Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-04-04 13:06

Geplaatst: 20-04-04 13:06

stef schreef:
jij hebt een rede Fsoudan, ik niet, ze doet niks, is best braaf. In het begin loopt ze altijd een beetje te dribbelen, mijn reactie was teugels zo kort mogelijk, waardoor ze alleen maar heter wordt. Conclusie? teugels los en diep zitten

Ik heb nu dus hulp gevraagd.... Op EA-CO. Ik moet mijn angsten maar eens onder ogen zien!!

Voor ik Guus had was ik ook zo Stef.... maar ik ben het gewoon gaan doen. Toen ik een beetje vertrouwen had met stappen ben ik gaan draven... toen ik vertrouwen in draven had ben ik gaan galoperen....
Maar ik durf het nu niet meer... terwijl Guus net als Jamaica een hele lieve en betrouwbaar paard buiten is.

**Geplaatst**: 20-04-04 17:35

Geplaatst: 20-04-04 17:35

Ik ben ook een scheiterd eerste klas. Vroeger durfde ik op alles wat paard of pony heette en deed ook alles. Ik zat niet op paardrijden (mocht niet van mijn ouders) maar ging gewoon met vriendinnen mee. Zelf hindernissen bouwen van takken en springen maar. Als ik viel was dat gewoon lachen. Met galopperen hield ik gewoon mijn zadel vast (zonder cap op een verharde weg galopperen).

Nu ben ik echt een bangerd, maar probeer wel alles te doen. Mijn manegelessen was ik altijd dagen vantevoren zenuwachtig en de dag zelf ging ik zowat over mijn nek van de zenuwen, maar ik wilde zo graag.

Mijn eerste verzorgpony kon ik alleen mee naar buiten er was namelijk geen bak. Zat ik er weer kokhalzend van de zenuwen op, maar ik deed het wel weer.

Mijn tweede verzorgpaard heb ik 3 jaar lang gereden en op een gegeven moment was ik een stuk minder bang. Maar als ze erg voorwaarts was durfde ik niet te galopperen. Eén keer ben ik in de galop eraf gevallen en heb daarna weken niet durven galopperen. En naar buiten leverde erg veel stress op, zat soms te hyperventileren. De eerste keer naar buiten ben ik alleen gegaan en maar 100m en daarna steeds opgebouwd. Maar op het laatst ging ik in de zomer wel elke dag naar buiten toe.

Toen werd ze ziek en kon niet meer bereden worden. Ik moest dus weer in de manegelessen. Ik durfde alleen niet meer op andere paarden. Ik ben op een beginnerspaard gegaan en alle keren daarna ook, want op een ander durfde ik niet. Al helemaal niet naar buiten. Maar ik huurde dat paard wel weer elke zondag om naar buiten te gaan, ookal durfde ik niet.

Nu rijd ik Par en ben in de bak eigenlijk niet meer bang (als ik met zadel rijd). Zij geeft mij zoveel vertrouwen dat ik bijna alles met haar durf. Ben alleen nog niet echt met haar naar buiten geweest. Eén keer met Sily (de eigenaresse) ernaast, omdat Par toen nog vaak haar rem kwijt was. Ik hoop binnenkort weer te gaan.

Afgelopen vrijdag heb ik zonder zadel op Par gezeten aan de longeerlijn en dat was weer een drama. Was vantevoren al weer zenuwachtig, maar wilde het zo graag. Toen ging een koe in het weitje ernaast gek doen en Par natuurlijk kijken en die ging wat harder lopen. Krijg ik dus weer een hyperventilatie-aanval en durfde niet meer. Heb nog even gestapt en ben er toen afgegaan. Na even te hebben gezeten nog even op het makkelijkste paard van stal zonder zadel gezeten en toen kreeg ik weer iets meer vertrouwen.

Als ik al die mensen dat allemaal zo zie doen ben ik af en toe zo jaloers dat ze dat allemaal zo durven. Ik wil het zo graag en probeer het ook wel te doen, maar kost me af en toe zoveel stress. Dan baal ik achteraf van mezelf dat ik het niet heb gedaan of dat ik zo achterlijk doe door zo te stressen.

