde, omdat ik anders mijn paard(en) niet verzorgd kreeg. Ik heb nu wel het geluk dat mijn vader ook een paardenpassie heeft, en hij dus voor mij kan inspringen die dagen dat ik niet kan. Paarden zijn voor mij een deel van mijn leven, ik ga ook veel minder uit dan de meeste van mijn klas, omdat ik veel tijd spendeer aan mijn paarden.

Mijn zus was ook begonnen met paardrijden rond haar 12de. 2 jaar heeft ze het volgehouden, ze had trouwens best talent. Maar toen begon ze te puberen, en plotseling waren de gitaar en de jongens veel interessanter en moest het paard maar wachten. Mijn vader heeft haar dan ook onmiddelijk voor de keuze gestelt: Of stoppen, of ermee doorgaan maar het dan ook niet verwaarlozen. Zij koos voor het 1ste.
Maar ik ben de 14 al lang gepasseerd en ik voel nog altijd niks voor stoppen Haha!

. Het hangt dus sterk af van je karakter en opvoeding, ik ken nog (al dan niet gewezen) pubers waarbij het erg goed gaat met de paarden, en ik ken er die idd hun paard verwaarlozen omdat de jongens belangrijker zijn.