Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 20-07-04 19:51

Wie heeft er in het buitenland gewoont en gereden?

Geplaatst door de TopicStarter: 20-07-04 19:51

Ik was benieuwd of er nog meer mensen in het buitenland hebben gewoont en daar hebben gereden... hoe beviel het? Waar heb je gewoont? En eventueel waarom? Ervaringen, vergelijkingen?

Ik bedoel hier met buitenland dus alle landen buiten Belgie en Nederland om...

Zelf heb ik 9 jaar in Parijs gewoont, en dus ook bijna 9 jaar daar gereden. Heb er onder andere 1 verzorgpaard gehad, en heb ook een vakantie lang in de Camargue gewerkt, wat erg leuk was.
De rest van de periode woonde ik bij Versailles in de buurt (ging in Parijs naar school), en reed op manege Haras de Jardy. www.haras-de-jardy.com
Dat beviel me over het algemeen wel, had er daar mijn hele vriendenclub inclusief vriendjes ( Bloos

), en ging na school altijd eerst naar stal. Over het algemeen vind ik de Fransen (daar iig) een stuk strenger in de dressuur en in de lessen. In Nederland heb ik meer het gevoel dat het paardgericht getraind is, terwijl daar op de manege heel erg prestatiegericht gereden moest worden, met zeer makkelijk hulpmiddel gebruik (slof, sporen, martingaal, strenge bitten etc), ook door manegeklanten...

In Nederland heb ik nu lekker mn eigen paard, en pik van beiden wat mee. In mn les leer ik meer paardvriendelijk te rijden, en soms komt de Franse instructie weer wat bovendrijven...!

**Geplaatst:** 20-07-04 20:25

Geplaatst: 20-07-04 20:25

Ik heb in Nieuw Zeeland gewoond, en daar ook mijn eigen paard gehad. PC les is daar iets heel anders (imo beter !) je leert daar ook over de verzorging (theorielessen dus !!) ziektes e.d. Da's geen 1 uurtje per week, maar een hele zaterdag ochtend dat je daar mee bezig bent. Heel goed als je net je eigen paard hebt, je wordt helemaal begeleid. Mijn ervaring met de PC in Nederland was heel anders, daar werd ik weggestuurd met de mededeling maar terug te komen als mijn paard ook op haar voorbenen liep, en niet alleen de twee achterste...ik zou de les teveel verstoren Boos!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 20-07-04 20:29

Geplaatst door de TopicStarter: 20-07-04 20:29

Jee, Nieuw Zeeland, daar zou ik nog wel eens heen willen!

Zeker als Lord of the Rings fan! Haha!

Heb je de pony van daar uit meegenomen, of heb je die in Belgie gekocht? Leuke opmerking trouwens, bij je pony club!

Daar krijg je toch zeker les voor, om dat soort dingen op te lossen? Verward

**Geplaatst:** 20-07-04 20:55

Geplaatst: 20-07-04 20:55

Ik heb op het noordereiland gewoond, in New Plymouth en Whangarei, ver weg van waar de opnames gemaakt zijn (was toch zuider eiland ?) Ik heb in New Pl. eerst 3 jaar op een westernmanege gereden + 2x per week bij een collega van mijn vader die renpaarden had. Wij (mijn zus en ik) reden die paarden gewoon in de weides terwijl ze in het weekend op de baan liepen. Daarna verhuisd naar Whangarei, waar ik eerst een ex-steeplechaser Sobiyeski (ofwel Tommy) verzorgd heb, en de eerste keer vliegles van gehad heb Haha!

. Daarna hebben wij een welsje Hip-Hi (ofwel Candy) en Leggs (1/2 arab) gekregen. Toen wij 2 jaar later terug naar Ned gingen is Leggs naar de vorige eigenaar teruggegaan en Candy naar hele lieve mensen waar ze zelfs in huis mocht komen Knipoog

.
Daarna kreeg ik Mist, (zie profiel) en dat is degene waarop ik van de PC af getrapt werd (lesgeld werd gerestitueerd !)
Om het verhaal af te maken, ik ben toen naar Belgie verhuisd omdat ik perse een huis wilde kopen aan de rand van het bos....en da's in Ned. niet te vinden cq niet te betalen. Mijn volgende "stop" wordt Engeland...als Gardy er niet meer is (want ik kan niet zonder deze hoefsmid die ik nu heb Scheve mond

) en ik heb daar altijd al willen wonen !