Maar mijn wil is gelukkig nog altijd sterker dan mijn angst en probeer het allemaal wel te doen. Dat geeft een extra lekker gevoel over jezelf achteraf. Dan duurt het allemaal maar langer voor ik dat allemaal kan en doe. Ik doe het dus op mijn eigen tempo.

**Geplaatst**: 20-04-04 17:48

Geplaatst: 20-04-04 17:48

Meldt zich bij de club... Scheve mond

Ik rijd al sinds december niet meer op mijn pony, ik heb het opgegeven, het komt gewoon niet meer goed tussen ons...

Ik heb niet zo veel zin om het hele verhaal hier op te schrijven, misschien open ik zelf nog een x een topic over hoe het nu verder moet... Als iemand het perse wil weten wil ik het evt wel per pb vertellen. Ik heb gewoon zo veel problemen gehad met Twister onder het zadel dat ik gewoon doodsbang voor haar ben geworden... Scheve mond

Mennen gaat juist hartstikke goed... Ik heb nu een meisje van 13 (!) die zonder problemen met mijn pony aan het rijden is en ik kan je vertellen, DAT DOET PIJN!!! Helemaal nu, het zomerseizoen komt er weer aan, iedereen gaat lekker met z'n paardje rijden, en ik... Ik blijf achter met mijn kleine shet...

*Zakt weer in dip*

**Geplaatst**: 20-04-04 18:27

Geplaatst: 20-04-04 18:27

schijterd nummer 100 meldt zich Schijnheilig

, het klinkt allemaal heel bekend want ook mijn paard is buiten best braaf maar hij voelt mijn angst.
Ik ben nu al zover dat ik de teugels kan laten vieren als hij kijkerig wordt en ik hem niet banger maak door zelf helemaal te verkrampen en de teugels strak te trekken OK dan!

(maar ik blijf me een kluns voelen)

Mijn goede voornemen dit jaar was om voor het einde van het jaar alleen naar buiten te durven Scheve mond

liefs sas

**Geplaatst**: 20-04-04 20:08

Geplaatst: 20-04-04 20:08

ik was ook heel erg bang om te rijden, en zeker buiten.
toen ben ik op een paardje gaan rijden dan heel snel was. en ik leerde haar steeds beter kennen. na een jaar ben ik eens op de hei gaan rijden. en als je een paard goed kent voel je je al stukken beter!

ik rij nu elke dag op de hei (het is voor mij gewoon het verlengde van de bak) andere grotere en sterkere paarden inmiddels.

ik zal eerst veel met je paard in de bak gaan rijden, en dan ook eens op straat en zo. als je het bos in rijdt en je wil galoperen, neem dan iemand mee en doe het allen op paden van huis af.. duh!

verder zal ik proberen om gewoon lekker ontspannen op je paard te gaan zitten en er een leuk uitje van te maken. je paard vindt het ook leuk! probeer het de gewoonste zaak van de wereld te maken!

bedenk dat jij de natuurlijke leider bent, hengsten kunnen hun kuddes ook langs de engste dingen sturen zonder dat de paarden er vandoor gaan. hij is de leider dus de paarden vertouwen hem. als je paard je kent zal hij waarschijnlijk denken: o baasje vindt het niet eng laat ik haar maar volgen.(figuurlijk) pas als jij echt heel onzeker voelt zal hij proberen de leiding van je over te nemen. misshcien is NH wat voor je..

ik hoop dat je er wat aan hebt, succes!

**Geplaatst**: 20-04-04 20:54

Geplaatst: 20-04-04 20:54

Oke krijg als het goed is binnenkort het inschrijfpakket van de nvvr...
Hoop dat ik dan misschien meekan het weekend van 10/12 juli...allleen het vervoer dan nog zien te regelen...

