Dit word een lang verhaal maar ik zal proberen het kort te houden.
Ik zoek eigenlijk mensen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten.
Ik rij sinds mijn achtste en ben nu 21. Rijden is altijd het leukste geweest in mijn leven. Ik wilde graag van mijn hobby mijn werk maken en heb gewerkt op stallen en heb een jaar een paardenopleiding gedaan die ik i.v.m. kosten niet verder kom doen maar die ik dit jaar weer ga vervolgen.Verder heb ik een aantal cursussen gedaan bij emiel voest.
nou is het probleem dat het lijkt hoe meer dat ik leer , hoe minder ik WIL rijden. Ik vraag me ineens af waarom mensen zonodig OP een paard willen zitten en allerlei oefeningen willen kunnen. en nog wel steeds hetzelfde rondje in de bak. Wat al die jaren zo gewoon was voor mij is me zo tegen gaan staan.Beetje lastig als je met paarden wil werken.
Ik ben ook gewoon veel te onzeker geworden. Doordat ik heb geleerd hoeveel onrecht we paarden aandoen en hoezeer we eigenlijk lichamelijk vaak tekort komen om zeg maar soepel je PAARD wat te leren (rijtechnisch).Er zijn zoveel paarden scheef gereden enz enz. Stel je voor, ik ben aan het rijden en merk dat ik mijn rug/bekken helemaal niet kan ontspannen, dan begin ik te denken: wat zal dat vervelend zijn voor mijn paard en hoe kan ik dan nog verwachten dat zij wel mooi loopt en de oefeningen doet. Dat heb ik dan met heel veel dingen met als gevolg dat ik dus niets meer van haar vraag en zelfs helemaal niet meer zo vaak wil rijden. Ik zou willen dat ik eerst tien jaar op een "robot-paard"zou kunnen oefenen, zodat ik geen paarden verpest.
Ik ben me zooo bewust van mijn fouten dat ik helemaal verstijf en het gewoon opgeef. Help, wie weet wat ik bedoel ?????