**Geplaatst:** 20-07-04 21:02

Geplaatst: 20-07-04 21:02

Ik heb een jaar in Amerika gewoond op een manege bij de familie Geastell. Voornamelijk schoolde ik renbaan paarden om naar "normaal" engels. Mensen gaan daar voornamelijk heel anders met de paarden om.... Ik startte daar paarden in de hunterklasse... dat is voornamelijk vwnw en een enkel sprongetje....... soort van caprillie.

Ik heb ook een half jaar in duitsland gewerkt bij Nadine Capellman. Ik verzorgde daar haar paarden, en reed haar ouwe trouwe die nooooooit meer weggaat paard Haha!

maar waar nog wel alle knoppen idioot goed opzaten Haha!

Daar heb ik leren in balans te zitten........ als ik namelijk niet in balans zat dan zat ik OF hoppa in een zijgang OF als ik in galop zat in changementen om de pas Haha!

...

De Duitse mentaliteit paste echter niet al te best bij Kimmie, voor het werk en het leren had ik er nog wel een jaar of wat willen bijven....... maar het blijven duitsers he Haha!

www.poetsplaats.nu

**Geplaatst:** 20-07-04 21:22

Geplaatst: 20-07-04 21:22

Ik in Ghana Haha!

Daar is absoluut geen paardencultuur, er wordt wat polo gespeeld door Libanezen en expats, er is een tamelijk bedroevende renbaan en het leger heeft zijn cavalerie regiment. Ik had er zelf een paard - zie bericht hieronder - maar les e.d. was niet beschikbaar Frusty

Ik heb samen met wat vrienden (Nederlands, Duits en Astralisch) samen getraind en bij vragen/problemen vroeg ik mijn oude instructeur in Nl om hulp. Het was een wereldtijd, super gezellig op stal en ik heb wel heel zelfstandig leren rijden maar voor het niveau hoef je niet echt te gaan.

[HAW] Chestnut - mijn Ghanese vlam

Lielle"]
Nav een ander topic elders eens wat foto's ingescand van mijn Ghanese paardje Chestnut. 1,37m hoog, hengst en alles springen waar je hem voor zette.

[img]
http://home.tiscali.nl/antoinederksen/p ... .jpg[/img]

[/quote]

en zijn verhaal
[quote="Lielle schreef:
Chestnut, the story

Chestnut juli 2001

ik heb van 1993 tot 1998 in Ghana gewoond en aangezien paardenbloed kruipt waar het niet gaan kan, ben ik ook daar gaan paardrijden. Ik kwam via via terecht bij de Ghana Army Saddle & Polo Club, de rijvereniging bij de cavalerie stallen in de hoofdstad. Burma Camp is een groot garnizoen aan de rand van Accra (hoofdstad van Ghana) en aangezien het leger bij parades ed gebruik maakt van paarden is er dus een stallencomplex.

[img]
http://home.tiscali.nl/antoinederksen/p ... .jpg[/img]

Naast de paarden van het leger die beschikbaar zijn voor buitenritten(onder begeleiding), leaseconstructies, lessen ed, was er ook een stallenblok voor 'civilian horses' oftewel burgerpaarden. Nadat ik in eerste instantie wat had geboscrossed met de legerpaarden (lekker veel naar het strand en zo) raakte ik daar toch wat op uitgekeken als fanatiek ex-wedstrijdruiter en bood iemand me een drachtige merrie aan (bleek schijndracht maar goed) om wat in conditie te brengen. Terwijl ik daarme aan de gang was, was me een klein donkerbruin hengstje al een paar keer opgevallen. De eigenaresse kwam zelden, dus hij werd gereden door de soldaten maar dat liep niet altijd even fijn. Hij was nogal brutaal, viel je aan als je hem uit het land wilde halen en was een brok zenuwen onder de man. Ik zei hierover tegen iemand dat ik dat zonde vond en dat ik helemaal weg was van hem. Prompt kwam een paar dagen later de eigenaresse vragen of ik hem dan niet wilde rijden. *mijn verzorgpaardje *

Er deden allerlei nare verhalen over hem de ronde, hij zou iemand hebben gedood toen hij aanviel in het land, en hij was vals en onbetrouwbaar. De eigenaresse had hem gekocht als echt beginnerspaard (zat dus zwaar onder de doop toen ze ging proefrijden) maar was er al snel bang van.