**Geplaatst**: 21-04-04 10:50

Geplaatst: 21-04-04 10:50

en ja hoor nog eentje...

voor mijn paardje haar blessure ging ik kilometers ver alleen met haar rijden. ik heb wel lang moeten werken om zo ver te komen. tot op een moment ze er vandoor ging en net voor een plaats waar we de weg over moesten steken stopte. slik. Scheve mond

vlak daarna kreeg ze haar blessure. we zijn 4 maanden verder, ik mag terug met haar rijden. de bossen roepen me!! maareuh...ik durf voorlopig niet alleen. ze is heel energievol nu (na 3 maanden rust), dus ik moet ook een paar buitenrit maatjes zoeken.

in de bak, geen enkel probleem, daar heb ik nooit schrik.

buiten voelt ze gewoon dat ik ook niet 100% zeker ben en dat neemt ze dus direct over. en dat ze het uithangt vind ik nog niet zo erg, ik heb alleen enorme angst om onder een auto te belanden of zo.

bestaat er een spuitje tegen angst???? Scheve mond

**Geplaatst**: 21-04-04 10:57

Geplaatst: 21-04-04 10:57

mmm Als je het niet durft zou ik het gewoon niet doen, je forceert de boel alleen maar. doe het gewoon lekker rustig aan, ga een keer samen met je verzorgstertje een rondje buiten rijden. en geniet er gewoon van.
het hoeft tohc niet allemaal hard-hard-hard er komt gerust wel een tijd dat je het wel durft. )en anders niet sho what??)

**Geplaatst**: 21-04-04 11:05

Geplaatst: 21-04-04 11:05

Hier ook iemand die een eerste klas schijterd is...

Op mijn eigen paard kan en durf ik alles. Ken haar dan ook van haver tot gort en ze is superbetrouwbaar. Dus dat scheelt.
Maar zomaar op iemand anders z'n paard/pony stappen:

Dat durf ik niet. Met manegepaarden precies hetzelfde. Als ik op een paard moet waar ik nog nooit op heb gereden, dan vraag ik iedereen zo'n beetje gewoon de hemd van het lijf Scheve mond

Of het paard wel braaf is en geen gekke dingen doet... Heb dan ook de neiging om dat 100x te vragen... Tot ergernis van iedereen...
Ik weet niet hoe het komt.. in het begin stapte ik overal wel op, maar nu... echt niet meer..

Vind ik wel jammer, maar ja....

**Geplaatst**: 21-04-04 13:20

Geplaatst: 21-04-04 13:20

Wat jammer Stef, en alle anderen die hetzelfde voelen. Ik heb het gelukkig niet, ga rustig met een megadrukke dravermerrie buiten rijden met alleen een touwhalstertje (en ik ben al heeeeeeel lang volwassen Haha!

).

Toch goed dat je het zo uitspreekt, dat is al stap 1 in de goede richting

. En je hoeft toch ook niet van vandaag op morgen "ineens" lef te hebben, je kunt dat toch heel langzaam opbouwen met inderdaad steeds een stapje verder te gaan? Samen met 1 ander naar buiten, rustig achter elkaar een klein galopje op een smal paadje zodat je paard er wel achter móet blijven, en dat proberen steeds iets uit te bouwen?

Heel veel succes - maar volgens mij gaat dat best lukken Lachen

**Geplaatst**: 21-04-04 13:40

Geplaatst: 21-04-04 13:40

Amenethyst dan ben je geen schijterd maar gewoon voorzichtig..
Ik klim ook niet snel op een ander paard

**Geplaatst**: 24-04-04 20:31

Geplaatst: 24-04-04 20:31

Ach, Coentjuh gaat ook altijd hard en hij BLIJFT maar hard gaan, dus ik vind het nu echt nie meer eng.. Juist super leuk! Knipoog

Maar misschien kan je is proberen, om in de galop als ze een keer hard gaat, nog been bij te geven.... Dan word het msischien minder eng! [ITP] Gebit, Galop en Coen!

Laatst bijgewerkt door Coentjuh op 24-04-04 20:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-04-04 20:52

Geplaatst: 24-04-04 20:52

[ITP] Gebit, Galop en Coen!