De eerste keer dat ik opstapte, zijn we dan ook in rodeo naar de paddock gegaan waar hij eigenlijk al heel snel kalmeerde toen ik niet zomaar eraf viel. De eerste maanden ben ik vooral enorm veel bezig geweest met duidelijk zijn, grenzen stellen en vooral vertrouwen geven want hij was zo verschrikkelijk onzeker dat hij ook niet wist wat dan wel de bedoeling was.
Na drie maanden was het een geweldig lief, blij enthousiast paard geworden waar ik nog twee jaar lang enorm veel plezier mee heb gehad. We gingen eens per week naar het strand, lekker scheuren, en verder trainde ik net zo fanatiek als hier, zowel dressuur als springen. We organiseerden regelmatig onderlinge wedstrijdjes (zie de foto's hierboven) en ook een grote Gymkhana, foto's volgen nog.

Helaas ben ik in 1998 door persoonlijke omstandigheden uit Ghana vertrokken en Chestnut meenemen was om financiele en quarantaine (African Horse Sickness) redenen niet mogelijk. De eigenaresse had hem inmiddels aan mij gegeven maar omdat dat niet zwart op wit stond weigerde het leger dat te erkennen waardoor ik hem niet kon verkopen. Dat was toch al moeilijk, het was geen paard voor een beginner en voor de meeste volwassenen toch te klein. Uiteindelijk heeft een goede vriendin van mij hem geadopteerd maar toen zij van stal verhuisde mocht ze hem dus niet meenemen en zo is hij dus weer bij het leger terecht gekomen.

In 2001 was ik terug in Ghana en heb hem uiteraard opgezocht. Hij deed het niet slecht maar van het trotse paard was toch weinig meer over. Een oude schouderblessure bleef hem parten spelen en daarnaast was hij door eenzijdige voeding (is echt een probleem daar, supplementen zijn bittere noodzaak) het slachtoffer geworden van bran disease, waarbij door een tekort aan calcium (geloof ik) de botstructuur permanent beschadigt. Ik heb hem een paar keer heel voorzichtig wat gestapt, hij had net een aantal maanden rust gehad (voor alle duidelijkheid, ze gingen wel heel goed met hem om!), maar het brak mijn hart om hem zo te zien. Ik weet niet hoe het nu met hem is, ik vrees het ergste. Ze zeiden de laatste keer dat ik er was, "ah, you know, he's an old horse" terwijl hij naar mijn schatting toen een jaar of zes was

Wat zijn ras betreft, ik gok dat het een mix is tussen allerlei lokale rassen, met wat arabier erin, polopaarden en nog van alles. Geen idee dus, ze zeiden dat hij uit Nigeria kwam, maar ik heb eigenlijk geen idee.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 20-07-04 23:27

Geplaatst door de TopicStarter: 20-07-04 23:27

Wat een mooie verhalen!
Jammer van Chestnut zeg Lielle, zonde he! Zal ik jullie ook nog het verhaal van Esprit vertellen, mijn paardje wat ik in Parijs reed?

Esprit was als 4-jarige bij ons op de manege gekomen. Nieuwe paarden daar worden altijd eerst door instructeurs en/of wedstrijdruiters ingereden en aangevoeld. Als ze genoeg potentie en kwaliteiten hebben gaan ze de wedstrijden in, op die manege Samengestelde wedstrijden dus. Het belangrijkste is dat ze goed kunnen springen. Zodoende, ging Esprit meteen het eerste weekend mee op wedstrijd met mijn instructrice, en mocht ik haar bij terugkomst verzorgen. Dat klikte meteen super, en besloot diezelfde instructrice dat ze door zou geven dat Esprit niet goed genoeg was voor de military, zodat ik haar in de les kon rijden. Erg lief van haar natuurlijk, maar of het voor Esprit de beste keuze was betwijfel ik achteraf.
Zo gezegd zo gedaan, Esprit werd mijn beste maatje. Elke dag na school ging ik eerst naar stal om haar te verzorgen, op plekjes te checken, en als het mooi weer was een blokje over het (enorme) domein daar te wandelen. Esprit bleek al gauw een makkelijk paard, die je ook voor beginners in kan zetten. Dus gebeurde dat, en heeft ze tijdens zo`n les een blessure opgelopen omdat ze geen peesbeschermers droeg en wel ijzers. Ze kreeg een grote schiefel die tegen haar pees drukte, en moest op stalrust met stalbandages zodat de schiefel kleiner zou worden of iig niet zou groeien. Gek genoeg werd die ook kleiner, en werd ze meteen weer de les in gedaan. Geen succes, ze kreeg last van haar pezen door overbelasting.
Toen werd ze toch te duur om een hele stal te benutten zonder te werken, en werd op de wei gezet. Opzich een goed idee, zij het niet dat Esprit op de wei werd getrapt door een dominant paard, en een gat in haar dijbeen kreeg. Ik mocht haar niet naar de stallen halen om de wond te laten verzorgen, want, is hun politiek, kreupele paarden op de wei worden niet verzorgd.... Rolleyes