**Geplaatst**: 24-04-04 21:05

Geplaatst: 24-04-04 21:05

Ik sluit me over het buiten rijden bij alle bange mensen aan... de laatste keer dat ik buiten gereden heb was 10 december 1998... dat is toch al even terug. Toen ben ik zo hard gevallen dat ik mijn schedel brak en sindsdien heb ik niet meer over de weg gereden... Wel aan de hand gestapt en dat soort dingen, maar niet erop.

Ik ben nu zover, dat ik haar opgezadeld laat als we buiten gaan uitstappen en ik ben van plan er dit jaar nog een keer buiten op te zitten. Ik vertrouw mijn paard helemaal. Ik weet dat ze niks geks zal doen en niet zomaar ervan door zal gaan. Maar dat deed die pony normaal ook niet. Brave paarden vind ik wat dat betreft het engst. Bij paarden die altijd wat snel zijn etc. ben je voorbereid... Ik sta sinds oktober op deze stal en ben al heel vaak aan de hand gaan stappen om da omgeving te leren kennen. Ik weet zelfs al waar ik er op kan gaan, zodat het eerste stuk niet zo eng zal zijn. Ik weet ook al dat ik dan alleen met mijn vriend ga... maar wanneer? Ik hoop voor Prisca snel, is voor haar ook leuk, maar dan wel als ik al een uur flink in de bak heb gereden of zo...

Ik ben er nu bijna klaar voor, misschien als ik iemand had gehad die me gewoon meenam, was het wat sneller gegaan dan 5 jaar, maar nu kies ik er tenminste wel zelf voor.

**Geplaatst**: 24-04-04 21:46

Geplaatst: 24-04-04 21:46

pearl_tje schreef:
Amenethyst dan ben je geen schijterd maar gewoon voorzichtig..
Ik klim ook niet snel op een ander paard

Amenethyst? Haha!

Doet me denken aan Finding Nemo..... Haha!

Tuurlijk is het ook voorzichtigheid, maar ook een bepaalde angst hoor

Bij mij wel tenminste....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-04-04 22:49

Geplaatst door de TopicStarter : 24-04-04 22:49

Coentjuh schreef:
Ach, Coentjuh gaat ook altijd hard en hij BLIJFT maar hard gaan, dus ik vind het nu echt nie meer eng.. Juist super leuk! Maar misschien kan je is proberen, om in de galop als ze een keer hard gaat, nog been bij te geven.... Dan word het msischien minder eng! [ITP] Gebit, Galop en Coen!

jaja, in de bak krijg ik er (met moeite) een middengalopje uit, en in de bak boeit het me ook niet zoveel, maar.... buiten! Dat is het hele euvel

**Geplaatst**: 25-04-04 10:02

Geplaatst: 25-04-04 10:02

Daar heb ik gelukkig geen last van! Toen ik net op paardrijden zat was ik wel een dikke schijterd, maar nu niet meer. Ik schiet alleen in de stress als ik buitenrijd dat er dan een trekker aan komt Haha!

Al is die maar in de verte dan begin ik al te miepen dat ik eraf wil haha! En dan zit ik echt: Ja ik ga eraf hoor! Hij komt deze kant op! Help! Ik wil niet meer! Haha!

**Geplaatst**: 25-04-04 18:41

Geplaatst: 25-04-04 18:41

Volgens mij heeft het er idd mee te maken dat je meer gevaren gaat zien als je ouder wordt.
Toen ik nog een kind was stapte ik zonder angst op iedere pony en alle paarden, hoe gekker hoe beter.
Maar nu, nu ik 22 ben en dus inmiddels"volwassen":O, zie ik overal gevaar in, en ben ik dus ook angstiger geworden met rijden.
Geef het gewoon de tijd, doe het stapje voor stapje, tot je je paard/pony echt door en door vertouwt.
Tja, het blijven nu eenmaal dieren, dus ze kunnen altijd schrikken of onverwachte dingen doen, maar als je eenmaal een goed band met je paard/pony hebt, weet je dat hij/zij je er nooit zomaar even gemeen af zal gooien.
Heel veel succes!