Dus wat deed ik, ik ging uit de verzorgingsruimte betadine en blauwspray halen, bedekte de emmer met wat spullen, en smokkelde dat naar de wei om haar op de wei te verzorgen. Toen ze dat na een week doorhadden, heb ik toch toestemming gekregen haar naar de stallen te halen elke dag, en haar daar te verzorgen. Zo gezegd zo gedaan, de wond genas, maar ze was nog wel kreupel.
Ondertussen was ze te koop gezet. Een kreupel paard met weinig kans op verbetering heeft op die manege een slechte toekomst. Als ze niet verkocht worden gaan ze allemaal naar de slacht. Met dat in mijn achterhoofd ben ik toen met haar papieren op zoek gegaan naar de vorige eigenaar/fokker, die ik eens gesproken had. Die man had mij toen toegezegd hem te bellen als ze ooit te koop zou komen te staan. Helaas was de beste man verhuisd, en stond ik ook op het punt terug naar Nederland te verhuizen. Ik had geen internet, en alleen een telefoonkaart en heel weinig geld. Via internet bij een vriendin, en telefoonboeken, had ik een lijst van 50 mensen in heel Frankrijk met dezelfde achternaam. Ik heb ze allemaal afgebeld, en de EEN NA LAATSTE was dé man!!! En dat was 3 dagen voor mijn vertrek! We hebben een spoedregeling getroffen dat hij Esprit zou komen halen. Ze is 2 dagen na mijn vertrek naar Nederland van de manege opgehaald! Inmiddels is ze fokmerrie ergens in Normandie, en schijnt ze al een aantal veulens te hebben gehad. Ik moet haar nog steeds een keertje opzoeken!

Ik wil niet weten waar ze terecht was gekomen als ik die vorige eigenaar niet gevonden had!!

Heel grote kans ergens bij een slager! Boos!

**Geplaatst:** 20-07-04 23:37

Geplaatst: 20-07-04 23:37

Ik heb een half jaar in Duitsland op een military-stal cq XX-stoeterij gewerkt. Ik kwam terug met heimwee. Daarvoor had ik gesolliciteerd bij Nicolette van Lierop, waar ik de jonge paarden zou inrijden en uitbrengen op wedstrijden (heb ik nog spijt van dat ik voor die stal in DL gekozen heb) en ook had ik gesolliciteerd bij Nadine Capellmann hihi.. Omdat ik alleen maar met springpaarden had gewerkt deed ik dat ook liever, dus koos ik voor Stal Iserneichen in Isernhagen...
Ik spreek nog steeds geen Duits, en dat is wrs ook de reden waarom ik heimwee kreeg naar huis. Kon geen contacten leggen daar...
Het werk opzich was super leuk, je traint en verzorgt de paarden, neemt ze ook mee op buitenrit voor de afwisseling, en je zorgt voor de merries en veulens.
Wat wel leuk was, als er een wedstrijd op tv was, of een renpaard van hun moest lopen, gingen we onder werktijd tv kijken of naar de renbaan.
Het rotte was gewoon de taal voor mij. Daarbij kreeg ik ook les in het Duits en begreep ik dus vaak niet wat er bedoelt werd. Ik versta wel Duits, maar niet alles. Als ik het moet spreken klap ik dicht en kan ik alleen engels praten Schijnheilig

Mijn superpoown Laliesk winnaar op de 101km te Wanroij met 40 min voorsprong!!!
Ik heb nog een zenuw over en daar zit jij nu op te werken

**Geplaatst:** 21-07-04 09:36

Geplaatst: 21-07-04 09:36

Ik heb 2x drie maanden in ierland gereden als zomerbaantje. Ik woonde in bij mensen met een groot bed&breakfast. Ze hadden een paar merries voor de fok (thouroughbreds), een stapeltje veulens dus, en wat 2/3 jarigen die ingereden moesten worden, voordat ze naar de trainingsstal gingen.
Ook wij keken regelmatig naar de races als er een van "onze" paarden in meeliep, en een aantal keer naar de renbaan.

Daarnaast stonden er tussen de 10 en 14 paarden per zomer op het land waarmee we buitenritten maakten met gasten van het B&B en andere toeristen. Wel gevorderde ruiters.
Dus mijn zomerbaantje was het fit houden en helpen inrijden van de racepaarden en daarna van ongeveer een uur of 11 tot een uur of 6 met de paarden de bossen in! (verschillende paarden natuurlijk...) Lekker bijbaantje toch?
Ik heb er geen les gehad, maar wel afschuwelijk veel geleerd.

En ook ik had er bijna een meegenomen. Ik kon van mijn verdiende centjes een geweldige cob kopen. Gigantisch dier, zat als een huis.
Maar hij had nog nooit een stal van binnen gezien, en werd al panisch bij in de paddock. Het was verleidelijk, maar om hem in de randstad neer te zetten in een stal, met waarschijnlijk veel rijden in de bak... Dat was niks voor hem. Jammer, maar het beste voor het paard...
Ik moet er ook nog steeds een keer langs om te kijken hoe het met ze is!

**Geplaatst:** 21-07-04 10:24

Geplaatst: 21-07-04 10:24

Dit zijn leuke verhalen om te lezen!
Mijne is niet zo interressant als die van jullie, maar toch vertel ik hem even Haha!

ik heb in Pakistan gewoond. dat was tot mijn 4e (helaas kan ik daar niet veel meer van herrinneren) Maar ben er nog wel een aantal keren geweest. waaronder dit jaar nog een aantal weken.
en uiteraard daar ook paardgereden tussen de wietplanten van minstens een meter hoog!
Het rijden gaat daar op een totaal andere manier, de engelse stijl kennen ze niet.
het is vooral oude zooi. en raggen met die beesten in de hete zon.
sommige "mageges"zijn heel erg verwaarloosd en zie je veel paarden met diaree
en op sommige andere zijn ze een stuk beter verzorgd.
de kosten zijn trouwens ontzetten goedkoop. als je een jaar lang onbeperkt butenritten wil maken, hoef je maar omgerekend 100 ero te betalen Bloos!

!

de echte goede stallen waren in kleinere plaatsen waar ik al blanke jongevrouw beter niet kon komen

. dus helaas heb ik dat op fotos moeten zien

Ik miste mijn ex

volgende keer schiet ik raak

**Geplaatst:** 22-07-04 10:28

Geplaatst: 22-07-04 10:28

Mijn avonturen zijn begonnen in de bush bush van Colombia........
Ik was daar met mijn ouders en eigenlijk waren we op zoek naar wat personeel.
Toen vond ik op een dag toen ik met ijn pony aan het wandelen was een klein zwart weesmeisje.
Ik wilde haar meenemen en noemde haar alvast Michele.......maar mijn ouders vonden het niet goed, de slaventijd was immers net voorbij.
Ik heb haar echter toch meegesmokkeld in mijn koffertje toen we terug gingen naar Nederland. Daar heb ik haar verkocht aan een gezin in Epe en daar woont ze nog steeds....... Haha!

(geintje tussendoor moet kunnen he?)

Zelfvertrouwen......als je alles los laat heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen

**Geplaatst:** 22-07-04 10:37

Geplaatst: 22-07-04 10:37

Levy"]
Mijn avonturen zijn begonnen in de bush bush van Colombia........
Ik was daar met mijn ouders en eigenlijk waren we op zoek naar wat personeel.
Toen vond ik op een dag toen ik met ijn pony aan het wandelen was een klein zwart weesmeisje.
Ik wilde haar meenemen en noemde haar alvast Michele.......maar mijn ouders vonden het niet goed, de slaventijd was immers net voorbij.
Ik heb haar echter toch meegesmokkeld in mijn koffertje toen we terug gingen naar Nederland. Daar heb ik haar verkocht aan een gezin in Epe en daar woont ze nog steeds.......
[/quote]

[quote="Levy schreef:
(geintje tussendoor moet kunnen he?)

Ik miste mijn ex

volgende keer schiet ik raak

**Geplaatst:** 22-07-04 10:44

Geplaatst: 22-07-04 10:44

Levy schreef:
Mijn avonturen zijn begonnen in de bush bush van Colombia........
Ik was daar met mijn ouders en eigenlijk waren we op zoek naar wat personeel.
Toen vond ik op een dag toen ik met ijn pony aan het wandelen was een klein zwart weesmeisje.
Ik wilde haar meenemen en noemde haar alvast Michele.......maar mijn ouders vonden het niet goed, de slaventijd was immers net voorbij.
Ik heb haar echter toch meegesmokkeld in mijn koffertje toen we terug gingen naar Nederland. Daar heb ik haar verkocht aan een gezin in Epe en daar woont ze nog steeds.......