**Geplaatst**: 25-04-04 20:27

Geplaatst: 25-04-04 20:27

jamaica is deze maand er 3x vandoor gegaan buiten en telkens op de terugweg. afgelopen vrijdag hield ik d'r ook bijna niet meer en wis dus niet wat ik moes doen, wat heb ik gdaan :Blijven zitten en een tijdje door laten galloperen als ze moe word been bij en daarna zelf terug nemen (ik zwete alleen harder dan 't paard maar ja dat kan gebeuren)volgens mij schrok ze ergens van of zo ik had 't idee dat ze gestoken werd

**Geplaatst**: 26-04-04 09:33

Geplaatst: 26-04-04 09:33

denk dat iedere ruiter dit wel eens heeft gehad, en denk zeker naar mate je ouder wordt je meer gevaren gaat zien, vroeger kropp ik op n paard in n wei, kijken wat ie deed, nu krijg ik bij de gedachte wat er allemaal wel niet had kunnen gebeuren als buikpijn!!!!

Ik heb geemrkt dat zodra ik mijn paardje goed ken en vertrouw ik wel durf, heb t op mijn eigen tempo aangepakt, eerst wandelen aan de hand, dan erop, en zo ben ik uiteindelijk op strand etc beland in rengalop, als iemand mij dat n jaar eerder had verteld had ik ze voor gek verklaard.
Toch heb ik bij elk nieuw paard of ander paard dan mijn eigen gelijk weer een angstig gevoel, ik zal dan ook nooi zomdaar op n paard kruipen dat ik niet ken.

gewoon je eigen tempo gaan, en t pas proberen wanneer JIJ je er goed bij voelt, Ze kan t dus wel en gaat er niet constant vandoor, kijk maar naar je verzorgster, dus je weet dat ze heel braaf kan zijn, dus dan zeker ook met jou!!!!!!

**Geplaatst**: 26-04-04 12:00

Geplaatst: 26-04-04 12:00

Precies Caroline, dat heb ik nou ook.
Dus idd, gewoon stapje voor stapje gaan, je eigen tempo aanhouden, dan kotm het allemaal goed.
En laat je vooral niet opjagen door mensen die vinden dat jij je aanstelt!

**Geplaatst**: 27-04-04 16:15

Geplaatst: 27-04-04 16:15

je moet vertrouwen in d'r hebben en ontspannen blijven, en dan inderdaad 't buitenrijden langzaam opbouwen doormiddel van eerst rustig buiten uitstappen. Schijnheilig

Greets Romy

Party!!

certains gens conduisent de leur gueule

**Geplaatst**: 27-04-04 16:20

Geplaatst: 27-04-04 16:20

stef schreef:
Hoe zet ik die knop om in mijn hoofd?

aldoende. niet door aan de zijlijn te blijven kijken.

Stort je in het diepe en DOEN!

Dat is de enige methode. Erover praten helpt je niet.

**Geplaatst**: 27-04-04 16:47

Geplaatst: 27-04-04 16:47

Ben ik ook geweest en heeft mij 3 jaar gekost. Na een valpartij met gebroken rug is bij mij de angst knop omgegaan. Waarvoor ben je nou eigenlijk bang? De controle verliezen. Yeah right... mijn paard sprong vanuit een truttendrafje vlakbij stal 2 meter opzij en ik lag ernaast met gebroken rug. Na 8 weken ben ik weer gaan rijden en heb mezelf de spreek woordelijke schop onder de kont gegeven. Ben nu 2 jaar na dat ongeluk en doe alles wat ik voorheen nooit zou durven. Inclusief springen, rengallopjes, crossen en hele dagtochten op vlot tempo. Weer een heel afgezaagd antwoord dus: zet je angsten opzij en vertrouw op jezelf.
Amen Haha!

**Geplaatst**: 28-04-04 22:05

Geplaatst: 28-04-04 22:05

Jeetje Natascha, wat heftig!
IS alles weer helemaal goed gekomen met je rug?