(geintje tussendoor moet kunnen he?)

NIKS GEINTJE het is gewoon echt zo gegaan. En dan brengen ze me nog naar epe ook, nou lekker iedereen weet wat daar gebeurd dus ja daar ben ik ook slachtoffer van geweest Huilen

Maar goed het is allemaal goed gekomen, en nu zijn levy en ik toch hele goeie vrienden. Schijnheilig

**Geplaatst:** 22-07-04 10:45

Geplaatst: 22-07-04 10:45

Woon en leef Andaucía met onze campo andalusiërs. Nooit les gehad en kan hier ook geen les in onze lijn vinden. Wel zinvolle bijdrages van profi-gasten in onze B&B.
Gijssenkim bijvoorbeeld merkte terecht op dat ik met sturen niet naar de grond moest kijken maar dat het verder weinig zin had haar dressuurmatige waslijst door te nemen. Zowel wij als onze paarden zijn hopeloze gevallen die ijzerloos, bitloos en zorgenloos door het grenzenloze berglandschap dwarsvelden Haha!

Kim; op de dag dat wij naar El Brosque reden, heeft Paul (die nu met het beleren van Luna voor de kar helpt) 55 graden in de schaduw achter zijn huisje in Chorrillero gemeten. Dat is het gehuchtje waar we doorheen reden onderweg naar het feest in Morales (met dat blauwe zeil).

www.homocaballus.net

**Geplaatst:** 22-07-04 11:12

Geplaatst: 22-07-04 11:12

michele schreef:
:( NIKS GEINTJE het is gewoon echt zo gegaan. En dan brengen ze me nog naar epe ook, nou lekker iedereen weet wat daar gebeurd dus ja daar ben ik ook slachtoffer van geweest
Maar goed het is allemaal goed gekomen, en nu zijn levy en ik toch hele goeie vrienden.

Tja, ik heb je toch al mijn excuses aangeboden dat ik je juist naar Epe had moeten verkopen?

Zelfvertrouwen......als je alles los laat heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen

**Geplaatst:** 22-07-04 14:16

Geplaatst: 22-07-04 14:16

Ja dus nu is het wel weer goed , maar soms zou ik graag terug willen naar mijn moederland, mis de mensen daar zo die zijn veel positiever e.d. ingesteld als hier. Die hebben het echt nergens over terwijl hun probleem zovele malen groter is

**Geplaatst:** 22-07-04 14:33

Geplaatst: 22-07-04 14:33

Whee ik mag niet meedoen want belgie hoort er niet bij Huilen

En toch is mijn ervaring anders geweest.
Ik werkte er als Amazone, en de paarden werden anders gereden als ik gewent was.
Met 1 paard had ik dan ook contsant ruzie. Dit paard werd gereden door een ruiter als Tyrza zeg maar, maar omdat ik er kwam werken hoefde deze man niet dagelijks meer ingehuurd te worden voor dat ene paard.
Mensen lief hoevaak ik niet rechtomhoog stond, of gewoon richting stal ging dat wil je niet weten. Het stuur zat anders om en het paard werd gereden met zware hulpen Scheve mond

Dus als je dat dan overneemt kom je in de knoop te zitten Haha!

De andere ruin op stal paste zich eigenlijk vrij vlot aan, dus heb er eigenlijk amper ruzie mee gehad.
De merries waren allemaal pas net zadelmak, dus die kon ik nog naar mijn hand zetten, 1 geluk voor mij.

Ik ben een ervaring rijker, en dat had ik zeker niet willen missen...

**Geplaatst:** 22-07-04 14:40

Geplaatst: 22-07-04 14:40

Ik heb in Duitsland gewoond en daar gereden, de instructie was er erg goed, de paarden verder dan op menige manege in Nederland waar ik paarden op heb kunnen uitproberen.
De Duitse manier van instructie mis ik heel erg. Er wordt hier teveel gediscussieerd terwijl je te paard zit (ja, maar...) Een kritische kijk is niet verkeerd, maar probeer eerst uit wat de instructie zegt, en ga na de les pas in discussie.

Je suis Charlie.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 03-08-04 12:33

Geplaatst door de TopicStarter: 03-08-04 12:33

Levy wat een schitterend verhaal meid! Haha!

Nog meer mensen met mooie (echte) verhalen?

Wie is er online